Morgunblaðið - 22.04.1987, Blaðsíða 71

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. APRÍL 1987
71
*
Lárus Olafsson lyfja-
fræðingur — Minning
Fæddur 22. október 1911
Dáinn 10. apríl 1987
Lárus Oskar Olafsson fæddist
22. október 1911, á Eiðum í _Eiða-
þinghá. Foreldrar hans voru Ólafur
Óskar Lárusson, héraðslæknir á
Eiðum, en bjó lengst á Brekku í
Fljótsdal. Kona hans, móðir Lárus-
ar, var Sylvía Níelsína Guðmunds-
dóttir, Isleifssonar formanns og
kaupmanns á Háeyri og Sigríðar
Þorleifsdóttur hins ríka á Háeyri
Eyrarbakka.
Lárus Ólafsson bar nafn afa síns,
Lárusar Pálssonar smáskammta-
læknis frá Arnardranga í Landbroti
afkomanda sr. Jóns Steingrímsson-
ar. Lárus Pálsson var námfús og
lærði dönsku og þýsku í Reykjavík
hjá Eggert Briem seinna presti á
Höskuldsstöðum. Þetta var honum
nauðsyn svo hann mætti lesa lækn-
ingabækur. Þá fékk hann fræðslu
um smáskammtalækningar hjá
prestunum Magnúsi Jónssyni á
Grenjaðarstað og Arnljóti Ólafssyni
á Bægisá.
Lárus hómópati flutti nú að Sjón-
arhóli á Vatnsleysuströnd 1874 og
rak þar búskap til sjós og lands.
Guðrún Þórðardóttir kona hans var
mesti skörungur og gæðakona.
Lárus þótti alla tíð glöggur.og hepp-
inn hómópati.
Sr. Ólafur Ólafsson fríkirkju-
prestur söng yfir honum og segir
svo í líkræðunni. „Lækningarstörf-
um hélt Lárus til æviloka, ferðaðist
hann út um land á sumrum meðan
heilsan og kraftar leyfðu. Var hann
jafnan aðsóttur af sjúkum mönnum,
hvar sem hann fór. Var hann fyrir
þessar sakir kunnugur orðinn að
fornu og nýju um endilangt ísland,
og átti jafnan góða vini í flestum,
ef ekki öllum sýslum landsins.“
Lárus Pálsson var trúmaður mikill
og lagði svo fyrir að Passíusálmarn-
ir væru lagðir á brjóst hans að
honum önduðum.
Það er sagt að Vatnsdalur í
Húnaþingi og Fljótsdalur á Héraði
séu veðursælastir allra dala, þeir
liggja lágt yfir sjó, og náttúrufeg-
urð mikil. Á Héraði ólust upp Lárus
Ólafsson, sem hér er minnst, og
systkini hans níu. Undu þau þar
vel hag sínum í sveitakyrrðinni.
Foreldrum hans búnaðist þar vel.
Faðir hans var vel látinn í hinu
víðlenda héraði og var glöggur
læknir. Kona hans var gestrisin og
gædd miklum mannkostum og fékk
hið besta orð.
Þegar Lárus var um fermingu
kvaddi hann Brekku með trega, er
föður hans var veitt Vestmanna-
eyjalæknishérað 1925, en þar var
einnig náttúrufegurð og margbreytt
mannlíf. Lárus undi sér þar vel.
Þetta var hægt og tekjumikið lækn-
ishérað en faðir hans með stóran
barnahóp. Ólafur læknir reisti
læknissetur sem hann kallaði Am-
ardranga. Lárusi Ólafssyni féll vel
við sjóinn og var eitt sumar á togar-
anum Sindra.
Lárus fór í Gagnfræðaskólann á
Akureyri, en að námi þar loknu
settist hann í fjórða bekk Mennta-
skólans í Reykjavík og varð stúdent
1933. Lárus var geðþekkur maður,
dökkur og hár, fríður sýnum og
snyrtimenni. Hann hafði jafnan
létta lund, var glaðvær, söngmaður
góður og söng um skeið í karlakórn-
um Fóstbræðrum, frásagnagáfu
hafði hann ríka í vinahópi.
