Morgunblaðið - 29.07.1986, Side 29

28
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚLÍ 1986
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚU 1986

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aöstoöarritstjóri
Fulltrúar ritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Árvakur, Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Kringlan 1, sími 83033.
Áskriftargjald 450 kr. á mánuöi innanlands. i lausasölu 40 kr. eintakiö.
Að standa
á rétti sínum
Sú ákvörðun ríkisstjórnarinn-
ar að beita sér fyrir frestun
hvalveiða til 20. ágúst gegn því,
að bandaríska viðskiptaráðu-
neytið láti ekki verða af því að
leggja fyrir forseta Banda-
ríkjanna beiðni um efnahagsleg-
ar þvinganir gagnvart Islending-
um er hæpin, svo að vægt sé til
orða tekið. Hér er ekki til um-
ræðu spumingin um það, hvort
hvalveiðar yfírleitt séu réttlætan-
legar eða ekki. Hér er um að
ræða háttsemi í samskiptum milli
stórveldis og smáríkis, sem hafa
átt mikil og góð samskipti sín á
milli í áratugi, sem útilokað er
fyrir okkur Islendinga að sætta
okkur við, ef við viljum halda
reisn okkar og virðingu.
Þegar fyrstu fréttir bárust um
það, að viðskiptaráðuneytið í
Washington hefði uppi áform um
að óska eftir því við Bandaríkja-
forseta, að ísland yrði beitt
efnahagslegum þvingunum
vegna hvalveiða hér við land,
þótti líklegt, að hér væri um að
ræða hugmyndir skrifstofu-
manna í ráðuneytinu, sem fljót-
lega yrðu kveðnar niður. Síðan
hefur komið í ljós, að Bandaríkja-
stjóm virðist vera fyllsta alvara,
a.m.k. verður ekki séð að utan-
ríkisráðuneytið þar í landi hafí
gert ráðstafanir til að stöðva
þessi áform, eins og búast hefði
mátt við. Það skal ítrekað, sem
sagt var í forystugrein Morgun-
blaðsins sl. föstudag, að sam-
skipti íslands og Bandaríkjanna
í öiyggis- og vamarmálum og á
sviði viðskipta hafa verið svo
náin síðustu áratugi, að það er
nánast ótrúlegt, að stjómvöldum
þar í landi skuli koma til hugar
að taka sér í munn orðin efna-
hagslegar þvinganir gagnvart
íslendingum.
Nú liggur það hins vegar ljóst
fyrir að full alvara hefur verið á
bak við hótanir viðskiptaráðu-
neytis Bandarílganna um að
leggja til við Reagan, forseta
Bandarílganna, að Island verði
beitt efnahagslegum þvingunum.
Þá bregður svo við, að ríkis-
stjómin í samráði við utanríkis-
málanefnd og aðra stjómmála-
flokka tekur ákvörðun um að
fresta hvalveiðum gegn því, að
bandaríska viðskiptaráðuneytið
haldi að sér höndum. Hvers
vegna? Hvers vegna var svo
brýnt að stöðva þessa orðsend-
ingu til Hvíta hússins? Það væri
óneitanlega fróðlegt fyrir okkur
íslendinga að iáta á það reyna,
hvort forseti Bandaríkjanna er
tiibúinn til að beita bar.dalags-
þjóð í Atlantshafsbandalaginu
efnahagslegum þvingunum
vegna hvalveiða!
Þetta mál er ekki þess konar
vandamál fyrir okkur Islendinga,
að við þurfum að beygja okkur
fyrir vilja bandarísku ríkisstjóm-
arinnar. Vel má vera, að við
gætum staðið frammi fyrir því,
að fiskkaupendur og neytendur
í Bandaríkjunum hættu að kaupa
af okkur físk vegna hvalveiða
okkar. Þá kynni það að vera
veruleiki, sem við kæmumst ekki
hjá að viðurkenna og horfast í
augu við. Það kann líka að vera
að Bandaríkjamenn geti fengið
því framgengt við Japani, af
þeir kaupi ekki af okkur hvalkjö4
og þá em það staðreyndir, sern
við yrðum einnig að horfas' í
augu við. Raunar virðist það
liggja fyrir eins og fram kemur
í forsíðufrétt Morgunblaðsins í
dag. En það er ekki höfuðatnðið
á þessu stigi málsins, heldur að-
gerðir bandarískra stjómvalda.
