Morgunblaðið - 01.03.1988, Side 47

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. MARZ 1988
47
fræðilega, á grundvelli eignarréttar
á atvinnutækjum. Það er ekki hægt.
Bros og hlátur eiga ekki heima í
efnishyggjunni, og ekki kemur hlát-
ur heim og saman við stéttabarátt-
ur. Hláturinn kemur frá Guði, en
hann kunni sér ekki læti, þegar
hann hafði skapað heiminn."
Sagan gerist á níu árum, fyrir
og um það leyti sem Alexander
Dubceck gerir tilraun til að koma
á „sósíalisma með mannlega
ásjónu", svo að virtist vora meira
að segja á steinakri kommúnism-
ans. Bókin er athyglisverð heimild
um hugarfar tékkneskrar alþýðu á
því merka tímabili. Hún kemur og
heim við það, sem undirrituðum
sagði mætur maður þegar á árinu
1965: „Jafnvel kommúnistar vita,
að stefna þeirra hefur beðið endan-
legt skipbrot. Þeir vildu fegnir
hætta þessum skrípalátum en hafa
ekki hugmynd um, hvernig þeir
ættu að bera sig að án þess að viður-
kenna, að þeir voru asnar."
Þess vegna fór hið fræga vor í
Prag svo geyst af stað, að Leonid
Brezhnev sá sig tilneyddan að veija
sósíalismann með bróðurlegri inn-
rás Rauða hersins með málamynda
þátttöku flestra ríkja Varsjárbanda-
lagsins.
Það er ekki oft, að maður fær
að lesa jafnskemmtilegt heimildar-
rit. Bók hefur auk þess sína þaul-
hugsuðu atburðarás, sem leynir á
sér, enda er ekki verið að segja frá
Áskorun til
formanns LH
eftir Reyni Hjartarson
Ég, undirritaður, vil hér með
leyfa mér að skora á Leif Jóhannes-
son, formann Landssambands
hestamannafélaga, að gera
íslenskri hestamennsku þann greiða
að segja af sér formennsku Lands-
sambandsins.
Áskorun þessa vil ég skýra í fáum
orðum. Þeir atburðir hafa gerst í
samtökunum undanfarið ár, eða
síðan hann tók við stjóm, að áhorfs-
mál hlýtur að verða hvort samtökin
verði til ef hann stýrir þeim öllu
lengur. Hvert stórslysið af öðru
hefur á dunið.
Fyrsta óhapp hans var í einu
fýrsta viðtali, sem við hann var
haft eftir kjörið, er hann hóf upp
raust fyrir máli er sama þing og
kaus hann hafði fellt, en það var
um tvo landsmótsstaði. Ætla skyldi
maður að formanni bæri að fylgja
niðurstöðum landsþings, ekki síst
eftir traustsyfirlýsingu sem kjör til
forsætis á að vera, en enn sannað-
ist þar máltækið að sjaldan launar
kálfur ofeldi.
Næsta stórslys formannsins varð
er hann í klaufaskap sínum sendi
út hina frægu spumingalista til
hestamannafélaganna á Norður-
landi um val á landsmótsstað, enda
hygg ég að það sé ógæfa formanns-
ins að hann leitar ávallt að forsend-
um fyrir ákvörðunum sínum, í stað
þess að taka þær sjálfur og standa
svo og falla með þeim, vegna þess
að þegar forsendumar eru fengnar,
réttar eða rangar, er orðið svo hnýtt
að hálsi hans að auðvelt er öðrum
er standa hjá, að hóta því að sparka
undan honum stólnum, ef hann
ekki er þægur þeirra vilja, og láta
hann dingla. Og hverra er þá von
til að skera hann niður? Ja, þar
yrði ekki biðröð.
Hygg ég að mörgum manninum
yrði fróðleg lesning að sjá listana
er sendir voru og svör félaganna.
En einkennilegust af öllu er þó túlk-
unin á svörunum, enda mun nú
komið fram að stjómarmenn sumir
harma útsendingu snepla þessara á
liðnu vori, enda var það eitt hlut-
verk þeirra að ýfa sár og skapa ill-
indi milli norðlenskra félaga, og sú
varð raunin, en það getur formaður-
inn þó huggað sig við að þau sár,
sem sköpuðust hér fyrir klaufaskap
meirihluta stjómarinnar, munu fyrr
gróa en sárindi þau er hestamenn
hér bera til samtakanna undir þinni
stjóm, því við Norðlendingar eigum
ekki sökótt innbyrðis út af þessum
staðarvalsmálum, þótt við deilum
fast á stundum. Þú, sem formaður,
ert valdurinn að hvemig komið er
og það sýnist mér of stór byrði fyr-
ir þig, þótt herðabreiður sért.
Næsta slys þitt var að sinna ekki
óskum um viðræður né virða þá
viðlits, sem við þig vildu tala, enda
segja okkur sagnir nú, að fátt sé
orðið í þeim hópi, því eru þessar
línur ritaðar nú að þú ættir að hafa
góðan tíma til að hugsa þig um.