Leiðrétting
í minningargrein um Sigríði Hall-
dóru Guðjónsdóttur hér í blaðinu á
skírdag misritaðist nafn yngstu
dóttur hennar og eiginmanns henn-
ar, Kristjáns Þorvarðarsonar. Hún
heitir Guðjóna. Dóttirin Sigríður er
fædd árið 1952 en ekki 1942. Á
því ári fæddist elsta dóttir þeirra,
Þórhildur. Um leið og þetta er leið-
rétt er beðist afsökunar á mistökun-
Að loknu stúdentsprófi stóð hann
á vegamótum eins og við margir.
Sagðist hann geta vel hugsað sér
að verða prestur, því hann var trú-
maður eins og Lárus afi hans. Þá
voru föðurbræður hans merkir
prestar, þeir sr. Sigurður Lárusson
í Stykkishólmi og sr. Jakob Lárus-
son í Holti. En ættar- og vensla-
tengsl við læknislistina urðu
sterkari. Getið hefur verið föður
hans og afa, en föðursystur hans
tvær, Margrét og Guðrún, voru gift-
ar læknum. Er Olafur Örn Arnarson
yfirlæknir á Landakoti systursonur
Lárusar Ólafssonar.
Árið 1933 settist Lárus Ólafsson
í læknadeild og lauk heimspeki-
prófi. En eftir þetta fyrsta lærdóms-
ár bauðst honum lyfjafræðinám og
tók hann því. Var hann nú í Ing-
ólfsapóteki frá 1934—1938. Lauk
hann Exam. pharm. í júní 1938.
Bráðlega sigldi hann til Hafnar í
framhaldsnám og starfaði eitt ár,
1939, í Lövens Kemiske Fabrik í
Kaupmannahöfn. Hann fékk nú
ábendingu frá fjárhaldsmanni
sínum að nú myndi honum hollast
að halda heim til íslandsbyggða.
Lárus tók þessari ráðleggingu vel
og gerði ferð sína heim, en mánuði
seinna var Danmörk hertekin.
Á þessum tíma mun Lárus hafa
gerst túlkur hjá breska setuliðinu í
Hvítanesi í Hvalfirði, sagði hann
sjálfur svo frá að hann hefði haft
umsjón með vinnuflokki við bygg-
ingu húsa þar.
1943 gerist hann aðstoðarapó-
tekari í Færeyjum. Fer þá hugur
hans að stefna að lokaprófi í lyfja-
fræði. Kom það sér nú vel að hann
var orðinn leikinn í enskri tungu.
Fór hann til Philadelphia College
of Pharmacy and Science og lauk
þaðan B.Sc.-prófi 1946.
Hélt hann nú bráðlega heim og
starfaði í ýmsum apótekum, mest
í Reykjavík, enda vel að sér í faginu
og hélt svo fram um árabil.
Þá kom það í hug Egils Thorar-
ensen kaupfélagsstjóra á Selfossi
að sá ljóður væri á störfum kaup-
félagsins að engin væri þar lyfjabúð
eins og hjá KEA á Akureyri. Fékk
hann lyfsöluleyfi 1949. Réð hann
Lárus sem apótekara á Selfossi og
undirbjó hann stofnun þess. Starf-
aði Lárus þar til 1952.
Um þessar mundir festi Lárus
ráð sitt og gekk að eiga Ásdísi
Lárusdóttur frá Austur-Meðalholt-
um í Gaulvetjabæjarhreppi. Myndar
konu, er hún vel gefin og listræn.
Þau gengu í hjónaband 22. okt.
1951 á afmælisdegi hennar. Þau
eignuðust tvo sonu, sem þáðir eru
myndlistarmenn, Ólaf Óskar er
kvæntist Steinunni Svavarsdóttur,
barn þeirra Ásdís Hrund. Þau hjón
skildu. Um skeið bjó Ólafur með
Valdísi Óskarsdóttur og eignuðust
þau dreng, Davíð Óskar. Yngri son-
ur Lárusar og Ásdísar er Hannes
Rúnar Óskar, kvæntur Kristínu
Magnúsdóttur lyfjafræðingi. Enn-
fremur átti Lárus með konu sinni
sveinbarn sem dó á fyrsta degi.
Þau hjón Ásdís og Lárus slitu
samvistir eftir 13 ára hjúskap.
