Morgunblaðið - 12.10.1986, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. OKTÓBER 1986
Séð yfir um þriðjung teiknistofunnar á efri hœð B. Baldursson reklam. Stúlkan fremst á myndinni er
að selja inn skýringar á eina af loftmyndunum sem Bragi hefur tekið.
og hugsaði ég mér að reyna síðar
að komast inn á einhvem myndlist-
arskóla hér.
Það kom síðar í ljós, að Bragi
var einn orðinn nógu gamall til að
ráða sig í vinnu hjá Volvo, tuttugu
ára, félagamir vom nítján. Hjá
Volvo vann bragi í 11 mánuði á
meðan hann var að komast inn í
tungumálið og þjóðfélagið. Síðan
vann hann um tíma sem lagermað-
ur og vörubílstjóri hjá byggingafyr-
irtæki, en 1972 fær hann inni í
Listiðnaðarskólanum hér í Gauta-
borg.
Fyrstu skrefin
Námið í Listiðnaðarskólanum tók
4 ár og kennt var á kvöldin. Fyrsta
árið var Bragi einnig í prentskóla
á daginn, en 3 síðustu árin vann
hann eins og aðrir nemendur á
auglýsingastofu.
Að námi loknu fékk hann vinnu
hjá borginni og veitti forstöðu
prentstofu sem jafnframt sá um
tilbúning upplýsinga og auglýs-
ingabæklinga fyrir hin ýmsu ráð
og deildir borgarinnar. Þar vann
hann í 5 ár jafnframt því sem hann
las fjölmiðlafræði sem þá var ný-
byrjað að kenna við háskólann í
Gautaborg, ásamt því að kynna sér
markaðsfræðslu og stunda kennslu
við ljósmyndun, en þar voru nem-
endur Svíar sem neituðu að gegna
herþjónustu.
A þessum árum vaknar hug-
myndin um það að setja á stofn
eigið fyrirtæki.
— Eg er dálítið sjálfstæður í mér
og vill ráða því sem ég er að gera.
Það getur oft verið erfitt þegar
maður vinnur hjá hinu opinbera.
Stakkurinn sem manni er afhentur
er oft á tíðum of þröngt skorinn.
Þú færð þetta til að vinna úr og
búið, hvort sem þér líkar betur eða
ver. Ég þreyttist einfaldlega á því
að skila hálfgóðu verki, vegna þess
að mér voru ekki skammtaðir nógu
miklir peningar til að gera betur
og skila um leið betri árangri, borga
mig betur. Ég hef alltaf átt bágt
með að halda mig innan ramma sem
eru settir af einhveijum sem ekki
hefur vit hvar hann á að setja þá.
Mig fór að klæja í fingurna til að
sýna fram á að það væri hægt að
vinna verkið öðruvísi og betur ef
að ég fengi að ráða öllu sjálfur,
bæði hvernig það væri unnið og
kostnaðinum í hlutfalli við það.
Þessi fíngrakláði ágerðist og
1979 segir Bragi upp stöðu sinni
hjá borginni og stofnar B. Baldurs-
son reklam í janúarbyijun 1980.
— Ég fékk inni á bílaleigu hjá
einum félaga mínum og hann náði
fyrir mig í gamalt eikarskrifborð
upp á háaloft og tvo stóla. Ég
keypti mér myndavél, teikniborð og
ritvél og fór að vinna.
Fyrstu viðskiptavinirnir voru
borgin og bílaleigan þar sem Bragi
var til húsa. Fyrir borgina vann
Bragi það sama og hann hafði gert
áður; — nema núna voru hlutirnir
betur gerðir, kostuðu meira og
áhrifín voru betri.
Tímamót í háloftunum
Þegar Bragi setur fyrirtæki sitt
á stofn er hann giftur, nýorðinn
faðir og búinn að byggja sér hús.
— Ég vann einn fyrsta árið og
það gekk mjög vel. Um það leyti
sem fyrirtækið var árs gamalt var
verið að vinna að gjörbreytingu á
tómstundaráðum borgarinnar og
hafði ég að nokkru upplýsingahlið-
ina á því máli á minni könnu, fyrir
austurhluta borgarinnar. A ein-
hveijum fundinum lét einhveijum
sér detta í hug að taka loftmyndir
af útivistarsvæðunum og spurði mig
hvort þetta væri hægt. Ég svaraði,
eins og alltaf, að það væri ekkert
mál. Að vísu hafði ég aldrei gert
þetta áður, en aðrir höfðu gert það,
svo ég hlaut að geta það líka.
í stað þess að hringja til ein-
Hluti af bílaflota fyrirtækisins
B. Baldursson reklam ásamt
Braga sjálfum, en hann er
forstjóri og eigandi.
hvers flugfélagsins, hringdi Bragi
til kunningja síns sem vann upp á
Landvetter-flugvelli og spurði hann
hvort hann vissi um einhvem sem
gæti flogið með sig við loftmynda-
tökur. Sá vissi af manni sem átti
sjóflugvél og þar með var Bragi
farinn að bjóða nýja þjónustu hjá
fyrirtækinu, sem vom myndatökur
úr lofti.
