Morgunblaðið - 12.12.1985, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR12. DESEMBER1985
59
öryggi, sem er jú undirstaða hverr-
ar þjóðar, sem vill vera sjálfstæð.
Þau eignuðust eina dóttur barna,
Þórunni, og er þessi augasteinn og
einkabarn þeirra í dag útlærður
meinatæknir og húsmóðir. Maður
hennar er Jón Bergmundsson,
rafmagnsverkfræðingur og eiga
þau tvö börn.
Ég kynntist Ingimundi fyrst er
ég trúlofaðist bróðurdóttur hans,
Unni, dóttur Guðmundar Helga.
Þá leigðu þau hjónin efri hæðina
á Flókagötu 1 sem Guðmundur
átti, og þar uppi hafði heimasætan
á neðri hæðinni herbergi sitt.
Var strax mjög gott samband á
milli okkar og man ég sérstaklega
hve góður Ingimundur var, og þá
ekki síður Kristjana við elsta barn
okkar, þá smáhnokka og heima-
gang á þeirra heimili.
Ekki leið á löngu þar til þau
hjónin þurftu að rýma efri hæðina
til þess að heimasætan og verðandi
eiginmaður hennar gætu stofnað
sitt eigið heimili enda ekki í tízku
þá að ungt fólk legði fram eitt
stykki íbúð við giftingu.
Þó að samband okkar hafi ekki
verið eins náið eftir að þau fluttu
og síðustu árin kannske oftar eins
og vill verða í stórum fjölskyldum,
aðeins við jarðarfarir, giftingar og
aðra slíka atburði, þá rofnaði það
aldrei og skipst var á óformlegum
heimsóknum, sérstaklega var
Unnur natin við slíkt, enda þótti
henni mjög vænt um hjónin, Ingi-
mund og Kristjönu.
Við Ingimundur höfðum þó eitt
sameiginlegt áhugamál, það voru
heimsóknir í Sundlaugarnar í
Laugardal. Hann sótti þær af
kappi, oftast snemma morguns, og
þá áttum við góðar stundir saman
í heita pottinum númer tvö. Feng-
um við þar nýjustu fréttir hvor
frá öðrum úr fjölskyldunni, smá
rabb um dægurmál og nýjustu
kjaftasögur, þó vorum við ekki
alltaf sammála, en það skerpir
bara vináttuna.
Ingimundur sótti laugarnar
fram á síðasta dag og veit ég að
hans verður saknað í pottinum.
Annar var sástaður sem við
hittumst stundum á, var það Hótel
Borg, ekki þó á kvöldin. Það var á
vissum sunnudagsmorgnum,
snemma. Ég í ákveðnum hópi
annan hvern sunnudag, hann í
hópi „útbrunninna slökkviliðs-
manna," eins og þeir kölluðu sig,
fyrsta sunnudag í hverjum mán-
uði. Ég veit að þar verður hans
einnig saknað.
Ingimundur var góður maður.
Það var ánægjulegt að fylgjast
með hvað hann var hjálpsamur við
systur sínar í þeirra erfiðleikum.
Steinunni, sem missti einkadóttur
sína fyrir nokkrum árum og lézt
sjálf í fyrra og nú síðast Ráðhildi,
sem missti mann sinn nýlega og
var Ingimundur einmitt rétt fyrir
andlát sitt að hjálpa henni við
búskipti. — En fyrst og fremst
elskaði hann fjölskyldu sína. Hann
var vakandi og sofnaði að hugsa
um og vinna að velferð hennar og
ég veit að hann getur kvatt með
góðri samvizku hvað það snertir.
Ingimundur var hraustmenni og
ég veit að hans ósk var sú að þurfa
ekki að heyja langt dauðastríð.
Honum varð að ósk sinni. En við
sem eftir lifum vitum að þar fór
góður drengur og þær minningar
sem hann skilur eftir sig munu
hjálpa hans nánustu, eiginkonu,
dóttur, tengdasyni og barnabörn-
um til að sætta sig betur við orðinn
hlut. Við hin getum aðeins sagt:
„Fari hann í friði, megi sá æðri
máttur sem hvert okkar trúir á
og treystir vera með Ingimundi á
þeim leiðum sem hann nú hefur
lagt út á.“
Unnur og Jóhannes Proppé
IÐUNN
•w-40-fr
ARA
VilmundurJónssoa landlæknir_______________
Einn af ritfœrustu mönnum þjóhrimar
Bókaútgáfunni Iðunni, sem á pessu ári er jjörutíu ára, er sérstök ánœgja að geta minnst afmdisins með pví
að senda frá sér ritverkið Með hug og orði, - Afblöðum Vilmundar Jónssonar landlæknis.
Þessi vandaða útgáfa er mikið rit að vöxtum í tveimur bindum í öskju,
alls 757 bls., prýtt um hundrað myndum og uppdráttum.
Vilmundur Jónsson landlæknir var
einn af ritfærustu mönnum þjóðar-
innar á sinni tíð og afreksmaður í
starfi. I fámennum hópi hefur um
alllangt skeið verið vitað, að hann
lét eftir sig margvísleg skrif, sem
ekki hafa birst sjónum almennings.
Þar á meðal eru minningaþættir,
þar sem Vilmundur segir frá eftir-
minnilegum atburðum og kynnum
sínum af mörgum þjóðkunnum
mönnum, m.a. Jóhannesi S. Kjarval
og Jónasi Jónssyni frá Hriflu.
í ritsafninu er auk þess margvíslegt
annað efni: sagnaþættir víðs vegar
að af landinu, bundið mál, greinar
um íslenskt mál, stjórnmál og heil -
brigðismál og bréf, m.a. allmörg
bréf til Þórbergs Þórðarsonar.
Mikið af þessu efni hefur ekki sést
á prenti fyrr.
Þórhailur Vilmundarson prófessor
sá um útgáfuna.
Verð 4400 krónur