Morgunblaðið - 16.08.1987, Qupperneq 63

Morgunblaðið - 16.08.1987, Qupperneq 63
MORGUNBLAÐED, SUNNUDAGUR 16. ÁGÚST 1987 .-Ji * . - " • -/ SJL*. Leiðin var löng og ströng — og brött upp aö jöklinum. Þeir létu sór ekki allt fyrir brjósti brenna þess- ir. Uppvaskiö varð að hafa sinn gang, þótt kalt vœri og framorðið. Lœrissneiðar af fjallalambinu steiktar uppi á jökli. Þá kom sár vel að vera kokkur og hafa hitann í fingurna frá krás- unum. am : Upp komust allir. Sjötfu Fiat Pöndur á Skálafeilsjökli. áningarstað f hlaðinu á Berunesi Landið skoðað Leiðin um landið var valin af kostgæfni og sýndi, eins og hægt er með svo mikilli yfirferð á svo stuttum tíma, allan fjölbreytileika íslenskrar náttúru. Byrjað var á hin- um sígildu perlum, Þingvöllum, Geysi og Gullfossi, þaðan var hald- ið norður Kjöl og síðan vestur í Dali. Þaðan var haldið vestur með norðurströnd Breiðafjarðar yfir á Barðaströnd, norður um Dynjand- isheiði þjóðleið til ísafjarðar. Djúpið var lagt undir hjól í lengsta áfang- anum til Akureyrar og síðan austur um Mývatnssveit og upp á hálend- ið á ný, til Öskju. Síöan hélt hópurinn austur Hérað, suður firð- ina og hafði næturgistingu í Berunesi við Berufjörð. Þá var hald- ið áfram hringveginn og staldrað við á Skálafellsjökli um nótt, komið við hjá Ingólfshöfða og gist í Skaftafelli, áður en síðasti áfang- inn, Suðurland, var lagður að baki. Á þessum leiðum gaf á að líta gróöurlausar auðnir, sem þó gátu verið ríkar af náttúruperlum. Hrika- leg fjöll blöstu við sjónum í tærara lofti, en þetta fólk hafði nokkru sinni séð. Grösugir dalir, reisuleg býli í bland viö hrörleg kot, lítil þorp við sjávarsíðuna, trjálaust land. Fyrir ítalskt ferðafólk var ís- land ný veröld, full af furðum og veðrið kórónaði ævintýrið með hryssingslegu viðmóti einn daginn, unaösblíðu hinn næsta. Fólkið Hvaða fólk er það, sem tekur sig upp frá sólríkri Ítalíu og ferðast á smábílum um kalt og næðings- samt ísland? Flest virðist það vera ósköp venjulegt fólk. Það er á öllum aldri, frá átta ára börnum upp í áttræð ungmenni. Þegar blaða- maður grennslaðist fyrir um ein- staklingana kom í Ijós að þarna var fólk að flestum þjóðfélagsstigum. Mest var þó um fólk úr efri lögum millistéttarinnar svokölluðu. Efnað fólk, þó ekki væri stórríkt. í bland var þó nokkuö um einstaklinga, jafnvel fjölskyldur, sem höfðu ekki úr miklu að moða, en höföu lengi lagt fyrir til þess að geta notið lífsins í framandlegu umhverfi. Langflestir voru vanir ferðalögum, sumir höfðu heimsótt flestar heim- sálfurnar og kannaö ókunnar slóðir, en enginn hafði komið hing- að áður. Margur kann að spyrja sjálfan sig, hvers vegna þessir ítalir völdu I við Berufjörð. slíkan ferðamáta, sem óneitanlega er mjög erfiður, sérstaklega fyrir eldra fólkið í hópnum. Þegar spurt var, komu ávallt keimlík svör. Þau fólu í sér sama megininntakið: Þetta er áskorun, að sigrast á öllum erfiðleikunum við að komast þess- ar erfiðu leiðir, að halda það út. Það er persónulegur sigur, að koma heim og hafa lagt allar raun- irnar að baki. Sumir töldu fleira til, t.d. forvitni, þá hafði lengi dreymt um að kynnast nýjum slóðum og höfðu fengið nóg af hefðbundnum ferðamannalöndum. Einkar at- hyglisvert var, að sjá í þessum hópi tvo gamla menn og einn ung- an í einum bílnum. Annar eldri mannanna var svo hrumur orðinn, að hann átti erfitt með gang. Hann sat í aftursætinu alla leiðina. Hinn, sem var nokkru betur á sig kom- inn, ók allan