Morgunblaðið - 03.10.1985, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. OKTÖBER1985
37
Minning:
Sveinn Guðmundur
Sveinsson, byggingar-
verkfrœðingur
Fæddur 2. mars 1937
Dáinn 24. september 1985
Sortna þú ský, suðrinu í,
ogsígabrúnir lætur.
Eitthvað að þér eins og að mér,
amar.égséþúgrætur.
(JónThoroddsen)
Mig langar til að minnast elsku-
legs frænda, sem fallinn er í valinn
langt fyrir aldur fram, eða aðeins
46 ára.
Sveinn Guðmundur Sveinsson
hét hann fullu nafni, og voru for-
eldrar hans Kristín Guðmunds-
dóttir og Sveinn G. Sveinsson
bakari, sem látinn er fyrir mörgum
árum.
Aldrei erum við viðbúin þegar
sorgin dynur yfir okkur, og þó sér-
staklega ekki, þegar höggið er
þungt og snöggt, þannig var það
við fráfall elskulegs systursonar
míns. Allir bjóða „góða nótt“ að
kveldi og telja það sjálfsagt að
bjóða „góðan dag“ að morgni, en
Lillibó, eins og við fjölskyldan
kölluðum hann sem barn, hann átti
langa en góða nótt fyrir höndum,
nýr dagur rann ekki upp fyrir
honum á þessari jörð. Það var
komið að honum sofandi f rúmi
sínu, hafði lagt frá sér gleraugu
og bók. Svaf vært og blítt á kodda
sínum, eins og hann hefði verið
tilbúinn í hina hinstu för.
Þá er það sem vakna ýmsar
minningar frá liðinni tíð að lífs-
skeiði loknu. Lillabó þekkti ég alla
tíð og þó sérstaklega eftir að hann
kom á heimili afa og ömmu á
„Grettó", þá sem lítið barn, aðeins
6 mánaða. Móðir hans varð að fara
erlendis til lækninga. Þá kom hann
eins og gleðigjafi inn á heimili
móðurforeldra sinna, og það
gjörðu fleiri afa og ömmubörn,
þótt fullt hús væri fyrir af börnum.
Ég hef oft hugsað um það, að
foreldrar mfnir hafa sennilega lif-
að samkvæmt hinni Helgu bók, þar
stendur „Leyfið börnunum að
koma til mín og bannið þeim það
ekki, því að slíkra er Guðsríki.“
Lillibó virtist una því vel að vera
kominn f hópinn, enda var honum
tekið strax tveim höndum, allir
tilbúnir að þóknast honum og virt-
ist hann una því vel, og frá þeim
tima og fram til þessa dags, var
hann mér sérstaklega kær, í raun-
inni fannst mér ég eiga hann að
hluta til. Nú kom móðir hans til
baka úr læknismeðferðinni, og þá
fór Lillibó til sinna foreldra.
Hörmulegt slys henti föður hans
svo Sveinn missti föður sinn mjög
ungur, og alla tíð hafði ég það á
tilfinningunni að Lillibó saknaði
að eiga ekki föður eins og aðrir
drengir, en það var bót í máli að
hann átti marga móðurbræður
sem ég veit að hann virti sem
drengur og gagnkvæmt. Það voru
ekki svo fáar helgarnar sem hann
fékk að sofa eftir að hann var
búinn að vera þarna hjá okkur á
„Grettó" sem barn, og var oft beðið
með eftirvæntingu eftir helgunum,
og lá við að þyrfti að skipta nótt-
unni á milli bræðranna, því allir
vildu láta hann sofa hjá sér. En
amma og afi önnuðust þá hlið
málsins og fór það alltaf fram á
hefðbundinn hátt og „skipt á milli"
eins og krakkarnir segja, ef hann
svaf ekki hjá þessum þessa helgina
þá svaf hann bara hjá þeim næsta
aðra helgi og svo koll af kolli. í
þessu sambandi ásamt mörgum
öðrum, vil ég þakka foreldrum
mínum hve þau voru barnelsk,
hvort sem í hlut átti skylt eða
VJterkurog
k J hagkvæmur
auglýsingamiðill!
vandalaust barn.
Sveinn gekk menntaveginn og
var hann viðloðandi „Grettó“ svo
lengi sem foreldrar mínir lifðu, og
vil ég þakka honum það tillegg sem
hann lagði í hús ömmu sinnar
þegar þar var byggt upp eftir
bruna sem átti sér þar stað, og í
því sambandi get ég ekki annað
en þakkað öllum þeim sem þar áttu
hlut að máli. Einnig vil ég þakka
Sveini fyrir tillegg hans sem hann
framkvæmdi fyrir mín orð, gagn-
vart byggingu ungs frænda míns,
sem er einnig mikill uppáhalds-
frændi og aðstoðaði okkur við
flutninga úr gamla húsinu i það
nýja, sem var aðeins hinumegin
við götuna.