Og þá er eins gott, að þau 'iorf-
ist í augu við þann pólitíska
vemleika, sem að þeim snýr í
samskiptum við íslendinga og
að þeir meti, hvort þeir em til-
búnir að grípa til jafn féheyrðra
ráðstafana og e/nahagslegar
þvinganir gagnvart íslardi væm.
Það er skoðun mai gra þeirra
þjóða, sem eig? samskipti við
Bandaríkin um p.ör a' mundir,
að þar gæti nú meiri I örku í við-
skiptum o g sar.ii kiptum við aðrar
þjóðir en áður. Bandaríkjamenn
standi fast á þröngum sérhags-
munum og eigingjö -num sjónar-
miðum sínun ga /nvart öðmm.
Vera má, að j uð v .ðmót, sem að
okkur íslendingum snýr í hvala-
málinu r.ú og Rainbow-málinu
undanfarin misseri, sé angi af
þessari almennu stefnu Banda-
ríkjamanna gagnvart öðmm
þjóðum. Þá fer bezt á því, að það
komi í Ijós, hvort breyting er að
verða af hálfu Bandaríkjastjóm-
ar á þeim vinsamlegu samskipt-
um, sem ríkt hafa milli okkar
og þeirra í áratugi. En hvaðan
temur Bandaríkjastjóm heimild
, ú að taka sér æðsta úrskurðar-
vald um túlkun á alþjóðlegum
samþykktum? Lög sett ' Banda-
ríkjaþingi gilda ekki á Islandi.
Ríkisstjómin hefur tekið
ákvörðun, sem sýnir ákveðinn
veikleika í samskiptum við
Bandaríkjamenn út af hvalamál-
inu. Það breytir engu, þótt full
samstaða hafí verið um þessa
afgreiðslu málsins í utanríkis-
málanefnd og meðal stjómmála-
flokkanna. Oft eru það vitlaus-
ustu ákvarðanir, sem teknar em,
sem allir em sammála um. Við
íslendingar hljótum að standa á
rétti okkar gagnvart Bandaríkja-
stjóm sem öðmm. Akvörðun
ríkisstjómarinnar á lítið skylt við
það.
Hvalveiðar og sala hvalaaf-
urða er svo önnur hlið þessa
máls sem skiptar skoðanir em
um meðal þjóðarinnar. Um þá
hlið er óþarfi að deila nú þegar
snúa þarf einu andliti í vestur.
29
„Ég er smiður, þó
ég eigi ekki hamar“
Samtal við Hans Jóhannsson
fiðlusmið í Lúxemborg
um leið tóngæði, en fara ef til vill
á mis við fegurðina sem góður fiðlu-
smiður hefúr lagt svo mikla vinnu
í. Þá fegurð sjá nær eingöngu sér-
fræðingar og svo auðvitað aðrir
fíðlusmiðir."
- Eru hljóðfæri gömlu
meistaranna fegurri og betri en
nútima hljóðfæri?
„Nei, en verk sumra 16., 17. og
18. aldar meistaranna em hreint
og beint ótrúlega góð. Þar með er
ekki sagt að útilokað sé að endur-
taka þau gæði. En það sem skapaði
þjóðsöguna um hin óforbetranlegu
gæði gamalla hljóðfæra var, að um
miðja 19. öld varð mikill skortur á
góðum hljóðfæmm, vegna hnignun-
ar í smíðalistinni eftir miðja 18.
