Morgunblaðið - 26.06.1987, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. JÚNÍ 1987
35
*
Lena Lísa Arna-
dóttir - Minning
Fædd 28. nóvember 1947
Dáin 16. júní 1987
Elskuleg vinkona mín, Lena Lísa,
er til moldar borin í dag. Hún var
burt kölluð, mig langar til að segja
langt fyrir aldur fram, en ég veit
að tími okkar hér á jörðu er fyrir-
fram ákveðinn og einnig hvemig
örlög okkar eru ráðin, því mikill er
tilgangurinn, þó við sem eftir lifum
skiljum hann ekki fyrr en jrfír lýk-
ur. Svo ég segi að við verðum að
lúta vilja guðs og biðja hann um
styrk til að sefa sársaukann í hjört-
um þeirra sem elskuðu Lenu.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Lenu skömmu eftir að ég fluttist
til Hafnaifyarðar. Ég var ung en
hún var tíu árum eldri en ég,
lífsreyndari, og af henni lærði ég
svo ótal margt. Svo atvikaðist að
seinna færðumst við enn nær hvor
annarri er ég flutti í næsta hús við
hana. Það var mjög ánægjulegt, því
fjölskyldur okkar tengdust mjög
sterkum böndum og með okkur
tókst svo kær vinátta.
Ég veit að Lenu var lítið gefið
um hól, svo ég vona að hún fyrir-
gefi mér það þegar ég segi að hún
hafi verið svo einstök mannvera,
var alltaf jafnlynd, hress, jákvæð
og það var mannbætandi að þekkja
hana.
Við brölluðum margt og höfum
hlegið mikið og það er svo dýr-
mætt að eiga góðar minningar því
þær getur enginn tekið frá manni.
Lena Lísa fæddist á Akureyri 28.
nóvember 1947, hún var elsta bam
foreldra sinna, þeirra Jakobínu
Bjömsdóttur og Ama Einarssonar.
Systskini hennar em Einar, Bjöm,
Sveinn, Harpa og Ámi. Alla tíð
fannst mér hún bera hag þeirra
mjög fyrir bijósti.
Árið 1951 flyst Lena til Hafnar-
fjarðar og bjó þar alla tíð. Hún
giftist Kristjáni Hermannssyni 19.
nóvember 1966 og áttu þau saman
þijú böm. Þau em: Hermann, f.
11. ágúst 1966, Elísabet, f. 10.
mars 1971, Ámi Þór, f. 2. júní
1976. Lena og Kristján slitu sam-
vistir en höfðu gott samband sín á
milli. Síðustu þijú árin bjó Lena
Lísa með Hauki G. Karlssyni og
eiga þau saman einn dreng, Hauk
Svein, fæddan 1. desember 1985.
Lena vann á skrifstofu Sólvangs
í Hafnarfirði og hafði unnið á Sól-
vangi frá 16 ára aldri. Hún var
afskaplega tryggljmd og hún var
samviskusöm í starfí og hlífði sér
aldrei.
Þetta em aðeins fátækleg orð
um kæra vinkonu á kveðjustundu,
ég fæ henni ekki fullþakkað hér í
þessu lífi en lifí í þeirri trú að það
verði annars staðar.
Aðstandendum hennar færi ég
mínar dýpstu samúðarkveðjur og
bið góðan guð að lina sorg þeirra
og blessa minningu Lenu Lísu
Amadóttur. Gústa
Við viljum með fáum orðum
minnast góðrar vinkonu okkar,
Lenu, sem andaðist 16. júní sl.
Andlát hennar kom sem reiðar-
slag jrfír alla og þó sérstaklega
bömin hennar, sem eiga nú um
sárt að binda. Þau sátu alltaf í fyr-
irrúmi og hún gaf sér alltaf tíma
fyrir þau þótt vinnudagurinn væri
oft langur.
Við kynntumst Lenu árið 1980.
Við urðum strax mjög góðar vin-
konur og ekki leið sá dagur að við
hefðum ekki samband hver við aðra.
Við teljum okkur lánsamar að
hafa átt vináttu hennar þessi ár og
það skarð verður aldrei fyllt.
Við vottum öllum aðstandendum
hennar okkar dýpstu samúð.
Guð blessi minningu hennar.
Vér oft munum hugsa um það
allt er þú varst.
Hve andi þinn hreinn var og fagur
og einlægnin sðnn er í sálu þú barst
og svipurinn bjartur og fagur.
(Einar Kvaran.)
