Morgunblaðið - 17.06.1987, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. JÚNÍ 1987
Lækningastofa:
Konráð S. Konráðsson,
sérgr.: Háls-, nef- og
eyrnasjúkdómar,
hefur opnað lækningastofu á
Miklubraut 50.
Viðtalsbeiðnir í síma 19666.
1/2 lítri köld mjólk
1 RÖYAL búðingspakki.
Hrcerið saman.
Tilbúið eftir 5 mínútur.
Súkkulaði karamellu
vanillu járðarberja
sítrónu.
Stærðir:
3,15x3,76 m. Kr. 58.800.-
2,55x3,79 m. Kr. 41.360.-
2,55x3,17 m. Kr. 38.360.-
Sólreitir/blómakassar:
122x93 cm. Kr. 4,425.-
Með húsunum fylgir 3 mm. gróðurhúsagler, sem er innifalið
í verðinu.
Ýmsir fylgihlutir fyrirliggjandi: Hillur, sjálfvirkir gluggaopnarar,
borð, rafmagnshitablásarar (thermostatstýrðir) o.fl. o.fl.
Sólreitirnir eru af nýrri gerð, með plastgleri (óbrjótanlegt) og
innbyggðum sjálfvirkum opnunar- og lokunarbúnaði, sem
vinnur á sólarorkunni. Stærð 122x92x38 cm.
EDEN garðhúsin eru nú fyrirliggjandi, en við höfum yfir 20
ára reynslu í þjónustu við ræktunarfólk. Engin gróðurhús hafa
náð sömu útgbreiðslu hérlendis. Þau lengja ræktunartímann
og tryggja árangur.
Sem fyrr bjóðum við hagstætt verð, ásamt frábærri hönnun
EDEN álgróðurhúsa. Sterkbyggð og traust hús.
Sýningarhús á staðnum.
Kynnisbækur sendar ókeypis.
Klif h/f Grandagarði 13,
Sími 23300. Reykjavík.
ÁL-GRÓÐURHÚS
og sólreitir fyrir heimagarða
Þráður sem
ekkí má slitna
eftír Hallgrím
Sveinsson
í snöggri ferð undirritaðs um
endilangt Norðurland og allt til
Austfjarða nýlega, gat að líta í einni
sjónhendingu hve gífurlegar fram-
farir hafa orðið í íslenskum land-
búnaði á seinni árum.
Vel hirtum býlum, þar sem menn-
ingarleg umgengni situr í fyrirrúmi,
§ölgar stöðugt. Ekki er síður
ánægjulegt að koma á þéttbýlis-
staðina á þessu svæði og sjá
framfarir og uppbyggingu hvert
sem litið er. En á hveiju byggist
öll þessi gróska?
A Hvammstanga var snöfur-
mannlegur heimamaður spurður
um uppbyggingu staðarins og á
hveiju fólk lifði á svona fallegum
stað. Svarið var stutt og laggott: Á
rækju, skelfíski og þjónustu við
sveitimar sem næst liggja. Sé litið
á svarið í víðara samhengi kemur
í ljós að svona er þetta furðu víða.
Einn aðalþátturinn í atvinnu þétt-
býlisbúa á Norðurlandi er þjónustan
við nærliggjandi landbúnaðarhéruð.
Sé farið hringinn í kringum landið
blasir það sama við. Sumsstaðar
er þetta jafnvel eina undirstaðan
og er þarflaust að telja alla þá staði
upp sem svo til eingöngu byggja
afkomu sína á landbúnaðinum og
úrvinnslu afurða sem frá honum
eru komnar.
Stalín kom á samyrkjubúskap í
Sovétríkjunum á sínum tíma með
einu pennastriki. Það búskaparlag
olli meiri óhamingju í landinu en
orð fá lýst auk þess sem milljónir
manna beinlínis sultu í hel vegna
þeirrar ringulreiðar sem sigldi í kjöl-
farið. Þó hér sé langt til jaftiað í
samanburði, er ljóst, að landbúnað-
ur er í eðli sínu íhaldssamur at-
vinnuvegur og bændur að mörgu
leyti hver öðrum líkir hvar sem
þeir bua á jarðarkringlunni. Of
snöggar breytingar á þeirra vett-
vangi hafa oftast leitt til ófamaðar.
íslenskir bændur og búalið laga
sig nú að breyttum búskaparhátt-
um. Þeir hafa nú öðlast skilning á
því að það er hægt að búa við fleira
en ær og kýr í gjöfulum sveitum
þessa lands. En allt þarf sinn tíma
og þá einnig áðumefndar búhátta-
breytingar. Þess vegna hafa
bændur sárbeðið þjóðina um lengri
frest til að laga sig að breyttum
aðstæðum. Margir telja að frestur
þessi sé eingöngu til kominn vegna
bændafólksins og muni kosta
ómældar fjárhæðir úr ríkissjóði hér
eftir sem hingað til.til að halda úti
því liði öllu. Þeir sem svo hugsa
virðast ekki skilja samhengið sem
er milli íslenskra sveita og nærliggj-
andi þéttbýlis. Öllum sem ferðast
um landið með opnum huga ætti
þó að vera ljós sá þráður sem teng-
ir þessa aðila saman. Sé farið
óviturlega með þann lífsþráð og
bændur neyðist til að ganga frá
búum sínum í löngum röðum getur
það vissulega orðið afdrifaríkt. En
svo er þá eftir hin hlið málsins og
getur hún jafnvel haft mörgum
sinnum verri áhrif fyrir þjóðfélag
vort. Sanngjamir menn sjá það í
hendi sér að hinn svokallaði „vandi"
bænda er ekki eingöngu þeirra mál
heldur ekki síður vandamál áður-
nefndra þéttbýlisbúa sem staðsettir
eru á gróskumiklum og nýlega upp-
byggðum þéttbýliskjömum vítt og
breitt um landið og byggja afkomu
sína á framleiðslu sveitafólksins.
