Morgunblaðið - 17.06.1987, Qupperneq 66

TB
66
V8GÍ IMfJl .VX AUOAaraiVaiM .aiGAJSMUOíIOM
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. JÚNÍ 1987
+
ARTHÚR HEIDDAL STEFÁNSSON,
sem andaðist þriðjudaginn 2. júní, verður jarðsunginn frá Nýju
kapellunni í Fossvogi fimmtudaginn 18. júní kl. 13.30.
Vinlrhins látna.
t
Faðir okkar,
B0RGE KJERRUMGAARD
(Bergur Kristjánsson)
kjötiðnaðarmaður,
er látinn. Jarðarförin hefur farið fram í Kaupmannahöfn.
Trausti Bergsson,
Smári Bergsson.
+
Faðir minn,
EGGERT ÓLAFSSON,
Njálsgötu 74,
lóst 9. þessa mánaðar. Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Ragnheiður Eggertsdóttir.
+
Móðir okkar,
GUNNHILDUR RYEL,
verður kvödd frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn 18. júní kl. 13.30.
Herlúf, Richardt, Hjördís og Ottó
Ryel og aörir aðstandendur.
Sigrún S. Péturs-
dóttir—Minning
Grein þessi er endurbirt vegna
mistaka sem urðu er hún birt-
ist hér i blaðinu laugardaginn
6. júní sl.
í dag verður jarðsett á Sauðár-
króki frænka mín, Sigrún Péturs-
dóttir, en hún lést þar á Sjúkrahúsi
Skagfírðinga eftir hetjulega bar-
áttu, sunnudaginn 31. maí sl. á 65.
aldursári. Það er nú, eins og oft
endranær, að við hjón hefðum
gjaman viljað vera komin norður
til að fylgja vinum og frændum,
mínum fyrrverandi sóknarbömum,
sem kvatt hafa þetta líf. Það hefur
sjaldnast reynst unnt vegna starfa
minna hér syðra, en um það var
rætt, að ég mundi nú rita fáein
kveðjuorð og undan því skal ekki
vikist.
Hún var í raun aldrei kölluð ann-
að en Siddý og sagði mér, þegar
við hittumst fyrst, að hún vildi ekki
heyra annað, nema ég væri henni
reiður, þá mætti ég nefna fullt nafn,
Sigrún Sigríður. En við hittumst
fyrst á aðventu 1959, er ég kom
til Sauðárkróks og þá í þeim hug-
leiðingum að sækja um prestakallið,
sem hafði nýlega verið auglýst. Ég
vissi, að ég átti þama eitthvert
skyldfólk í foðurætt, fólk sr. Hálf-
dáns heitins Guðjónssonar prófasts
Skagfírðinga og vígslubiskups
Hólastiftis, en þeir faðir minn og
hann vom systkinasynir. Sigríður
Sigtryggsdóttir, móðir Siddýjar,
ólst upp hjá sr. Hálfdáni móður-
bróður sínum. Hún og eiginmaður
hennar Pétur Hannesson voru flutt
frá Sauðárkróki til Reykjavíkur, er
hér var komið sögu. En Sigríður
Sigtryggsdóttir, sú mikilhæfa kona,
var of frændrækin til að láta af-
skiptalausa hagsmuni ungs manns,
sem var við hana þremenningur að
frændsemi. Hún gerði þá mikið fyr-
ir mig, Siddý ekki síður, enda stóð
frændgarðurinn á Króknum þétt
saman.
Siddý söng sópran í kirkjukóm-
um árin öll, sem ég var þjónandi á
Sauðárkróki, hún lagði ungu æsku-
lýðsfélagi ágætt lið og vann af
áhuga gott starf til stuðnings Safn-
aðarheimilinu þegar það var að
hefja störf. Hún og eftirlifandi eig-
inmaður hennar, Ami Þorbjömsson
lögfræðingur, áttu einstaklega fal-
legt og myndarlegt heimili. Þar var
oft komið saman á góðum stundum,
og nánast hygg ég að samfélag fjöl-
skyldnanna hafí verið árið, sem
okkur Áma var falið að leiða Rot-
aryklúbb Sauðárkróks, en ég var
ritari þar í hans forsetatíð.
Einkasonur þeirra Þorbjöm, sem
er lögfræðingur að mennt, og fram-
kvæmdastjóri Loðskinns hf. á
Sauðárkróki, er kvæntur Þórdísi
Þormóðsdóttur meinatækni. Eiga
þau þijú mannvænleg böm, sem
voru Siddý ósegjanlega mikils virði
og gáfu lífí hennar, síðari árin,
mikla gleði og fyllingu. Þorbjöm
varð nemandi minn í 6. bekk bama-
skóla strax fyrsta veturinn nyrðra.
