Morgunblaðið - 12.08.1988, Síða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. ÁGÚST 1988
Betsý H.
dóttir —
Mig langar til þess að minnast
Betsýjar með örfáum orðum. Hún
lést í Landspítalanum föstudaginn
5. ágúst síðastliðinn, eftir stutta
legu, en langvarandi veikindi.
Ég mun ekki rekja ættir Betsýjar,
þvi þeim er ég ekki nógu kunnug.
Móður Betsýjar hitti ég ekki en mér
var sagt að hún hefði verið fyrir-
myndareiginkona og húsmóðir. Föð-
ur Betsýjar, Jóni Jónssyni, kynntist
ég þegar hann var orðinn fullorðinn
Jóns-
Minning
maður. Hann var mikill öðlingur.
Foreldrar Betsýjar vildu öllum gott
gera, likna þeim sem minna máttu
sín í lífsbaráttunni.
Að taka penna i hönd og ætla sér
að koma nokkrum minningarbrotum
á blað getur verið býsna erfitt, því
margar myndir hrannast upp. Fyrstu
kynni verða oft minnisstæðust. Elstu
synir okkar Betsýjar voru skólabræð-
ur í Verzlunarskóla íslans, góðir vin-
ir og heimagangar hver hjá öðrum.
Bróðir okkar,
SVEINN JÓNSSON
frá Þangskála á Skaga,
andaðist 10. þ.m. í sjúkrahúsi Sauðárkróks.
Systkini hinns látna.
t
Faðir minn og sambýlismaður,
ARI PÁLL VILBERGSSON,
Goðheimum 16,
lést á Borgarspítalanum miðvikudaginn 10. ágúst.
Karl Geir Arason,
Helga Magnúsdóttir.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir og afi,
SVERRIR EINAR EGILSSON,
Grettisgötu 78,
Reykjavfk,
lést á heimili sínu 9. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hjördis Þ. Guðjónsdóttir,
Gunnar E. Sverrisson, Bjarndfs Jónsdóttir, -'
Guðný Sigurbjörnsdóttir, Ingþór Arnórsson,
Eiríkur Sigurbjörnsson, Kul Rlm,
Gestur Sigurbjörnsson,
og barnabörn.
t
Móðir mín og amma okkar, x
ANNA LÁRENSÍA VIGFÚSDÓTTIR,
Garðvangi,
Garði,
verður jarðsungin frá Útskálakirkju laugardaginn 13. ágúst kl. 13.30.
Guðbergur Guöjónsson,
Agnes, Guðjón og Anna Þóra.
t
Eiginkona mín og móðir okkar,
RANNVEIG MAGNÚSDÓTTIR,
Reynlstaö,
Sandgerðl,
verður jarðsungin frá Hvalsneskirkju laugardaginn 13. ágúst kl.
15-00- Gunnar Jónsson,
Jóna Gunnarsdóttlr,
Lilja Gunnarsdóttir,
Óskar Gunnarsson.
t
Bróðir okkar,
KJARTAN ÓLAFSSON
kaupmaðurfrá ísafirði,
lést í Landspítalanum föstudaginn 5. ágúst. Útför hans fer fram
fimmtudaginn 18. ágúst kl. 13.30 frá Áskirkju.
Hulda Ólafsdóttir,
Jóhanna T. Ólafsdóttir,
Hörður Ólafsson.
t
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR ÁRNADÓTTUR,
Gfgjulundi 2,
Garðabœ,
fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 12. ágúst kl. 15.00.
Árni Ólafur Lárusson, Sólveig Hannam,
Valgerður Lárusdóttir, Jón Þór Hannesson,
Kirstfn Lárusdóttir, Hannes Á. Wöhler,
Ólafía Lára Lárusdóttir, Guðmundur Axelsson,
Guðrún Lárusdóttir, Ágúst G. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eins og títt var utn unga menn voru
þeir í sumarvinnu en helgamar voru
oftast nýttar til ferðalaga. Það var
einmitt ein slík ferð sem þeir voru
búnir að skipuleggja, þriggja daga
ferð út á landsbyggðina. Nú var
okkur foreldrum Jóhanns boðið með.