Hér þarf að fara að öllu með gát
og horfa vel til allra átta jafnt í
stijálbýli sem þéttbýli. Staðreyndin
Mismunun
kynja í íþróttum
eftírAlfreð
Þorsteinsson
Á fundi borgarráðs 2. júní sl. lét
undirritaður bóka athugasemd
ásamt borgarráðsmönnum minni-
hlutaflokkanna vegna úthlutunar'
úr afreks- og styrktarsjóði íþrótta-
og tómstundaráðs Reykjavíkur, en
sérstaka athygli vakti, að hærri
upphæðum var veitt til karlaíþrótta
en kvennaíþrótta, þar sem um sam-
bærilegan árangur var að ræða.
Málið var síðan tekið upp á
síðasta borgarstjómarfundi, þar
sem fulltrúar Sjálfstæðisflokksins
vörðu þessa ákvörðun og töldu hana
eðlilega, ef marka má frásögn
Morgunblaðsins af fundinum.
Helzti talsmaður Sjálfstæðis-
flokksins í þessum umræðum,
Hilmar Guðlaugsson, taldi einhver
helztu rökin fyrir því, að karlaflokk-
ar fengju hærri úthlutun en
kvennaflokkar vera þau, að kostn-
aður við þjálfun knattspymudeildar
og umsvif væm miklu meiri en
handknattleiksdeildar, en í þessu
tilfelli var einkum gerður saman-
burður á íslandsmeistumm Fram í
knattspymu (karlaflokkur) og ís-
landsmeistumm Fram í handknatt-
leik (kvennaflokkur).
Óvitandi undirstrikaði borgar-
fulltrúi Sjálfstæðisflokksins með
þessari röksemdafærslu sinni rang-
lætið, sem ríkir í þessum efnum,
og hversu mikið djúp er staðfest
milli karla- og kvennaíþrótta, þegar
um ijármuni er að tefla annars veg-
ar. Knattspymudeild Fram hefur
margfalt meiri tekjumöguleika og
þar af leiðandi fjármagn til ráðstöf-
unar miðað við handknattleiksdeild-
ina, en í knattspymudeildinni er
megináherzla lögð á karlaflokka
meðan handknattleiksdeildin heldur
merki kvenna betur á lofti. Karla-
íþróttir em sem sé verðlaunaðar
sérstaklega fyrir að hafa meira
umleikis en kvennaíþróttir! Það er
hins vegar rétt, sem Hilmar Guð-
laugsson borgarfulltrúi benti á í
málflutningi sínum, að þeim, sem
em í úthlutunamefnd, er oft mikill
vandi á höndum. En í því tilviki,
sem hér um ræðir, var þó vanda-
laust að láta karla og konur sitja
við sama borð.
íþróttahreyfíngin á íslandi á við
sín jafnréttisvandamál að etja eins
og svo margar aðrar stofnanir í
þjóðfélaginu. Gengur bæði seint og
illa að jafna aðstöðumun kynjanna
á þeim vettvangi. Þó er heldur
breyting til batnaðar og það er
t.a.m. ánægjuleg þróun, að í fyrsta
sinn í 75 ára sögu íþróttasambands
íslands hafa tvær konur tekið þar
sæti í framkvæmdastjóm. Annars
er það staðreynd, að íþróttahreyf-
ingin sjálf hefur gert sig seka um
mismunun milli kynja á liðnum
ámm, meðvitað eða ómeðvitað. Þar
ráða sjálfsagt hefðir og venjur
mestu um. Fjölmiðlar koma þar
einnig við sögu.
Aðalatriðið er þó, að hugarfars-
breyting eigi sér stað í þessum
málum. íþróttir eiga að hafa sama
gildi fyrir karla og konur. Miklar
breytingar hafa átt sér stað í jafn-
réttismálum og em framundan.
Hallgrímur Sveinsson
„Sanngjarnir menn sjá
það í hendi sér að hinn
svokallaði „vandi“
bænda er ekki ein-
göngu þeirra mál
heldur ekki síður
vandamál áðurnefndra
þéttbýlisbúa sem stað-
settir eru á gróskumikl-
um og nýlega
uppbyggðum þéttbýlis-
kjörnum vítt og breitt
um landið og byggja
afkomu sína á fram-
leiðslu sveitafölksins.“
er sú að pennastriksaðferðir duga
ekki til lausnar vandamálum í land-
búnaði. Þar er hæg en ömgg þróun
miklu farsælli þegar til lengri tíma
er litið.
Höfundur er bóndi á Hrafnseyri
við Amarfjörð og skólastjóri
grunnskólans á Þingeyri.
Alfreð Þorsteinsson
„íþróttahreyfingin á ís-
landi á við sín jafnrétt-
isvandamál að etja eins
og svo margar aðrar
stofnanir í þjóðfélag-
inu. Gengur bæði seint
og illa að jafna aðstöðu-
mun kynjanna á þeim
vettvangi. “
íþróttahreyfinguna má ekki daga
uppi sem nátttröll á því sviði.
Stjómvöld verða einnig að ganga
undan með góðu fordæmi. Annars
er hætta á aðskilnaði karla- og
kvennaíþrótta innan íþróttasamtak-
anna.
Höfundur er varaborgarfulltrúi
fyrir Framsóknarflokkinn i
Reykjnvík.