Hann var einstaklega áhugasamur
og skemmtilegur unglingur og við
áttum fágætlega gott samfélag á
sKólaámm hans á Króknum. Allt
varð þetta til að tengja enn frekar.
Siddý átti mikla mannkosti aðra
en frændrækni og tryggð. Hún var
syni sínum mikil móðir, og erfitt
mun að fínna myndarlegri húsmóð-
ur. Svo var hún þrekmanneskja,
bæði til líkama og sálar. Tæki hún
að sér verkefni á félagslegu sviði,
þá var vel fyrir því séð. Reyndi eitt-
hvað á í lífí Ijölskyldunnar, þá var
hún sá klettur, sem aðrir gátu
treyst, að ekki mundi bifast.
Þegar Siddý gaf, þá gerði hún
það bæði fallega og vel. Mér er það
t.d. minnisstætt, að hún gaf blómin
á altari Sauðárkrókskirkju nokkrar
síðustu páskahátíðimar, sem ég
starfaði á Sauðárkróki. Hún bað
þess þá, að nafn hennar yrði ekki
nefnt. En ég er viss um, að sú nafn-
leynd gildir ekki lengur, því nefni
ég þetta hér.
Siddý veiktist af krabbameini
fyrir tæpum §ómm ámm. Hún kom
þá hingað til Reykjavíkur og gekkst
+
Útför eiginmanns míns, föður, tengdafööur og afa,
INGIMUNDAR KR. JÓNSSONAR,
Rauöarárstfg 40,
er lést 8. júní, fer fram frá Fossvogskirkju þann 18. júní kl. 10.30.
Jarösett veröur í Hafnarfjarðarkirkjugaröi.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaöir en þeir sem vilja
minnast hins látna láti líknarstofnanir njóta þess.
Guðlaug Magnúsdóttir,
Sigurgeir Ingimundarson, Margrét Benónýsdóttir,
og barnabörn.
+
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN Þ. LOFTSDÓTTIR
frá Grenivlk,
sem lést 12. júní, veröur jarösett frá Grenivíkurkirkju laugardaginn
20. júni kl. 13.30.
Minningarathöfn verður í Fossvogskirkju fimmtudaginn 18. júní
kl. 13.30.
Árni B. Árnason, Þórey Aðalsteinsdóttir,
Helga Árnadóttir, Valdimar Ólafsson,
Loftur Árnason, Þóra Ásgelrsdóttir.
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Konan mín, móöir okkar, dóttir og systir,
LENA LÍSA ÁRNADÓTTIR,
læknaritari,
Reykjavikurvegi 40, Hafnarfirði,
andaðist aðfaranótt 16. júní í gjörgaesludeiid.
Haukur Karlsson,
Hermann Kristjánsson,
Elfsabet Kristjánsdóttir,
Árni Þór Kristjánsson,
Haukur Sveinn Hauksson,
Jakobfna Björnsdóttir,
Árni Einarsson og systkini.
+
Hjartkær eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og
langamma,
LIUA RANNVEIG BJARNADÓTTiR,
Skúlagötu 76,
lést í gjörgæsludeild Borgarspítalans föstudaginn 12. júnf.
Jón Traustason,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Minning:
Steingrímur Magn-
ússon frá Hlíð
Fæddur 3. október 1918
Dáinn 7. júní 1987
Mig langar .með fáum orðum að
kveðja kæran fósturbróður minn,
Steingrím Magnússon, sem jarð-
settur verður frá Siglufjarðarkirkju
fímmtudaginn 18. júni.
Steini bróðir, eins og ég kallaði
hann, fæddist í Ólafsfírði 3. óktóber
1918. Foreldrar hans voru hjónin
Jóna Stefánsdóttir og Magnús Ól-
afsson. Þau eignuðust 8_ böm.
Magnús lést í janúar 1922. í febrú-
ar sama ár komu 2 bama þeirra
til Siglufjarðar. Þau Sólveig Jó-
hannsdóttir og Sigfús Ólafsson í
Hlíð tóku Steina þá þriggja ára en
Lóa, sem þá var 5 ára fór til Marsi-
bilar Ólafsdóttur og Kristins
Þorsteinssonar og vom bæði systk-
inin alin upp á þessum heimilum
til fullorðinsára.
