Morgunblaðið - 26.06.1987, Blaðsíða 17

17
valdar Sívertsen og Helenu Ebenes-
ardóttur frá Skarði á Skarðsströnd.
Faðir Þorvaldar var Skúli, sonur
Þorvaldar eldra Sívertsen alþingis-
manns og óðalsbónda í Hrappsey,
og konu hans, Ragnhildar Skúla-
dóttur, Magnússonar sýslumanns á
Skarði. Auk Skúla eignuðust þau
hjón tvær dætur, þær Katrínu er
giftist séra Lárusi Johnsen og síðar
Jóni Árnasyni bókaverði og Kristínu
Ólínu er giftist Jóni Thoroddsen
skáldi og sýslumanni og er Thor-
oddsenættin frá þeim komin.
Vegna veikinda og bammergðar
á heimili foreldranna var Jón tekinn
í fóstur til föðursystur sinnar,
Katrínar, og próf. Guðmundar
Magnússonar læknis, og ólst upp á
heimili þeirra í Reykjavík.
Móðir Geirþrúðar, Hildur fædd
Zoéga, var dóttir Helga E. Zoéga
kaupmanns, sonar Einars Zoéga
kaupmanns og veitingamanns er
reisti Hótel Reykjavík, og konu
hans, Ástríðar Jensdóttur Schram.
Móðir Hildar var Geirþrúður Clau-
sen, dóttir hins merka athafna-
manns í Stykkishólmi Holgers
Clausen.
Að Geirþrúði Hildi stóðu því ann-
ars vegar sterkir breiðfírskir stofn-
ar, er byggðu á íslenskri
bændamenningu og hins vegar
kaupmenn, er lifðu þá umbrota-
tíma, er verslunin færðist úr
höndum Dana til íslenskra athafna-
manna.
Geirþrúður Hildur, sem meðal
vina og ættingja ætíð var nefnd
Stella, stundaði nám í Menntaskól-
anum í Reykjavík, en að stúdents-
prófí loknu innritaðist hún í
guðfræðideild Háskóla íslands og
lauk þaðan guðfræðiprófi fýrst
íslenskra kvenna vorið 1945. Tæp-
um tveim árum fyrr hafði hún gifst
eftirlifandi eiginmanni sínum,
Sverri Bemhöft stórkaupmanni.
Eignuðust þau ijögur böm, Hildi,
fædda 15. júlí 1944, eiginkonu und-
irritaðs, Sverri Vilhelm stórkaup-
mann, fæddan 29. október 1945,
kvæntur Ástu Denise Bemhöft,
Ingibjörgu hjúkrunarfræðing,
fædda 6. nóvember 1949, gift
Bjamþóri Aðalsteinssyni rannsókn-
arlögreglumanni, og Kristínu Eddu,
fædda 18. mars 1957, en hana
misstu þau úr erfíðum sjúkdómi
aðeins fímm ára gamla. Bamaböm
þeirra em nú átta talsins.
Stellu kynntist ég fyrst árið
1963. Dáðist ég þá strax að þess-
ari sterklyndu konu. Stella var fríð
sýnum, breiðleit í andliti með hátt
enni og skarpt nef, er hún taldi
ættarfylgju. Skoðanaföst var hún
bæði á menn og málefni og lét skoð-
anir sínar frekar brotna á sjálfri sér
en öðlast vinsældir með málamiðl-
un. Á heimilinu var hún hrókur
fagnaðar, enda sögufróð og veittist
henni alla tíð létt að haga svo frá-
sögn sinni að á yrði hlustað.
Jafnframt þessu var hún þó alla tíð
dul á eigin hagi og fáir munu þeir
hafa verið, sem þekktu hennar
innstu hugsanir. Á sinn hátt var
Stella félagslynd kona, enda vel til
forystu fallin. Gegndi hún fyölda
trúnaðarstarfa í félags- og stjóm-
málum. Hvað félagsmálin varðar
má m.a. nefna formennsku hennar
í Bandalagi kvenna, en fyrir þann
þátt var hún heiðruð á 70 ára af-
mæli bandalagsins þann 30. maí sl.
í formannstíð hennar var m.a. haf-
inn undirbúningur að hinu alþjóð-
lega kvennaári.
Sijómmál áttu lengi hug hennar.
Var hún þá í forystusveit sjálfstæð-
iskvenna, sat í miðstjóm flokksins,
sinnti formennsku í Hvöt og meðal
annarra verkefna sem henni vom
falin má nefna setu í byggingar-
nefnd Sjálfstæðishússins. A árun-
um 1973—78 sat hún á Alþingi, sem
varaþingmaður Reykvíkinga.
Aðaláhugamál hennar síðustu
áratugi vom þó velferðarmál aldr-
aðra, en árið 1965 varð hún elli-
málafulltrúi Reykjavíkurborgar.
Þótt henni rynni til rifja fjármagns-
skortur til þessara verkþátta mótaði
hún strax starfssviðið með stórhug
sínum, enda er óvíða hérlendis bet-
ur staðið að málefnum aldraðra en
í Reykjavík, þótt enn vanti mikið á
að fullkomnun sé náð.
