Morgunblaðið - 02.07.1988, Síða 19

að sinni, en við höfum nú látið setja
ódýrt nylonteppi á skrifstofu mina
og kapellu og stijúka þar yfír veggi.
Var það gert af kunningja okkar '
og mun sá reikningur örugglega
verða mjög í hófi.“
Þann 9. des., daginn eftir fund-
inn, fær Berta Kristinsdóttir þær
upplýsingar hjá gjaldkera, Eyjólfí
Halldórssyni, að búið sé að greiða
þessa reikninga og hafi teppi og
lögn kostað kr. 125.000 og máln-
ingar„strokumar“ kr. 97.171. Efni
kr. 31.290,. Vinna kr. 65.881.
Ég vil þá leyfa mér að benda á
að þ. 3.11. 1987 barst tilboð frá
Hjálmari Kjartanssyni, málara-
meistara, í að mála og gera við
alla glugga Fríkirkjunnar og mála
ennfremur loft og veggi í kór, sem
er mikil vinna. Var tilboðið, efni og
vinnulaun, kr. 110.000.
Hefði ekki verið skynsamlegra
að leita tilboðs í að mála kapelluna,
eða alla vega segja safnaðarstjóm-
inni satt til um að búið væri að
mála og teppaleggja alla hæðina?
Enginn okkar ber vafa í brjósti
um, að tími var kominn til við-
gerða, en samanber lög safnaðarins
og samkomulag við prest, 4. grein
dags. 4. okt. 1985, skal samþykki
safnaðarstjómar liggja fyrir um
viðgerðir áður en í þær er ráðist.
Þann 9. sept. er bókun um að sr.
Gunnar er beðinn um lista, hvaða
og hvenær viðgerðir henti best, svo
ekki er hægt að bera við tímaleysi
fyrir jól.
í gærkvöldi átti ég símtal við
formann safnaðarstjómar um áætl-
aðan næsta fund þ. 27. jan. þar sem
gjaldkeri legði fram yfirlit yfir
greidda reikninga á árinu 1987,
flárhagsstöðu og áætlaða innkomu
á árinu, með tilliti til hinna miklu
framkvæmda við kirkjuna sem
áætlaðar em, hugsanleg húsakaup
fyrir safnaðarheimili o.fl.
Stuttu síðar hringir sr. Gunnar
og var honum mikið niðri fyrir.
Kurteislegri fyrirspum minni um
Garðastræti svaraði hann á þann
veg, að við væmm öll í þessum „tíu-
þúsundkallabissness“. Kvaðst hann
hafa orðið fyrir miklum vonbrigðum
með störf mín í safnaðarstjóm, ég
væri svo hallur undir „kerlinguna
Bertu Kristinsdóttur, sem vonandi
myndi þó ekki lafa nema til vors-
ins“.
Ég sagðist ekki trúa mínum eig-
in eyrum að heyra slíkt tal frá vel
menntuðum og, að ég hefði talið,
skynsömum manni. Berta hefði
unnið störf sín af samviskusemi og
dugnaði og væri löglega kjörin á
aðalfundi. „Já,“ var svarað. „Hún
var því miður kosin af hinum illu
öflum innan safnaðarins." Kvaðst
sr. Gunnar hafa vitneskju um það
að við Berta væmm í stöðugu síma-
sambandi og „yrði hann þeim degi
fegnastur þegar ég hætti í safnað-
arstjóm, því hann sæi mikið eftir
að hafa fengið mig þangað". Sagð-
ist ég þá aldrei hafa heyrt slíkar
móðganir á ævi minni og lagði tólið
á, til að spara presti Fríkirkjunnar
þá skömm að láta fleiri stóryrði
fjúka.
Ofangreint símtal var skrifað
niður strax eftir að því lauk og er
satt og rétt að viðlögðum drengskap
mínum.
Af framansögðu má ljóst vera,
að ég mun ekki stíga fæti inn fyrir
dyr Fríkirkjunnar í Reykjavík við
núverandi aðstæður. Mun ég af-
henda fyrrverandi ritara gögn öll
sem ég hef undir höndum, og biðj-
ast undan að heyra frekar af mál-
efnum þessum.
Tel ég Fríkirkjuna, sem mér
fínnst vænt um, því miður vera að
nálgast hliðstætt hús í Hruna forð-
um.
Ég vil ítreka að í störfum fyrir
kirkjuna, sem hafa kostað miklar
útréttingar og tíma, hef ég lagt
áherslu á, að fara fyrst og fremst
eftir samvisku minni og réttlætis-
kennd, vera ekki ,já-maður“ eins
eða neins.
