Morgunblaðið - 12.08.1988, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. ÁGÚST 1988
35
Ómar rýfur
þögnina
Ljósmynd/BS
Ómar Óskarsson, gftarleikari og
lagasmiður, hefur nú rofið nokk-
urra ára þögn með nýrri hljóm-
plötu, þar sem hann leikur og
syngur eigin tónsmfðar með að-
stoð félaga sinna fró fyrri tfð. Þeir
sem fylgdust með rokktónlist hór
á landi á sfðasta áratug muna vel
eftir Ómari, einkum og sér f lagi
frá þvf tfmabili sem hann lék með
Pelican, en hann var afkastamesti
iagasmiður þeirrar hljómsveitar og
samdi mörg af vinsælustu lögum
þeirra félaga. Ómar sendi Ifka fró
sór sólóplötu á sfnum tfma,
„Middle Class Man“ sem vakti
talsverða athygli á þeim árum.
Ómar hvarf af landi brott skömmu
eftir að Middle Class Man kom út
og lók um skeið með rokksveitum á
Norðurlöndum þar til hann dró sig
í hló og flutti vestur á firði. Á nýju
plötunni, sem ber heitið „Rækju-
kokkteiir, hefur hann hins vegar
tekið upp þráðinn þar sem frá var
horfið og tekst býsna vel upp á
köflum. Lögin á plötunni bera þess
þó sum merki að þau hafa verið að
safnast upp á mörgum árum og fyr-
ir bragðið er viðbúið að þau höfði
ekki til yngra fólks, sem alið er upp
við aðra tegund tónlistar og líklega
verða menn að hafa einhverja inn-
sýn í þá tónlist sem Ómar var að
fást við áður en hann dró sig í hlé,
til að skilja hvað hann er að fara
með þessum lögum. Hann er, að
því er best verður heyrt, að brúa
bilið á milli þeirrar tónlistar sem
gekk á þeim árum og til dagsins í
dag enda líklega haft mikla þörf fyr-
ir að losa sig við það efni sem hefur
safnast upp á þessum tíma.
Þar af leiðandi er svolítið erfitt
að staðsetja þessa plötu tónlistar-
lega enda leitar Ómar víða fanga í
tónsmíðum sínum og að því leiti ber
platan nafn með rentu. Hún er eins
konar „kokteill" af ýmsum hug-
myndum og stefnum, allt frá einföld-
um slögurum, svo sem „Erlendur
skuldasafnari", upp í „instrumental
keyrslurokk", samanber „Nelson
Mandela". Þetta fyrirkomulag, að
blanda saman ýmsum stefnum, er
kostur að margra mati þar sem
flestir geti fundið eitthvað við sitt
hæfi. Öðrum finnst óþægilegt að
vera sífellt að setja sig í nýjar stell-
ingar á milli laga og persónulega
finnst mér vanta einhvern „heildar-
svip“ á plötuna. Hinu er þó ekki að
leyna að á plötunni er Ómar að
gera marga góða hluti sem verða
því áhugaverðari, sem oftar er hlust-
að.
Við textagerð hefur Ómar notið
aðstoðar Hafliða Magnússonar, í
fimm laganna, auk þess sem Þórnýj-
ar Óskarsdóttur er getið varðandi
textagerð í einu þeirra. Textarnir eru
yfir höfuð vel gerðir og rótt kveðnir
og er það mikill kostur á timum
þegar leirburður tröllríður textagerð
í íslenskri dægurtónlist. Textarnir
eru-líka lausir viö þá aulafyndni sem
dugað hefur mörgu laginu til vin-
sælda hér á landi á síðustu árum.
Hvað texta og tónlistarlegar pæling-
ar varðar er þetta því kannski ekki
rétti útgáfutíminn fyrir plötuna.
Vetrarumhverfið hefði hentað yrkis-
efninu betur að mínum dómi. I því
sambandi má nefna textann við lag-
ið „Einnar nætur kona“, sem er eitt
besta lag plötunnar.
Ómar syngur sjálfur öll lögin
plötunni og annast allan gítarleik.l
Sleppur hann vel frá því hlutverki
og sömu sögu er að segja um að-
stoðarmenn hans, þá Birgi J. Birgis-
son á hljómborð, Ásgeir Óskarson
trommuleikara og Jón Ólafsson
bassaleikara. Tveir þeir síðast-
nefndu er gamlir félagar Ómars úr
Pelican og þykir mér samspil þeirra |
tveggja einn höfuðkostur plötunnar.
Jón hefur auk þess annast upptöku-1
stjórn og ferst honum það vel úr
hendi, en að því ég best veit er |
þetta frumraun hans á því sviði.
Hór skal engum getum að því
leitt hvort þessari plötu tekst að ná
þeirri athygli sem hún verðskuldar.
