Morgunblaðið - 13.02.1987, Blaðsíða 44
T86i HAtjflaa'5 .81 auoAauTáöa .GíðJuianuoHOM
44 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1987
t
Eiginkona mín,
JENSÍNA (DÍDÍ) JÓNSDÓTTIR,
Skólavegi 2,
Keflavfk,
er látin.
Ragnar Björnsson.
t
Eiginkona mín,
JÓNÍNA GUNNARSDÓTTIR,
lést á heimili okkar í Luxembourg að kvöldi lO.febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kolbeinn Sigurðsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MARINÓ HALLDÓR NORDQUIST JÓNSSON,
Bárugötu 30,
andaðist í Borgarspítalanum 11. febrúar.
Kristfn Jónsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn, og barnabarnabörn.
t
Faðir okkar,
MAGNÚS KRISTJÁNSSON,
Safamýri 34,
lést á heimili sínu mánudaginn 9. febrúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Svanfrfður Magnúsdóttir,
Kristjón Magnússon,
Borgþór Magnússon.
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og iangafi,
MATTHÍAS HALLMANNSSON,
Grœnagarði 1, Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju laugardaginn 14. febrúar
kl. 14.00.
Sigrfður Jóhannesdóttir,
börn, tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn.
Minning:
Þuríður Guðmunds-
dóttir í Fagranesi
Fædd 9. mars 1901
Dáin 3. desember 1986
Er ég minnist Þuru minnar í
Fagranesi, sem lést í Sjúkrahúsi
Húsavíkur hinn 3. desember sl.,
koma í huga minn þessar ljóðlínur
er hún sendi mér á fermingardaginn
minn:
Á veginn þinn um lífsins lönd
lánið fegurð breiði.
Alvöld drottins hulin hönd,
hag þinn jafnan greiði."
Þessi kveðja er mér ákaflega kær
og vel geymd í hugskoti mínu. Hún
lýsir vel lífsviðhorfi Þuru, trú-
hneigðinni og umhyggju fyrir
velferð annarra.
Þuríður Guðmundsdóttir fæddist
9. mars 1901 í Fagranesi og ólst
þar upp hjá foreldrum sínum Krist-
ínu Sigurðardóttur og Guðmundi
Jóhannessyni. Guðmundur lést ung-
ur en Kristín náði háum aldri. Þura
var yngst þriggja systkina. Hin
voru Sigurður bóndi í Fagranesi og
Laufey húsfreyja í Fagraneskoti.
Árið 1926 giftist Þura Jónasi
Guðmundssyni frá Grímshúsum í
Aðaldal og hófu þau búskap í
Fagranesi. Jörðinni var þá skipt
milli þeirra systkina Þuru og Sig-
urðar, og bjuggu þau Þura og Jónas
í Fagranesi II en Sigurður bjó áfram
með Kristínu móður þeirra í Fagra-
nesi I. Á þriðja Fagranesbænum,
Fagraneskoti, bjó svo Laufey systir
þeirra.
Þura og Jónas eignuðust þrjár
dætur: Huldu, sem gift er Kristjáni
B. Ásmundssyni og búa þau í Linda-
hlíð; Ásgerði, sem gift er Einari
Péturssyni og búa þau á Laxárvirkj-
un; og Jónínu Þórey, sem gift er
Friðrik Péturssyni og búa þau í
Reykjavík.
Faðir minn var að miklu leyti
alinn upp í Fagranesi og hafði þann-
ig skapast góð vinátta foreldra
minna við Fagranesfólkið. Það var
svo árið 1949 að ákveðið var að
senda mig í sveit og vegna vináttu
foreldra minna við Fagranesfólkið
skyldi tilraunin með drenginn gerð
þar. Það reiknuðu víst fæstir með
langri dvöl þar sem ég 6 ára gam-
all hafði aldrei farið að heiman.
Reyndin varð hins vegar önnur.
