Morgunblaðið - 02.04.1985, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. APRÍL 1985
Hinrik Jón Guð-
mundsson húsasmíða-
meistari — Minning
Fæddur 18. september 1917
Diinn 23. mars 1985
Sólbjartan sunnudaginn 24.
mars sl. barst heim að Fróni sú
harmafregn að Hinrik frændi
hefði látist í Svíþjóð. Fáir vissu að
Hinrik mun hafa kennt hjarta-
meins um skeið, sem reyndist svo
örlagaríkt.
Með andláti Hinriks er á brott
genginn sannur vinur og félagi
minn og fjölskyldu minnar. Þeir
munu fjölmargir sem ásamt okkur
finna þunga trega og saknaðar við
hið óvænta fráfall hans.
Hinrik Jón var fæddur í Stykk-
ishólmi þann 18. september 1917.
Foreldrar hans voru Þorgerður
Sigurðardóttir ættuð frá Snæ-
fellsnesi og Guðmundur Þórólfs-
son trésmiður, ættaður af Barða-
strönd. Hinrik var sjötti i röðinni
af átta systkinum.
Hinrik varð fyrir þeirri reynslu
að missa föður sinn aðeins þriggja
ára að aldri. ólst hann eftir það
upp hjá móður sinni i Stykkis-
hólmi til 15 ára aldurs.
Að loknu skólanámi i Stykkis-
hólmi dvaldi Hinrik tvo vetur i
Reykholtsskóla, síðar í Samvinnu-
skólanum í Reykjavík. Árið 1938
fór hann til Danmerkur og kynnti
sér landbúnaðarstörf um tveggja
ára skeið. Eftir heimkomuna til
Islands ákvað Hinrik að snúa sér
að trésmíðanámi og hlaut hann
sveinsréttindi 1947 og 1948 hélt
hann til Svíþjóðar og lærði tækni-
teiknun og byggingarfræði. Meist-
araréttindi í húsasmíði hlaut
hann 1950.
Hinrik vann sér snemma traust
sem frábær handverksmaður og
dugandi byggingameistari. Eftir
að hafa starfað í Reykjavík um
árabil við húsbyggingar hóf hann
störf við virkjunarframkvæmdir
við Sogið. Fyrst við byggingu íra-
fossstöðvar og síðar sem verk-
stjóri við byggingu Steingríms-
stöðvar við Þingvallavatn.
Eftir 1960 varð starfsvettvang-
ur hans hér í Reykjavík og þá sem
sjálfstæður byggingameistari um
nokkurra ára skeið, m.a. við bygg-
ingu fjölbýlishúsa.
Árið 1969 ákvað Hinrik enn að
sigla. Hóf hann störf í Lundi í Sví-
þjóð, ásamt fjölmörgum íslensk-
um iðanaðarmönnum öðrum.
Nokkru síðar flutti Hinrik til
Stokkhólms þar sem hann starfaði
og bjó til dánardægur.
Hinrik ólst upp í Stykkishólmi
eins og áður sagði í menningar-
umhverfi, þótt veraldlegur auður
væri ekki mikill á heimilinu. Þá og
síðar reyndist hann móður sinni
hin mesta stoð og stytta. Hinriki
voru heimaslóðirnar kærar og
ræktaði hann náin tengsl við
Stykkishólm og bernskuvini sína á
meðan aldur entist.
Hinrik kom kornungur maður
til Reykjavíkur. Elsta systir Hin-
riks, frú Jónina Guðmundsdóttir,
átti þá þegar glæsilegt heimili þar
ásamt eiginmanni sínum, Frí-
manni Ólafssyni, og bjó hann á
heimili þeirra um skeið. Þau Frí-
mann og Jónína eignuðust 4
t
Bróöir okkar.
HINRIK JÓN GUDMUNDSSON,
Bugöulnk 14,
Reykjavík,
veröur jarösettur i Fossvogskapellu I dag þrlöjudag 2. april kl.
13.30.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Bjarni Guömundason
og Margrét Guðmundsdóttir.
t
HELGA JÓNSDÓTTIR,
Kóparsykjum,
sem lést I sjúkrahúsi Akraness 27. mars sl. veröur jarösungin frá
Reykholtskirkju laugardaginn 6. apríl nk. kl. 14.00.
