Morgunblaðið - 12.11.1988, Blaðsíða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. NÓVEMBER 1988
Kveðjuorð:
Arni Hraundal
Fæddur 15. september 1916
Dáinn 28. október 1988
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kvedja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja elskulegan mág minn.
Ámi fæddist að Gröf í Vatnsnesi
15. september 1916. Er hann nú
^ ijórða systkinið sem fe_r úr þessum
voðalega sjúkdómi. Ég á Áma
margt að þakka. Margs er að minn-
ast í þau 40 ár sem við emm búin
að þekkjast. Árni var alltaf ákaflega
hlýr og góður við mig og mína og
ætíð var mjög gott samband á milli
heimila okkar, meðan ég átti heima
fyrir norðan. Ámi og Bogga kona
hans áttu fallegt heimili og ekki
vantaði myndarskapinn eða snyrti-
mennskuna þar, hvort heldur var
inni eða úti við.
Ég bið Guð að styrkja þig, elsku
Bogga, Gunnþórunn, Helga, Ragn-
ar og flölskyldur. Blessuð sé minn-
ing góðs manns.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem)
Lilla
Það er mér þungt og erfitt verk
að setjast niður með penna í hönd
og ætla að rita nokkrar línur í minn-
ingu frænda míns, en mér fmnst
að ég verði að reyna.
Hann hét fullu nafni Ámi Eyjólf-
ur Jón Oskar og var sonur hjónanna
Sigurlaugar Guðmundsdóttur ljós-
móður og Ásgeirs Hraundal rithöf-
undar og bóksala. Þau hjónin
bjuggu að Baldurshaga á Vatnsnesi
í Vestur-Húnavatnssýslu fram tii
ársins 1923, en þá varð að leysa
upp heimilið vegna veikinda móður-
innar og fóm bömin hvert í sína
áttina, 10 að tölu. Það hafa verið
þung spor fyrir foreldra á sínum
besta aldri. Fyrst fór Ámi að
Gauksmýri í tvö ár, síðan fór hann
með föður sínum til Hafnarfjarðar
í eitt ár. En árið 1927 fór hann svo
til frænda síns Ambjöms Þorgríms-
sonar og konu hans Gunnþórunnar
Sigurðardóttur á Hvammstanga
sem hann svo kallaði alla tíð sína
fósturforeldra. Gunnþómnn er á
sjúkrahúsinu á Hvammstanga og
lifir þar fóstursoninn við háan aldur.
Árið 1935 fer Ámi að Grafarkoti
í Línakradal og er þar ásamt unn-
ustu sinni Svanborgu Guðmunds-
dóttur í húsmennsku hjá foreldmm
hennar, Guðmundi Guðmundssyni
og Hólmfríði Jósepsdóttur. Þau
gengu svo í hjónaband árið 1937
og hefja þá sinn búskap fyrst í fé-
lagi við foreldra Boggu og bróður
hennar Jósep. Seinna varð svo til
nýbýli út frá Grafarkoti, Lækjar-
hvammur, og þar bjuggu Ámi og
Bogga alla tíð. Þetta var mikið lán
og gæfa fyrir Áma, að eignast
Svanborgu frá Grafarkoti. Hún er
einstök kona, róleg og dagfarsprúð
en afar vinnusömu og fellur henni
helst aldrei verk úr hendi og hef
ég oft dáðst að því hvað henni verð-
ur einstaklega vel úr verki. Það var
mörg búmannsraunin á þeim ámm
sem þau hjónin hófu sinn búskap
og kom þá vel í ljós hversu sam-
hent þau vom til allra verka og að
láta hlutina ganga upp og það með
slíkum sóma að til fyrirmyndar var.