Nú fór aldurinn að færast yfir
fólkið, og Lillibó var ekki lengur
kallaður því gælunafni, og ein-
kennilegt er það að allir fóru að
kalla hann Svein, enda gott stutt
og gilt nafn, en Lillibó var ekkert
gleymdur því óvart kom það stund-
um fram á varir manna, en nú var
hann orðinn fullorðinn maður og
var við hæfi að kalla hann sínu
nafni.
Allir vissu sem til þekktu, að
þessi elskulegi frændi minn, gekk
með ólæknandi sjúkdóm í um það
bil 25 ár, og varð hann sjálfur að
hugsa um líkama sinn svo tæpt
stóð það hverju sinni. Sveinn á
móður og tvær systur, og var sí-
felldur ótti hvernig yrði komið að
honum í þetta og þetta sinnið, en
svo einkennilegt sem það er, þá lést
hann ekki úr þeim sjúkdómi, en
má kannski segja af völdum hans,
því Sveinn varð bráðkvaddur í
svefni að talið er. Sveinn frændi
minn var ekki allra eins og kallað
er, hann var mjög dulur og lokaður
en tryggur sínum beztu vinum.
Eftir því sem árin liðu virtist
manni lífslöngunin minni, bæði
var að hann var veikur til fleiri
ára og svo var lífsvegurinn ekki
rósum stráður án þyrna og það
fann hann vel og í sannleika sagt
held ég að hann hafi verið tilbúinn
í ferðina löngu.
Hann var búinn að lifa með sinn
sjúkdóm í fleiri ár og svo varð
einkalíf hans fyrir hnjaski, eins
og oft vill verða, en þá er það sem
reynir á hve sterk persónan er, en
þegar líkaminn er veikur, þá er
ekki víst að mikill kraftur sé aflögu
í lífsbaráttunni. Annars hélt
Sveinn reisn sinni fram á hinstu
stund þótt sjúkur væri, og vann
fulla vinnu og oft meira en það,
bæði hjá sjálfum sér og öðrum. Ég
samhryggist móður hans, sem má
segja að lifði fyrir son sinn og
þjáðist oft með honum, einnig
systrum hans tveim, Láru og
Ragnheiði, allar mæðgurnar þrjár
hafa misst mikið, því þær vöktu
yfir velferð hans vegna veikinda
hans, oft meira en hann vissi um,
því Sveinn frændi minn bar ekki
á torg veikindi sín, helst mátti
aldrei á þau minnast. Börnum
hans bið ég Guðs blessunar og
Hann megi styðja þau á lífsbraut-
inni.
Mig setur hljóða, en bið góðan
Guð að halda i hendi hans og
styrkja hann ófarinn veg, með
þessum orðum kveð ég minn elsku-
lega frænda.
23. Davíðssálmur.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekk-
ertbresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem ég má
næðis njóta.
Leiðir mig um rétta vegu, Hann hressir
sál mína, fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt, því að þú ert hjá
mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð fratnmi fyrir fjendum
mínum
þú smyrð höfuð mitt með olíu;
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga
mína
og i húsi Drottins bý ég langa ævi.
Móðursystir
Sveinn Guðmundur Sveinsson,
byggingaverkfræðingur, er látinn
langt um aldur fram. Fá ár eru
síðan hann gerðist félagi í klúbbn-
um okkar, en strax kom í ljós að
hann var ötull félagsmaður. Sér-
staklega var gott að hafa hann sér
við hlið er verið var að endur-
byggja sundlaugina við Tjaldanes-
heimilið í vor. Þá kom tækni-
menntun og útsjónarsemi hans að
ómetanlegum notum og hlífði
hann sér hvergi, þó vissum við að
hann gekk ekki heill til skógar.
Ættir Sveins verða ekki raktar
hér, það gera aðrir mér kunnugri,
en ég vil fyrir hönd félaganna allra
votta ættingjum hans og afkom-
endum dýpstu samúð.
Hvíl í friði.
Lionskiúbburinn Þór Reykjavík
Eldvarnarhuröir - Eldvarnarþil
í miklu úrvali frá
stærsta framleiðanda eldvarnarhurða og þilja í Evrópu.
Stærðir allt að 50 m2.
Eldvarnarmótstaða
allt að 4 klst.
Sjálfvirk lokun við
skynjun á
hita eða reyk.
Galvan- eða lakkáferð.
Auðveld notkun -
Einföld uppsetning.
Bolton Brady býður
eldvarnarhurðir sem
rúllast á kefli,
leggjast saman eða
renna til hliðar.
Hentugar til að skilja að
mismunandi áhættu-
svæði í verslunum,
verksmiðjum og stór-
byggingum.
GÓÐ BRUNAVÖRN - LÆKKAR TRYGGINGAIÐGJÖLD
Upplýsingar varðandi notkunarmöguleika og tæknileg atriði
veitir Gunnar Örn i síma 91-685100.
SVEINN EGILSSON HF.
Skeifan 17 Sími: 685100
PAV-PRENTSMKXIA ARNA VALDGMARSSONAR HF