Morgunblaðið - 02.04.1985, Side 49

MORGUNBLAÐIÐ, ÞP.IÐJUDAGUR 2. APRÍL 1985
49
SPURNIN GUM
SVARAÐ
ir ósk sveitarstjórnar þar. Sauð-
fjárveikivarnir töldu ekki ástæðu
til að ganga alveg eins langt í nið-
urskurði þar í sveit eins og fjár-
skiptanefndin lagði til.
ÖIl nefndin, þar á meðal full-
trúar Ketildalahrepps og Suður-
fjaróarhepps skrifaði undir sam-
þykki við niðurskurði í Patreks-
hreppi öllum, Raknadal í Rauða-
sandshreppi og Lambeyri í
Tálknafirði (Lambeyri fékk síðar
frest til haustsins 1985 af sérstök-
um ástæðum).
6. Örfáir fjáreigendur andmæla
Við framkvæmd fyrsta hlutans,
sem traust samstaða virtist um,
hafa orðið tafir vegna neikvæðrar
afstöðu örfárra fjáreigenda, sem
allir hafa lífsframfæri sitt af öðru
meira en sauðfjárbúskap. Þeir
sem mótmæla hafa ekki sætt sig
við að hlíta lögmætum ákvörðun-
um og hafa gert það sem þeir hafa
getað sumir hverjir til að spilla
framkvæmdinni með því að vekja
tortryggni og ala á úlfúð meðal
manna. Ekki hefur þótt ástæða til
að svara einstökum mönnum þótt
stóryrtir hafi verið og illorðir,
enda hafa eiginhagsmunir verið í
fyrirrúmi en ekki heildar hags-
munir.
7. Útigangsféð í Tálknanum og víö-
ar
Dregist hafði í 5 mánuði að færa
fé til slátrunar af Tálknasvæðinu
og gera fjallskil samkvæmt lands-
lögum. Fé í Sigluneshlíðum hafði
ekki náðst þrátt fyrir ítrekaðar
tilraunir. Á báðum stöðum þótti
augljóst, að féð næðist ekki úr ill-
færum klettabeitum og ófærum
án þess að hætta til þess manns-
lífum. Eigendur vissu að fénu átti
að lóga og yfirlýst var að ekki
þýddi að smala við ríkjandi skil-
yrði. Fénu var skylt að ná skv.
landslögum. Litlu breytir um
þetta, þótt einhverjir telji sig geta
smalað nú. Harma ber, ef svo er,
ef þeir voru ekki tiltækir fyrr til
þess verks.
Þetta er ekki í fyrsta sinn sem
gefist er upp á því að sækja fé í
Tálkna. Árum saman hefur úti-
gangur tíðkast þar. Sæfarendur
hafa fylgst með því hvernig kind-
urnar í Tálkna hafa smátt og
smátt týnt tölunni eftir því sem
liðið hefur á veturinn. Urbætur
hafa látið á sér standa þrátt fyrir
áminningar yfirvalda og dýra-
verndunarsamtaka. Hræ, sem
fundist hafa undir Tálknahlíðum
áður sýna að ekki hefur allt kom-
ist heim. Þegar hræ finnast úti og
slys sýnilega ekki orsök dauða, þá
er erfitt að útiloka smitsjúkdóm
t.d. riðuveiki sem orsök.
Víðar á Vestfjörðum er útigang-
ur við lýði ennþá til dæmis á
Kópaneshlíðum í Ketildalahreppi.
Þar mun eiga að smala um þessa
helgi.
Nú hafa eigendur Tálknafjárins
stofnað til málaferla. Vonandi er
að sannleikurinn komi í ljós og að
rannsóknir á þessum málum öll-
um verði ítarlegar. Með því móti
er einhver von til þess að búskap-
arleg það sem lýst var hér að ofan
leggist af.
8. Lógun fjár í Tálkna var neyðar-
úrræði
Lógun fjár sunnan í fjallinu
Tálkna milli Patreksfjarðar og
Tálknafjarðar og lógun fjár vest-
an Stáls milli Barðastrandar og
Rauðasands hinn 15. mars sl. var
lögregluaðgerð að beiðni viðkom-
andi sveitaryfirvalda til að fram-
fylgja lögum nr. 42/1969 um af-
réttarmálefni, fjallskil o.fl.,
fjallskilareglugerð V-Barð. nr.
239/1982.
ítarlegar upplýsingar hafa verið
fengnar hjá Landhelgisgæslu og
lögreglu um framkvæmdina
sjálfa. Að þeim upplýsingum
fengnum verður að telja hana eins
vel gerða og hugsanlegt er miðað
við aðstæður. Frásagnir einstakl-
inga um hið gagnstæða eru rang-
ar. Þegar fé er skotið úr klettum
má sjá blóð. Með óvönduðum
fréttaflutningi er unnt að gera
slíkt tortryggilegt. Það hefur verið
gert, ekki síst af ríkisfjölmiðlun-
um.
Sá galli varð á framkvæmdinni,
að ekki var hugsað fyrir því að
urða hræin í kjölfar aðgerðanna.
Það hefði vissulega átt að gera
strax en ekki nokkrum dögum síð-
ar. Þessi aðferð með að nota þyrlu
við að lóga fé við slíkar aðstæður
er sjálfsagt að nota aftur sem
neyðarlausn ef stytta þarf þján-
ingar dýra eða koma í veg fyrir
hungurdauða dýra, þar sem erfitt
er að komast í öruggt skotfæri og
eins ef fylgja þarf eftir eins og hér
heildar aðgerðum gegn alvarleg-
um smitsjúkdómi, þegar féð næst
ekki með nokkru öðru móti.