— Þetta varð sérgrein mín um
tíma og viðskiptavinahópurinn
stækkaði bæði vegna þessa og ann-
arra nýjunga sem ég var með. Það
þýðir ekki að hjakka í sama fari
og aðrir, reyna að traðka skóinn
af öðrum með því að bjóða nákvæm-
lega sömu þjónustu. Maður verður
að geta boðið eitthvað annað og
betra. Ég hef alltaf forðast að gera
það sama og aðrir.
Skömmu seinna kemst Bragi í
samband við fyrirtæki sem vinnur
að hönnun og framleiðslu upplýs-
ingaefnis fyrir Volvo.
— Þeir unnu eitthvað með glær-
ur og spurðu mig hvort ég gæti
ekki útbúið glærur fyrir þá. Ekkert
mál sagði ég, vissi ekki hvernig ég
ætlaði að fara að því en hugmyndin
var góð og vel þess virði að hrinda
henni í framkvæmd. (Glærur þær
sem hér er átt við eru þær sem
notaðar eru sem skýringarmyndir á
myndvarpa sem varpar þeim á vegg
eða tjald, innsk. GKM.)
Til að byija með hönnuðum við
aðeins teikningamar o.þ.h. og urð-
um að kaupa fullvinnsluna annars
staðar frá, en við náðum fljótlega
tökum á kúnstinni frá A til Ö svo
að segja og nú er svo komið að flest-
ar glærur sem settar eru á
myndvarpa hjá Volvo og SKF, svo
nokkur dæmi séu tekin, eru unnar
af okkur.
Volvo er í dag stærsti viðskipta-
vinur Braga og hann er stoltur af
því, Volvo er þekkt bæði fyrir gæða-
framleiðslu og sömuleiðis fyrir háar
gæðakröfur á því efni sem verk-
smiðjumar nota til upplýsinga og
áróðurs. Það heyrir einnig til mynd-
arinnar að sænskir em harðir á því
að auglýsingar eigi að vera mál-
efnalegar og lokkandi en ekki
skmmið eitt, svo að fyrirtækjum
sem eiga við auglýsingar er vandi
á höndum; að gera auglýsingar án
skmmskælingar.
1983 em þau þijú sem vinna hjá
fyrirtækinu og mesta vinnan er
fólgin í hönnun og framleiðslu á
glæmm.
— Um þetta leyti gemm við
fyrsta „overhead-nyckeln“ eða
glæm-lykilinn, eins og hægt væri
að kalla hann á íslensku. Það var
einfaldlega sérstaklega rúðustrikað
blað sem auðveldaði viðskiptavinin-
um að fmmvinna það efni sem hann
þurfti að fá útbúið. Jafnframt þessu
fékk hann verðlista sem sagði hon-
um upp á krónu hvað hugmynd
háns um útfærsluna á glæmnum
myndi kosta. Þetta uppátæki reynd-
ist mikið gæfuspor, því fyrirtæki
em í eðli sínu hrædd við auglýsinga-
stofur, menn em ekki alveg með
það á hreinu oft á tíðum þegar
þeir ganga þar inn, hvort þeir fari
ekki þaðan út á brókinni, slyppir
og snauðir. Þarna fundum við lykil
sem gerði viðskiptavininum kleift
að ákveða hvort þetta borgaði sig
fyrir hann án þess að við þyrftum
að beita hann fortölum í einu eða
neinu. Þetta borgar sig fyrir báða
aðila.
Að gefa fyrir-
tækjum andlit
— Haustið 1983 frétti ég af fyr-
irtæki í Noregi sem hefði framleitt
tölvustýrt borð sem gæti skorið út
stafi og merki í límfílmu. Það fer
þannig fram, að stafímir, merkin,
eða skreytingamar em „lesin" inn
á tölvuna, síðan er hægt að endur-
skapa táknin í óendanlegum
stærðum á þessa límfilmu.
— Mér fannst þetta merkilegt
tæki, sérstaklega þar sem enginn
hafði svona hér. Með þessu tæki
getur maður skreytt hvað sem er;
bfla, skylti, glugga, í stuttu máli
allt sem þarf að sjást. Ég gat bara
ekki látið þetta vera.
En það var dýrt, 1,6 milljónir
s.kr. kostaði það 1984, þegar ég
gat keypt það. Við réðum 5 manns
á einu bretti, byggðum í báðar átt-
ir og helltum okkur út í það sem
við köllum að gefa fyrirtækjum
andlit.
Með þessu tæki gemm við aðal-
lega skilti og skreytingar á bfla,
strætisvagna og sporvagna, við
sjáum t.d. að miklu leyti um ytra
útlit sporvagnanna hér í Gautaborg.