Inga og Særún
Aðfaranótt þriðjudagsins 16. júní
lést frænka mín, Lena Lísa Áma-
dóttir, langt um aldur fram, aðeins
39 ára. Andlát hennar bar svo brátt
að, eftir örskamma sjúkrahúsvist,
að maður á erfítt með að trúa eða
átta sig á að hún Lena okkar, sem
alltaf mætti öllum með brosi, ein-
lægni og góðlátlegu gríni, sé horfin
okkur sjónum.
Fyrstu minningar mínar af Lenu
em frá æskuheimili mínu og henn-
ar, í innbænum á Akureyri í
Aðalstræti 17. En þar ólst hún upp
Ágúst Hinriks-
son Minning
Fæddur 17. júní 1914 Mg|
Dáin 19. júní 1977
í dag verður til moldar borinn,
afi okkar Ágúst Hinriksson. Hann
afi á Gunnarsbrautinni, eins og við
kölluðum hann alltaf, lést á Land-
spítalanum aðfaranótt föstudagsins
19. júní, rétt nýorðinn 73 ára gam-
all. Afi var hæglátur og góður
maður. Hann tók alltaf vel á móti
okkur þegar við komum í heimsókn
til hans.
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við systumar þakka afa fyr-
ir allar samverustundimar og
biðjum algóðan guð að geyma hann.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúf Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H. Pétursson.)
íris og Jóhanna
í dag er lagður til hinstu hvíldar
Ágúst Hinriksson, Gunnarsbraut
30, en hann lést á Landspítalanum
þann 19. júní síðastliðinn, 73 ára
að aldri. Ágúst var fæddur í Þýska-
landi 17. júní 1914. Til íslands kom
Ágúst 1949 ásamt stómm hópi af
Þjóðveijum sem komu þá til að
vinna og setjast að á íslandi. Flest
var þetta landbúnaðarfólk. Ágúst
fór norður á Strandir og var þar
um tíma við Landbúnaðarstörf en
fluttist síðan til Reykjavíkur og
kvæntist eftirlifandi konu sinni,
Eriku Jónsdóttur, ættaðri frá
Þýskalandi. Þau byijuðu sinn bú-
skap hjá Geir í Eskihlíð og starfaði
Ágúst þar í fjölda ára. Er Ágúst
hjá móður sinni, Jakobínu E.
Bjömsdóttur, fyrstu æviárin.
Þá strax varð hún augasteinn
okkar allra á heimilinu, ekki síst
afa síns og ömmu, V. Soffíu Lilli-
endahl og Bjöms Grímssonar.
Lítið dæmi þar um má nefna að
amma hennar, Soffía, orti og samdi
um hana fallega „Bamagælu“: (Lag
útsetti Þorsteinn Valdimarsson.)
Sérðu fuglinn fjöðrum skreyttan,
fljúga’ um himingeiminn, þreyttan.
Heyrðu ljóðin hörpuóðinn
Lena Lisa litla mín.
Móðir Lenu giftist Áma Einars-
syni kennara, sem reyndist Lenu
alla tíð hinn besti faðir og vinur í
raun. Eignaðist Lena 5 systkini:
Einar, Bjöm, Svein, Hólmfríði
Hörpu og Áma, sem nú eiga um
sárt að binda, þar sem segja má
að Lena hafí reynst þeim öllum ein-
staklega vel sem stóra systir. Til
hennar gátu þau leitað ef á bjátaði.
Alla tíð var Lena boðin og búin
að hjálpa öðmm, ekki síst síðustu
árin, er hún starfaði sem læknarit-
ari. En mér er kunnugt um að hún
leitaði ráða öðmm til handa, þegar
hún sjálf hafði haft mesta þörf fyr-
ir slíkt. Hún var ósérhlífín um of,
en þó alltaf létt og kát, og sá alltaf
jákvæðu hliðamar á málunum.
Lena Lísa giftist Kristjáni Her-
mannssjmi, eignuðust þau 3 böm:
Hermann, sem nú er 20 ára, Elsa-
betu, 16 ára og Árna Þór, 11 ára.
Slitu þau samvistum eftir 18 ára
sambúð. Síðustu 3 árin bjó hún með
Hauki Karlssyni, og eignuðust eitt
bam, Hauk Hauksson, sem nú er á
öðm ári.
