Morgunblaðið - 29.07.1986, Side 46

V
46
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚLÍ 1986
V

fr
fclk í
fréttum
Hann verður
sennilega seint
talinn til mont-
hananna. „Ég
er afbrýðisam-
ur, eigingjarn
og skapstirð-
ur,“ segir
leikarinn.
Full eftirvæntingar biða þau
bæði nóvembermánaðar — hjónin
Bette Midler og Martin von Has-
elberg.
Hópur sjálfstæðismanna á Suðurlandi fór i helgarferð i Þórsmörk fyrir
skömmu, en þessi mynd var tekin af hluta leiðangursmanna í einni af göngu-
ferðum helgarinnar.
Þórsmerkurferð
sjálf stæðisfélaga
Suðurlands
Sjálfstæðisfélögin á Suðurlandi efndu
til Þórsmerkurferðar um miðbik
þessa mánaðar. Um það bil 50 manns
lögðu upp í hópferðina, og fjölgaði fólki
ennfrekar er líða tók að kvöldi, enda
margir sem komu á eigin bílum, ýmist
til að gista eða staldra stutt við og kom-
ast í snertingu við hina margrómuðu
Þessar þrjár stúlkur í hópferð sjálf-
stæðismanna í Þórsmörk fyrir
framan Kirkjuna í Mörkinni, en þar
er afar sérstæð náttúrusmíð og turn-
inn gnæf ir yfir.
Morgunblaðið/Ámi Johnsen
Markarstemmningu." Förin var í alla
staði afskaplega vel heppnuð, hafði allt
það til að bera, sem prýða má alvöru
útilegur — gönguferðir og grill, gítar-
spil og söng. Gengið var á Valahnjúk í
Húsadai en gist í Langadal. Um kvöldið
var síðan varðeldurinn tendraður og
raddböndin þanin, svona eins og vera
ber. Skyndilega tók þó að rigna all-
hressilega og gripu menn því til þess
ráðs að reisa skýli við eitt tjaldið og þar
inni var feikifjör, fólk safnaðist saman,
gestir jafnt sem gangandi, spjallaði, spil-
aði og söng.
Sunnlendingasveitin við Árbæjarsafn. Talið frá vinstri: Andrés Valdimarsson, sýslumaður Árnes-
sýslu, séra Halldór Gunnarsson í Holti, Sigríður Þorsteinsdóttir, sem reið alla leið og hluta leiðar-
innar í söðli, séra Úlfar Guðmundsson á Eyrarbakka, Friðjón Guðröðarson, sýslumaður
Rangárvallasýslu, Fjóla Runólfsdóttir, Skarði, Guðrún Sveinsdóttir, Varmalæk, sem reið í söðli að
gömlum sið, Árni Johnsen alþingismaður, Eggert Haukdal alþingismaður, Jóhanna Ingólfsdóttir,
Hrafnkelsstöðum og Sigrún Haraldsdóttir, Lýtingsstöðum.
LIÐ SUNNLENDIN G A
VIÐ ÁRBÆ JARSAFN
Þegar hestareiðin, sem var
eins konar upphitun fyrir
landsmót hestamanna á Hellu
Bette Midler
bíður nú bara
eftir barninu
Hin sérkennilega söngkona,
Bette Midler, er þekkt fyrir
ýmislegt annað en rólegheit og hóg-
værð. Einstaklega glysgjöm og
fyrirferðarmikil hefur hún ávallt
þótt, furðuleg í fatavali og fjörkálf-
ur að eðlisfari. Nú er hinsvegar
annað uppi á teningnum. Bette hef-
ur nefnilega að mestu leyti dregið
sig í hlé, hávær og hvellur hláturinn
hefur lækkað um nokkur desibel
og hreyfíngamar em allar mun
hægari og yfírvegaðri.
En hver er svo ástæðan að baki
þessari breytingu? Jú, söngkonan
og maður hennar, Martin von Has-
elberg eiga von á erfíngja í
nóvember næstkomandi. „Ég hefði
aldrei trúað því að óreyndu að af-
leiðingamar yrðu svona svakaleg-
ar“ segir Bette. „Ég einfaldlega hef
ekki minnsta áhuga á því nú að
láta ljós mitt skína, lifí fyrir það
eitt, að búa sem best að baminu,
sem ég bíð nú eftir."
— Já svo bregðast krosstré sem
önnur tré.
fyrir skömmu, kom til höfuð-
borgarinnar, voru ýmsir foiystu-
menn Sunnlendinga þar í
fararbroddi, sunnlenskar konur,
alþingismenn, sýslumenn og
prestar.
Forseti borgarstjómar
Reykjavíkur, Magnús L. Sveins-
son, reið hinsvegar, sem kunn-
ugt er, á móti lestinni. Mörg
hundruð manns voru saman-
komnir í Árbæ, þegar reiðin kom
þar í hlað og var ferðalöngunum
boðið upp á útigrillað lambakjöt,
kaffí og lummur, að íslenskum
sið.
„Það er vonlaust *'
verk að reyna að gera
öllum til geðs“
— segir leikarinn góðkunni, Richard Chamberlairj,
Mitt stærsta vandamál, minn
helsti veikleiki, hefur í gegn-
um tíðina verið óttinn við að verða
hafnað segir leikarinn góðkunni,
Richard Chamberlain í nýlegu við-
tali. „Allt mitt líf hef ég reynt eftir
fremsta megni að geðjast öllum
þeim, sem á vegi mínum hafa orð-
ið, vera í góðu skapi, vingjamlegur
og örðvar. Ég hef stöðugt verið á
varðbergi, reynt að kaupa mér ást
og aðdáun og því leikið þau hlut-
verk í daglega lífinu, sem líklegust
eru til að falla í kramið, hveiju
sinni. Þetta dulargervi hefur einnig
verið mér nokkurs konar brynja.
Ef einhver hefur lýst yfír van-
þóknun sinni á mér, sem mann-
eskju, hef ég huggað mig við sá
hinn sami þekkti mig í rauninni
ekkert — hann hafí því hafnað dul-
argervinu, en ekki mér“ bætir hann
við. „Það er fyrst núna, þegar ég
stend á fimmtugu, sem ég er áð
læra að sætta mig við sjálfan mig.“
En hvemig hefur manni með
svona mikla minnimáttarkend
gengið að lifa með frægð sinni? „Éf
ég mætti byija upp á nýtt,“ svarár
Chamberlain, „þá myndi ég aldréi
leggja út á þessa hálu braut. Ég
sakna þess ákaflega að geta ekki
fallið í fjöldann, farið allra minna
ferða óáreittur. Ferðafrelsið og frið-
urinn er svo ótrúlega mikils virði"
fullyrðir hann. Richard segist vera
afskaplega feiminn og óframfær-
inn. „Skap mitt er mjög sveiflú-
kennt" upplýsir hann. „Ýmist er ég
í hæstum hæðum hamingjunnar eða
sokkinn upp að hnjám í skugga-
legri svartsýni. Sennilega er ég
bara enn að leita að sjálfum mér.