Morgunblaðið - 26.11.1986, Page 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. NÓVEMBER 1986
Agara gagara
Alþýðuflokksins
Um sýndarmennsku og stefnuleysi
eftir Áma Johnsen
Froðusnakk getur á stundum
verið skemmtileg afþreying, en til
lengdar verður það hvimleitt. Jón
Baldvin Hannibalsson hefur nú um
nokkurt skeið beint bunustokki
hugmynda sinna yfir landsmenn og
slík hafa ærslin verið í blessuðum
manninum að á stundum hefur ver-
ið ómögulegt að sjá hvort stefnt
var út eða suður. Hljóður hefur
Alþýðuflokkurinn fylgt foringja
sínum, því eina ósk forystumanna
Alþýðuflokksins virðist vera sú að
komast í sviðsljósið. Skrautsýning-
ar Jóns Baldvins og co. hafa byggst
á yfírboðum og gylliboðum, sem út
af fyrir sig eru mörg forvitnileg og
atriði sem flestir geta verið sam-
mála um að séu ekki af hinu vonda,
en nær undantekningarlaust hafa
þau ekki verið hugsuð tii enda.
Bestu bitamir hafa verið skomir
úr dýrinu og ekkert hugsað um
afganginn, en gmndvallaratriði
þeirra sem ætla að stjóma af ábyrgð
og festu er að taka tillit til allra
þátta í stað þess að slá ryki í augu
fólks með yfírþyrmandi kjaftæði.
Borinn fram á silfurfati
Gott dæmi um sýndarmennskuna
hjá Alþýðuflokknum, sem hefur
sérstaklega státað af opnu próf-
kjöri, er silfurbakkaaðferðin í
Reykjavík. Jóni Baldvin fannst það
gáfulega fmmlegt að dubba upp
yfirskipulagðan embættismann í 1.
sæti Alþýðuflokksins í Reykjavík.
Mann sem hefur ávallt haft allt sitt
á svo þurm að engu máli hefur
skipt hve mikillar ónákvæmni hefur
gætt hjá stofnun hans f gmndvall-
arstjómun efnahags landsins, það
hefur ekki svo mikið sem pusað á
þá í brimróti þjóðarskútunnar og
þeir hafa alltaf verið stikkfri, því
það var einhveijum öðmm um að
kenna en þeir reiknuðu með. Og
það þarf ekki að taka neina áhættu
frekar en fyrri daginn. Jón Sigurðs-
son hjá Þjóðhagsstofnun neitar að
þiggja sæti á lista Alþýðuflokksins
f höfuðborginni nema að fá það á
gljáfægðu silfurfati. Tími dekur-
bamanna er ekki liðinn, því Al-
þýðuflokkurinn ákvað þá að það
mætti ekki nema einn bjóða sig
fram í efstu sæti listans, það er
ömggu sætin þar sém formaðurinn
þóttist vera garpur hinn mesti með
því að bjóða sig fram í þriðja sæti
sem er gulltryggt á eftir embættis-
manninum og varaformanninum
sem í síbylju hamrar á svo dýmm
hugmyndum að útgerðin færi á
hausinn á einu úthaldi ef hún fengi
að ráða. Það er sko enginn plokk-
fískur hjá þeirri frú, heldur stór-
steikur í öll mál og allt skrifað í
reikning sem ekkert er hugsað um
að unnt sé að greiða. Pöpullinn fékk
þannig að hafa allt sitt á þurm f
prófkjörinu í Reykjavík, en síðan
máttu hinir bítast um lurðumar.
Þetta er svo glæsilegt hjá Alþýðu-
flokknum hvemig hann flakar
lýðræðið að það var nóg að einn
maður kysi, Jón Sigurðsson, Jó-
hönnu Sigurðardóttur og Jón
Baldvin Hannibalsson. Svo em
menn að tala um að tími hinna stóm
sé liðinn. Það var grátbroslegt dæmi
um sýndarmennskuna að sjá heil-
sfðu auglýsingu í Morgunblaðinu
fyrir skömmu frá Alþýðuflokknum
þar sem Jón Sigurðsson, Jóhanna
Sigurðardóttir og Jón Baldvin
Hannibalsson „þökkuðu traustið og
stuðning“ í efstu sæti. Þau vom sem
sagt að þakka sjálfum sér því aðrir
fengu ekki að bjóða sig fram. Það
hefði einhvemtíma þótt í frásögur
færandi að Alþýðuflokkurinn
snobbaði svo upp á við í vali manna
að puntið á toppnum þyldi ekki
samkeppni þeirra sem leyfðist að
bítast um vonarsætin á eftir for-
manninum. Auðvitað sér fólk í gegn
um slíka sýndarmennsku.