hringinn og var ævinlega fremstur í flokki. Ungi maðurinn hafði það hlutverk að vera til aðstoðar þeim gömlu, t.d. við leiðsögn og kortalestur, tösku- burð, ek. vikapiltur. Þessir gömlu menn höfðu tekið áskoruninni, þeir fóru til að standast erfiðleikana og sanna sjálfum sér og öðrum, að þeir eru enn færir í flestan sjó. Á háskavegum Þótt vegakerfið okkar hafi batn- aö verulega á undanförnum árum, er þó langt í land með að það sé allsstaðar gott. ítalirnir sáu það líka fljótlega, að betra er að flýta sér hægt á háskavegum og sýnilega var þeim illa við háa kantana. Þetta vegakerfi okkar, sem tekur mið af snjóalögum á vetrum, er þeim framandi og þeir kunna einfaldlega ekki á það. Yfirleitt tóku þeir þó I besta kostinn og fóru varlega. Ekki dugði það þó alltaf til, því að tveir lentu í óhöppum. Þar fór þó betur en á horfðist, einkum í síðara tilvik- inu, þegar ein Pandan fór út af háum vegarkanti efst í Jökuldal og valt. Farþegi slapp ómeiddur en ökumaðurinn meiddist illa á fæti. íslenskur leiðsögumaður sýndi þá hvernig tekið er á slíkum málum hér á landi og áður en ítalirnir höfðu áttað sig á hvað væri að gerast, hafði hann komiö í kring öllum nauðsynlegum aðgerðum til að hlynna að fólkinu til bráðabirgða á Egilsstöðum, á meðan beðið var flugvélar til að flytja það á sjúkra- hús í Reykjavík. Þar var snöfur- mannlega að verki staðið og var eftir það talað um „Daníel" með sérstakri virðingaráherslu í hópn- um. Þótt hinir venjulegu þjóðvegir okkar séu ævintýri út af fyrir sig, voru þó tvær leiðanna sýnu mest ævintýri fyrir þessa ferðamenn. Það var annars vegar leiðin upp é Skáiafellsjökul og hins vegar út að Ingólfshöfða. Upp að jöklinum var vegurinn brattur, krókóttur og á allan hátt hinn erfðasti yfirferðar. Þetta er raunar aðeins slóði, sem hangir utan í hrikalegu fjalllendinu og er víða alihátt niður frá vegar- brún, skiptir jafnvel hundruðum metra. Allir létu sig þó hafa það, að klöngrast upp og þrátt fyrri kuld- ann var ánægjusvipur á hverju andliti, þegar á jökulinn var komið. Þetta var hápunktur ferðarinnar, að aka litlu Pöndunum upp á stærsta jökul Evrópu og gista þar. Sumir trúðu blaöamanni fyrir því, að það væri hinn eiginlegi tilgangur ferðarinnar að gista þennan stað. Þarna uppi buðust svo tækifæri til Já, það var óttalega kalt þarna uppi á hálendinu. að skoða jökulinn nánar með snjóbíl, en vegna þoku nýttist það ekki sem skyldi. Niður að Ingólfshöfða var annað uppi á teningnum. Þar var ekki um háskaslóöir að fara, en nógu erfið- ar samt. Þar eru flæðisandar og álar sem aka þarf eftir stikum. Líklega haföi ferðafólkið einna besta skemmtun út úr þessari leið, einfaldlega vegna þess, hve margir festu bílana og bjástrið við að ná þeim upp aftur kailaði fram bros og hlátra. Matur er manns- ins megin Ekki verður svo skilið við þennan ævintýraleiðangur, að ekki sé getið um harðjaxlana við pottana. Ætli þar sé ekki að finna afkomendur hörkutólanna í lífverði Rómarkeis- ara til forna?! Þessir menn unnu lengst af sólarhringsins, fóru fyrst- ir á fætur og gengu síðastir til náða. Þeir veittu morgunhressingu klukk- an hálf átta, nestuðu fólkið og elduðu síðan kvöldmat í áfanga- stað og gerðu það af mikilli snilld. Fyrst á matseðlinum var pastan og birtist í ýmsu formi. Lostæti. Þá var kjöt- eða fiskréttur. Þar kom í Ijós, að vorir annars ágætu íslensku kokkar, gætu margt lært af ítölskum kollegum sínum um matreiðslu fjallalambsins. Læris- sneiðar voru