öld. Bmgðu þá hljóðfærasölumenn
fyrir sig betri fætinum og sköpuðu
goðsögn þá, sem enn í dag er erfítt
að hrekja úr hugum fólks.
Það má heldur ekki gleyma því,
að þau gömlu góðu hljóðfæri, sem
em til í heiminum í dag, hafa frá
byijun fengið bestu umönnun, við-
hald og stillingu sem kostur er á,
af fæmstu mönnum. Þær hafa líka
verið spilaðar til af fæmstu fíðlu-
snillingum síns tíma, sem er mjög
mikið atriði. Auk þess verða hljóð-
færin ótrúlega falleg af sliti og
hnjaski áranna.
Margoft hafa verið gerðar til-
raunir til þess að athuga hvort
mismunur sé á tóngæðum gamalla
og nýrra hljóðfæra. Spilað hefur
verið á bak við tjald og algjörir
sérfræðingar verið látnir dæma, en
ennþá hefur ekki verið hægt að
sanna betri hljóm í þeim gömlu.
Sem betur fer er mikil hugarfars-
breyting hjá hljóðfæraleikumm í
dag gagnvart nýsmíði."
- Hefur þú nóg að gera?
„Já, ég er með góðan biðlista,
það er mikill kippur í þessum málum
hér í Evrópu. Eg hef samt alltaf
smíðað töluvert fyrir íslendinga.
Annars var ég mjög heppinn, því
Vassil Ivanov, konsertmeistari
RTL-sinfóníunnar fékk hjá mér
hljóðfæri og spilar í dag nær ein-
í Lúxemborg er lítið þorp sem
nefnist Bourglinster, u.þ.b. 20 km
frá höfuðborginni. Þorpið er sér-
staklega fallegt, vegna skógi
vaxinna hlíða og klettahamra sem
umkringja það.
Efst á klettabrúninni var á 12.
öld hafist handa við byggingu kast-
alans Chateau de Bourglinster. í
gegnum aldimar hefur verið byggt
við hann, og er hann því í dag eins-
konar samansafn af ólíkum formum
byggingarlistarinnar.
Efst á klettabrúninni var á 12.
öld hafíst handa við byggingu kast-
alans Chateau de Bourglinster. í
gegnum aldimar hefur verið byggt
við hann, og er hann því í dag eins-
konar samansafn af ólíkum formum
byggingarlistarinnar.
Kastalinn er nú í eigu lúxem-
borgíska ríkisins og er hann notaður
til tónleikahalds og ýmissa listsýn-
inga. Útihúsin hafa verið gerð upp,
til þess að skapa aðstöðu fyrir lista-
menn, s.s. málara, myndhöggvara
og leirkerasmiði. Sá fyrsti sem
fluttur er inn í þessi verkstæði er
Hans Jóhannsson fíðlusmíðameist-
ari.
Fiðlan (hér er átt við fíðlu, lág-
fiðlu og selló) er einna merkilegust
hljóðfæra, vegna þess, að þar hefur
hljóðfærasmíði risið hvað hæst,
hvað varðar einfaldleika og fegurð
tóns og útlits. Hún sameinar sveigj-
anleika mannsraddarinnar og
tjáningu tilfinninga, með sínum sér-
staka blæ. Það er þess vegna sem
fíðlan á svo miklum vinsældum að
fagna, ekki bara hjá tónlistarmönn-
um, heldur hefur hún einnig dáleitt
vísindamenn, sagnfræðinga, fagur-
kera og snobb með töframætti
sínum.
Einfaldleiki útlits fíðlunnar er
samt mjög villandi, því fiðlan er
samansett úr 70 mismunandi hlut-
um sem þarf mikla lagni við að
smíða. Einnig er fiðlan hljómfræði-
lega mjög flókin.