Enda er svo komið, að ég er
eflaust talinn með „hinum illu öflum
innan safnaðarins". Það þarf þó
ekki lengi, þvi eins og fyrr segir,
hef ég og kona mín sagt okkur úr
Fríkirlqunni ásamt tengdaforeldr-
um mínum, Ingibjörgu Gísladóttur
og Leif Valdimarssyni, sem þó hafa
verið í kirkjunni alla tíð.
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. JÚLÍ 1988
Þessi ákvörðun er tekin með
þungu hjarta og samúð með þeim
safnaðamefndarmönnum sem vilja
vinna verk sín af samviskusemi og
undir þeirri ábyrgð sem þeim hefur
verið falin.
Með kveðju,
Guðmundur Gunnlaugsson
(sign).
Afrit sent öllum meðlimum
safnaðarstjómar."
Óþarft er að skýra innihaldið, það
skýrir sig sjálft. í bréfinu óskar
Guðmundur eftir að það verði lesið
upp á næsta aðalfundi þar á eftir.
Fráfarandi formaður, Gísli ísleifs-
son, sá ekki ástæðu til að verða við
þeirri einföldu ósk. Bréfið á erindi
til alls safnaðarins, til þess að með-
limir hans sjái hvað einstakir stjóm-
armenn hafa mátt búa við, ef þeir
vom ekki í náðinni hjá prestinum.
Það skal tekið fram í þessari grein-
argerð, að núverandi safnaðarstjóm
telur efnisinnihaldið nægjanlegt til
þess að víkja séra Gunnari frá störf-
um, að öðmm ástæðum ótöldum.
Það er flestum kunnugt hvemig
presthjónum Fríkirkjunnar tókst að
splundra kirkjukómum, með því að
koma í veg fyrir að kórfélagar önn-
uðust söng við útfarir á vegum
kirkjunnar. Prestfrúin var með sinn
eigin kór og ekki var rúm fyrir
aðra á því sviði. Þetta fyrirkomulag
hefur ríkt fram á þennan dag (sjá
fylgiskjöl nr. 4 og nr. 5).
Fylgislqal nr. 4
„22. mai 1985
Hr. Ragnar Bemburg, form.
sóknamefndar Fríkirkjunnar
í Reylq'avík.
Að gefnu tilefni öðm sinni, kemst
ég ekki hjá því að senda yður og
sóknamefndinni kvörtunarbréf út
af sóknarpresti ykkar, séra Gunn-
ari Bjömssyni.
Málið er, að ég var beðin um það
af ættingjum, að syngja við jarðar-
för á morgun, 23. maí, einsöng með
félögum úr Karlakór Reykjavíkur
og játti ég því fúslega. En í gær-
kvöldi fékk ég símleiðis afboð, þar
sem Gunnar Bjömsson neitar mér
um aðgang að kirkjunni á þann
veg, að ég fæ ekki að syngja eins
og ég var beðin um, en hefur kom-
ið eiginkonu sinni að í staðinn.
Honum virðist auðvelt að koma sínu
fram, ættingjum virðist þetta alveg
óviðkomandi. Ég kæri hann fyrir
atvinnuróg og lítilsvirðingu við allt
og alla. Hvað hann hefur sagt við
ættingjana veit ég ekki, sjálfsagt
hefur hann ekki farið ljúfum orðum
um mig. Nú er mál að linni, hann
virðist ekki starfí sínu vaxinn. Frú
Ágústa á aðeins að syngja sé hún
beðin um það, en fégræðgi og dóna-
skapur virðist vera þeirra mottó.
Þetta verður að taka enda, gagn-
vart mér og öðram sem hann bann-
ar aðgang að kirkjunni.
Virðingarfyllst
Svala Nielsen, söngkona."
Fylgiskjal nr. 5
„Reykjavík, 10. september
1985.
Herra Ragnar Bemburg,
formaður safnaðarstjómar
Fríkirkjusafnaðarins,
Reykjavík.
Tilefni þessa bréfs er framkoma
prests Fríkirkjusafnaðarins, séra
Gunnars Bjömssonar, og konu
hans, frú Agústu Ágústsdóttur, í
okkar garð í viðkvæmu máli. Finnst
okkur ekki rétt, að þetta liggi í
þagnargildi.
Þannig er mál með vexti, að þeg-
ar móðir okkar, frú Dagmar Guð-
mundsdóttir, Skúlagötu 53, andað-
ist 27. ágúst sl., fannst okkur eðli-
legt og sjálfsagt að leita til prests
Fríkirkjusafnaðarins í sambandi við
útförina, þar sem hún hafði verið í
söfnuðinum frá fæðingu. Áttum við
samtal við hann 29. ágúst.