Yngstu drengimir mínir tveir vom á
öðru og fjórða ári og fannst mér
þeir vera of ungir til að fara þessa
ferð. Vinimir voru ekki lengi að finna
ráð við því. Mamma hans Jóns Skúla
mun áreiðanlega leysa það vanda-
mál. Og ekki stóð á svari, drengimir
voru velkomnir til Betsýjar. Upp frá
þeim degi sköpuðust vináttubönd
sem aldrei bar skugga á.
Árin liðu, nánari tengsl mynduð-
ust á milli þessara fjölskyldna. Syst-
urdóttir Betsýjar, Agnethe, varð eig-
inkona elsta sonar míns.
Betsý var tvígift. Það var mikið
áfall fýrir heimilið þegar Sigurður
maður hennar féll frá eiginkonu og
Qómm sonum. Um það leyti stóðu
þau í byggingarframkvæmdum. Sig-
urður var dugmikill til allra verka,
heimilisfaðir eins og best verður á
kosið. Betsý var svo lánsöm síðar á
lífsleiðinni að kynnast öðmm öðlings-
manni, Kára B. Helgasyni, sem
reyndist henni sannur vinur og félagi
þau ár sem þau nutu samvista.
Betsý var framúrskarandi hús-
móðir svo af bar. Sonum sínum og
fjölskyldum þeirra miðlaði hún af
kærleika sínum. Betsý fór ekki í
manngreinarálit, gjafmildi hennar
var rómuð af þeim sem best þekktu
til.
Fyrir nokkmm ámm stóð Betsý
fyrir rekstri bamafataverslunar hér
í borg. Var það einmitt þá sem ég
kynntist þeim hjónum enn betur og
sá hversu samtaka þau vom í því
að gera hag viðskiptavinarins sem
mestan.
Það em margir sem minnast
Betsýjar, þessarar ljúfu, góðu konu,
sem allan vanda vildi leysa og hafði
að kjörorði: trúna, vonina og kærleik-
ann, sem settur var ofar öllu.
Nú er lífsbók okkar kæm vinkonu
lokað. Við Kristján og fjölskylda
okkar sendum eiginmanni, sonum
hennar og aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur. Biðjum algóðan
Guð um náð þeim til handa. Það var
mikil gæfa að fá að kynnast þessari
hugrökku konu. Megi hún hvfla í
friði.
Bergþóra Jóhannsdóttir
Þegar ég heyrði lát ástkærrar
mágkonu minnar, komu mér í hug
Iínur úr sálmi eftir Hallgrim Péturs-
son „Fyrir blóð landsins blíða, búinn
er nú að stríða og sælan sigur vann“.
Betsy Helene Marie eins og hún
hét fullu nafni var fædd í Reykjavík
5. september 1920. Hún var dóttir
hjónanna Agnethar og Jóns Jónsson-
ar trésmiðs, sem látinn er fyrir mörg-
um ámm. Systkinin vom fjögur:
Óskar, Bertha, Aðalsteinn, sem er
látinn, og Betsy, sem var þeirra
yngst. Foreldmm sínum var hún góð
dóttir, annaðist þau af kærleika og
fómfýsi. Þau bjuggu í sama húsi og
ríkti þar kærleiki og friður. Betsy
taldi það gæfu lífs síns að vera alin
upp á sannkristnu heimili, og þegar
í æsku að hafa tekið á móti Kristi
sem sínum frelsara.
Betsy var tvígift. Fyrri maður
hennar hét Sigurður Ágúst Sigurðs-
son. Hann lést af slysfömm fyrir
aldur fram, og stóð Betsy þá ein
uppi með drengina þeirra fjóra, Jón
Skúla, Bemt, Harald og Agnar Má,
sem þá var bara 10 ára. Þó stóð hún
sem hetja, ömgg í trúnni. Húsið var
byggt á bjarginu, sem var Kristur.
Seinni maður hennar er Kári B.
Helgason, sem nú syrgir ástkæra
eiginkonu.
Betsy gerðist hermaður í Hjálp-
ræðishemum á unga aldri og var
trúr hermaður, allt til hinstu stund-
ar. Hún var um margra ára skeið
kvenskátaleiðtogi og sáði þá fræ-
komi trúarinnar í hjörtu hinna ungu.