Fiðlan varð til á miðri 16. öld,
þ.e.a.s. sem fjögurra strengja hljóð-
færi sem leikið var á á öxlinni með
boga, og stillt í fímmundum upp frá
g. Fyrstu fíðlumar bera vott um
skyldleika við nokkra fyrirrennara
sína sem vinsælir vom á 15. öld
og fyrr. Þar á meðal er Rebec, end-
urreisnarfíðlan, og Lira da Braccio.
Þegar márar komu til Spánar
fluttu þeir með sér hljóðfærið Vihu-
ela, sem síðar þróaðist í tvö afbrigði;
annarsvegar Vihuela da Mano
(hönd) sem er fyrirrennari hins
klassíska gítars og hinsvegar Cihu-
ela D’Arco (bogi) sem er fyrirrenn-
ari Viola da Gama, sem átti svo
miklum vinsældum að fagna í tón-
list barokktímabilsins. Segja má að
fiðlan hafí náð vinsældum á kostnað
gömbunnar. Fiðlan var alþýðuhljóð-
færi en gamban hljóðfæri heldri-
manna. Kontrabassinn er kominn
inn í fiðlufjölskylduna eftir króka-
leiðum, en hann er upphaflega af
gömbuætt.
A Italíu, nánar tiltekið í Cremona
og Brescia, náði fíðlusmíði nær full-
komnun á ótrúlega skömmum tíma,
eftir miðja 16. öld þegarendurreisn-
arandinn var í algleymingi. Meðal
áhrifamestu meistara þess tíma má
nefna Paolo Maggini, Amati- og
Guameri-fjölskyldumar, Giovanni
Guadagini og að síðustu Antonio
Stradivari.
Ég brá mér á dögunum til Bourg-
linster í heims til Hans Jóhannsson-
ar.
Þegar ég kom á verkstæðið til
Hansa ómaði tónlist Tartinis um
hina vistlegu vinnustofu. Sjálfur
stóð hann við vinnuborðið og minnti
mig óneitanlega á verslunarmenn-
ina sem voru á kontómum innaf
verslun Geirs Zoéga þegar ég var
lítil. Hansi fræðir mig um það, að
ef menn beri einhveija virðingu
fyrir bakinu á sér, eigi þeir að hafa
vinnuborð sín í nafla hæð. Fyrsta
spumingin sem ég spyr Hansa en
— Var erfitt að komast í þetta
óvenjulega nám?
„Já, ég var búinn að vera með
þetta í maganum lengi og missti
eiginlega áhugann á akademísku
Chateau de Bourglister-kastalinn.
námi þegar ég fékk fíðlu-fluguna.
Ég var búinn að reyna lengi að
komast að á einhveiju fiðlu-verk-
stæði á meginlandinu, þegar allt í
einu opnaðist glufa hjá Merling í
Kaupmannahöfn. Ég þaut út með
fyrstu flugvél, en kom samt of
seint, því Merling hafði dáið nóttina
áður.
Þetta var kannski heppni í
óheppni, því að staðreyndin er sú,
að það þýðir ekkert í dag að læra
hjá meistara, áherslan er öll á skóla-
námi. Ekki reyndist auðvelt að
komast í skóla, því skólamir em
fáir og erfítt að komast að. Þegar
ég sótti um í Newark, sóttu um 150
manns en 12 fengu inngöngu, þar
af aðeins 4 útlendingar, en það
tókst."
- Hvað ertu búinn að smíða
mörg hljóðfæri?
„Eg er búinn að smíða 25 til 30
fíðlur, auk selló, barokkhljóðfæra
og gítara."
- Hvenær byijaðir þú á
þessu?
„Ég hef verið að dútla við þetta
í 10 ár eða um það bil, ég útskrifað-
ist úr „Newark School of Violin
Making" árið 1980. Fyrir tveimur
ámm tók ég þá stóm ákvörðun að
Nákvæmni þarf að vera mikil.