Þau bmgðu búi vorið 1979 og hafa
búið vel um sig í Fífusundi 1 á
Hvammstanga. Það þarf ekki annað
en að ganga um heimilið þeirra þá
sést vel hversu annt þeim var um
að eiga gott og fallegt heimili. Ami
og Bogga eignuðust tvö böm,
Helgu, gift Guðbimi Breiðíjörð frá
Svalbarði á Vatnsnesi og eiga þau
11 börn, og Ragnar, verkstjóri hjá
Vegagerð ríkisins, giftur Helenu
Svanlaugu Sigurðardóttur frá
Hvammstanga og eiga þau þrjú
börn. Fyrir átti Ámi einn dreng,
Vigni Baldvin, handmenntakennari,
giftur Sigrúnu Langelyth sem er
dönsk í föðurætt og eiga þau tvö
börn.
Fyrir mér er Ami einstakur
frændi, svo einstakur að því fá eng-
in orð lýst. Ég á slíkar minningar-
perlur frá Lækjarhvammi og
Hvammstanga að það væri efni í
heila bók. Mér er efst í huga þakk-
læti fyrir þær yndislegu stundir sem
ég átti þar, og allar þær minningar
um yndislegar sumardvalir í sveit-
inni. Ég vildi óska að bömin mín
hefðu getað notið þess sama, en
við því er ekki að búast. Fátt var
skemmtilegra að loknum löngum
og oft ströngum vinnudegi við hey-
skap en að slaka á og fara í útreið-
artúr og njóta lands og náttúm og
rabba um daginn og veginn og lífið
og tilvemna við þann besta frænda
sem til var. Þegar fór að líða að
sauðburði og réttum gat hann alltaf
átt von á mér úr Reylqavík og allt-
af var ég hjartanlega velkominn svo
aldrei verður fullþakkað.
Ámi var alla tíð mikill hestamað-
ur og virkur félagi í Hestamannafé-
laginu Þyt og var fyrir nokkmm
ámm gerður að heiðursfélaga. Þeir
em orðnir margir hestamir sem
hann hefur tamið og gert að gæð-
ingum.
Ami var sannarlega vinur vina
sinna, og var vinskapur okkar slíkur
að þar hefur aldrei fallið skuggi á,
enda hef ég alla tíð sótt mikið norð-
ur á Hvammstanga og ekki síður
Tryggvi, Hanna og Óskar. Mér
finnst það mikil sorg að yngsta
bamið mitt, Tryggvi Kristmar,
skyldi ekki fá að njóta Áma frænda
lengur. Mér finnst það lýsa mann-
kostum frænda míns hversu vel
hanntók eiginmanni mínum strax,
fagnandi og innilega og urðu þeir
miklir vinir. Bömum mínum var
hann eins og afi og átti í þeim hvert
bein.
Á hveiju sumri var farið í ferðir
um sýsluna og einstakir dalir tekn-
ir fýrir og skoðaðir nánar. I sumar
sem leið var farið um Blöndudal
og suður á Hveravelli, og á ég erf-
itt með að sætta mig við að það
hafi verið síðasta ferðin okkar sam-
an í þessu lífi.
Nú á þessu hausti höfum við
sannarlega orðið að skilja hversu
stutt er á milli lífs og dauða. Það
er eins og hendi hafi verið veifað.
í byijun ágúst sl. var ég á ferðinni
á Hvammstanga og þá sagði hann
mér að hann ætti eitthvað svo erf-
itt með svefn og væri lystarlítill á
mat, og síðari rak eitt annað og það
smá dró af honum þrótturinn en
hann fylgdist alltaf með öllu og
spurðist fyrir um eitt og annað.
Hann kvaddi svo þennan heim þann
28. okt. sl. á afmælisdegi Óskars
bróður síns og 10 ára hjúskaparaf-
mæli okkar hjónanna.
Ég hef verið beðin um af foreldr-
um mínum að koma fram þakklæti
fyrir allt og allar þær ógleymanlegu
stundir sem þau áttu með Áma.
Þar voru á ferðinni ekki bara bræð-
ur heldur einstakir trúnaðarvinir
og sprellikarlar.
