Morgunblaðið - 21.12.1988, Side 59

88Gx Haaisasaa .12 HuoAauaivaiM .aiQAjanuoHOM
MÖRGUNBLÁÐIÐ, 'mÍÐ vfKÚDAGUR 2 í.' DESEMBER 1988*
82
59
Minning:
Jakobína Þórðardóttír
Ég kveð elskulega tengdamóður
mína, Jakobínu. Ég kom ung sem
tengdadóttir inn í fjölskylduna á
Hverfisgötunni, úr stórri fjölskyldu
út á landi. Mér fannst strax sem
ég hefði eignast mína eigin §öl-
skyldu og þar átti Jakobína sinn
stóra þátt með hlýju og væntum-
þykju. í tíu ár bjuggum við í sama
húsi og aldrei bar skugga á vinátt-
una. Það var yndislegt að koma upp
á loftið til hennar eftir hádegið
þegar búið var að taka til eftir
matinn og fá kaffisopa og brauð-
sneið með heimalagaðri kæfu, því
alltaf var hún að reyna að bæta á
mig nokkrum kflóum. Bömin elsk-
uðu ömmu sína mikið og gátu leitað
til hennar hvenær sem var og sóttu
mikið upp á loftið til hennar. Amma
fylgdist vel með öllu sem þau tóku
sér fyrir hendur. Dugnaðurinn og
myndarskapurinn var einstakur,
alltaf var eins og hún hefði nógan
tíma til að sinna öllum sem komu
til hennar þó að jafnan væri mann-
margt á heimilinu. Nú þegar jóla-
hátíðin fer í hönd, minnist ég með
söknuði þeirra góðu stunda sem við
áttum saman og ekki síst jólaboð-
anna á Hverfísgötu og síðar í
Háuhlíð þar sem öll fjölskyldan kom
saman og naut ríkulegra veitinga,
sem voru veittar af alúð og um-
hyggju á hlýju og fögru heimili.
Ég kveð elsku Jakobínu með virð-
ingu og þökk fyrir allt sem hún var
mér.
Dóra
Hún amma Jakobína er dáin. Það
var erfitt að sætta sig við það, því
hún skipaði stóran sess í lífi okkar
systkinanna. Það var alltaf að koma
til ömmu og afa, og alltaf gaman
gaf amma sér tíma til að vera með
okkur. Hún var alltaf glöð að sjá
okkur. Ófá eru dúkkufötin sem hún
prjónaði og saumaði handa okkur.
Hjá henni gerðum við margt. Alltaf
máttum við klæða okkur upp í fotin
hennar og fara í konuleik eins og
við kölluðum það. Þegar við gistum
hjá henni var það viss hefð að á
morgnana fengum við inniskó og
sloppa af henni, því við vildum vera
alveg eins og hún, og þannig fórum
við saman niður í eldhús og fengum
okkur morgunkaffi. Aldrei leiddist
manni hjá ömmu. Hún sagði okkur
sögur, við sungum og hlógum sam-
an. Það var alltaf gleði í kringum
hana.
Amma var alltaf stolt af sinni
stóru fjölskyldu. Hún var ákveðin
kona með stórt hjarta.
Nú er lífsgöngu ömmu lokið.
Erfitt er að horfa á eftir henni, en
við vitum að nú líður henni vel, því
hún er komin til afa, tveggja sona
sinna, Magnúsar og Ásmundar, og
horfinna vina.
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjóm blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins i Hafiiarstræti
85, Akureyrí.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfilegt er að
birta Ijóð eftir þekkt skáld, 1—3
erindi og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er birt-
ur. Meginregla er sú, að minn-
ingargreinar birtist undir fullu
nafni höfundar.
Minningin um ömmu Jakobínu
mun ávallt lifa sterkt í hjörtum
okkar. Minning um stolta, ákveðna
og hjartahlýja ömmu.
