Morgunblaðið - 12.12.1985, Qupperneq 13

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR12. DESEMBER1985
13
Hennaitn MAsson
sögunnar og þar með kjarna máls-
ins: „Útskýringar eyðileggja allt.“
Ég ákvað að slást í för með eigin-
konu froskmannsins og reyna ekki
að skilja nokkurn skapaðan hlut.
En lesturinn vakti með mér kitl-
andi kátínu og jafnvel fögnuð.
Ámóta og þegar ég las „Tómas
Jónsson-metsölubók" eftir Guð-
berg Bergsson fyrir mörgum árum.
Og því tókst mér að njóta lífsins
eins og bezti froskmaður eftir að
ég hafði komist að þessari niður-
stöðu.
Já, það er eitthvað sem heillar
— eins og kona froskmannsins
myndi orða það. Forkostuleg bók.
Fráleit. Fyndin. Langdregin. Ég
þyrfti að komast í samheitaorða-
bókina — eins og froskmaðurinn
kæmist líklega að orði — til að
geta afgreitt málið. Læt niðurlags-
orð bókarinnar verða mín: „Vegna
þess að maður geymir svo miklu
meira með sjálfum sér, en það sem
hægt er að segja eða eiga með
öðrum. Eins og það sem felst á bak
við sögur.“
Hannes Sigfússon
hemsku liferni. Lýsingarnar á
Steini eru vægðarlausar og ekki
alltaf beinlínis jákvæðar, en heill
sleppur Steinn úr þeim eldi.
Magnús Ásgeirsson var annarr-
ar gerðar en Steinn Steinarr. Hann
var meðal þeirra fáu sem Steinn
virti og tók tillit til. Sé Steinn
lærifaðir Hannesar var Magnús
lærifaðir Steins.
Jón úr Vör átti ekki samleið með
þessum mönnum. Hann hefur allt-
af lagt áherslu á borgaralegar
dyggðir, lifað lífi venjulegs manns,
en þrátt fyrir það og kannski ein-
mitt þess vegna ort veigamikil ljóð
og fleiri ljóð en ljóðin í Þorpinu.
Lýsingu Hannesar á þeim skáld-
bræðrum freistast maður til að
telja rétta. Að minnsta kosti
stangast hún ekki á við eigin
hugmyndir og reynslu.
Annað sem vel er lýst í Fram-
haldslífi förumanns er það hvernig
Hannes Sigfússon gefst smám
saman upp á því að lifa lífi skálds
í Reykjavík og heldur til Noregs
ásamt Sunnu, norskri konu sinni.
Viðhorf Sunnu til Islands verða
ljós í bókinni.
ótal svipmyndir endurminning-
anna eru mikilsverðar heimildir
um tíma, oft dapurlegan tíma og
lítt uppörvandi. Það er sjaldan vítt
til veggja.
Það sem sagt er um nöturlegt
umhverfi og skilningsleysi ýmissa
þeirra sem áttu að vera í farar-
broddi er því miður satt. Skáld
fóru í útlegð, annaðhvort innri eða
ytri útlegð.
Sumt verkar hér alltof smálegt,
til dæmis lýsingar á sambýli og
tengslum við annað fólk. Rauna-
tónninn verður stundum yfirdrif-
inn.
Engu að síður má lesa vissa
kafla þessarar bókar sem hreinan
skemmtilestur. Það dregur þó ekki
úr merkingu orðanna.
ÍÐUNN
•w-40-í*
ARA