Börn tengdabörn og barnabörn.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinsemd viö andlát,
ÞÓRARINS GUÐMUNDSSONAR,
vélsmíóameistara,
sérstakar þakkir til starfsfóiks Hvitabandsins og B-5 öldrunardeild
Borgarspitalans fyrir frábæra hjúkrun og umönnun.
Guörún Sigmundsdóttir,
Alda Þórarinsdóttir, Kópur Kjartansson,
Bára Þórarinsdóttir, Eggert Kristmundsson,
Lilja Gréta Þórarinsdóttir,
Hallgrfmur Þórarinsson, Auöbjörg Stefánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir tii allra þeirra sem sýndu okkur samúö og hlýhug
viö fráfall og jaröarför móöur minnar, tengdamóöur og ömmu okkar,
KRISTÍNAR E. EINARSDÓTTUR,
fré Norófirói.
Sórstakar þakkir til starfsfólks öldrunardeildar Landspítalans
Hatúni 10 B.
Lilja Sveinsdóttir,
Sigrfóur Hjaltadóttir,
Sigursteinn Hjartarson.
Kristfn Léra Hjartardóttir,
Hjörtur Einarsson,
Helgi Reynisson,
Marfa Guömundsdóttir,
Signý Harpa Hjartardóttir.
mannvænleg börn, en með þeim og
Hinriki tókst náin og einæg vin-
átta allt fram til dánardægurs
Hinriks nú í mars.
Frú Þorgerður, móðir Hinriks,
dvaldist á heimili Jónínu síöustu
20 ár ævinnar. Stóð heimili Hin-
riks jafnan opið og er vist að sú
gagnkvæma vinátta og hin traustu
fjölskyldubönd sem mynduðust
milli Hinriks og heimilsfólksins
voru einstök.
Það átti ekki fyrir Hinrik að
liggja að kvænast og eignast börn.
Samt sem áður var hann sannkall-
aður fjölskyldumaður. Hinrik var
ævinlega mjög félagslyndur og
ákaflega tryggur vinum sínum og
ættingjum. Æðruleysi hans, gam-
ansemi, jákvæð lund og hjálpsemi
Hinriks viö að greiða götu ann-
arra sköpuðu honum vinsældir og
virðingu allra sem til þekktu.
Áður er getið um sérstök vin-
áttutengsl Hinriks við börn og
tengdabörn frú Jóninu, systur
hans. En einnig var mjög náið
samband Hinriks við önnur systk-
ini sín á meðan aldur entist og við
önnur systkinabörn hans. Eftirlif-
andi systkini Hinriks eru Bjarni
Guðmundsson vörubifreiðastjóri
og Margrét Guðmundsdóttir
hjúkrunarfræðingur, búsett í
Reykjavík.
Svo fór, að Hinrik skipaði heið-
urssess í fjölmennum hópi ætt-
menna hér í Reykjavík síðustu
áratugi. Hinrik var frændrækinn
með afbrigðum. Hann fylgdist
með börnum fæðast, skírast,
fermast og giftast og tók innilegan
þátt í gleði og sorg ættingja sinna
og vina. Margar kynslóðir barna
kynntust „Hinna frænda" sem
ávallt virtist geta verið til staðar
við tímamót og á hátíðarstundum.
Og hversu önnum kafinn, sem
Hinrik var í hversdagslegu amstri
hins dugandi byggingarmanns,
gaf hann sér ávallt tíma til að
leiða litlar hendur barna í um-
hverfi sínu fram til gæfusamrar
og öruggrar framtíðar. Höf, lönd
og jafnvel heimsálfur urðu engin
hindrun í vegi Hinriks í þeirri við-
leitni að rækta vináttu og ættar-
bönd.
Allt líf Hinriks bar merki karl-
mennsku hans og æðruleysis. En
engum duldist, að mannelska og
heiðarleiki voru sterkust einkenn-
in í fari Hinriks, ásamt því hreina
hjartalagi, sem börn í umhverfi
hans skynjuðu svo vel.
Hinrik varð ungur að árum
fylgismaður jafnaðarstefnunnar
en jöfnuður í lífskjörum fólks varð
honum eðlilegt stefnumið og í
fullu samræmi við hans dýpstu
lífsskoðanir og mannkærleiit. Þó
tók hann aldrei þátt í pólitfsku
þrefi og ætíð var hófsemin og virð-
ing fyrir skoðunum annarra áber-
andi í fari hans.