Berglind og Brynhildur
Þann 16. desember sl. andaðist
í Reykjavík frú Jakobína Þórðar-
dóttir. Jakobína fæddist á Akranesi
7. mars 1904. Foreldrar hennar
voru Þórður Stefánsson beykir í
Reykjavík og kona hans, Sigríður
Jónsdóttir. Jakobína giftist Einari
Ásmundssyni 23. október 1926, en
hann lést 28. nóvember 1981. Börn
þeirra voru átta, en tveir synir lét-
ust á besta aldri.
Ég kynntist Jakobínu fyrir rúm-
um 30 árum er ég giftist elsta syni
hennar. Það var alltaf mjög náið
samband á milli þeirra svo ferðir
okkar voru mjög tíðar á heimili
hennar og gagnkvæmt. Það var
okkur því mikil gleði að hún skildi
treysta sér heim til okkar sunnu-
daginn 11. desember sl. Það var
fagurt veður þennan dag svo við
ákváðum að keyra um bæinn og
líta á ljósadýrðina og naut Jakobína
þess innilega, þar sem borgin var
fagurlega skreytt. Þegar við kvödd-
um hana bað hún okkur um að
koma aftur og endurtaka þetta.
Það var margt í fari hennar sem
vert er að minnast. Hún stjómaði
íjölmennu heimili þar sem mikið var
um gestakomur og þess vegna átti
hún oft langan vinnudag. Hún naut
þess í ríkum mæli að veita vel gest-
um og gangandi og það fór henni
einkar vel úr hendi.
Fimmtudaginn 15. desember
komum við hjónin síðast til Jakob-
ínu. Liðið var á heimsóknartímann,
hún sat þá í stól og beið kvöldverð-
ar. I fyrsta skiptið og síðasta bað
hún mig um aðstoð við að borða.
Var okkur þá ljóst hvað heilsu henn-
ar hafði hrakað. Sama hugsun mun
hafa bærst með okkur báðum, við
vorum að mætast og skilja í hinsta
sinn hér á jarðlífssviði. Við kvödd-
um hana við rúmið, hlúðum að henni
sænginni. Daginn eftir var hún
horfín til æðri heima.
Við erum fátækari eftir á. Einni
göfugri konu færri.
Að Jakobínu Þórðardóttur stóðu
traustir stofnar, hún var af þrótt-
miklu fólki komin, hlaut í vöggu-
gjöf margar bestu eigindir ættar-
innar og var mótuð af áhrifum
borgfirskrar menningar. Hún var
höfðingi í sjón og raun. Verk sín
leysti hún af hendi á þann veg að
það færði henni sæmd. Það kom
því að sjálfu sér að hún hlaut virð-
ingu og traust og að eftir henni var
tekið hvar sem hún fór.
Kynni mín við Jakobínu veittu
mér bæði ánægju og lærdóm. Það
var svo margt í fari hennar sem
aldrei gleymist, og þegar eigi var
um neinn frest að ræða framar sá
ég Jakobínu stærsta. Ég dáðist að
hugprýði hennar í lok hennar
lífsgöngu.
Osk okkar og bama okkar er sú
að henni líði vel. Böm okkar þakka
ömmu sinni allar ógleymanlegár
stundir og gleði sem þau nutu á
heimili ömmu og afa og hafa margs
að minnast sem þau geyma í hjarta
sínu.
Við kveðjum þessa mætu konu
méð virðingu og heilli þökk. Þá má
okkur sem unnum henni og áttum
hana vera efst í huga þökkin fyrir
líf hennar, þökk til föður lífsins,
fyrir þá gjöf sem hann bar okkur
í henni.
Góð kona er gengin, fjölskyldan
þakkar henni langa samfylgd.
María
Frú Jakobína Þórðardóttir lést
hinn 16. þessa mánaðar. Hún var
á 85. aldursári, fædd á Akranesi
hinn 7. mars 1904. Hún var ekkja
eftir afburðamanninn og brautryðj-
andann Einar heitinn Ásmundsson
í Sindra, en hann var jafnan kennd-
ur við það fyrirtæki, sem hann
stofnaði af stórhug og rak af mik-
illi atorkusemi meðan hans naut við.
