Morgunblaðið - 27.04.1985, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. APRÍL 1988
37
Alþjóðlegi leikhúsdagurinn 27. mars:
Ávarp Helgu
Bachmann
í dag er alþjóðlegi leikhúsdag-
urinn. Þetta glaðbeitta nafn hafa
gefið honum Alþjóðasamtök leik-
húsmanna, sem 55 þjóðir standa
að, — og þá mælir hefðin svo um,
að stígi á fjalirnar starfsmaður
leikhúsa um allar jarðir og flytji
list þeirra kveðju; þeirri list sem
heyrir okkur öllum til og sameinar
okkur litla stund í ofurlítilli
mannlegri reynslu. Því ieikhús er
enn sem fyrr samvinna listamann-
anna sjálfra og ekki síður áhorf-
enda, sem koma til að njóta og
gefa aftur. Og þá skiptir ekki máli
hvort sá hópur er lítill eða stór
hverju sinni.
Hver er svo umbun okkar leik-
húsfólks hér uppi á íslandi? Það
eru fjöldamörg ár um liðin, við er-
um á leikför vestur á fjörðum. Og
fyrr en varir er orðið uppselt,
kemst ekki hnífurinn á milli, búið
að loka kassanum. Þá birtist allt i
einu i miðasölunni gömul kona og
fjórar með henni, ætlar að fá
fimm miða takk. Því miður, það er
uppselt. Þá krossleggur þessi
mæta kona hendur á brjósti fram-
an í miðasölumanninum og segir:
Ungi maður, ég hef ekið þriggja
tíma leið austan úr sveitum til að
sjá þessa sýningu hér. Þú segir
mér ekki að við komumst ekki inn.
Konurnar fara inn. Nema hvað.
Mér kemur í hug i annan stað,
hvar ég sit fyrir réttu ári hátt
uppi í steinþrepum hins forna úti-
leikhúss Grikkja, Epídaurus, og
allt um kring hafa komið sér fyrir
15 þúsund manns aðrir. Það er
komið myrkur og sviðsljósin
tendruð, en við megum bíða ögn,
því enn eru síðbúnir gestir að
koma sér fyrir í þrepunum. Fyrir
framan okkur sitja roskin hjón.
Konan opnar töksuna sína og tek-
ur upp brauð sem hún gefur
manni sínum, og hann dregur upp
pela og gefur henni að súpa á. Eft-
irvæntingin leynir sér ekki með
fólkinu. Skyndilega er byrjað að
klappa, en það er siður í Grikk-
landi þegar áhorfendur vilja að
leikurinn hefjist. Eg kem auga á
konu með ungbarn. Og barnið fer
að gráta. Konan opnar blússu sína
og gefur því brjóst. Niðri á sviðinu
upphefst nú tvö þúsund ára gam-
all gleðileikur. Og fólkið á pöllun-
um hlær og grætur og faðmast.
Við heyrum fólk oft segja: Ég
hef nú ekkert vit á myndlist eða
músík. En sjaldan hef ég heyrt
mann segja að hann hafi ekkert
vit á leiklist, sem betur fer.
Ég hef verið gestur á leiksýn-
ingu, og það voru 6 aðrir í salnum.
Þessi hópur var nógu stór til að
mynda þá spennu sem þarf til að
skapa góða sýningu. Og þannig
heldur ævintýrið um eftirvænt-
inguna áfram, alltaf komum við
aftur að sjá og lyfta áður óþekktri
reynslu. Sumir tala um sagnaþjóð-
ina og arfinn. Komum við til að
heyra sögu? Það skiptir svo sem
engu, aðalatriðið er að þrátt fyrir
sjónvarp, myndbönd og bíó vill
fólk fara í leikhús og verða vitni
að sýningu sem er alltaf ný og
verður aldrei endurtekin ná-
kvæmlega eins. Þú ert ekki að
horfa á endurprentun, heldur
originalinn. Leiklistin hefur oft
verið nefnd list augnabliksins:
Hún lifir meðan sýningin stendur
yfir og ekki lengur. Er það ekki af
hinu góða? Það er nógu margt sem
safnast upp af mannanna verkum,
og þar með erum við komin að því
að segja að leiklistin sé sannar-
lega óeigingjörn.
Ég ber aðeins þá ósk í brjósti að
leikhúsið verði aldrei svo stein-
runnið og kerfisbundið, að innan
veggja þess verði ekki rúm fyrir
hugmyndaflug og frjótt ímyndun-
arafl.
Góðir gestir. Flestir hafa ein-
hvern tíma tekið þátt í leiksýn-
ingu, í barnaboðum heima í stofu
eða í skólanum, og flestir vaxa síð-
an frá þeim barnaskap með auknu
Þad er líf og fjör á skólaskemmtuninni þar sem rokkhjartað slær. í sumar fer
Leikfélag Hafnarfjarðar til Mónakó og rifjar upp rokkið á leiklistarhátíð þar.
Leikfélag Hafnarfjarðar:
Stefnan tekin á Mónakó
LEIKFÉLAG Hafnarfjarðar frum-
sýndi söngleikinn „Rokkhjartað
slær“ í síðustu viku marsmánaðar.
Verkið er samið af félögum í
Leiksmiðju félagsins, en Hörður
Zophaníasson samdi söngtexta við
gömul rokklög. Tónlistinni stjórnar
Jóhann Morávec.
Svo virðist sem hróður Leikfé-
lags Hafnarfjarðar hafi borist
víða því nú ætla leikendur að fara
á alþjóðlega sýningu áhugaleik-
húsa , sem haldin verður í Mónakó
í ágústlok. Þórunn Sigurðardóttir,
sem leikstýrir „Rokkhjartanu“,
sagði að nú færi sýningum að
ljúka hér á landi, þar sem einn
leikenda er á förum til fjarlægra
landa. Leikarar, sem eftir verða,
ætla að safna fyrir Mónakóferð-
inni með ýmsum hætti, t.d. koma
þeir fram í Pöbb-inn á Hverfis-
götu á þriðjudag. En hvernig
fréttu Mónakómenn af „Rokk-
hjartanu"?
„Bandalag íslenskra leikfélaga
fékk bréf með tilkynningu um
þessa leiklistarhátíð og síðan voru
sendar út upplýsingar um Rokk-
hjartað", sagði Þórunp. „Það barst
síðan annað bréf þar sem okkur
var tjáð að við værum velkomin á
hátíðina. Þarna verða fjölmörg
leikfélög alls staðar úr heiminum
og mér skilst að Karólína prins-
essa setji hátíðina."
Söngleikurinn fjallar um hóp
ungmenna sem eru að setja upp
skemmtun í skóla sínum. Rokkið
er að hefja innreið sína og þegar
að frumsýningu skólaskemmtun-
arinnar kemur er ljóst að rólegu,
rómantísku lögin hafa vikið og
„rokkhjartað slær“. RSv
Helga Bachmann
viti og þroska. Við hin sem höld-
um áfram eftir að vera orðin full-
orðin, við erum í daglegu tali köll-
uð leikarar.
ÚTI-
HURÐIR
sýning
um
helgina
HAMRAR
Nýbýlavegi 18, sími 641488
100 vinningar til bílakaupa
á 100 þúsund krónur hver
MIÐI ER MÖGULEIKI
HAPPDRíTTI
Dvevlarheimilis aldraðra sjómanna