Ég, sem skrifa þessar línur, var
5 mánaða gömul, þegar Steini kom
í Hlíð til ömmu og afa. Móðir mín,
Þorfínna, einkadóttir þeirra, bjó þá
heima. Steini byijaði snemma að
hjálpa afa við búskapinn því í þá
daga voru flest heimili með kindur,
kýr og hesta.
Steini fór ungur að vinna í sfld
á sumrin. En þegar hann var 15—16
ára vildi amma að hann lærði
trésmíði því hann var mjög lag-
hentur. Steini sagði mér fyrir
nokkrum árum þegar við vomm að
rifja upp minningar frá liðinni tíð
að amma hefði verið búin að fá
pláss fyrir hann hjá Guðmundi Jó-
akimssyni trésmíðameistara. Búið
var að ákveða daginn sem hann
átti að byija að læra. Steini fór á
tilsettum tíma að heiman um morg-
uninn en hann fór framhjá verk-
stæði Guðmundar og beina leið
niður í sfldarverksmiðju ríkisins og
bað þar um vinnu og vann hann
hjá því fyrirtæki til dauðadags.
Þar sem aðeins vom þijú ár á
milli okkar Steina hafði ég mikið
af honum að segja í uppvextinum.
Okkur kom ailtaf sérlega vel saman
og dæmi um gæði hans við mig var
að þegar hann fékk fyrsta kaupið
sitt í verksmiðjunum þá gaf hann
mér alla smáaurana úr umslaginu
sínu og sagðist ekkert hafa með
þá að gera. Þetta gerði hann í
mörg ár eða þar til ég fór að vinna
sjálf. Þetta vom miklir peningar í
mínum augum og lýsir jafnframt
vel hans góða innræti.
Árið 1942 giftist Steini eftirlif-
andi konu sinni, Ester Sigurðardótt-
ur frá Siglufírði. Þau eignuðust 4
mannvænleg böm: Sigfús, Ólöfu,
Sólveigu og Sigurð. Em þau öll
gift og búa dætumar í Reykjavík
en synimir í Siglufirði.
Steini var mjög heimakær maður
og umhyggjusamur um velferð
konu sinnar og bama. Þau hjónin
vom mjög samstillt um að fegra
og prýða heimili sitt. Steini var
mjög laghentur og vandvirkur við
allt sem hann tók sér fyrir hendur
og það era ófáir hlutir á heimili
þeirra hjóna sem bera vott um þá
alúð sem Steini lagði í handverk sitt.
Það var alltaf gott að heimsækja
þau hjón, Ester með sínar rausnar-
legu veitingar og hlýja viðmót og
Steini svo rólyndur og traustur.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Steina fyrir að hafa átt hann að
bróður og vini. Ég og íjölskylda
mín sendum Ester mágkonu minni,
bömunum, tengdabömum og
bamabömum innilegar samúðar-
kveðjur.
Magga í Hlíð
DagnýL. Jónas-
dóttir — Kveðjuorð
Fædd 1. apríl 1975
Dáin 25. maí 1987
Dagný Lára Jónasdóttir er dáin.
Það er erfitt að gera sér grein fyr-
ir að hún eigi ekki eftir að koma
oftar til þess að fá að passa litla
vin sinn, sem nú er aðeins þriggja
ára og er alltaf að spyija um
Dagnýju, hvenær hún komi til að
fara með hann á róló eða í sund.
Ég kynntist Dagnýju fyrst fyrir
úm ári síðan er hún bankaði upp á
hjá mér til þess að fá að passa son
minn, en þá var hún aðeins ellefú
ára. Hún var alveg einstaklega ró-
leg og hæg stúlka, alltaf tilbúin til
þess að hjálpa ef hún mögulega
gæti. Leiðir skildu síðan í haust en
er við komum aftur nú um miðjan
maí var það Dagný sem bankaði
hjá mér fyrst af öllum. Hún var svo
glöð og ánægð að hitta litla vininn
aftur en hann varð svo feiminn, en
oft hafði hann minnst á Dagnýju í
vetur og þama var hún allt í einu
komin.
Þegar við hittum Dagnýju síðast
vomm við að fara til Reykjavíkur
og ætlaði hún að hitta okkur þar.
Það sem mér datt í hug er ég frétti
lát hennar er að þeir deyja ungir
sem guðimir elska. Við geymum
minninguna um fallega og trygga
stúlku og biðjum Guð að styrlqa
foreldra hennar, alla ástvini og