Morgunblaðið - 01.05.1986, Qupperneq 12

Morgunblaðið - 01.05.1986, Qupperneq 12
12 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR1. MAÍ1986 Eitt vinsælasta leikrit Moliéres í Nemendaleikhúsinu á föstudaginn „Við lifum á stillilegri tíð, er ofbeldisverk er öfug raunarbót“ Nemendurnir sex sem útskrifast úr Leiklistarskóla ríkisins á föstudaginn. Talið frá vinstri: Valdimar Orn Flygenring, Bryndis Petra Bragadóttir, Inga Hildur Haraldsdóttir, Guðbjörg Þórisdóttir, Skúli Gautason og Eirikur Guðmundsson. Nemendaleikhúsið frumsýnir leikritið „Tartuffe" eftir Moliére föstudaginn 2. maí nk. kl. 20.30 í Lindarbæ. Þetta er eitt vinsæl- asta leikrit Moliére og sem er hvað oftast leikið erlendis, en hefur þó aldrei áður verið flutt á sviði hér á landi. I útvarpi var leikritið flutt árið 1946 á vegum Herranætur Menntaskólans í Reykjavík. Þýðingu gerði Bogi Olafsson og var hún í óbundnu máli. Þá þýðingu sem Nemenda- leikhúsið notar gerði Karl Guð- mundsson sérstaklega fyrir Leik- listarskóla rikisins. Leikstjóri er Radu Peniulescu, sem starfað hefur sem leikstjóri í heimalandi sínu Rúmeníu, í Banda- ríkjunum, Englandi, Frakklandi, Finnlandi og í Svíþjóð, þar sem hann er nú búsettur. Hann hefur starfað mikið sem leiðbeinandi með leikstjórnamemum og leiklistar- nemum, nú síðast við Dramatiska Institutet í Stokkhólmi og í Ríkis- leiklistarskólanum í Málmey. Leik- listarskólinn fékk fjárstyrk frá Norrænu leiklistamefndinni til að fá Radu Peniulesco hingað. Það er orðin hefð að gestaleikar- ■ ar taki þátt í sýningu Nemendaleik- hússins og að þessu sinni tóku þau Sigríður Hagalín og Þorsteinn Gunnarsson þátt í sýningunni og að sögn Helgu Hjörvar, skólastjóra Leiklistarskóla Islands, er skólanum mikill fengur að slíkri samvinnu. „Tartuffe“ er lokaverkefni sex nemenda við skólann, útskriftar- verkefni þeirra. Að frumsýningu lokin fær þessi hópur afhent skír- teini sín, því til staðfestingar að hann er kominn í leikarastétt. Sexmenningarnir eru: Bryndís Petra Bragadóttir, Eiríkur Guð- mundsson, Guðbjörg Þórisdóttir, Inga Hildur Haraldsdóttir, Skúli Gautason og Valdimar Om Flygen- ring. „Tartuffe“ er gamanleikur (kómedía) með ádeilusvip. Molíere skopast í leiknum að trúarofstæki frönsku klerkastéttarinnar og hræsni, sem leiðir fólk út í öfgar, vegna þess að það gerir ekki grein- armun á réttu og röngu. Leikritið var fyrst sýnt árið 1664 og sýndi leikflokkur Moliéres leikritið kon- unginum, sjálfum Loðvíki fjórtánda. Sagt var að konungurinn hafí ekk- ert haft út á leikritið að setja, heldur miklu frekar kunnað mjög vel við það. Hins vegar líkaði klerkinum ekki háð Moliéres, enda beinir hann spjótum sínum að þessari stétt. Kirkjan var voldug stofnun og kom því til leiðar með miklum þrýstingi á konung, að leikritið var bannað. Markaði þetta bann upphafið að árásum kirkjunnar og vissra afla innan aðalsins á Moliére. Hann lét þó ekki deigan síga fyrir svo öflug- um andstæðingi. Moliére dreifði leikriti sínu meðal hinna ljölmörgu vina sinna og kunningja og alls staðar var því vel tekið og innan skamms var vart um annað rætt á götum Parísar en „Tartuffe", nýja leikritið eftir Moliére, sem kirkjan lagðist gegn. Klerkastéttin reiddist að sjálf- sögðu þessu og vildi ekkert frekar en að bann konungs næði ekki aðeins til flutnings á verkinu, heldur einnig lesturs á því. Unnið var öllum árum að því að konungurinn bann- aði verkið algjörlega. Prestar