Síðustu 14 árin var Hinrik bú-
settur í Svíþjóð, eins og áður
sagði. I Stokkhólmi eignaðist
hann fjölda vina, sem margir urðu
honum mjög nákomnir. Gott og
traust skaplyndi Hinriks skapaði
honum vinsældir þar sem annars
staðar og tók hann m.a. ríkulega
þátt í félagsstörfum Islendinga.
Hann var gerður að heiðursfélaga
íslendingafélagsins í nóvember á
síðasta ári.
En þótt Hinrik hafi vafalaust
átt hamingjurík ár í Svíþjóð var
hann öll árin tíður gestur á Fróni.
Kom hann heim um allar stórhá-
tíðir og í sumarfríum og þá ætíð
hinn mesti aufúsugestur hjá hin-
um fjölmörgu vinum og ættingj-
um hér heima.
Hinrik hafði unun af ferðalögum
og greinilega löngun til að kynn-
ast nýjum hliðum mannlífsins um
leið og hann ræktaði stöðugt göm-
ul ættar- og vináttutengsl. Það
virtist ekki há honum að eiga nán-
ast heimili í tveim löndum sam-
tímis. Þvert á móti. Allt virtist
það verða til að auðga hann sjálf-
an og alla sem honum kynntust
beggja vegna hafsins.
Ég, sem rita þessar fátæklegu
línur, hlýt að kunna Hinrik inni-
legar þakkir fyrir náin og ein-
staklega góð kynni allt frá því að
ég var drengstauli að alast upp í
Hafnarfirði fyrir meira en þrem
áratugum. Það var ævinlega bjart
þar sem Hinrik frændi fór um, hlý
hönd hans og glettnisfull augu
gleymast aldrei. Né heldur sú
trausta vinátta sem síðar dagnaði
milli hans og fjölskyldu minnar og
það ástríki sem hann sýndi börn-
um mínum þeim Völu og Þórólfi.
Ég veit að nánustu ættingjum
Hinriks hafa borist innilegar sam-
úðarkveðjur frá vinum og ættingj-
um víða að, frá Ástralíu, Ítalíu og
frá fjölmennum vinahópi í Sví-
þjóð. Ég veit einnig, að þótt Hin-
rik frændi hafi nú lagt upp í hina
hinstu för, þá lifir áfram minning
um hinn góða dreng meðal okkar.
Baldur Andrésson
Helga Sigurðar-
dóttir — Minning
Þegar Kvenfélag Breiðholts var
stofnað árið 1970, gengu margar
ungar konur í félagið. Á meðal
þeirra vakti ein sérstaka athygli
manna, dökkhærð, í meðallagi há,
með geislandi bros. Hér var komin
ein af frumbyggjendum Breiðholts
I, Helga Sigurðardóttir.
Það er til hennar sem hugurinn
leitar, en hún verður lögð í skaut
móður jarðar í dag, langt um ald-
ur fram, að dómi þeirra er eftir
lifa.
Helga Sigurðardóttir fæddist í
Reykjavík 30. desember 1941, dótt-
ir hjónanna Þóru Eyjólfsdóttur og
Sigurðar Sveinssonar, aðalbókara.
Hún var önnur í röðinni fjög-
urra barna þeirra hjóna. Helga
lauk gagnfræðaprófi frá Kvenna-
skólanum í Reykjavík 1958, eftir
það fór hún til Danmerkur bæði
til starfa og náms, m.a. f lýðhá-
skóla, hún lærði einnig snyrtingu
og öðlaðist réttindi í þeirri grein.
Eftir Danmerkurdvölina starf-
aði Halga í Landsbankanum,
Seðiabankanum og síðustu árin í
Múlaútibúi Landsbankans.
I Júní 1962 giftist Helga,
Kristni Helgasyni, kortagerðar-
manni, syni hjónanna Ingigerðar
Einarsdóttur og Helga Tryggva-
sonar, bókbindara, sem látinn er
fyrir nokkrum árum.
Helgu og Kristni varð fjögurra
barna auðið, þau eru talin í ald-
ursröð: Inga Þóra, Tryggvi, Sigrún
María og Helgi. Dóttir þeirra Inga
Þóra, giftist Kristni Jóni Einars-
syni, trétækni og eiga þau einn
son Helga að nafni.