Sumrin mín hjá Þuru í Fagranesi
urðu samtals níu og á hveiju vori
beið ég þess með óþreyju að skóla
lyki þannig að ég kæmist í sveitina.
Ég man enn fyrsta daginn minn
í Fagranesi. Jónas tók á móti mér
úr mjólkurbílnum og flutti mig heim
í Fagranes á hesti og kerru ásamt
einhveijum vamingi sem kom með
bílnum, en heima í Fagranesi tók
Þura á móti mér með góðgerðir.
Ég segi góðgerðir því Þura í Fagra-
nesi er sú besta matmóðir sem ég
hefi átt, þó svo að bæði móðir mín
og eiginkona séu þar ágætlega lið-
tækar, þá hefi ég oft minnt þær á
að þetta hafi nú ekki verið svona
hjá Þuru.
Ég kunni strax vel við mig í
Fagranesi, enda var fólkið á Fagra-
nesbæjunum mér allt ákaflega gott.
Þau Þura og Jónas hugsuðu um
mig sem sinn eigin son og dætum-
ar tóku mér sem bróður. Það var
oft mannmargt á Barðinu á þessum
ámm og nóg að gera í leik og í
starfi.
Heimili þeirra Þum og Jónasar
var mikið menningarheimili. Þar
sátu góðvildin, glaðværðin og tón-
listin í fyrirrúmi. Jónas stjórnaði
kirkjukómum og öll lék fjölskyldan
á hljóðfæri. Þegar ég kom í Fagra-
nes höfðu þau Þura og Jónas nýlega
flutt úr gamia bænum í nýja húsið
sitt, þar sem Þura hafði búið þeim
svo fallegt heimili. Þura var mikil
hannyrðakona, enda bar heimilið
vott um mikla smekkvísi. Búið var
blandað en ekki stórt en vel var
um það hugsað eins og annað á
þeim bæ. Jónas var mikill aðdáandi
góðra hesta og minnist ég sérstak-
lega þegar hann talaði um Ljósku
sína.
Fyrstu fjögur sumrin mín í
Fagranesi naut ég þess að vera
samvistum við þau bæði Þuru og
Jónas. Það var svo gott. Þau voru
svo samrýnd og góð. Það var svo
á árinu 1952 að Jónas veiktist. Ég
t
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
frá BæjarstæAi,
HöfAagrund 1,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju laugardaginn 14. febrúar kl.
11.30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag islands.
GuAjón Bjarnason,
SigurAur GuAjónsson, Gfgja GarAarsdóttir,
Vigdfs GuAjónsdóttir, Kristján Jóhannesson,
Bjarnl GuAjónsson, Margrét Grétarsdóttir,
ÁstrfAur GuAjónsdóttir, Margeir Þorgeirsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkír færum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför,
GUÐBJARGAR BJARNADÓTTUR,
og heiðruðu minningu hennar á einn eða annan hátt.
Stefán Reykjalín,
Bjarni Reykjalín, Svava Aradóttir,
Guðmundur Reykjalfn, Guðrún Jónsdóttir
og ömmubörnin.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við fráfall og útför eiginmanns
míns, föður, tengdaföður og afa,
JÓNS MATTHÍASAR GUÐMUNDSSONAR,
Sæbóli, Seltjarnarnesi.
Sigfrfður Jóna Þorláksdóttir,
Guðmundur Matthfas Jónsson, Sigrún Valdsóttir,
Hekla og Berglind GuAmundsdætur.
t
Innilegar þakkir fyrir sýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
KARLS A. ÞORSTEINS,
ræAismanns,
Hagamel 12.
Jóhanna Þorsteins,
Þór Þorsteins, Dóra Egilson,
Hildur Karlsdóttir, Eirfkur Haraldsson,
Ragna M. Þorsteins, Ingi R. Helgason,
Karl J. Þorsteins,
barnabörn og barnabarnabörn
Birting afmælis- og
minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð i Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins í Hafnarstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki
eru tekin til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfílegt er
að birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi og skal þá höfund-
ar getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú,
að minningargreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru
birtar greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar
eru birtar afmælisfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er
50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
m
man enn þegar hann kom heim úr
Þeystareykjagöngunum það haust.