hreinasta sælgæti eftir að þessir garpar höfðu farið höndum um þær. Þótt vel væri veitt og hvergi skorið við nögl, virtist það ekki duga ferðalöngunum. Þeir stöldr- uðu við í flestum veitingasölum á leiðinni og fengu sér eitthvað í gogginn. Mest sóttust þeir eftir að bragða þjóðlega rétti og spurðu mikið um þá. Ekki veit blaðamaður hvort þeim varð eitthvað ágengt i þeirri leit sinni, enda óvist að sviöa- kjammar og súrmatur hefðu runnið Ijúflega niður í þá. Hitt er vst, að fiskrétti ýmsa reyndu þeir og lambakjötið í ýmsum útfærslum. Þá léttist allnokkuð á minjagripa- hillum verslana sem á leiðinni voru. Ferðarlok Sé kaupgleði ferðamanna sá mælikvarði, sem við viljum hafa á fögnuð okkar yfir komu erlendra til landsins, þá eru þessir ítölsku ferðamenn líklega í góðu meðal- lagi. Aðrar mælistikur myndu trúlega setja þá ofar. Allt var þetta fólk mjög jákvætt i garð landsins og fer héðan með góðar minning- ar. Aðeins eitt umkvörtunarefni heyrði blaöamaður í hópnum. Það _ var um verðlagið á fslandi. Olli þjjf miklum vangaveltum og var ekki auðvelt að skýra það í stuttu máli. Landkynning sú sem ísland fær af þessari heimsókn er meiri en í fljótu bragði virðist. Þarna voru nefnilega með í för menn frá ítalska ríkissjónvarpinu, RAI, rás eitt. Sú rás mun, að þeirra sögn, hafa um eitt hundrað milljónir áhorfenda. Filippo Anastasi, fréttamaður, stjórnaði tökunum og sagði blaða- manni, að myndirnar yrðu notaðar til að gera tvær tveggja mínútria langar fréttamyndir og einn tíu mínútna fréttaskýringarþátt. Hann kvaðst ekki vera að leita eftir mynd- um af eldfjöllum eða hverastrókum eins og flestir aðrir gestir, „við höfum nóg af því á Ítalíu og svo er ekkert nýtt við þau fyrirbæri", sagði hann. Þess í stað beindu þeir athyglinni að sérkennum landsins í heild og byggðinni. Hon- um þótti athyglisverðast að mynda ísafjörð, Akureyri og litlu sjávar- þorpin. Einnig beindi hann athygl- inni að dölum Norður- og Austurlands og sveitabæjunum. Eina athyglisverða athugasemd kom hann með: „Það er undarlegt að sjá ekkert gamalt fólk hér á ís- landi, við sjáum aðeins ungt fóljgB* hvar er gamla fólkið ykkar?" Já, það er nú það, hvar er gamla fólkið okkar? Að lokinni þessari fyrstu safari- ferð ítalanna um ísland, spurði blaðamaður Andrea Ferri um hvernig honum þætti hafa tekist til og hvort áætlað væri framhald slíkra ferða hingað. „Þessi ferö hefur heppnast vonum framar, bílarnir komust allar leiðirnar klakk- laust og aðeins tvö óhöpp urðu, sem er minna en við gerðum ráð fyrir. Sem betur fer slapp fólkið vel frá óhöppunum og bílarnir eru allir vel tryggðir," sagði Ferri. „Við myndum ekki skipuleggja aðrar slíkar ferðir hingað, þessar ferí^^ eru farnar á nýjar slóðir í hvert sinr^* Hins vegar er í athugun að selja hefðbundnari túristaferðir til ís- lands í framhaldi af þessu og erum við í viðræðum við Samvinnuferð- ir/Landsýn um að annast þjónustu við okkur hér á landi. Ég gæti trú- að, að hægt sé að selja hingaö ferðir fyrir um eitt þúsund manns á ári. Nú fær ísland svo mikla kynn- ingu á Ítalíu, að það ætti ekki að verða ofáætluð tala. Þessi safari- ferð hefur opnað leiðina," sagði Andrea Ferri að lokum. Þetta er sem sagt framvarð^, sveitin, nú getum við íslendingar farið að búa okkur undir að taka á móti stórum hópum ítalskra ferða- manna og líklega væniegt að læra svolítið í ítölsku. Texti og myndir: Þórhallur Jósepsson
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.