Elsku Bogga mín og fjölskylda,
nú er stórt skarð í okkar hópi, en
minningin um góðan eiginmann og
yndislegan föður, tengdaföður, afa
og frænda mun græða sárin í hjört-
um okkar allra. Ég bið góðan Guð
að geyma minningu hans, og gefa
að honum líði vel þar sem hann er
núna í æðri heimkynnum. Hafí
elsku Ámi minn þökk fyrir allt frá
mér og minni fjölskyldu, foreldmm
minum og systkinum.
Við Tryggvi vottum ykkur öllum
heima á Hvammstanga okkar
dýpstu samúð og biðjum ykkur
Guðsblessunar um ókomin ár.
Kristín Hraundal
Jenný Jónsdóttir
Selfossi - Minning
Fædd 16. ágúst 1900
Dáin 3. nóvember 1988
Foreldrar hennar vom þau hjón-
in, Guðrún Sigmundsdóttir ættuð
frá Framnesi í Hraunshverfí á Eyr-
arbakka, og Jón Andrésson, bóndi
frá Litlu-Háeyri á sama stað.
Þau eignuðust 5 böm, sem öll
komust til hárrar elli utan eitt er
dó bamungt. Gíslína, f. 1884, d. ?,
Andrés, f. 1889, d. 1892, Guðjón,
f. 1893, d. 1972, Andrés, f. 1896,
d. 1978, og svo Jenný, sem var
þeirra yngst. Hún ólst upp á Litlu-
Háeyri með foreldmm sínum og
Hótel Saga Siml 1 2013
Kransa-og
kistuskreytingar.
Heimsendingarþjónusta.
Sími 12013.
Opið laugardaga
til kl. 18.00.
Kransar, krossar
W) og kistuskreytingar. w
Sendum um ailt land.
GLÆSIBLÓMIÐ
GLÆSIBÆ,
Álfhcimum 74. sími 84200
systkinum við hin algengu störf
bæði til sjávar og sveita eins og
þá gerðist.
Hún gjftist Jóni Bjarnasjmi,
formanni frá Eyfakoti, en hann var
formaður, bæði á Eyrarbakka og í
Þorlákshöfn, en gerðist seinni múr-
ari.
Þau eignuðust tvær dætur, Guð-
rúnu Jónu, sem gift er Baldri Karls-
syni, skipstjóra í Þorlákshöfn og
eiga þau 4 böm, og Sigríði, en þær
mseðgur hafa búið saman alla tíð.
Sigríður á eina dóttur sem ber nafn
ömmu sinnar og var nöfnu sinni
mikil gleðigjafi.
Báðar dæturnar reyndust henni
einstaklega vel og vom henni mikil
stoð og styrkur þegar halla tók
undan fæti og vom þær mæðgumar
sérlega samrýmdar á allan hátt, og
var heimili þeirra mjög vandað og
fágað á sinn einfalda máta.
Þegar ég var ungur drengur var
það venja að fara í jólaboð norður
að Litlu-Háeyri til íjölskyldunnar
þar, og svo komu þau aftur fram
að Smiðshúsum.
Ég hlakkaði mikið til þessara
boða, því þar var allt svo fínt og
fágað, hitinn af litla kolaofninum
var-svo góður og notalegur, manni
leið þama einstaklega vel í litlu
baðstofunni.
Eplaskífumar og annað meðlæti
er maður fékk með súkkulaði laða
ennþá fram í hugann minninguna
um þessar heimsóknir á ámm fá-
tæktar og fábreytileika í mat og
drykk.
Og það var aldeilis furðulegt hve
hægt var að gera þessi litlu og lágu
hús að mikilli höll í augum okkar.
Og þegar búið var að hlýja vel
upp og kveikja Ijós í hveiju skoti
t
JÓN KRISTINN MAGNÚSSON
frá Neskaupstað,
lést á St.Jósepsspítala í Hafnarfirði fimmtudaginn 10. nóvember.
Fyrir hönd vandamanna.
Rfkarður Magnússon.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarð-
arför móður okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR ÁSMUNDSDÓTTUR,
Efstalandl 24,
Reykjavfk.