í byijun áttunda áratugarins fór
Stella að kenna til lasleika er krafð-
ist tvívegis stórra hjartaaðgerða og
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. JÚNÍ 1987
endurtekinna sjúkrahússlega. í
framhaldi þessa dró vemlega úr
starfsgetu hennar og vegna vax-
andi heilsubrests neyddist hún til
þess að draga sig í hlé frá félags-
málum og að endingu varð hún að
segja starfí sínu lausu, þótt hugur
hennar stefndi til annars. Þrátt fyr-
ir þetta starfaði hún áfram að
velferðarmálum aldraðra þegar
heilsa hennar leyfði allt fram til
síðustu sjúkrahúsdvalar.
Um miðbik janúar lagðist hún inn
til aðgerðar og þrátt fyrir að góður
bati væri í augsýn þá náði hún sér
aldrei eftir aðgerðina og andaðist
eftir stranga sjúkrahúslegu þann
15. júní síðastliðinn.
Þakka ber læknum og hjúkmnar-
fólki handlæknis- og gjörgæslu-
deildar Landspítalans umhyggju og
góða hjúkmn á þessu erfiðasta
tímabili ævi hennar.
Um leið og ég þakka vináttu og
samfylgd þessarar stórbrotnu konu,
votta ég tengdaföður mínum, böm-
um þeirra, systkinum Stellu og
öðmm nánum ættingjum mína
dýpstu samúð, því að nú er skarð
fyrir skildi. , , . „ .
J Þórannn Svemsson
Kveðja frá starfsmönnum
Félagsmálastofnunar
Reykjavíkurborgar
Þeir em til sem skilja eftir sig
spor sem aldrei mást. Með vilja,
kjarki og fómfysi helgaði Geir-
þrúður Hildur Bemhöft sig starfí
fyrir málefni aldraðra.
í sögu Reykjavíkurborgar, í sögu
félagsmála höfuðborgarinnar verð-
ur nafn hennar skráð sem braut-
ryðjanda og fyrsta ellimálafulltrúa
Reykjavíkurborgar. Við hlið yfír-
manna og samstarfsmanna vann
hún verk fyrir aldraða Reykvíkinga
sem ævinlega verður minnst með
miklu þakklæti og virðingu. Geir-
þrúður Hildur var óvenju viljastyrk
kona.
Hún sagði stundum: Lífíð er stað-
reynd og dauðinn er staðreynd.
Þess vegna eigum við að vinna
meðan við höfum til þess heilsu og
krafta. Guð einn veit hvenær tíma
okkar er lokið.
Eitt af því síðasta sem hún sagði
við mig á lífsgöngunni var hvorki
víl né vol, hvorki kvörtun né ar-
mæða. Ég sat við hlið hennar á
sjúkrahúsinu og heilsufarið var eitt
það fyrsta sem barst í tal. Hún
horfði á mig og sagði svo góðlát-
lega eins og hún gerði gjama og
brosti um leið: Geturðu ímyndað
þér nokkuð sem ekki getur komið
fyrir mig? Verst af öllu þykir mér
þó að ég skyldi ekki ljúka við þetta
verkefni sem ég var bytjuð á.
Við undruðumst oft, starfsfélag-
ar hennar, hvemig hún tók veikind-
um sínum, hvemig henni tókst að
sigrast á erfiðleikum, hvað vilja-
styrkur hennar var ótrúlega mikill.
Eitt markmið var henni greinilega
efst í huga: Meðan við lifum og
höfum heilsu og krafta eigum við
að vinna. Málefni aldraðra höfðu
gagntekið hug hennar allan síðustu
áratugi. Og eftir sig skilur hún spor
sem aldrei mást.
Brautryðjendastarf er erfítt. Það
krefst starfsmanna með hugsjón,
stórhuga manna sem hafa vilja og
kjark til að keppa að settu marki
og láta ekki deigan síga. Það krefst
persóna sem innst inni eiga hlýjan
hug og hjarta, manna sem bera
velferð samborgara sinna fyrir
bijósti. Vinnan sem Geirþrúður
Hildur lagði á sig frá fyrstu stundu
var ótrúleg og á tiltölulega skömm-
um tíma óx starfsemi meðal aldr-
aðra Reykvíkinga svo mjög að til
þess var tekið um land allt. Þau
spor sem stigin voru munu aldrei
mást.
Og nú þegar lífsganga hennar
er á enda og dauðinn er staðreynd,
er lífið líka staðreynd. Lífið heldur
áfram.
Eiginmanni, börnum, tengda-
bömum og bamabörnum sem staðið
hafa við hlið hennar í blíðu og stríðu
vottum við einlæga samúð okkar
og biðjum Guð um styrk á göngunni
um leið og við þökkum af hlýhug
fyrir góðar minningar um góðan
starfsmann og vin.
F.h. starfsmanna Félagsmála-
stofnunar Reykjavíkurborgar.
Þórir S. Guðbergsson
MERKI UM GÓÐAN ÚTBÚNAÐ
JALDASÝNING
verður um helgina á nýju sýningarsvæði okkar
við hlið Seglagerðarinnar.
Hústjöld, göngutjöld, Ægistjöld og allt í útileguna.
Einnig mikið úrval af sólhúsgögnum.
LAPPLAND
2 m. kr. 4.800 og 11.100,-
3 m. kr. 5.698, 7.355 og 13.620,-
4 m. kr. 12.905,-

EYJASLÓÐ 7 - SÍMI 62-17-80