Morgunblaðið - 27.04.1985, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. APRÍL 1985
„SKritiS Q.S Cí(/|> SfeX &jrrV&Vtndi
i/ihnuv/cífcervolar' þinir ííeppfc siaPn-
um .»B"úr orfeinu -Prd.b9er. *'
Nýi stjornarherrann er mjög
nákvæmur við hverskonar eft-
irlitt
Með
morgunkaffinu
l?VW 35!
Höfum við ekkert að lifa fyrir?
— Nú hvað um skuldirnar i
húsinu, bíllinn er ekki borgað-
ur að fullu og pelsinn minn
ekki hcldur!
HÖGNI HREKKVfSI
Ef innblástur á sér stað á annað borð, og ég efast ekki um að svo sé, hvaðan komnum lifendum annarra stjarna?
segir bréfritari.
Undiralda ljóðlistar
Ingvar Agnarsson, Hábraut 4,
Kóp., skrifar:
Kliðmjúkir eru ómar ljóðsins,
þegar skáldinu tekst að glæða það
lífi, með ljóðstöfum þess og fag-
urri hrynjandi.
Hugljúfar eru þær tilfinningar,
sem bæra á sér í brjósti manns við
lestur og íhugun fagurs ljóðs.
Þar sem saman fer list og
mannvit rís ljóðið hæst.
Gildi ljóðs liggur ekki í forminu
einu eða í efni þess einu. Hagleik-
ur og hugsun verður að fara sam-
an, svo úr verði listræn heild.
Mannvit, list og búningur fer
ætíð saman í þeim ljóðum sem
hæst rísa og lengst lifa.
Búningur (form) ljóðs er ekki
einskisverður, ef það á að ná
áhrifum og festast í vitund
manna.
Heitar tilfinningar skálds eru
aflvaki eða kraftur ljóðs hans. Án
slíkra tilfinninga verður ljóð hans
aflvana.
Ljóð getur orðið aflvaki heillar
þjóðar til dáða, sé skáldið og þjóð-
in í andlegu sambandi hvort við
annað.
Sannur skáldskapur er æðri
ættar. Enginn verður mikið skáld
án þess að njóta utanaðkomandi
áhrifa.
Frá æðri uppsprettum lífsins
berast þessi áhrif.
Tungumál er tæki ljóðasmiðs-
ins. Því fegurra og fullkomnara
tungumál, því máttugra ljóð getur
orðið til. íslenskan er fagurt og
þróað tungumál og mun uppruna
þess að leita til fullkomnara
mannkyns á annarri stjörnu.
Ef tunga okkar á að varðveitast
og ljóðlistin að eflast, má sam-
band okkar ekki rofna við aflsvæði
þessara frænda okkar og vina
annars hnattar. Því þaðan mun
skáldinu berast lífsmáttur ljóðs-
ins.
Öll list er aðsend með nokkrum
hætti og á upptök sín í æðri stöð-
um tilverunnar. Enginn skyldi
gera lítið úr þeim áhrifaþætti list-
arinnar.
Innblásið ljóð er „vökvan send
frá lífsins æðsta brunni“, og getur
átt fyrir höndum langlífi meðal
þeirra, sem þess kunna að njóta.
Því listrænt ljóð er gjöf frá guðun-
um, gætt þeim lífsneista, sem lað-
ar hug og sál í átt til ljóss og birtu
æðri veralda.
Hverjum var
Jesús líkur?
Tómas D. Björnsson, Bakkakoti
skrifar:
í lesendasíðum DV þann 3. febr.
1984 skrifar Ásdís Erlingsdóttir
grein þar sem stendur m.a.:
„ ... áð Jesús Kristur var líkur
manni er menn byrgja fyrir andlit
sín,“ Jesaja 53,3.
Aldrei hef ég heyrt annað eins.
Miklu fremur á Jesaja 53 við Job,
sem er harmkvælamaður og kunn-
ugur þjáningum og fyrirlitinn
jafnvel af nánustu vinum sínum;
líkur manni, sem menn forðuðust,
hrjáður og kramin. „Og vegna
þeirra hörmunga, er sál hans
þoldi, mun hann sjá og seðjast af
þekkingu sinni og mun fá að líta
afsprengi og lifa langa æfi,“ eins
og stendur einnig í Jobsbók 42,
12-17.
Hvaðan kemur sú kenning að
Jesús væri „líkur manni er menn
byrgja fyrir andlit sín“? Segja öll
ekki guðspjöllin frá því hvemig
Jesús var eltur á röndum af fólki
hvert sem hann fór og hvar sem
hann sýndi sig? (Jóh. 6,2 og 10.
22-23, 40-42 og 11,56 og 12,
12-13, 17-19 og 18, 19-20, svo
eitthvað sé nefnt.) Jafnvel af and-
legum leiðtogum síns tíma — far-
íseum, lögvitringum, fræði-
mönnum, æðstu prestum — til
þess að þeir gætu ásakað hann
fyrir villitrú og fyrir að leiða lýð-
inn afvega með kenningum sínum
(Jóh. 10, 31—39 og Lúkas 23,
13-14).
Var þessi ungi, myndarlegi og
hrausti sonur hennar Maríu
„hvorki fagur né glæsilegur,
harmkvælamaður og kunnugur
þjáningum“? Eins og guðsspjöllin
segja okkur frá, hlýtur hann að
hafa verið eftirlætisbarn foreldra
sinna og að öllum líkindum átt
hamingjusamt líf í skjóli fjöl-
skyldunnar þangað til hann fór að
heiman til þess að predika. Og
augljóst er að ekki fyrren á síð-
asta degi ævi sinnar þurfti hann
að þola bæði þjáningar og hörm-
ungar — þegar klerkaveldið og
landshöfðingjar voru loksins bún-
ir að dæma hann fyrir villitrú og
guðlast til þess að krossfesta hann
(Matteus 21, 33-39 og 23, 33-35
og Lúkas 24,18—20).
Að lokum þetta: Jesús kenndi að
allir þeir sem á hann trúa séu
bræður og systur. Er þá hægt að
kalla bróður sinn (systur sína)
„herra“ eða „faðir“ eða „séra“?
(rabbi, monsignor, Hochwurden,
your Eminence, Heilagi Faðir
o.s.frv.).
Ennfremur sagði hann: „En þér
skuluð eigi láta kalla yður rabbi,
því að einn er yður meistari —
manns soninn — en þér allir eruð
bræður. Og þér skuluð eigi kalla
neinn prest föður yðar á jörðunni;
því að einn er faðir yðar, hann
sem er á himnum og hann einn er
heilagur. Eigi skuluð þér heldur
láta yður leiðtoga kalla, því að
einn er leiðtogi yðar — Kristur
(hinn smurði). Hver sá, sem upp
hefur sjálfan sig, mun niðurlægj-
ast. Þér eruð mennirnir, sem rétt-
lætið sjálfa yður í augsýn manna,
en Guð þekkir hjörtu yðar. Því að
það sem er hátt meðal manna
(biskup, erkibiskup, kardínál,
páfi) er viðurstyggð í augsýn
Guðs.“ (Matteus 23, 5—12 og Lúk-
as 16,15.)
Meira má lesa um klerkana í
Matteusi 23. Þar stendur sannleik-
urinn um þá.
I