Um árabil stundaði Lárus lyfja-
fræðistörf og síðustu árin verslun-
arstörf meðan heilsan leyfði. En
vegna meiðsla á fæti lá hann oft
langdvölum, er fóturinn bagaði
hann. Er ég flutti til Reykjavíkur
heimsótti ég Lárus oft vikulega á
Landspítalann og í Hátúni og rædd-
um við margt saman. Hann dáði
foreldra sína sem verðugt var. Ólaf
föður sinn, sem reglusaman mann,
góðviljaðan og glöggan lækni. Hóf-
semi hans í vínnautn er hann
dreypti aðeins á vínglasi, en Lárus
hafði um skeið verið nokkuð ölkær.
Móður sína Sylvíu er bjó þeim fyrir-
myndar heimili á Brekku og
Arnardranga í Eyjum. Hún sýndi
mikla ástúð og umhyggju sínum
stóra barnahópi. Lárus hafði jafnan
stóra mynd fyrir ofan hvílu sína af
móður sinni. Lárus hugsaði einnig
ti! fjölskyldu sinnar, en ávallt var
góður andi milli hans og fjölskyld-
unnar. Hann gladdist yfir sonum
sínum og var vel konum þeirra og
hafði ánægju af bamabömum
sínum.
Láms var ekki dómharður um
náungann né skólabræður sína sem
eiga góðar minningar um hann.
Hann er nú kvaddur af okkur gömlu
skólafélögunum með góðum huga
ög fyrirbæn til æðri heima.
Pétur Þ. Intrialdsson
t
Minningarathöfn um eiginkonu mína, móöur, tengdamóður og
ömmu,
SIGRÍÐI JÓNSDÓTTUR,
Kleppsvegi 28,
fer fram frá Áskirkju föstudaginn 24. april kl. 13.30.
Útför verður gerð frá Víkurkirkju laugardaginn 25. apríl kl. 14.00.
Jón Hallgrímsson,
Sigurgrímur Jónsson, Sigrún Scheving,
Erlen Jónsdóttir, Matthfas Gislason,
Elín Jóna Jónsdóttir, Gunnar Gunnarsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir sýndan vinarhug við fráfall móður okkar,
MARGRÉTAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hofteigi 42.
Þorbjörg,
Hólmfríður,
Margrét,
Sigurðurog
Gunnar Jensbörn.
Lokað
Lokað í dag vegna jarðarfarar SVEINBJÖRNS EGILS-
SONAR frá kl. 13.00.
Radíostofan hf.,
Skipholti 27.
Símon Teitsson
Borgamesi — Minning
Fæddur 22. mars 1904
Dáinn 13. apríl 1987
Hinn 13. þ.m. lézt Símon Teits-
son járnsmíðameistari á sjúkrahús-
inu á Akranesi, 83 ára að aldri.
Hann var fæddur 22. marz árið
1904 á Grímarsstöðum í Andakíls-
hreppi. Foreldrar hans voru hjónin
Ragnheiður Daníelsdóttir frá Hvít-
árósi og Teitur Símonarson bóndi á
Bárustöðum og síðar á Grímars-
stöðum.
Símon hlaut góða uppfræðslu í
æsku, trúlega nokkuð umfram það
sem almennt gekk og gerðist upp
úr aldamótum. Gekk hann m.a. í
Flensborgarskólann í Hafnarfirði.
En hann var fróðleiksfús að upplagi
og aflaði sér alla ævi víðtækrar
þekkingar á landi og þjóð og menn-
ingu hennar. Hann fylgdist og vel
með um framvindu þjóðmála, ekki
sízt málefna sveitarfélaganna og
naut hann ávallt mikils trausts
meðal sveitunga sinna vegna
hyggni og farsælla tillagna um
framfaramál og framkvæmd þeirra.
Hann aðhylltist umbótastefnu í at-
vinnumálum og beitti sér ávallt fyrir
þeim málum, sem horfðu til fram-
fara. Jafnan var hann þó gætinn
og einkar hlutlægur í hugsun, eins
og oft einkennir búhyggna menn,
sem vilja nýsköpun, sem ætlað er
að standi til frambúðar. Þessi festa
þótti ætíð einkenna störf Símonar
og vitna þar um störf hans í hrepps-
nefnd Borgarness, en þar þótti hann
ótrauður forgöngumaður umbóta
og gat sér orð fyrir að koma á sátt-
um.