Ef til vill vantar á hana afgerandi
„smell" eða þekktan „tískusöngv-
ara“ til að svo megi veröa. Það er
hins vegar ángæjulegt til þess að
vita að Omar skuli hafa snúið aftur
á vit rokktónlistarinnar og full
ástæða til að hvetja hann til að
halda áfram á þessari braut.
Sveinn Guðjónsson.
Rokksaganá
vísindalegum grunni
Langi Seli og Skuggarnir er ein fárra sveita sem leikur ómengaða
og tilgerðarlausa rokktónlist eins og til siðs var á árunum um og eftir
1950. Ekki er langt sfðan sveitin sendi frá sór sfna fyrstu plötu, tólf-
tommu sem á voru tvö lög, og tók útsendari Rokksíðunnar sveitarmeð-
limi tali f tilefni af plötunni.
í viðtal komu þeir Seli, Kommi
og Steingrímur, en Jón Skuggi er
lagstur í ferðalög með Sykurmolun-
um og gat því eðlilega ekki verið
með.
Byrjum á byrjuninni: Hvað kom
til að þið gerðuð tólftommu núna?
Það eru ýmsar ástæður fyrir því,
en meginástæðan er kanski fyrir-
hyggja. Útgefendur eru ekki gefnir
fyrir að ráðast í að gefa út stóra
plötu með óþekktri hljómsveit. Okk-
ur fannst líka þörf á því að koma
Ljósmynd/BS
Tímavélin
Fyrir nokkru héldu Kamarorg-
hestarnir tónleika í Casablanca,
þar sem hljómsveitin kynnti lög
af hljómplötu sem er í smfðum
um þessar mundir. Tónleikarnir
voru á miðvikudegi og ekki var
fyrirfram hægt að búast við mik-
illi aðsókn.
Aö koma inn í Casablanca var
eins og að stíga inn í tímavél; að
stíga inn í Tjarnarbúð eða Sigtún
anno 1972, því þar var sama fólkið
og maður sá gjarnan þar, í sömu
fötunum að tala um sömu hlutina.
Kannski hefur allt tekið minni
breytingum en maður hélt, en
Kamarorghestarnir verka greini-
lega sem hippasegull enda er
sveitin sprottin úr þeim menning-
arkima sem þreifst í Tjarnarbúð
og Stínu á sínum tíma. Kamarorg-
hestarnir hafa þó alla burði til að
ná til fleiri en en þeirra sem þar
svömluðu, því hljómsveitin hefur í
sér húmorinn sem þarf til að rísa
uppúr tilgerðinni og tilgangsleys-
inu og hugmyndirnar sem þarf til
að setja saman ferska tónlist. Einn
mestu munar um texta Kristjáns
Péturs, sem eru á meðal þess
skemmtilegasta sem maður heyrir
í rokkinu í dag, en tónlistin er
skemmtilega rómantískt rokk sem
blendið er Ijúfsárum trega eftir
hugsjónaárunum og á sér kyrfileg-
ar rætur í fortíðinni. Tónlist sem
hægt er að brosa að og dansa
eftir. Ekki tónlist sem fellur inn í
hefðbundið poppmynstur dagsins
í dag og ekki tónlist sem fellur inn
í hefðbundiö rokkmynstur; bara
tónlist Kamarorghestanna, og sér-
stök sem slík.
Framlínuna skipa Kristján Pétur
og Lísa, sem ná skemmtilega sam-
an í söngnum með góðum stuðn-
ingi Bjögga, sem handlék bassann
af fimi. Aörir sveitarmeðlimir skil-
uðu sínu skammlaust og vel það
og engin ástæða er að ætla annað
en að sveitin eigi möguleika á að
ná sér í breiðari áheyrendahóp.
frá okkur lögum sem við höfum
verið lengi með.
Hljómsveitin er komin til ára
sinna.
Já, hún er sennilega um þriggja
ára gömul, með fríi í vel á annaö ár.
Eru þessi lög þá orðin þaö göm-
ul?
Nei, það er nú minnst af þeim
það gömul. Það er helst Kontinent-
alinn, en grunnurinn að honum,
mjög hrár grunnur, varð snemma
til.
Hvernig stóö á þvf aö sveitin tók
sér svona langt frf?
Menn voru að sinna sínum mál-
um hver í sínu lagi. Við vorum oft
á leiðinni í gang, en það gekk hálf
illa að smala mönnum saman og
það voru ýmsar tilraunir í gangi
með mannaskipan og aðrar hljóm-
sveitir.
Stendur til að gefa út aðra plötu
f haust?
Já, það kemur önnur tólftomma,
en þá líkiega með fleiri lögum.
Þið viljið ekki fara út f það að
gera stóra plötu?
