Morgunblaðið - 26.11.1986, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVTKUDAGUR 26. NÓVEMBER 1986
45
Eggert Ólafsson
Skarði II - Minning
Fæddur 1. apríl 1907
Dáinn 13. desember 1985
Mínir vinir fara pld
feigðin þessa heimtir köld
Eg kem á eftir, kannski í kvöld.
(Bólu Hjálmar.)
Þessar ljóðlínur komu mér í hug,
er ég vissi að vinur minn Eggert Ól-
afsson var horfinn yfír móðuna miklu.
Hann hafði legið veikur um nokk-
urt skeið á Landakotsspítala, og það
leyndi sér ekki að hverju stefndi. Ég
heimsótti hann í sjúkrahúsið eins oft
og ég gat við komið. Síðustu dagana
sem ég kom til hans var mér ljóst að
hveiju stefndi.
Hann andaðist 13. desember eins
og áður er sagt. Eggert Ólafsson
fæddist á Bakka í Geiradal þann 1.
apríl 1907. Foreldrar hans voru hjón-
in Guðrún Lýðsdóttir og Ólafur
Indriðason síðar á Ballará og víðar.
Hann ólst upp með foreldrum sínum
og systkinum. Hann var þegar á
ungra aldri eftirsóttur til starfa og
leysti öll sín störf með samvizkusemi
og trúmennsku.
Við Eggert heitinn kynntumst fyrst
er við vorum um fermingaraldur. Þá
fórum við að syngja með kirkjukór
Staðarhólskirkju í Saurbæ. Þá sung-
um við báðir með kvenfólkinu í
kómum. Hann efstu röddina (sópran)
en ég milliröddina. Þetta voru okkar
fyrstu kynni af söngmálum. Þegar
hófst með okkur vinátta sem entist
meðan báðir lifðu. Sérstaklega
minnist ég þess er við vorum saman
í Ólafsdal hjá Markúsi Torfasyni.
Hann var organisti Staðarhólskirkju,
og æfði kóra og kenndi söng. Við
vorum báðir um tíma að læra orgel-
leik hjá Markúsi í Ólafsdal. Ég man
að er við höfðum lokið æfingunum á
kvöldin, settist Markús stundum við
orgelið og spilaði sönglög, en við
Eggert sungum. Oftast dúetta. Þá var
það oft að söngurinn tók hug okkar
allan og við gleymdum stund og stað.
Það er sagt að fátt tengi menn betur
saman en söngur og gleði, því gleðin
er lífsins besta lyftistöng.
Síðan var það að við fluttumst
burt úr Saurbæjarhreppi og út í
Skarðshrepp. Ég að Búðardal en hann
að Melum í Klofningshreppi, og síðar
að Skarði á Skarðsströnd þar sem
hann átti heima til æviloka. Þar
kynntist hann eftirlifandi konu sinni
Bogu Kristinsdóttur.
Hún var dóttir Kristins Indriðason-
ar bónda á Skarði, og konu hans
Elínborgar Bogadóttur. Hún reyndist
Eggerti ástrík og góð eiginkona og
var hjónaband þeirra mjög farsælt og
ástúðlegt.
Þau voru mjög samhent í öllu. Líka
í söng og á gleðistundum. Eggert
reisti nýbýii á landi Manheima sem
hann nefndi Skarð II. Boga reyndist
manni sínum samhent í því sem öðru.
Þau byggðu myndarlegt íbúðarhús
og öll önnur hús er til þurfti og rækt-
uðu mikið. Þetta allt kostaði mikið
erfíði og óþrjótandi eljusemi. Sérstak-
lega er fallegur garðurinn við íbúðar-
húsið sem þau unnu við í sameiningu
sem og öðru.
Eggert og Boga eignuðust tvö böm,
þau eru Ólafur bóndi og hreppstjóri
á Skarði II, og Elínborg húsfreyja í
Búðardal við Hvammsfjörð. Við tók-
um upp fyrri kynni okkar er við vorum
saman í karlakór í Saurbænum og
fórum að syngja saman í kirkjunni á
Skarði ásamt öðru fólki. Þá gerðist
það að ég fór að spila á orgel í kirkj-
unni og gerði það um langt skeið, við
flestar kirkjulegar athafnir er þar
fóru fram.
Árið 1953 er stofnaður kirkjukór,
sem þau voru þátttakendur í, Eggert
og Boga, og minnist ég þess að Eg-
gert stóð alltaf innanverðu við orgelið
í hominu við altarið og söng bassa
með sinni hljómfögru rödd. En Boga
var að framanverðu ásamt öðmm
söngkonum er sungu þar í sópran.
Það vom mjög góðar raddir í kóm-
um á þessum tíma. Boga hafði ágæta
sópranrödd, bjarta og hjómmikla, og
hefði hún stundað söngnám hefði hún
náð langt á þessu sviði.
Að lokum þakka ég Eggerti alla
vináttu og tryggð um sex áratuga
skeið, og frábæra gestrisni og hlýhug
er mér mætti ávallt á heimili þessara
hjóna.
Ég óska Eggerti vini mínum alls
góðs í hinni nýju tilveru sem við báð-
ir trúðum að tæki við að hérvist
lokinni og veit að hann tekur þar þátt
í unaðssöng sem aldrei þverr.
Ég votta Bogu og bömum hennar
innilega samúð. Er ég nú á gamals-
aldri sit hljóður og minnist allra þeirra
stunda er við áttum saman í söng og
gleði, er mér efst í huga þakklæti
fyrir allt sem liðið er.
Veri vinur minn í guðs friði um
alla framtíð.
Ég settist þvi hugsandi og hljóður
og horfði út í loftin blá
hvort mættumst við aldrei aftur
í einni og sömu þrá.
(Jóhannes út Kötlum.)
Magnús Halldórsson
NÝBÓK
G^ör,+?ur
Satwn
^ i hrmq
í hinni nýju bók Guðrúnar Helgadóttur,
Saman í hring, kynnumst við betur
fjölskyldunni úr Sitji Guðs englar, og
fylgjumst með næstelstu systurinni,
Lóu-Lóu, og öllum hinum krökkunum í
amstri, gleði og sorg á umrótatímum,
reynslu þeirra og upplifun á umhverfi
sínu, lífsbaráttu og furðuheimi
fullorðinna.
Rík kímni og næmur skilningur höfundar
á viðfangsefni sínu nýtur sín til fulls.
Sigrún Eldjám myndskreytti.
IÐUNN BRÆÐRABORGARSTÍG 16 • SÍMI 28555
T