Séra Gunnar tók okkur vel í
fyrstu, þegar rætt var um kistu-
lagninguna, en viðmótið breyttist,
þegar kom að sjálfri útförinni, og
við báram fram vissar óskir um
einsöngvara og kór, þ.e. Garðar
Cortes, Svölu Nielsen og Ljóðakór-
inn.
Séra Gunnar var ekki einn um
að rekja ókosti þeirra söngvara, sem
við nefndum, því að meðan á sam-
tali okkar stóð, kom kona hans, frú
Ágústa, inn til okkar. Töldu hjónin,
að Garðar væri mjög lélegur söngv-
ari, nánast ónothæfur, en nyti þess
að hann væri vemdaður af Mafí-
unni, eins og frú Ágústa komst svo
smekklega að orði. Um Ljóðakórinn
vora þau orð viðhöfð, að hann syngi
svo oft við jarðarfarir, jafnvel tvisv-
ar eða þrisvar á dag, að þegar
kæmi fram í lok vikunnar, væri
hann að niðurlotum kominn, svo
að lítið heyrðist í honum. Frú
Ágústa sagði, að hún hefði ráð á
betri kór en Ljóðakómum, og það
kæmi oft fyrir, að hennar kór væri
pantaður, en svo hringdi einhver
úr Ljóðakómum í aðstandendur og
væri hennar kór þá afpantaður.
Ekki vora þau hjónin alveg ein-
huga eða sammála í öllum efnum,
því að samtal það, sem við höfðum
hafið við séra Gunnar snerist brátt
upp í samræður milli þeirra hjóna,
en við urðum áheyrendur og undr-
uðumst, svo ekki sé meira sagt.
Var ljóst af öllu, að þau hjónin
vildu ráða tilhögun útfararinnar að
mestu að eigin geðþótta, enda ynni
séra Gunnar ekki með hveijum sem
væri, og ef okkur líkaði það ekki,
þá skyldum við leita annað.
Er það skemmst af þessu að
segja, að þegar við fóram af fundi
séra Gunnars, voram við orðnar
afhuga því að njóta þjónustu hans
í þessum efnum.
Lyktaði hugleiðingum okkar á
þann veg, að starf séra Gunnars
var afþakkað, og gaf hann þá það
svar, að hann væri feginn að losna
við þessa útför. Leituðum við til
annars prests og tók hann erindi
okkar með ljúfmennsku, eins og
vera ber, og virti óskir okkar í
hvívetna.
Að endingu þetta: Okkur er svo
hlýtt til Fríkirkjusafnaðarins, að við
teljum okkur skylt að skýra frá
slíkum misbresti í starfí prests hans
í eins viðkvæmu máli og hér var
um að ræða, því að varla eram við
einar um að verða fyrir slíku við-
móti, slík framkoma getur bitnað á
öllu starfi safnaðarins til frambúð-
ar.
Virðingarfyllst,
Auður Gisladóttir (sign.).
Áslaug Gísladóttir (sign.).“
Þrátt fyrir fyrirmæli í 7. gr. end-
urráðningarsamningsins, hefur
prestur ftrekað sagt organistanum
að hann væri rekinn og verið með
tilhæfulausar ásakanir við hann,
sem ekki er hægt að una við. Org-
anistinn hefur greint frá því, að
hvorki hann né kirkjukórinn muni
starfa áfram við kirkjuna ef séra
Gunnar starfi þar áfram sem prest-
ur.
Kirkjuvörð á safnaðarstjóm að
ráða til starfa samkv. 8. gr. erindis-
bréfs prests. Einn af traustustu
meðlimum kvenfélags safnaðarins
tók starfið að sér, en neyddist til
að segja því lausu vegna yfirgangs
prestshjónanna. Þama átti traustur
safnaðarmeðlimur hlut að máli, en
þar sem umrædd kona var álitin
vinkona stjómarmanns safnaðar-
sljómar, var prestshjónunum mjög
í nöp við hana og vildu hana burt
úr starfi kirkjuvarðar og þau áform
tókust.
Á safnaðarstjómarfundi þann 19.
mars sl., var enn rætt um sam-
starfsörðugleikana og þar lýsti séra
Gunnar yfír því að afsökunarbréfið
frá 28. sept. 1985, hafi verið ritað
til að halda starfi sfnu hjá söfnuðin-
um og gert vegna tilmæla biskups-
ins yfir íslandi. í sjötta lið fundar-
gerðar þessa fundar segir orðrétt:
„Berta Kristinsdóttir spurði sr.