Nei, við höfum ekki tíma til að
vinna stóra plötu svo vel sé. Jón er
á flakki með Moiunum og kemur
ekki heim fyrr en það seint og ef
vel ætti að vera þá þyrftum við að
hafa byrjað í gær. Það tekur góðan
tíma að gera stóra plötu og það
er svo leiðinlegt að vera að vinna
plötu 1, 2 og 3; drífa upptökur af
og drífa hljóðblöndun af. Maöur
veröur svo heilaþveginn og þreyttur
að það kemur niður á lögunum sjálf-
um. Við förum ekki út í að gera
stóra plötu nema hafa til þess góð-
an tíma.
Það setur ykkur skorður að Jón
sé á flandri.
Já það gerir þaö óneitanlega.
Þið hafið ekki velt þvf fyrir ykkur
að fá ykkur annan bassaleikara?
Það er rökréttara að Sykurmol-
arnir fái sér annan hljóðstjóra. Ann-
ars væri erfitt að fá bassaleikara á
við Jón. Ef við ætluðum að fá okkur
annan bassaleikara þá tæki það
ekki minni tíma að þjálfa hann upp
á andiega sviöinu en tónlistarlega
og það þýddi að sveitin þyrfti aftur
að taka sér tveggja ára frí.
Snúum okkur að tónlistinni.
Menn hafa kallað hana rokkabillf,
en manni finnst að það sé kannski
fyrst og fremst vegna þess að þið
notist við kontrabassa. Hvað viljið
þið segja um tónlistina?
Þetta er endurreisnarrokk. Við
förum í rokksöguna á vísindalegum
grunni og lagfærum það sem okkur
finnst miður fara.
Það vatt sér að mér maður á
Casablancatónlelkum ykkar og
sagði að sér þætti hljómsveitin
vera með mikið af uppfyllingarlög-
um.
Uppfylling og uppfylling ekki ...
Þegar Presley hélt tónieika lét hann
alltaf lélega hljómsveit leika á und-
an til að fólk heyrði betur hvað
hann væri góður og okkur finnst
ágætt að hafa veigaminni lög sem
inngang að betri lögunum. Annars
má segja að tónleikarnir hafi verið
uppfylling þvi við fylltum húsið og
fylltum kannski eitthvað meira.
Leikið þið bara frumsamið efni?
Síöan hljómsveitin kom úr fríi
höfum við haldið okkur við frums-
amið efni.
Hafið þið þá ekkert lag eftir
aðra á lager?
Við höfum stef sem við höfum
til að fylla upp í göt ef það slitnar
strengur eða eitthvað þvíumlíkt
gerist. Líklega veit enginn okkar
hvað það heitir eða hvaðan það er.
Hvað með textana, hver semur
þá?
Við semjum allir eitthvað og
marga semjum við saman.
í Kontinentalinn og f Kane má
segja að verið sé að syngja um
nútíma goðafræði og Kontinental-
inn hljómar Ifkt og töfraþula.
Við reynum að láta hugmyndina
á bak við textann falla að laginu án
þess þó að við séum að prédika.
Frá því að texti verður til breytist
hann í flutningi smátt og smátt þar
til að skyndilega er hann fullbúinn
og það gerist af sjálfu sér. Textinn
við Kontinentalinn varð til þegar til
stóð að fara að taka það lag upp,
en áður var við það annar texti.
Kane var aftur á móti lengi að gerj-
ast áður en hann varð fullmótaður.
Hvernig er með fmynd hljóm-
sveitarinnar?
Þetta erum bara við á götunni.
Þetta er kannski eitthvað sem við
bjuggum til en það er þá það langt
síðan að þaö er löngu gleymt. Það
er líka þannig að þegar maður er
kominn upp á svið með gítarinn þá
fer maður í ýmsar stellingar sem
maður fer ekki í á Laugaveginum,
en eru viðeigandi á þeim stað og
þeirri stundu.
Þegar ég sá ykkur á Borginni f
byrjun apríl sat fólk og hlustaði,
en í Casablanca dönsuðu flestir.
Hvort kunnið þið betur við?
Það er skemmtilegast að spila
fyrir þá sem eru nálægt manni og
sem sýna viðbrögð. Ef fólk tekur
vel undir þá spilum við líka vel.
Ykkur fannst ekki óþægllegt
hvað áheyrendur voru þétt við
ykkur f Casablanca?
Helst vildum við sjá í augun á
hverjum einasta.
Viljið þið segja eitthvað sér-
stakt um tónlistina?
Kommi: Ég kann enga sérstaka
frasa yfir hana, hún bara einhvern
veginn rennur í gegn um mig og
geftir mér góða fullnægingu þegar
ég fæ að spila hana.
Seli: Mér er það nóg að fá að
spila á gítarinn og standa fyrirfram-
an fólk.
Steingrímur: Þetta er góð sveit.