Um leið og ég kveð Lenu mína
hinstu kveðju vil ég fljrtja fjölskyldu
hætti hjá Geir eftir 6 ára störf,
gerðist hann starfsmaður í sútunar-
verksmiðju í 7 '/* ár og vann þar
til hún hætti vinnslu. Síðan fór
Ágúst til starfa við Búrfellsvirkjun
og urðu það miklar breytingar á
hans vinnuhögum og var hann mjög
ánægður með þær breytingar. Er
því starfí lauk eftir 6 V* ár, réðst
hann til Eimskipafélags íslands í
Sundahöfn, en varð að hætta þar
vegna veikinda. Seinni árin starfaði
Ágúst sem eftirlitsmaður hjá Kjör-
garði þar til hann lést. Ágúst var
mikill eljumaður og sístarfandi. Er
deginum lauk vann hann hin ýmsu
störf, byggingarvinnu og garð-
vinnu, gróðursetningu á tijám
ásamt meiru. Ágúst var traustur
vinnukraftur og skilaði sínum verk-
um með miklum sóma. Hann var
dagfarsprúður maður og það fór
ekki mikið fyrir honum þar sem
hann kpm og var, og hefur hann
skilað íslandi sínu dagsverki með
sóma. Ágúst og Erika eignuðust 4
böm, 3 drengi og eina dóttur. Elst-
ur er Klaus, sem búið hefur í
Ástralíu í 17 ár, kvæntur og á 4
drengi, Hans sem á 2 dætur, Wolf-
gang, sem býr í Þýskalandi, og
Sonju sem býr í Reykjavík.
Við undirrituð kynntust Ágústi
skömmu eftir að hann fluttist til
Reykjavíkur og var alltaf mikið
samband fjölskyldnanna eftir það.
Eftirlifandi eiginkonu Ágústs,
Eriku Jónsdóttur og fjölskyldu hans
allri, sendum við innilegustu samúð-
arkveðju.
Ólafur Guðmundsson,
Alma Hansen.
hennar dýpstu samúðarkveðjur frá
mér og minni fjölskyldu.
Karl H. Bjömsson
í sólhvitu ljósi
hinna síðhærðu daga
býr svipur þinn
Eins og tálblátt regn
sé ég tár þín falla
yfir trega minn
Og fjarlægð þín sefur
í faðmi mínum
í fyrsta sinn.
(Steinn Steinarr)
Okkur langar með örfáum orðum
að þakka látnum vinnufélaga okkar
samfylgdina og samveruna, þótt
hún yrði styttri en við hefðum kosið.
Lena Lísa hóf störf á skrifstofu
Sólvangs 16 ára gömul og vann þar
nær óslitið þar til jrfir lauk.
Við hin sem unnum með henni
erum einnig búin að starfa þar
nokkuð lengi, þannig að milli okkar
hafa myndast sterk tengsl, við höf-
um verið eins og stór fjölskylda,
höfum glaðst þegar vel gengur
hvert hjá öðru og fundið til hryggð-
ar þegar illa gengur. Nú vantar
einn í hópinn, við söknum vinar í
stað.
Æviferill okkar allra hlítir sömu
lögmálum, við fylgjum öll sama
ferlinum í sköpunarverkinu, við
fæðumst einu sinni, eitt er okkar
æviskeið, einn dauði. Sumum er
skammtað stutt líf, aðrir lifa lengi.
Við vitum heldur ekki hver verður
næstur sem hverfur okkur sjónum,
enda eins gott því annars myndum
við aldrei njóta samvistanna hvert
við annað.
Lena vann störf sín af natni og
nákvæmni, hún var maður skorpu-
vinnunnar og hafði dæmalaust
úthald þegar mikið var að gera.
Hún var hljóðlát í fasi en ávallt
glaðvær. Hún var félagslynd og
gestrisin heim að sækja og virtist
alltaf hafa tíma til að setjast niður,
þegar gest bar að garði og ræða
landsins gagn og nauðsynjar.
Banalega Lenu var stutt, svo
stutt að við skiljum það varla enn
að hún skuli ekki vera lengur með-
al okkar. En við skynjum, skynjum
tregann og sorgina sem alltaf fylg-
ir þegar ungt fólk í blóma lífsins
hverfur skyndilega sjónum okkar.
Við þökkum Lenu Lísu samfylgd-
ina og vottum aðstandendum
hennar okkar dýpstu samúð.
Kristín, Nanna, Róbert
og Sigurborg.
í hinu daglega lífí er oft á tíðum ^
erfitt að tjá sínar tilfínningar og
hugsanir. Því hugsunin er ávallt sú
að færi gefist á því síðar.