Árið 1942 hóf Símon störf hjá
Finnboga Guðlaugssyni í Borgar-
nesi. Var það landsþekkt fyrirtæki
um marga áratugi, sem annaðist
margháttaða nýsmíði og viðgerðir
á vélum og bifreiðum. Það sam-
starf varð báðum til góðs og er víst
að verk Símonar og skyldurækni
juku traust viðskiptamanna á fyrir-
tækinu. Sjálfur fann Símon sér
þarna viðfangsefni og lífsstarf við
sitt hæfi — og gat hann þó víða
haslað sér völl ef hann vildi, svo
fjölhæfur sem hann var. Finnbogi
mat og Símon mikils þótt ekki
væru þeir alltaf sammála og er ég
reyndar kunnugur þeirri virðingu,
sem þeir báru hvor fyrir öðrum, því
báðir voru þeir einlægir trúnaðar-
vinir mínir. Finnbogi hefur um skeið
legið þungt haldinn á sjúkrahúsinu
á Akranesi. Atvikin réðust þannig
að Símon var fluttur í sömu stofu
dauðveikur og var ekki langt í mill-
um þeirra er Símon dó, frekar en
verið hafði lengst af í lífi þeirra og
starfi á verkstæðinu í Brákarey.
En nú bergmálar þar ekki lengur
frá steðja Símonar. Ný tækni og
nýir menn leysa brautryðjendurna
af hólmi.
Hér er ekki ætlunin að tíunda
lífshlaup Símonar Teitssonar. En
ekki vil ég þó skiljast svo við þessi
kveðjuorð að ekki sé minnast á það
hugðarefni Símonar, sem honum
var einna hjartfólgnast, en það ef
lífstíðarvinátta hans við íslenzka
hestinn. Allt frá bernskuárum hlúði
hann að hestum, tamdi þá og rækt-
aði. Hann naut í ríkum mæli þess
unaðar, sem samskiptin við hestinn
geta veitt mönnum. Sú íþrótt er í
senn göfgandi, heilnæm og
skemmtileg. Sannarlega átti Símon
margan gæðinginn sjálfur. En hann
leiðbeindi einnig yngri áhugamönn-
um og kenndi þeim að vekja
gagnkvæmt traust milli manns og
hests. "■
Símon var traustur maður og
vinfastur. Hann var alla ævi gæfu-
maður í einkalífi sínu, kvæntur
Unni Bergsveinsdóttur, sem er ætt-
uð úr Breiðafirði, fædd í Flatey.
Eignuðust þau Símon fimm börn;
Örn bifvélavirkja, Bergsvein kjöt-
iðnaðarmann, Teit bifvélavirkja,
Sigrúnu fulltrúa í sýsluskrifstofunni
í Borgarnesi og Sigurbjörgu hús-
freyju í Hafnarfirði.
I dag sendum við hjónin og fjöl-
skylda okkar Unni og börnunum
einlægar samúðaróskir. Um leið
minnumst við Símonar, þessa
drengilega manns og þökkum sam-
fylgdina.
Ásgeir Pétursson
t
Alúðar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU ÓLAFSDÓTTUR
frá Gunnhildargeröi,
Hátúni 10,
Margrét Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Þráinn Jónsson,
Þórunn Jónsdóttir,
Ólafur Jónsson,
Sesselja Jónsdóttir,
Soffía Jónsdóttir,
barnabörn
Jóndóra Jónsdóttir,
Marteinn Rúriksson,
Ingveldur Pálsdóttir,
Jóhann Bjarnason,
Halldóra Hilmarsdóttir,
Sigmar Ingvarsson,
Gunnþór Bender,
barnabarnabörn.
og
t
Innilegt þakklæti fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KJARTANS VALDIMARSSONAR,
Setbergi, Hauganesi.
Birna Jóhannsdóttir.
Vatdimar Kjartansson,
Dagný Kjartansdóttir,
Björn Kjartansson,
Sigurlin Kjartansdóttir,
Aðalheiður Kjartansdóttir,
Björgvin Kjartansson,
Sigþór Kjartansson,
barnabörn og
Kristín Jakobsdóttir,
Ingólfur Jónsson,
Svava Jóhannsdóttir,
Jón Bjarnason,
Jóhann Bjarnason,
Laufey Sigurþórsdóttir,
Sigrfður Jóhannsdóttir,
barnabarnabörn.
um.