„Fiðlur em allar eins í meginat-
riðum, þó þær séu eins ólíkar og
augu fólks. Fyrir leikmenn em allar
fíðlur eins og Kínveijar fyrir vestur-
landabúa. En þegar maður veltir
stöðugt fyrir sér hljóðfærinu, bæði
frá fagurfræðilegu sjónarmiði og
hlutföllum útlfnanna, kemur í ljós
óendanleg fjölbreytni. Hið optiska
(fagurfræðilega) form fíðlunnar er
á vissan hátt aðskilið hinni hlutlægu
vinnu, sem felst í tónmyndun hljóð-
færisins. Flestir fiðluleikarar skynja
Hans Jóhannsson við fiðlusmfðina.
Hér er spoijárninu beitt.
vinna eingöngu við að smfða, en
áður hafði ég unnið við viðgerðir
og sett hár í boga o.s.frv. og frá
þeirri vinnu gafst lítill tfmi til
smíða."
- Varstu ekki hræddur um að
hafa ekki nóg að gera þegar þú
tókst þessa ákvörðun?
„Jú, ég var skíthræddur, því ef
maður lítur ekki út eins og afí hans
Gosa, getur maður átt erfitt upp-
dráttar, vegna hins mikla trausts,
sem kaupandinn verður að hafa á
fiðlusmiðnum."
k - Er timafrekt að smíða
fiðlu?
„Fiðlur em smíðaðar alveg eins
í dag og fyrir 250 ámm. Ég nota
sömu verkfæri og kallarnir þá,
nema Stradivari átti ekki bandsög,
þó hún hefði ömgglega glatt hann
mikið. Það tekur um 6 til 8 vikur
að fullgera fíðlu og er mikið nudd,
eins og einn iðnaðarmaður, sem
fylgdist með mér vinna, orðaði það.“
- Eru allar fiðlur eins?
göngu á þá fiðlu, þótt hann eigi
gömul og verðmæt hljóðfæri fyrir.
Þetta hefur verið mjög gott fyrir
mig, þar sem hann hefur líka kom-
ið mér í sambönd við þekkta einleik-
ara og jafnvel kynnt sitt hljóðfæri
í sjónvarpi."
- Ertu góður smiður?
„Ég er ákveðinn í að verða best-
ur,“ segir Hansi og hlær.
- Spilarðu sjálfur?
„Ég spila tvær sellósvítur eftir
Bach í „swing“-takti í anda Stuff
Smith. Nei, ég er sko enginn snill-
ingur á því sviði, en fyrir fiðlusmið
er nauðsynlegt að geta myndað tón
og eitthvað spilað."
- Hver er þín uppáhalds tón-
list?
„Allt frá Albinioni til Sex Pist-
ols.“
- Hefurðu nákvæma tón-
heyrn?
„Ég hef góða „relatíva" heym,
sem er algjört skilyrði til þess að
geta stemmt hina ýmsu hluta fíðl-
unnar saman á meðan á smíðinni
stendur. Þannig er mál með vexti,
að engar tvær spýtur eru eins, og
til að ná sömu eiginleikum í hvom
hluta hljóðfærisins í hvert sinn,
stemmi ég bakið og hljómbotninn
(dekkið) eftir þyngd og sveigjan-
leika, og síðan en ekki síst, gmnn-
tíðni hvers hluta hljóðfærisins, auk
tveggja yfirtóna og tónanna hlut-
fallslega innbyrðis. Og til þess að
gera þetta þarf heymin að vera í
góðu lagi.“
- Hvað ertu að gera í Lúxem-
borg?
„Ég bý í Lúxemborg vegna þess
hvað það er erfitt að búa á íslandi
út af einangruninni."
- En af hveiju Lúxemborg?
„Lúxemborg er mjög miðsvæðis
og það er auðvelt að vera til héma.“
- Ertu ánægður í vinnunni?