Þegar hún var veik, fékk hún kort
frá einni af stúlkunum, sem búsett
er vestan hafs, með þökk fyrir það
sem hún hafði verið henni.
í mörg ár var hún leiðtogi Heimila-
sambandsins og það starf hafði hún
til dauðadags. Hún elskaði starfið
og fylgdist með systmnum þegar um
afmælisdaga eða annað var að ræða.
Við hjónin höfum átt því láni að
fagna að búa í sama húsi og hún í
8 ár og aldrei bar þar nokkum
skugga á.
Hag drengjanna sinna og fjöl-
skyldna þeirra bar hún ætíð fyrir
bijósti og sinnti þeim af kærleik. Það
var oft gestkvæmt á heimili hennar
á Freyjugötu 9, enda var gestrisni
mikil og móttökumar hlýjar.
Vissulega er söknuðurinn mikill,
og það er svo margt sem hægt væri
að segja um hana Betsy, en ég veit
að hún hefði ekki kært sig um hól.
Hún lofaði Guð sem hafði gefíð henni
lífið og hún leit óttalaus fram til
dauðans, í fullri vissu um að henni
væri búinn staður heima hjá Jesú,
fyrir upprisu Jesú Krists frá dauðum.
Nú er hún með í stóra, hvíta skar-
anum sem syngur Guði dýrð um
hann sem keypti hana með blóði sínu.
Sjúkdómur og þjáning eru liðin, hún
hefur náð takmarkinu, sigrað fyrir
blóð Lambsins.
Ég þakka Betsy fyrir allt.
Imma
Það var í Þingholtunum í
Reykjavík fyrir mörgum ámm. Ég
sem lítill drengur tók eftir dökk-
klæddu fólki, Hjálpræðishersfólki,
sem arkaði niður Bjargarstíginn og
yfir götuna mína og niður í bæ. Þetta
vakti einkum athygli á sunnudögum
og var því þeim mun meiri hátíðar-
blær yfir þessu fólki.
Ekki kynntist ég þessu fólki frek-
ar fyrr en mörgum árum seinna.
Örlögin komu því þannig fyrir að
einn daginn stóð ég mitt í hópi þess,
sem venslamaður og vinur.
Betsý Helene Jónsdóttir á Freyju-
götu 9 er látin. Hún hefur gengið
sína ævibraut sem hermaður Guðs.
Ekki bara á sunnudögum eins og ég
kynntist henni fyrst heldur alla daga
lífs síns. Hún var fædd 5. september
1920 á Freyjugötu 9 í Reykjavík og
bjó þar alla tfð síðan. Faðir hennar
var Jón Jónsson trésmiður. Ættaður
var hann frá Ámeshreppi á Strönd-
uni. Átti hann 13 systkini og komust
aðeins þrjú til 'fullorðinsára. Móðir
Betsýjar var Agnethe Larsen ættuð
frá Noregi, Selle við Bremnes
skammt frá Haugasundi. Þessi
sómahjón kynntust á Hjálpræðis-
hemum í Reykjavík. Þar störfuðu
þau síðan af mikilli trúmennsku eftir
því sem tími gafst til frá daglegu
ariistri á meðan kraftar og heilsa
þeirra leyfðu. Böm þeirra auk Betsýj-
Guðlaug Högna-
dóttir - Minning
Fædd 22. febrúar 1911
Dáin 5. ágúst 1988
Við minnumst elsku ömmu okkar
með þökk og virðingu.
Nú blundar fold i blíðri ró,
á brott er dagsins stríð,
og líður yfir land og sjó
hin ljúfa næturtíð.
Allt er svo kyrrt, svo undurrótt,
um alheims víðan hring.
Ver og í bijósti, hjarta, hljótt,
og himni kvöldljóð syng.
Þá mæða sálar hverfur hver,
svo hvílzt þú getur rótt,
og sjálfur Drottinn sendir þér,
er sefur, góða nótt.
(J. Helgason.)
Barnabörn
ar voru: Óskar, brigadier í Hjálpræð-
ishemum, búsettur í Reykjavík,
Berthe, húsmóðir í Englandi, og
Aðalsteinn sem nú er látinn en starf-
aði lengst af hjá póstinum í
Reykjavík. Öll þessi systkini hafa frá
bemsku lagt Hjálpræðishemum lið
sitt á einn eða annan hátt.