Þar fór ekki heill maður. Ég veit
hins vegar að hann skilaði sínu
gangnahlutverki og Þuru sinni
færði hann poka af fjallagrösum,
er hann hafði tínt við Þeystareykja-
grundimar, en krafturinn var
þrotinn og var Jónas að mestu rúm-
liggjandi eftir þetta, en hann lést í
Sjúkrahúsinu á Húsavík 14. des-
ember um veturinn, langt fyrir
aldur fram.
Þá misstu Þura og dætumar
mikið, en ekki brotnaði Þura. Hún
hélt áfram með dætrum sínum,
Ásgerði og Jónínu, en Hulda var
þá fyrir nokkmm ámm flutt í Linda-
hlíð. Þær mæðgur nutu góðs af
sambýlinu við Sigurð og Guðnýju
og syni þeirra Guðmund og Friðfinn
ásamt fjölskyldu Laufeyjar í Fagra-
neskoti. Tíminn læknar smám
saman sárin og lífið féll í sinn fasta
farveg.
Ég dvaldi hjá Þum næstu fimm
sumur og þó að breytingin væri
mikil eftir fráfall Jónasar var alltaf
jafngott að vera þar. Þær vom sam-
hentar við búskapinn mæðgumar,
byggð vom ný peningshús í stað
þeirra gömlu og vélvæðingin létti
störfin.
Þura var greind kona. Hún var
hugsunarsöm, ráðdeildarsöm og
góður stjómandi. Hún stjómaði
ekki með valdboði eða tilskipunum.
Hún stjórnaði í samvinnu við þá sem
hjá henni vom, enda var alitaf gott
andrúmsloft þar sem Þura var:
Þura hætti búskap vorið 1962
en þá tóku þau Ásgerður og Einar
við búinu og var Þura hjá þeim
heima í Fagranesi til haustsins 1964
að þau hættu búskap og flytja að
Laxárvirkjun og flytur Þura með
þeim þangað. Upp frá því var Þura
hjá dætmm sínum, ýmist hjá Ás-
gerði á Laxárvirkjun eða Huldu í
Lindahlíð, auk þess sem hún dvaldi
stundum um skemmri tíma hjá Jón-
ínu í Reykjavík. Þura taldi sér þó
alltaf lögheimili í Fagranesi.
Eftir að Þura fer úr Fagranesi
selur hún bróðursonum sínum, þeim
Guðmundi og Friðfínni jörðina,
þannig að Fagranes er nú aftur
óskipt.
Eftir að Þura fór úr Fagranesi
vann hún nokkur sumur við Sumar-
búðir þjóðkirkjunnar við Vest-
mannsvatn en Þura og systkini
hennar, þau Sigurður og Laufey,
höfðu þá fyrir nokkmm ámm gefið
land undir sumarbúðimar og var
þeim valinn staður við Húsavíkina
neðan Vatnshlíðarskógar á einum
fegursta staðnum við Vestmanns-
vatn.
Þura er mér í minningunni tákn
hins góða, hún var svo kærleiksrík
og hlý. Hún skapaði góðan anda
hvar sem hún fór. Á jólum 1957
fékk ég bréf frá henni sem endaði
á þessa leið: „Svo bið ég Guð að
hjálpa þér til að verða alltaf góður
maður." Þessi orð Þum lýsa betur
en langt mál hversu gott það var
fyrir ungan dreng að fá að njóta
forsjár þessarar góðu konu í níu
heil sumur.
Ég vil að lokum votta systmnum
frá Fagranesi og aðstandendum
öllum mína dýpstu samúð.
Guð blessi minningu Þuríðar
Guðmundsdóttur.
Bjarni Aðalgeirsson