Vildi komast yfir
heimasætuna
Sögn er um spjátmng á Austur-
landi sem vildi komast yfír heima-
sætuna og þótti það vænlegast að
beita sýndarmennskunni. Gekk
hann á bæjarhlað og gáði til veðurs
með miklum tilþrifum um leið og
hann sagði svo heimilismenn
heyrðu: „Skyldu bátar mínir róa í
dag.“ Austfírska heimasætan féll
fyrir þessum mikla manni, sem átti
ekki svo mikið sem jullu til að róa
á, en sem betur fer má treysta
þorra þjóðarinnar til þess að láta
ekki glepjast af froðusnakki Jóns
Baldvins sem af lítillæti sínu hefur
lýst því yfír að hann vilji fara með
öll ráðuneytin í næstu ríkisstjóm
og sé sérstaklega vel til þess fallinn
að fara með forsætisráðuneytið,
fjármálaráðuneytið, sjávarútvegs-
ráðuneytið, landbúnaðarráðuneytið
og nokkur í viðbót. Hvað ætli hann
muni um það, maður sem þarf ekki
einu sinni jörð til þess að ganga á.
Bingóvinningurinn
reyndist „plast-
drasl“ í poka
Við afgreiðslu fjárlaga í fyrra
bauð Alþýðuflokkurinn upp á einn
allsheijar bingóvinning. Innihaldið
var svar við öllu, engar áhyggjur
og öliu pakkað inn í glanspappír
með sluffum í bak og fyrir. Vinning-
urinn var að stórhækka söluskatt-
inn svo nam nokkrum milljörðum
króna og forustumenn Alþýðu-
flokksins hlógu dátt að öðrum
fslendingum fyrir það að hafa ekki
áttað sig á því hve stórkostlegur
fjársjóður söluskattsaðferðin var.
Og það var ekki nóg með að þeir
hefðu slíkt kostaboð í annarri hendi,
í hinni var hugmynd sem var hrein-
asta gull og fólst í þeirri einföldu
og snjöllu lausn að strika einfald-
lega út úr ijárlögum ýmsar stofnan-
ir sem kosta samfélagið peninga,
svo sem Kennaraháskóla íslands,
Fiskifélag íslands, Búnaðarfélag
íslands svo minni póstamir séu
nefndir. Hugmyndinni um virðis-
aukaskatt lýstu Alþýðuflokksmenn
hins vegar sem alvitlausri.
En það er undarlegt hvemig bit-
ar geta hrokkið ofan í menn og enn
undarlegra hvemig sumir menn eru
með ólíkindum áhrifagjamir. Nú
hefur Alþýðuflokkur hent sölu-
skattsfjársjóðnum út í hafsauga,
vinningurinn handa þjóðinni var þá
bara „plastdrasl" í poka, því þegar
Alþýðuflokksmenn stóðu upp úr
draumförum sínum reyndist hug-
mjmd þeirra eins og hver önnur
grútarfroða, því ef þeir hefðu feng-
ið að ráða ferðinni hefðu skattar á
Arni Johnsen
Jón Sigurðsson hjá
Þjóðhagsstofnun neitar
að þiggja sæti á lista
Alþýðuflokksins í höf-
uðborginni nema að fá
það á gljáfægðu silfur-
fati. Tími dekurbarn-
anna er ekki liðinn, því
Alþýðuflokkurinn
ákvað þá að það mætti
ekki nema einn bjóða
sig fram í efstu sæti
listans.
almenningi stórhækkað og halli
ríkissjóðs hefði einnig aukist um
500 milljónir króna eða þar um bil.
Þeir eru dýrir brandaramir hjá Al-
þýðuflokknum. En hvers vegna
hentu þeir þá fjársjóðnum góða sem
enginn hafði áttað sig á. Ekki vegna
þess að þeir skyldu mistökin, heldur
vegna þess að maðurinn á silfurfat-
inu í Reykjavík sagðist ekki vilja
svona vitleysu og neitaði að punta
upp á Alþýðuflokkslistann í
Reykjavík nema að hann fengi að
ráða eins og hann er vanur á sínum
bæ. Hvað er skoðun heils flokks á
móti vilja eins manns sem á hvort
sem er að fela stefnuleysi Alþýðu-
flokksins með embættissvip sínum
og um leið Jón Baldvin því hin
vinstri sinnaða forysta Alþýðu-
flokksins treystir ekki formannin-
um til þess að gegna hlutverki sínu
ef til alvömnnar kemur.