Enn skal tíundað. Þú brást mörg-
um á landsþinginu á Selfossi og þá
á ég ekki við okkur Eyfírðinga,
heldur alla þá er vildu frið og sætt-
„Við erum alls ekki
reiðir þér, Eyfirðingar,
því okkur sagði lög-
fróður Fáksmaður, að
þú hefðir góðan vilja til
ýmissa verka, en bærir
kross samskiptalegs
klaufaskapar á herð-
um.“
ir innan samtakanna, og eins og
segir í þjóðsögunni, „margir gerð-
ust þar hestburðimir af klaufahætt-
inum“.
Ég ætla ekki að fara út í einstök
efnisatriði undanfara alls þessa, svo
sem „Varmahlíðarsamþykktar",
það hafa aðrir gert og þú lýst yfir
að undirskrift bindi engan ef árs-
gömul yrði eða meir.
Og enn gerast slys. Ekki verður
skilið hér fyrir norðan hví hin fé-
lagsmálalega skapanom hefir lostið
þig svo fast, sem sjá má í gjörðum
þínum, er þú leiddir alla að sama
trogi, prestinn, bæjarstjórann og
aðra þá er haldið hafa lífi í blaði
samtakanna, og skarst þá. En illa
hefur hnífurinn bitið úr því að kenn-
arinn frá Skógum var settur á, eða
skyldi hann ekki vera hinum jafn-
sekur, það er að hafa skoðun á
gjörðum stjómarinnar? Illa þekkir
þú Albert í Skógum ef þú hyggur
að svo sé, enda tók hann pokann
sinn líka, eins og Sigurður Haukur
orðaði það.
Nú getur þú ekki, Leifur, rétt-
lætt gerðir þínar með því að þeir
sem ósammála em þér, séu félags-
lega vanþroska, eins og þú sagðir
um okkur Eyfirðinga í þeirri einu
orðsendingu er frá þér kom norður
yfir Oxnadalsheiði. Þessir menn em
hafnir yfir slíka dóma af störfum
sínum í þágu okkar hestamanna.
Ég 'lýk nú þessum skrifum f
þeirri góðu trú að þú íhugir þessa
áskomn mína. Við emm alls ekki
reiðir þér, Eyfirðingar, því okkur
sagði lögfróður Fáksmaður, að þú
hefðir góðan vilja til ýmissa verka,
en bærir kross samskiptalegs
klaufaskapar á herðum.
Þú veist efalítið, Leifur, að nú
hafa Dalvíkingar ákveðið á aðal-
fundi að kveðja sambandið og vitað
er um þijú önnur félög þar sem
tillaga um úrsögn mun koma til
aðalfunda þeirra, og em þá ekki
talin eyfirsku félögin þijú, er áður
höfðu ákveðið brottför sína.
Ég hefi reynt hér að veitast ekki
að persónu þinni, heldur eingöngu
störfum þínum sem formanns
landssamtakanna fyrrverandi, þvi
ég er ekki jafn fjáður og Skáneyj-
arfrúin.
En hin sorglega staðreynd er að
við söknum ekki samtakanna og
samskiptanna við þig, heldur hefir
allt þetta vafstur þjappað okkur
eyfírskum hestamönnum saman
sem ég hygg að leiði okkur til góðra
verka undir góðum stjómendum.
Höfundur er bóndi, prentari og
hestamaður.
hlutunum samvizkusamlega í réttri
tímaröð. Böhmerland er ekki
spennusaga, en samt er lykillinn
að henni falinn nær sögulokum.
Lesarinn er ekki fyrr búinn með
bókina en hann sökkvir sér í lestur-
inn aftur í leit að ábendingum, sem
honum hafa yfírsézt, meðan hann
grunlaust naut frásagnargleði höf-
undarins.
Benda má á, að Morgunblaðið
hefur á undanförnum árum birt
tvær greinar eftir höfund þessarar
smellnu bókar.
Höfundur er prestur og býr í
Hrísey.
KAUPUM ALLA
£AiMkflái 11111
Tökum á móti brotajárni, samkvæmt samkomulagi,
í endurvinnslu okkar að Klettagörðum 9 við Sundahöfn.
SINDRA^STÁLHF
BORGARnjNI 31. SlMI 272 22 (10 LlNUR)
Með 100 krðna
VlSfl framlagi
á mánuði gerir þú
Krabbameinsfélaginu
kleift að vinna
ttflugt
rannsðknarstarf
og veita
sjúklingum
míkilvægan stuðning
Kæru korthafar VISA. Krabba-
meinsfélag íslands leitar til ykkar um
styrk. Vinsamlegast kynnið ykkur
bæklinginn sem barst með VISA
sendingu nú um mánaðamótin.
Framlag til baráttunnar gegn
krabbameini er í raun framlag til
okkar sjálfra, þvíþriðji hver íslend-
ingur fær krabbamein einhvern-
tíma á lífsleiðinni!
Við væntum þess að margir
bregðist vel við erindi okkar og fylli út
VISA svarseðilinn eða hringi í síma
91-62 11 00.