„Ég hugsa að þetta sé eitt af
þeim störfum sem gefa manni einna
mesta ánægju, en er um leið harður
húsbóndi. Einn daginn svífur maður
um á sæluskýi, en hinn daginn er
vonleysi og þunglyndi. Ég hugsa
að þetta sé svipað og hjá listamönn-
um.“
- Telur þú þig ekki vera lista-
mann?
„Nei, ekki í þess orðs fyllstu
merkingu, því að sá hluti vinnunnar
sem gæti talist listrænn er sjaldan
skapandi, alltaf túlkandi, en ekki í
eins beinni huglægri snertingu við
fólk eins og til dæmis hjá túlkandi
tónjistarmanni.
Ég er smiður, þó ég eigi ekki
harnar."
Höfundur er fréttaritari Morgun-
blaðsins íLúxemborg.
Texti og myndir: Elín
Hansdóttir
Hamrahlíðarkórinn:
Álistahátíð æskuf ólksí Aberdeen
og söngferðalag um Orkneyjar
HAMRAHLÍÐARKÓRINN er fuUtrúi íslands á alþjóðlegri listahátíð
æskufólks sem haldin er í Aberdeen 30. júlí til 9. ágúst. Hátíðin er á
hveiju sumri vettvangur hljómsveita, kóra, listdansara og myndlistar-
manna af ýmsu þjóðemi. í ár koma bar 22 hópar, frá 14 löndum, alls
rúmlega 1.000 manns. Að henni lokinni er einum hópi boðið til Orkn-
eyja, og varð Hamrahlfðarkórinn fyrir valinu að þessu sinni. „Ég held
mér sé óhætt að fullyrða að þetta er í fyrsta sinn sem islensk list er
kynnt á Orkneyjum síðan á tímum fornra kappa og skálda," sagði
Þorgerður Ingólfsdóttir f samtali við blaðamann.
Hátíðin hefst að morgni 30. júlí
með mikilli skrúðgöngu eftir stræt-,
unum upp að tónlistarhöll Aberdeen.
Við opnunina syngja gestimir saman
þjóðsöngva þátttökulandanna. Einn
hópur flytur sinn eigin þjóðsöng og
verður það Hamrahlíðarkórinn sem
syngur Ó Guð vors lands. Um sama
leiti hefst myndlistarsýning, en und-
anfarinn mánuð hafa myndhöggvar-
ar frá hveiju landanna 14 starfað
að verkum sínum í boði borgarinn-
ar. Dómnefnd mun velja eitt þeirra
og er því valinn staður í Aberdeen-
höfn. Yfirskrift hátíðarinnar að
þessu sinni er „Hafíð". Listamenn-
imir á hátíðinni taka mið af þvf og
flytja verk sem tengjast hafinu.
Nýtt hús að rísa á
grunni þess hrunda
Að sögn Þorgerðar hefur það ver-
ið nær árlegur viðburður í seinni tíð
að Hamrahlíðarkómum sé boðið að
ferðast og syngja erlendis. „En það
er oft erfítt að útskýra fyrir ókunn-
ugum að kórinn er í sífelldri end-
umýjun, og sjaldnast þeir sömu sem
koma fram undir merki hans. Maður
er alltaf í byggingarvinnu, húsið sem
reis í fyrra er hmnið nú og komið
nýtt í staðinn. Að þessu sinni telur
hópurinn 46 manns, þar af vom 39
meðlimir í skólakómum, Kór
Menntaskólans við Hamrahlíð, í vet-
ur og 19 þeirra byijuðu að syngja
á liðnu skólaári. Þetta unga fólk
hefur að undanfömu æft sleitulaust
til að geta tekist á við þá tónlist sem
við ætlum að flytja. Hér kemur fólk
beint úr vinnu og æfir á hveiju
kvöldi, auk þess að safna peningum
með ýmsum hætti til fararinnar.
Tímakaupið er ekki hátt, en andinn
er frábær og smitar ömgglega frá
sér í söngnum."