Því sitjum við hér og hripum nið-
ur það sem við vildum svo gjaman
sagt hafa. Það var svo ótalmargt í
fari hennar sem okkur þótti vænt
um og dáðumst að. Hún hafði þann
kost sem mestur er af öllum, mann-
elskuna, og hana hafði hún í ríkum
mæli. Mikið verður erfítt að sætta
sig við að Lena Lísa er farin og á
kveðjustundinni viljum við þakka
henni fyrir þau ár sem við fengum
að njóta vináttu hennar. Megi Guð
varðveita hana.
Steinþórunn, Stjáni,
Svana og Gisli.
„Margur einn í aldurs blóma
undi sæll við giaðan hag,
brátt þá fregnin heyrðist hljómæ
Heill í gær, en nár í dag.
Ó hve getur undraskjótt
yfirskyggt hin dimma nótt!
Fyrir dyrum dauðans voða
daglega þér ber að skoða."
(B. Halld.)
í blóma lífsins var Lena Lísa
kölluð frá jarðnesku lífí. Yfír okkur
sem enn um sinn erum héma meg-
in á ströndinni færist sorg og
söknuður. Hvers vegna fáum við
ekki að vera lengur saman í þessum
heimi? Því em leiðir aðskildar svo
snögglega?
Við sem syrgjum vin og framúr-
skarandi vinnufélaga emm þögul,
skiljum ekki hvers vegna hinn besti
gróður fær ekki að dafna lengur.
En hafa ber í huga að þó menn-
imir ákveði þá er það Guð einn sem
ræður. Hinn hæsti höfuðsmiður
himins og jarðar hefur kallað Lenu
Lásu til sín jrfir móðuna miklu og
mun fá henni verðug verkefni und-
ir sinni almáttugu vemdarhendi.
Þangað fáum við eitt af öðra að
hverfa og hittast um síðir. Á meðan
hugsum við með þakklæti og virð-
ingu til þeirra sem á undan fóm.
Ég minnist Lenu sem gáfaðrar
og vandaðrar konu, sem öllum vildi
gott eitt gera og rækti sín störf á
Sólvangi af einstakri prýði.
Veri Lena sæl að sinni. Ég votta
aðstandendum öllum mína innileg-
ustu samúð. Megi almáttugur Guð
veita ykkur huggun harmi gegn.
„Loks er þðgn. Hún allt skal erfa.
Allra jarðlíf varir skammt.
Okkur bíður allra að hverfa.
Afram lífið heldur samt.“
(Snæbj. Jónsson)
Sveinn Guðbjartsson,
Sólvangi.
I f% nrf mm V '»tt*? i.i * riYgTtirrt trs-y'iýirtfrry
Eyrún Gunnars-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 31. október 1956
Dáin 17.júní 1987
Bekkjarsystir okkar, Eyrún
Gunnarsdóttir, lést 17. júní sl. eftir
erfíða sjúkdómslegu, aðeins þrítug
að aldri. Viljum við, bekkjarsystkin-
in frá Bolungarvík, minnast hennar
með nokkmm orðum.
Eyrún var fædd og uppalin í
Bolungarvík, dóttir hjónanna Maríu
Ólafsdóttur og Gunnar Júl. Egils-
sonar. Eyrún var einstaklega
þægileg og róleg stúlka og vel liðin
af öllum sem hana þekktu.
Ung að ámm giftist hún Jóni
Guðna Guðmundssyni frá Bolung-
arvík. Vom þau mjög samheldin og
byggðu fljótt upp myndarlégt heim-
ili í Bolungarvík. Eignuðust þau
þijú einstaklega mjmdarleg og
elskuleg börn, þau Lindu, 10 ára,
Guðmund Bjama, 6 ára, og Gunnar
Má, 1 árs.
Eyrún var bömum sínum góð
móðir og mat það mikils að geta
verið heimavinnandi og eyða sem
mestum af sínum tíma með fjöl-
skyldunni. Er ekki að efa að Eyrún
hefur gefið bömum sínum gott
veganesti.
Auk heimilishaldsins var helsta
áhugamál Eyrúnar útivera og
hestamennska, sem fjölskyldan
stundaði saman af kappi.
Þegar við bekkjarsystkinin lítum

*
jrfír farinn veg er okkur efst í huga
hve jákvæð Ejmún var og heilstejrpt
í því sem hún tók sér fyrir hendur.
Það er mikið áfall þegar ung
kona í blóma lífsins þarf að yfír-
gefa þennan heim. Bömum Ey-
rúnar, eiginmanni og öllum
aðstandendum viljum við bekkjar-
systkinin votta samúð okkar og
vonum að þeim megi takast eftir
besta megni að sigrast á þeim erfið-
leikum sem þessu sviplega andláti
fylgja- Bekkjarsystkini
frá Bolungarvík