Möguleikarnir á því sem hægt er
að gera með þessu tæki'em ótæm-
andi, það eina sem okkur skortir
er tíminn til að nýta þá til fullnustu.
Bragi er vel í stakk búinn til að
framkvæma þessa andlitslyftingu á
fyrirtækjum eins og hann kallar
það. Fyrirtækið hefur á að skipa
mjög fæmm auglýsingateiknumm
sem geta formað útlit fyrirtækjanna
allt frá merkinu og innréttingunum
til bílanna.
23
— Til bflanna segi ég. Ég vil
halda því fram að það sé fyrst og
fremst bfllinn sem skapi andlit fyrir-
tækisins útávið, hann segir þér
kannski ekki mikið um vömna eða
jjónustuna, en hann getur frætt
þig um að hún sé fyrir hendi. Menn
eiga að nota bíla fyrirtækja sinna
eins og hveija aðra auglýsingu. Við
höldum því fram hér að smekklega
skreyttur bíll sé á við auglýsinga-
kostnað fyrir a.m.k. 15.00 skr. á
ári (ca. 80.00 ísl).
Ég hef fengið viðskiptavini hér
inn sem hafa haldið því fram að
þeir hafí borgað bflinn og kostnað-
inn við að skreyta hann á fyrsta
árinu í auknum viðskiptum.
Ég auglýsi ekki mikið sjálfur, gef
út bæklinga með kynningum á því
sem við emm að gera, hef auglýs-
ingaspjöld hjá Volvo og auglýsi við
og við í dagblöðum, en fyrst og
fremst auglýsi ég á bílnum og þeir
(6 stykki) færa okkur að meðaltali
2 nýja viðskiptavini á dag. Þeir em
alltaf á ferðinni og setja fólk í sam-
band við það sem þú ert að gera.
Það skiptir engu máli þó þú haf-
ir heimsins bestu vöm að selja, ef
fólk veit ekki af því að hún sé til,
eða hefur ekki traust á þér og þinni
vöm. Við reynum að tryggja við-
skiptavinum okkar þessa vitneskju
og þetta traust.
Áfram skal haldið
Á tæpum 6 ámm sem hafa liðið
síðan Bragi Baldursson fékk lánað
skrifborðið og stólana hjá félagan-
um á bílaleigunni og stofnaði
fyrirtækið B. Baldursson reklam
hefur velta fyrirtækisins farið úr
300.000 skr. fyrsta árið, og í ár er
reiknað með veltu upp á ca 8 til 9
millj. Búist er við veltu upp á 12
milljónir á næsta ári, þar sem Bragi
hefur nýlega bætt við 5 starfsmönn-
um. Límfílman, þetta undraefni,
sem situr eins og hluti af lakkinu
en er samt svo auðvelt að fjar-
lægja, hefur átt stóran þátt í að
koma þessu til leiðar.
— En við getum gert meira,
miklu meira, við höfum allt til alls
hér í húsinu. Uppsetning á vömsýn-
ingum, kennslugagnaframleiðsla
(hingað til hefur glæmframleiðslan
aðallega verið fyrir iðnaðinn), hvað
sem er. Við verðum bara að vaxa
út í þau föt sem við höfum, áður
en við fáum okkur stærra númer.
Stærstu viðskiptavinir Braga em
einnig stærstu fyrirtæki Svíþjóðar,
Volvo, SKF (Svenska kullager fa-
brik) og ESAB svo nokkur séu
nefnd. í gegnum þessar verksmiðjur
fer vinna fyrirtækisins út um allan
heim. Einnig vinnur hann þó nokk-
uð fyrir verslunarhringi eins og
Hannes & Maurits, Kapp Ahl og
Gullins.
Aðspurður um ísland, og hvort
hann vilji ekki vinna fyrir fyrirtæki
þar, svarar Bragi: — Ég hef unnið
dálítið fyrir Landsvirkjun og núna
höfum við verið að vinna fyrir Eim-
skip við að hjálpa þeim að setja upp
skrifstofu hér í Gautaborg. Svo hef
ég unnið fyrir Pólinn og fleiri fyrir-
tæki á Isafirði, en enn sem komið
er er þetta ekki neitt neitt. Jú, ég
gæti vel hugsað mér að vinna meira
fyrir ísland. Það væri t.d. gaman
að gefa SVR útlit sem allir bæjarbú-
ar gætu sætt sig við.
Það var komin nótt og farið að
styttast í mánudaginn þegar spjalli
okkar lauk yfir bolla af kaffí og
súkkulaðikexi, en maður hefur það
á tilfínningunni þegar komið er inní
fyrirtæki Braga að þar sé eilíft
hádegi.
Höfundur vinnur sjálfstætt við
blaðamennsku í Svíþjóð.
//
Það þýðir ekki að hjakka í sama fari og aðrir, reyna að traðka skóinn af öðrum
með því að bjóða nákvæmlega sömu þjónustu. Maður verður að geta boðið eitthvað
annað og betra.
//