hvöttu til að Moliére væri brenndur á báli og biskupar hótuðu bannfæringu þeim sem sýndu, Iæsu eða létu lesa leikritið. Árið 1667 var gerð ný tilraun til að sýna „Tartuffe“, en í mjög breyttri útgáfu og undir öðru nafni, „Panuylfe" (Stóri úlfur). Klerkar héldu vöku sinni og verkið var bannað að morgni næsta dags. Tveimur árum síðar fékk Moliére loks leyfi til að sýna „Tartuffe" og ekki var að sökum að spyija, leik- ritið sló í gegn og var sýnt 55 sinn- um á árinu, þar af 28 daga í röð. Síðan þetta gerðist hefur leikrit Moliéres verið fært á svið oft og mörgum sinnum og undir mismun- andi áherslum hvers tíma. Samtíðin skilur ef til vill leikritið enn betur en 17. aldar fólk og þess vegna er ekkert leikrit Moliéres oftar sýnt en einmitt „Tartuffe". Bryndís Petra Bragadóttir: „Leikarar verða aldrei fullnuma“ „Þetta eru búin að vera yndisleg ár og mjög góður skóli. I huga mér er þetta sem hálf ævin en þó ekki nema tvær vikur, svo hratt hefur tíminn liðið. Ég hef þroskast gífur- lega og efst í huga mér er þakklæti fyrir að geta lært þá Iist sem er mér mitt hjartans mál,“ segir Bryndís Petra Bragadóttir, en hún leikur þjónustustúlkuna Doris í „Tartuffe", leikriti Moliéres. „Doris er mjög klók að eðlisfari og hún reynir að bjarga því sem hægt er að bjarga. Hún reynir að opna augu Orgons fyrir Tartuffe. Doris framkvæmir hlutina mjög hratt, drífur í þeim. Já, ég tel mig vera að ná tökum á Doris, þetta er alveg að koma og verður vonandi gott á frumsýning- unni. Annars er það frekar áhorf- enda að dæma um getu mína.“ — Telur þú þig hafa náð tökum á leiklistinni eftir fjögurra ára nám við Leiklistarskólann? „Nei, örugglega ekki. Námið við Leiklistarskólann er aðeins undir- búningur. Þar lærum við að vinna og undirbúa okkur. Ég er núna fyrst að byija á leiklistinni. Reynsl- an kemur með tímanum, því leikar- ar verða aldrei fullnuma. Leikari er alltaf að læra svo lengi sem hann lifir. Við erum með tvo gestaleikara í þessu leikriti og þeir hafa kennt okkur leiklistarnemunum ákaflega mikið. Það er ómetanlegt að eiga þess kost að leika á móti atvinnu- leikurum. „Tartuffe" er algjör perla, eitt af gimsteinum leikhúsheimsins. Ég efast ekki um að fólk fái góða skemmtun þessa kvöldstund í Lind- arbæ. Sýningin er raunverulega söguleg stund. Þjóðleikhúsið í París hefur sýnt leikritið meira en 3.000 sinnum, en hér er það í fyrsta sinn á sviði.“ — Hvað tekur nú við hjá þér? „Nú tekur við þriggja vikna nám- skeið í kvikmyndaleik, sem er mjög nauðsynlegt og við höfum ekki átt kost á slíku námskeiði í Leiklistar- skólanum. Hvað svo tekur við get ég ekki sagt frá á þessari stundu, en að sjálfsögðu langar mig ekkert frekar en að fá starf hjá leikhúsun- um.“ Inga Hildur Haraldsdóttir: „Sviðið er besti skóli leikarans“ „Nei, ég hef varla ennþá náð fullkomnum tökum á hlutverkinu, því Elmíra er mjög erfið. Hlutverkið finnst mér ákaflega spennandi og leikritið er stórkostlega vel skrifað. Hlutverkin hæfa okkur leiklistar- nemum mjög vel, en textinn er í bundnu máli og nokkuð erfiður, enda dýrt kveðinn," sagði Inga Hildur Haraldsdóttir, en hún leikur Elmíru. „Elmíra er seinni kona Orgons, húsbóndans á heimilinu, en sagan • gerist þar innandyra á einum degi. Elmíra er töluvert yngri en Orgon, Skúli Gautason. Valdimar Örn Flygenring og Eiríkur Guðmundsson. Leikstjórinn, Rúmeninn Radu Penciulescu. *
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.