Morgunblaðið - 26.06.1987, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. JÚNÍ 1987
45
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
691100 KL. 13-14
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
liWteuMmiiLP a
ANDLIT ÍSLANDS
Til Velvakanda.
Ferðalansfur skrifar:
©1987 UnlverMl Pross Syndicate
,&óbac frétt'ir og vondarfréttir Qdáu
■firétt'imar eru, cxb ho.mn klóratr hú'S -
gögriir\ þín ekki framar."
ást er...
I u-\_
... aö fara i hressandi
kvöldgöngu, til aó
halda sér í formi
Undanfarið misseri hefur íslensk
þjóð barið sér á bijóst sem ákaf-
ast, stolt og glöð yfir unnu afreki;
nýrri og glæsilegri flugstöð á græn-
um grundum Miðneshreiðar. Var
tilkoma hennar vægast sagt tíma-
bær, enda aðkoma og aðbúnaður í
hinni eldri lýðveldinu ekki til fram-
dráttar. Geta þegnar þess nú loks
varpað öndinni léttar, að þeim tug-
þúsundum erlendra ferðamanna er
heimsækja landið flugleiðis árlega,
skuli nú búin öllu veglegri móttaka
í glæsilegum salarkynnum.
Hitt vill þó gleymast, að þær hin-
ar sömu tugþúsundir láta ekki
staðar numið í þessari nýju Val-
höll, en halda sem leið liggur til
höfuðborgarinnar, fimmtíu kíló-
metra leið um Miðnesheiði og
Keflavíkurveginn. Skyldi maður því
ætla, að ekki væri síður mikilvægt
að búa glöggu gestsauganu frekara
augnayndi þennan fyrsta spotta
íslenskrar vegferðar; trúlega hins
eina sem margir útlendir gestir sjá.
Enginn hefur sýnt staðreyndum
þessum næmari skilning en sveitar-
félög á Suðumesjum, og rétt og
skylt að vaskleg framganga þeirra
í umhverfismálum þjóðbrautarinnar
sé mærð á prenti. Strax er lagt er
upp frá hinni nýju flugstöð tekur
hver augnkrásin að elta aðra. Má
með sanni segja, að á Miðnesheið-
inni hafi þeir Suðumesjamenn
sankað saman öllum þeim mann-
vistarmenjum sem helst mega
gleðja augu innlendra og erlendra
ferðalanga. Ber þar hæst hvers
kyns samgöngutæki gærdagsins og
fyrradagsins, allt hið fegursta í
íslenskri húsagerðarlist fyrr og
síðar — þó einkum fyrr — að
ógleymdum glæsilegum sýnishom-
um af fiskitrönum; brotgjömum
minnisvarða innlendra atvinnu-
menningar eins og hún gerðist hvað
veglegust. Enn er þó ótalin rúsínan
f pylsuendanum þar sem er þjóðleg-
ur íslenskur sorphaugur er látinn
hefur verið halda sér neðan vegar
á heiðinni. Skylt er að þakka heima-
mönnum sérstaklega þann óeigin-
gjama framkvæmdahug að rífa sig
upp úr bólum sínum fyrir allar ald-
ir, þá er vindátt er hagstæð, og
kynda í hlóðum þessum fyrir morg-
unflug frá Keflavíkurflugvelli, svo
að rammíslenska anganina megi
leggja yfir flugstöðvarveginn; ljúf-
an keim í vitum hinna kveðjandi
gesta og ógleymanlega „first im-
pression" þeim er koma.
En ekki lýkur þrotlausu land-
kynningarstaríinu þó heiðinni
sleppi. Tekur þá við hinn eiginlegi
Keflavíkurvegur, beinn og breiður
með fimmtíu kílómetra löngum veg-
arköntum er bjóða upp á ýmsa
möguleika. Væri og hin versta
ósanngimi að halda því fram að
sveitarfélögin nýttu ekki þessa sýn-
ingarbása til hins ýtrasta. Líður
vart svo metri, að ekki sé stillt upp
einhvetjum þeim neytendaumbúð-
um á vegarkantinum, er færa megi
erlendum gestum heim sanninn um
að þeir séu nú staddir í sönnu vest-
rænu neysluþjóðfélagi, er allt hafi
til alls, einkum hvað úrval áfengis,
gosdrykja og sælgætis áhrærir.
Færi nú svo ólíklega, að hinn
erlendi ferðamaður þreyttist á vöm-
kynningu þessari, stendur honum
sá möguleiki til boða að hvíla augu
sín á glæstri þyrpingu íslenskra
sveitasetra, er tróna neðan vegar.
Yfirgengur þar hver höllin aðra í
stílbragði og snyrtimennsku, er
færa hlýtur gestum okkar heim
sanninn, svo ekki verður um villst,
um næman skilning íslendingsins á
náttúm sinni og umgengni við
hana. Er það að sönnu þyngra en
támm taki, að einhvem tíma í ár-
daga hefur ein þessara perla í
íslenskri húsagerðarlist orðið eldin-
um að bráð, en til allrar hamingju
hafa þeir Suðumesjamenn látið
bmnarústimar halda sér, þannig
að öllum má ljóst vera að hér stóð
eitt sinn bær með burstir fjórar...
Einnig ber að þakka það sérstak-
lega, að a.m.k. tvær aðrar glæsi-
byggingar við þessa aðkeyrslu hins
islenska lýðveldis, er virðast hafa
hlotið sömu örlög fyrrum sem áður-
nefnt sveitasetur, skuli ekki hafa
verið fjarlægðar, heldur fá útvegg-
imir að tróna til himins sem þögul
vitni um alkalístyrk hinnar innlendu
steypu. Blasir annað þessara lista-
verka við, þá er litið er niður eftir
Grindavíkurafleggjaranum, en hitt
gleður augu vegfaranda ofar vegar,
þá er ekið er inn í Hafnarfjörð, og
má með sanni nefna það veglegt
borgarhlið Hafnaifyarðarbæjar.
Af ofantöldu — og þó miklu fleim
er ótalið hefur verið — má öllum
vera ljóst hið þrotlausa landkynn-
ingarstarf sem sveitarfélög á
Suðumesjum vinna þjóð vorri, með
stórhug sínum og uppbyggingu í
alfaraleið erlendra og innlendra
ferðamanna. Var enda löngu orðið
tímabært að raust úr hópnum
prísaði framlag þeirra Suðumesja-
manna opinberlega, og þakkaði
þeim er hlut eiga að málum þessum,
minnugir þess, að umgengni lýsir
innra manni... heillar þjóðar.
TM Reg. U.S. Pat. Ott.—all rights reserved
© 1986 Los Angeles Times Syndicate
$0
Hefurðu aldrei heyrt talað um
nektarnýlendur?
HÖGNI HREKKVÍSI