Gunnar, vegna persónulegra ásak-
ana hans á einstaka menn í safiiað-
arstjóm, á hveiju hann hefði beðist
afsökunar f bréfi sínu til safnaðar-
stjómar, er hann var endurráðinn
til safnaðarins. Sr. Gunnar lýsti því
yfir, að bréfið hafi verið skrifað
vegna tilmæla biskups. Guðbrandur
Ámason spurði sr. Gunnar hvort
hann hafi þá ekki skrifað þetta
bréf af heilum hug. Sr. Gunnar
sagði það hafa verið skrifað til að
halda embætti sínu.“
Dæmin era mörg og öll sorgleg
fyrir söfnuðinn, sem vill lifa í sátt
og samlyndi við meðborgara sína.
Á stjómarfundi 29. jan. sl., lagði
t.d. séra Gunnar til að tveir aðal-
safnaðarfulltrúar, þær Berta Krist-
insdóttir og Sigurborg Bragadóttir,
yrðu reknar úr safnaðarstjóminni.
Þessi tillaga, sem ekki fékk hljóm-
grann, er færð í fundargerðabók
og undirrituð af stjóminni og séra
Gunnari.
í útvarpsviðtali við Gísla ísleifs-
son nýverið, gerði hann lítið úr sam-
starfsörðugleikum við prestinn, þótt
svo að hann vissi t.d. um innihaldið
í bréfí Guððmundar Gunnlaugsson-
ar, sem hér hefur verið birt. I bréf-
inu kemur skýrt fram, að séra
Gunnar hefur stofnað til flokka-
drátta innan safnaðarins og rekið
fleyg milli safnaðarmeðlima. Hann
hefur stundað áróður og smölun til
að koma „sínu fólki“ í stjóm safnað-
arins. Á nýafstöðnum aðalfundi
kallaði fráfarandi formaður ákveð-
inn framboðslista um stjómarlqör
„framboð prestsins" og leyndi sér
ekki að það væri það framboð sem
væri séra Gunnari velþókknanlegt
og fundarmenn ættu að greiða því
atkvæði sitt.
Á stjómarfundi safnaðarins 8.
júní sl. var samþykkt í samráði við
safnaðarprest að sumarfrí byijaði
1. júlí og að síðasta messa fyrir
sumarleyfí 'yrði 26. júní.
Séra Gunnari er tíðrætt um hin
illu öfl í söfiiuðinum. Við sem nú
sitjum í safnaðarstjóm og höfum
sumir hveijir verið í söfnuðinum í
meira en fjöratíu ár, höfum aldrei
orðið varir við þessi öfl hins illa.
Séu þau til staðar nú, þá hafa þau
komið með séra Gunnari.
Afstaða prestsins til kvenfélags
kirkjunnar, sem á sér áttatíu og
tveggja ára sögu og er eitt elsta
kvenfélag kirlq'u hérlendis, er öll á
sömu bókina lærð. í stað þess að
leita til félagskvennanna og efla
samstarfíð við þær og innan kirkj-
unnar, hefur hann sniðgengið félag-
ið og á þann hátt lítilsvirt merkilegt
og göfugt kirstilegt starf þess.
Hægt er að rekja þessa sorgar-
sögu áfram, en hér skal látið staðar
numið. Þó skal tekið fram, að mað-
ur með slíka skaphöfii sem stendur
í stöðugum illindum og ýfingum við
safnaðarstjóm og sóknarböm sín,
er lítt hæfur til að gegna hinu
vandasama starfi trúarleiðtoga í
kirkjusöfnuði. Því miður sýnir bitur
reynsla að lítil von er til að hús-
friður ríki innan Fríkirkjusafnaðar-
ins að öllu óbreyttu. Það er kapps-
mál að bæta safnaðarstarfíð, sam-
eina söfnuðinn, finna nýjan prest
s'em vill starfa í sátt og samlyndi
við söfnuð sinn og rækja kristilegt
starf. Mörg verkefni bíða óleyst
meðan söfnuðurinn velur sér nýjan
guðsmann. Fríkirkjusöfnuðurinn í
Reykjavík hefur lagt sitt af mörkum
í trúarlífi þjóðarinnar á undanfom-
um áratugum og það er einlæg ósk
hans alls að fá að rækja það starf
áfram f friði og sátt við umhverfi
sitt og undir leiðsögn trúarleiðtoga
sem gengur friðarveginn, en ekki
grýtta slóð myrkurs og ófriðar.
Reykjavík, 30. júnf 1988,
safnaðarstjórn Fríkirlq-
unnar í Reykjavík,
Þorsteinn Eggertsson,
formaður,
Berta Kristinsdóttir,
varaf ormaður,
Guðmundur Hjaltason,
ísak Sigurgeirsson,
Magnús Siguroddsson,
Sigurborg Bragadóttir."
tryggingar
SJÓVÁ
19
laugardaga
8QP-I8QP
sunnudaga
IIQP-I8QP