Það eina sem stendur enn eftir
af stóm byltingunni hjá Alþýðu-
flokknum frá því í fyrra er hugmynd
þeirra um margföldun eignaskatts-
ins, sem átti að vera tekjubundinn
og þýðir í framkvæmd hækkun
tekjuskatts upp úr öllu valdi hjá
nær öllum heimilum landsins. Auð-
vitað sér fólk í gegn um slíkt.
Týnda sauðnum slátrað
af heimamönnum
Nokkur smærri atriði í sápuóperu
Alþýðuflokksins er einnig skylt að
nefna og þá fyrst hinn dramatíska
kafla þegar Bandalag jafnaðar-
manna fór á hausinn og sagði sig
á Alþýðuflokkinn. Loksins upp-
laukst fyrir manni kærleikurinn og
hin helga sögn um týnda sauðinn
sem sneri heim. En sauðimir voru
ekki lengi hafðir í húsi. Einn var
sendur austur á fírði, því lengra frá
Reykjavík var ekki hægt að senda
hann og öðmm var slátrað á Stöð
2 að undirlagi Alþýðuflokksforyst-
unnar og týndi sauðurinn var étinn
upp til agna á augabragði. Þetta
var í takt við -þá staðreynd að orða-
gjálfrið um sameiningu jafnaðar-
manna var hvorki fugl né fískur,
því allt kapp var lagt á að gera
Bandalagsmenn áhrifalausa í Al-
þýðuflokknum. Blessað litla
Bandalagið sem situr nú eins og
Rauðhetta í vömb úlfsins og enginn
til bjargar því öll forystan er svo
stútfull af sjálfri sér.
Á réttri leið inn
í framtíðina
Sjálfstæðisflokkurinn tók að sér
við myndun núverandi ríkisstjómar
að moka flórinn og það er Guðs-
þakkarvert að við emm á réttri leið.
Stjóm er komin á í efnahagsmálum
og verðbólga án teijandi vandræða,
en verðbólgudraugurinn var í raun
eina mál síðustu Alþingiskosninga.
Að sjálfsögðu hriktir í viðum þjóðar-
skútunar við slík átök og það reynir
vissulega á einstaklinga og heimili,
en við emm á réttri leið og það er
meira en unnt hefur verið að segja
um nær tveggja áratuga skeið.
Margt er enn ógert og það hefur
verið erfítt að segja nei við ýmsu
sem menn vildu gjaman gera, en
okkur ber að hugsa til árangurs en
ekki einnar nætur. Þannig getum
við fundið flöt til þess að fram-
kvæma það sem við viljum og fólkið
i landinu á skilið árangur.
Agara gagara
Jón Baldvin reynir að höfða til
sjálfstæðismanna og ftjálslynds
fólks úr öllum flokkum með sýndar-
mennsku á meðan aðrir vinna
verkin sem þarf að vinna hvort sem
mönnum líkar betur eða verr ef við
eigum að ná stjóm á okkur sjálfum
og styrkja gmndvöllinn fyrir sjálf-
stæði okkar og betri framtíð og
framþróun.
Það er margt gott um Jón Bald-
vin, en valdagræðgin er búin að
hlaupa með hann í gönur og þess
vegna kann hann sér engin tak-
mörk í reseptunum. Hann er gott
eintak út af fyrir sig og meira þarf
í rauninni ekki, enda tók hann und-
ir þá skoðun á fundi á Suðumesjum
í fyrra að hann væri eini brúklegi
maðurinn um borð í skútu Alþýðu-
flokksins. Jón Baldvin hefur undir-
strikað það oftar en hitt að
undanfomu að hann vill leiða nýja
vinstri stjóm að loknum kosningum,
þótt hann reyni að fela það í at-
kvæðaveiðum sinum, en flestir em
ugglaust sammála um það í hjarta
sínu að okkar þjóð sé búin að líða
nóg fyrir slík pólitísk bögglauppboð
á síðustu áratugum. Agara gagara
yndisgrænum, illt er að hafa þá
marga á bænum, orti Æri-Tobbi á
sínum tíma og var reyndar að yrkja
um ketti, en hvaða þjóð á það skil-
ið að búa við samkmll margra
vinstri flokka?
Höfundur er einn af tdþingis-
mönnum Sjálfstæðisflokks fyrir
Suðurlandskjördæmi.
„Blessað litla Bandalagið sem situr nú eins og
Rauðhetta í vömb úlfsins og enginn til bjargar,
því öll forystan er svo stútfull af sjálfri sér,“
„Hljóður hefur Alþýðuflokkurinn fylgt foringja sínum, því eina ósk forystumanna
Alþýðuflokksins virðist vera sú að komast í sviðsljósið."