Foreldrar Betsýjar voru tvær ólík-
ar persónur, Jón, hægur og alvöru-
gefinn maður með glettni í augum.
Stóð við það sem hann lofaði og
treysti Guði og elskaði hann. Jón var
vinnusamur og greiðvikinn. það vom
því mörg heimilin sem hann liðsinnti
með handverki sínu, oft ýmis smá
viðvik sem erfítt var að fá menn til
að taka að sér því þau gáfu kannski
ekki nógu mikið í aðra hönd. Agnet-
he móðir Betsýjar var opnari og glað-
lyndari og tók lífínu með ífíð meiri
léttleika. Jafnvel á erfiðum stundum
í veikindum gerði hún að gamni sínu
og létti þannig sínum nánustu þegar
þannig stóð á. Þegar hún dó tók
Betsý föður sinn inn á sitt heimili
og annaðist hann af slíkri nærfæmi
að fátítt er.
Til að kynnast Betsý og skilja
betur hvemig kona hún var er gott
að rifja þetta upp. Hún hafði einmitt
alla bestu eiginleika foreldra sinna
til að bera. Hún var vinnufús og lét
sér ekki verk úr hendi falla. Hún var
glöð að gefa öðmm tíma sinn og
fómfús fyrir þá sem minna máttu sín.
Árið 1940 giftist Betsý fyrri manni
sínum, Sigurði Ágústi Sigurðssyni
frá Stykkishólmi. Siggi, eins og hann
var kallaður í fjölskyldunni, var önd-
vegi annarra manna. Hann var hjálp-
samur og greiðvikinn og var auðvelt
að biðja hann bónar. Alltaf var kátt
á hjalla kringum Sigga. Siggi var
óvenju handlaginn og nutu margir
þess þó verkalaunin yrðu oftast rýr.
Hann lést í umferðarslysi 1960. Þau
vom nýbyrjuð á stækkun á húsinu á
Freyjugötu 9. Varð þessi atburður
mikið áfall þessari góðu fjölskyldu.
Siggi og Beteý áttu saman flóra syni
sem allir hafa komist til fullorðins-
ára.
Nú gekk Betsý inní nýtt skeið í
lífí sínu. Tíma baráttu og erfíðleika.
Móðirin tók á því sem hún átti og
setti allt sitt traust í hendi guðs. Ég
man að þegar verst stóð á sagði
Betsý alltaf: „Drottinn gaf, Drottinn
tók. Blessað veri nafn Drottins."
Slíkur var styrkur hennar. Hún var
ekki með barlóm yfír kjömm sínum
heldur hélt áfram á þeirri braut sem
mörkuð var. Með góðri samstöðu
með sonum sínum og miklu áræði
tókst að ljúka þvf verki sem hafíð var.
Betsý átti þv! láni að fagna að
kynnast eftirlifandi manni sínum
Kára Borgfjörð Helgasyni á þessum
erfíðleika ámm. Gengu þau ! hjóna-
band 5. mars 196B.
Betsý og Kári áttu góða daga sam-
an á Freyjugötunni. Oft var fjöl-
menni þar á góðum stundum. Hvert
tækifæri var notað til að safna fólki
saman, syngja, fagna, tala saman.
Treysti þetta fjölskylduböndin.
Bamabömin fímm hafa átt athvarf
hjá ömmu sinni þegar þeim hefur
hentað og hafa þau verið henni mik-
ill gleðigjafí.
Nú er þessi sómakona horfín yfír
móðuna miklu, komin heim eins og
hún kallaði dauðann. Ömgglega mun
hún næðis njóta á grænum gmndum.
Ég mun minnast hennar með sökn-
uði og um leið trega. Kær vom henni
orðin úr Heilagri bók: „Drottinn er
minn hirðir og mig mun ekkert
bresta.“ Mætti það hugrekki hennar
sem felst í því að treysta þessum
orðum verða eiginmanni og öðmm
sem syrgja til huggunar.
Blessuð sé minning hennar.
Jóhann Kristjánsson