Helga var félagslynd og tók
snemma þátt í starfi Kvenskátafé-
lags Reykjavíkur, félagi snyrti-
fræðinga, og eins og áður segir ein
af stofnendum Kvenfélags Breið-
holts, og endurskoðandi þess frá
byrjun.
Helga tók þátt í fleiri störfum
Kvenfélagsins eftir því sem kraft-
ar og aðstæður leyfðu, og í ferða-
lögum þess var hún þátttakandi
svo oft, sem mátt. Síðustu ferðina
fór hún með félaginu vestur í Dali,
þar sem forfeður beggja hafa búið
mann fram af manni, þar leit hún
æskustöðvar afa og ömmunnar,
sem hún var heitin eftir, og hefur
eflaust erft frá henni og þeim báð-
um, listfengi til munns og handa.
Það var amma Helgu Sigurð-
ardóttur, Helga Eysteinsdóttir,
sem hlaut bestu viðurkenningu á
heimilisiðnaðarsýningu í Reykja-
vík árið 1921, fyrír glitofna „Bekk-
ábreiðu". Heiðurskjalið og Bekk-
ábreiðan prýða nú veggi Hallveig-
arstaða í Reykjavík.
Helga er búin að stríða við erf-
iðan sjúkdóm, sem nú hefur leitt
hana á vit þess er okkar allra bíð-
ur. Barátta hennar er búin að vara
í sex löng ár, má nærri geta hví-
líkt álag það er, ungri móður að
dvelja löngum stundum á sjúkra-
húsum, frá börnum og eiginmanni.
En henni var gefin líkn með þraut,
því umhyggja og kærleikur Krist-
ins og fjölskyldunnar var henni
mikill styrkur og blessun, sem
létti henni byrðina.
Það verður ekki sagt um Helgu
að hún hafi borðið vonleysið utaná
sér, því í hvert skipti er við tókum
tal saman var bjartsýni, og vonin
um fullan bata í orðræðum henn-
ar.
Ég undraðist oft þegar ég sá til
hannar vinnandi í garðinum eða
húsinu þeirra strax og eitthvert
hlé varð á sjúkrahússvistinni,
dugnaður og æðruleysi einkenndi
alla hennar framgöngu.
Okkur er ekki gefið að skilja,
hvers vegna ung kona er kölluð
burt á besta manndómsaldri, hér
hlýtur að vera enn veigameira
verkefni, sem bíður á næsta
tilverustigi.
Nú fer í hönd ein mesta hátíð
kristinnar trúar, sem gefur vissu
um sigur lífsins yfir dauðanum,
eins og Kristur kenndi og sýndi
með lífi sínu, dauða og upprisu.
Fyrir hönd Kvenfélags Breið-
holts flyt ég Helgu þakkir fyrir
samstarfið.
Kristni og fjölskyldu og öllum
öðrum ástvinum Helgu, votta ég
dýpstu samúð, og bið þeim bless-
unar, og með þeirri trúarvissu að
látinn lifi, er Helga Sigurðardóttir
kvödd, hennar er sárt saknað,
henni er fagnað á landi lifenda.
Vigdís Einarsdóttir
Nú er hún Helga okkar búin að
fá hvíldina.
Síðustu árin voru henni svo erf-
ið, sem þó enginn fær skilið nema
sá, sem í því á.
Vinnufélagana slær harmur og
erfitt er um mál. Þó ætti það ekki
svo að vera. Ekkert þarf að fegra í
frásögn af Helgu og bezt gæti ég
trúað að hún brosti að tilburðum
okkar.
Við ræddum við hana okkar á
milli og allt á sama veg. Hún var
traust, æðrulaus og örugg en þó
ávallt grunnt á gríninu. Yngra
starfsólkið er ævinlega þakklátt
fyrir að hafa notið kunnáttu henn-
ar og góðlátlegs myndugleika,
blöndnum kímni, þegar það var að
stíga fyrstu sporin í bankanum.
Það, sem virtist svo erfitt, var þá
ekkert mál ef Helga var með þeim.
Mótlætið er sjálfsagt þroskandi,
en við fáum litlu ráðið um, hvað að
höndum ber. Æðruleysi Helgu
mætti vera okkur fordæmi.
Við vottum eiginmanní og börn-
um samúð, megi minningin
styrkja þau í framtíðinni.
Hinsta kveðja frá samstarfsfólki
í Landsbanka íslands, Múlaútibúi