Bjartey Friðriksdóttir, Þorsteinn Guðnason,
Jóhanna Friðriksdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Pálmi Friðriksson, Anný Ástráðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
þá var sannkölluð jólastemning yfír
öllu.
Sumum konum tekst það undra
vel að gera heimili sín þannig að
öllum er þar koma líði vel, án alls
íburðar á nokkurn hátt. Þar er
hreint og bjart yfír öllu og húsið
hefur fengið sál, sem hveijum og
einum þykir gott að vera samvistum
við. Jenna var ein af þessum konum.
Það fór ekki mikið fyrir henni út
í frá, hún undi sér best við heimilið
og fjölskylduna, fylgdist þó vel með
öllu og hafði skoðanir á hlutunum,.
og hún lét ekki hlut sinn fyrir nein-
um ef því var að skifta.
Guðjón bróðir hennar varð fyrir
þeirri sáru sorg að missa konu sína,
þá nýgiftur, af bamsforum er hún
ól honum tvíbura. Annan þessara
drengja Jóhann Benedikt tóku þau
Jenna og Jón að sér og ólu upp sem
sitt eigið bam.
Jóhann var einstaklega skemmti-
legur drengur og hvers manns hug-
ljúfí, augasteinn þeirra hjóna sem
þau bundu miklar vonir við.
En lífíð er stundum hart, órætt
og margslungið. Jóhann fórst í flug-
slysinu mikla er Glitfaxi fórst í
Héðinsfírði árið 1947, þá um
tvítugt. Þetta varð þeim mikið áfall
og sár harmur, sem seint eða aldr-
ei mun hafa gróið hjá þeim.
Hinn tvíburinn var Baldur er þau
hjónin Lovísa Jóhannsdóttir og
Olafur Helgason, kaupmaður á
Eyrarbakka tóku í fóstur og ólu
upp. Baldur er nú kaupmaður bú-
settur á Akranesi.
En lífíð hélt áfram sinn vanagang
þó með ýmsum breytingum einsog
gengur, og þetta sama ár fluttu þau
upp að Selfossi og var það aðallega
vegna þess að þar var miklu meiri
vinnu að hafa heldur en á Eyrar-
bakka.
Jón vann mest hjá Kaupfélag
Ámesinga, sem þá var að rísa með
miklum stórhug, bæði á Selfossi og
í Þorlákshöfn, hann var afbragðs
verkamaður og vandvirkur múrari
og bera verk hans þess merki enn
í dag. Hin síðari árin var Jenna
búin að dvelja á Sjúkraheimilinu á
Selfossi við gott atlæti og umönnun.
Eftir því sem- árin líða og ellin
færist yfír þá fækkar samferða-
mönnunum og þeir týna tölunni
einn og einn, en minning þeirra lif-
ir þó áfram.
Með þessum línum vil ég að sein-
ustu þakka og geymi í minningunni
gott og ánægjulegt samband í
gegnum tíðina, og sendi aðstand-
endum innilegar samúðarkveðjur.
Við munum og geymum með miklum yl
þær menjar, án nokkurs skugga,
um lítinn torfbæ með lágreist þil
og ljós úti í hveijum glugga,
um baðstofú-hlýjunnar blíðuseið,
sem bræddi af rúðunni klakann,
um dýrðlega kvöldið, sem kom - og leið,
um kerti, sem brann oní stjakann.
(Guðm. Böðv.)
Sigmundur Andrésson
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóöir og amma,
MAGNEA GUÐLAUGSDÓTTiR,
Hnotubergi 31,
Hafnarflröi,
andaðist á Bromton-sjúkrahúsinu í London 10. nóvember.
Halldór Jónsson,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
Móðir okkar,
BRYNDÍS ÞÓRARINSDÓTTIR,
Melhaga 3,
lést í Landakotsspítala aðfaranótt 11. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ragnheiður Árnadóttir,
Þórarinn Árnason,
Inglbjörg Árnadóttir.
S á i v* ■* t