Flutt nýtt verk Hafliða
Hallgrímssonar
Fyrsta kórfólkið sem fór erlendis
í nafni Menntaskólans við Hamrahlíð
söng á listahátíð í Wales árið 1971.
Þá var rektor, Guðmundur Am-
laugsson, með í ferðum og fór hann
í öll ferðalög kórsins meðan hann
var skólameistari. Guðmundur lætur
sig ekki vanta að þessu sinni. Þor-
gerður sagði að kómum hefði
nokkmm sinnum verið boðið að
koma á hátfðina í Aberdeen allt frá
því hún hóf göngu sína árið 1973.
Af ýmsum ástæðum hefði ekki verið
hægt að þiggja það. Nú væri kær-
komið tilefni því á hátfðinni flytur
kórinn nýtt verk Hafliða Hallgríms-
sonar, sem búsettur er í Skotlandi.
í dagskrá hátíðarinnar segir orðrétt
um þetta kvöld: „Kórtónlist allt frá
Bach til Bartok er að finna í efnis-
skrá þessa frábæra norræna kórs,
sem leggur sérstaka áherslu á
íslenska nútímatónlist og þjóðlög.
Hápunktur kvöldsins er fmmflutn-
Morgunblaðið/Börkur
„Maður er alltaf í byggingarvinnu, húsið sem reis i fyrra er hrunið og komið nýtt { staðinn,“ sagði Þorgerður Ingólfsdóttir. í Hamrahlíð-
arkómum em nú 39 sem sungu I skólakómum í vetur, og 14 þeirra byijuðu að syngja á skólaárinu.
ingur í Bretlandi á verki eftir Hafliða
Hallgrímsson." Verkið heitir
„Triptych“, Þrískipt altaristafla, og
var frumflutt að beiðni tónskáldsins
í Skálholti 12. júlí síðastliðinn.
Öll kvöld meðan hátíðin stendur
verða haldnir tónleikar, dansýning-
ar, og uppákomur með söng og
spili. Fjölmargir ferðalangar leggja
leið sína til Aberdeen þessa daga.
Sagði Þorgerður að ef marka mætti
þau gögn sem kómum hafa verið
send væri skipulag og aðbúnaður á
hátíðinni til fyrirmjmdar.
Hamrahlíðarkórinn flytur sex sjálf-
stæða tónleika á hátíðinni. Auk þess
tekur hann þátt í guðsþjónustu
Sánkti-Maríu kirkju sem er í mið-
borg Aberdeen.
Sungið á þjóðhátíð
í Orkneyjum
Ferðin til Orkneyja hefst 12.
ágúst. Tónleikar verða f Dómkirkju
heilags Magnúsar og Listamiðstöð
Orkneyja. ^íðan stíga kórfélagar á
bátsfjöl og halda til Island of Hoy.
„Við vomm einnig beðin um að
syngja við opnun þjóðhátíðar Orkn-
eyinga," sagði Þorgerður. „Mér er
sagt að henni svipi til þjóðhátíðarinn-
ar f Vestmannaeyjum, þar koma
gamlir eyjarskeggjar í heimsókn og
mikið er um glaum og gleði." Það
verður endapunktur ferðarinnar, og
15. ágúst snýr bróðurpartur Hamra-
hlíðarkórsins heim.
Nú fer kórinn í söngferð erlendis
í áttunda sinn. Síðasta sumar tók
hann þátt í Europa-Cantat í Strass-
borg, þar áður var hann fulltrúi
Evrópu á Asia-Cantat kóramótinu í
Japan svo eitthvað sé nefnt. Að
þessu sinni hefur menntamálaráðu-
neytið styrkt kórinn. „Fjárveitingin
er kölluð: „Til kynningar á íslenskri
list erlendis." Ég vona að þessi hóp-
ur leysi það verkefni vel af hendi,“
sagði Þorgerður Ingólfsdóttir stjóm-
andi að lokum.