9. Samstaða oddvita í V-Barð. um
framhald
Framhaldið er bjartara en
fréttaflutningurinn og blaðskrif
einstaklinga gefa til kynna.
Oddvitar í V-Barð. hafa komið sér
saman um tillögur sem stefna að
upphaflegu markmiði þ.e. að út-
rýma veikinni af Vestfjörðum. Þar
er rætt um að hægja á aðgerðum
og athuga um skemmra fjárleysi.
Tillögur þeirra verða lagðar fyri
Sauðfjársjúkdómanefnd, þegar
hún kemur saman strax eftir
páska.
Vonandi er að Vestfirðingar
skipi sér í þétta fylkingu um þær
aðgerðir, sem líklegar eru til að
duga til að uppræta og útrýma
riðuveikinni. Nú þegar hafa marg-
ir bændur orðið að sjá á bak öllu
fé sínu og horfa nú fram til þess
tíma að nýtt fé komi. Það er mikill
ábyrgðarhluti að láta örfáa menn
eyðileggja árangur af fórn þeirra
með þvi að halda eftir fé, sem gæti
hýst smit og komið riðuveiki í nýj-
an stofn.
— eftir Kristján
Hannesson
Á blaðsíðu 58 í Morgunblaðinu
þriðjudaginn 19. mars beinir Úlfar
B. Thoroddsen sem sveitarstjóri á
Patreksfirði spurningu til mín og
Kristins Fjeldsteð. Eftir að hann
hefir skýrt frá því að hann hafi
verið sjónarvottur að því að 28
kindur voru skotnar og að hann
hafi daginn eftir fundið 23 af þeim
skotnu. Hvað varð þá af hinum
fimm? Voru þær flúnar af vígvell-
inum? Þarna voru fimm hrútar,
fimm ómerkingar og afgangurinn
skiptist jafnt á milli okkar Krist-
ins. Þá hefi ég átt 6V4 kind og
Kristinn 6'/2. Spurning sveitar-
stjórans var: „Hvers vegna var
þetta fé þarna á þessum tírna?" og
svarið er: Þetta fé var þarna vegna
þess að Úlfar B. Thoroddsen sveit-
arstjóri á Patreksfirði sveikst um
að láta smala hreppslandið í haust
eins og hann hefir svikist um það
á undanförnum árum. Er hann þó
skyldugur til þess samkvæmt lög-
um. Svona er svarið einfalt þegar
spurt er af hjartans einfeldni.
Stefán Skarphéðinsson sýslu-
maður í Barðastrandarsýslu segir
á sömu blaðsíðu: „Ég held að
kjarni málsins sé sá að þeir bænd-
ur sem hér áttu hlut að máli höfðu
ekki áhuga á að þessar kindur
næðust."
Mikil er trú þín, Stefán, og það
álit sem þú hefir á okkur bændum
á Lambeyri og Raknadal ef þú
álítur að okkur skorti aðeins
áhuga til að vinna það verk sem
sameinaður landher, flugher og
floti lýðveldisins tslands undir
öruggri stjórn sýslumannsins i
Barðastrandarsýslu hafði ekki
bolmagn til að inna af hendi,
nema með þeim endemum að lengi
mun verða minnst í íslandssög-
unni. Ég skil ekki, Stefán, af
hverju þú ert að skjóta á okkur
Kristin svona lúmsku skoti, nema
þú sért að bjóða upp á eina brönd-
ótta á ritvellinum. Ég er reiðubú-
inn ef það er það sem þú vilt.
Hér kemur orðsending til Jór-
unnar Sörensen, formanns Dýra-
verndunarfélags íslands. Ég
þakka henni fyrir þá umhyggju
sem hún ber fyrir kindunum mín-
um og ég vona að það sé ekkert að
marka þetta sem Halldór Pálsson
búnaðarmálastjóri sagði um hana
i blaðagrein í Morgunblaðinu
hérna um árið. Nú get ég glatt þig
með því að átta af þessum kindum
sem Guð hefir fóðrað fyrir mig í
vetur komu heim í gær. Ég vil
gera þér tilboð sem þú átt erfitt
með að hafna. Við skulum óska
eftir því að fjáreigendafélagið í
Reykjavík tilnefni 3—4 sauðfjár-
eigendur og dýravini til að
skreppa hingað vestur og líta á
þetta útigöngufé. Landhelgisgæsl-
an væri áreiðanlega fús til að lána
þyrlu, annað eins hafa þeir lagt á
sig fyrir dýravini undanfarið. Ef-
kindurnar líta illa út og hungur-
dauði á næstu grösum, þá greiði ég
altan kostnað af ferðinni. Ef það
skyldi að þeirra mati líta vel út,
kannski afburða vel, þá greiðir þú
kostnaðinn, en umfram allt að
láta taka myndir af kindunum. Þú
gætir þá látið birta þær, öðrum til
viðvörunar eins og í Gufunesi
forðum.
Kristján Hannesson er bóndi að
Lambeyri í Tálknafírði.
Fermingarbókin
Hátíðisdagur í lífi mínu.
--- Varðveitir minninguna
um fermingardaginn.
BóKin er allt i senn:
Minninga, mynda og gestabóK.
í bóKinni er ávarp til fermingar-
barnsins, ritningargreinar og sálmar.
FermingarbóKin er bóK sem
fermingarbarnið sKráir í merKis-
atburöi i lifi sínu.
FermingarbóKin er fjöisKyldubóK
Vegleg og vönduð HstaverKabóK
sem Kostar aöeins 1.282.-
Fæst í öllum helstu
bóKaverslunum landsins.
Ból kfrá kii "kj • Útgáfan unm SKÁLHOLT