Frú Jakobína var ein af þessum
þróttmiklu og sterku en jafnframt
hæglátu konum, sem vinna störf
sín í kyrrþey. Hún var kjölfestan í
lífí fjölskyldunnar. Hún bjó manni
sínum og bömum, barnabömum og
bamabamabömum þann griðastað
á heimili þeirra að Háuhlíð 20, sem
þau gátu jafnan leitað til, fengið
uppörvun, styrk og þátttöku í gleði-
stundum. Heimili þeirra Einars og
Jakobínu einkenndist af smekkvísi
og þau voru höfðingjar heim að
sækja. Þangað var gott að koma.
Einar og Jakobína eignuðust 8
böm, eina dóttur og sjö syni. Tveir
þeirra em nú látnir. Böm þeirra
og bamaböm em í dag orðin mörg.
Öll em þau hið ágætasta fólk, sem
sækir stórhug og jákvætt viðhorf
til lífsins til foreldra sinna, afa og
ömmu, langafa og langömmu,
þeirra frú Jakobínu og Einars heit-
ins.
Við hjónin vottum fjölskyldu frú
Jakobínu og aðstandendum öllum
innilegustu hluttekningu og samúð.
Við munum ætíð minnast hennar
og Einars með hlýhug og þakklæti.
Guðrún R. Eiríksdóttir,
Jónas A. Aðalsteinsson
Jakobína Þórðardóttir lauk sínu
lífsstarfi þann 16. desember síðast-
liðinn. Hún var fjórða bam Þórðar
Stefánssonar beykis í Reykjavík og
Sigríðar Jónsdóttur konu hans.
Systkini Jakobínu vom: Ásgeir
stýrimaður (1897—1925), Ólafur
jámsmiður í Borgamesi (1898—
1963), Guðjón skósmíðameistari í
Reykjavík og formaður Lúðrasveit-
ar Reykjavíkur í fijölda ára (1901—
1952), Bjöm forstjóri í Reykjavík
(1910—1987) og uppeldissystir
hennar, Nanna Aðils húsmóðir í
Reykjavík.
Jakobína fæddist á Akranesi 7.
mars 1904 og sleit þar bamsskón-
um. Hún fluttist til Reykjavíkur
með foreldrum sínum ung að ámm
og bjó í Bergstaðastræti 37.
Jakobína giftist Einari Ásmunds-
syni jámsmið 1926. Þau hófu bú-
skap hjá foreldmm hennar en árið
1928 fluttu þau í bakhús á Hverfis-
götu 42 og var þar einnig Sindra-
smiðjan til húsa. í stríðsbyijun
byggðu þau stórhýsi, á þeirra tíma
mælikvarða, á sömu lóð. Þegar hér
var komið sögu hafði Sindra-smiðj-
unni vaxið fiskur um hrygg og var
orðið stórfyrirtækið Sindra-stál. Þó
að Einar í Sindra hafí verið bráð-
duglegur og komist í álnir af eigin
rammleik má telja víst að hann
hefði ekki komist svo langt sem
raun bar vitni án Jakobínu, traust-
ari bakhjarl var vart að finna. Jak-
obína og Einar vom einstaklega
samrýnd hjón. Stijálum frístundum
eyddu þau í hestamennsku og ferð-
uðust saman til útlanda, meira en
tíðkaðist á þeim ámm. Þau vom
höfðingjar hinir mestu og vom
margir sem nutu góðs af. Þau eign-
uðust átta böm; Ásgeir fram-
kvæmdastjóri, f. 1927, Ásmundur
framkvæmdastjóri, f. 1929, en hann
lést af slysfömm árið 1965. Þórður
framkvæmdastjóri, f. 1930, Sigríð-
ur húsmóðir, f. 1933, Óskar Helgi
vélstjóri, f. 1936, Magnús búfræð-
ingur, f. 1938, en hann fórst í
bflslysi 1963, Ragnar viðskipta-
fræðingur, f. 1943, og Bjöm innan-
hússarkitekt, f. 1946.
Jakobína rak heimili þeirra hjóna
af einstökum myndarbrag, þætti
mörgum nóg um að hafa 14 manns
í mat daglega. Hún var forkur til
vinnu og góður vinnuveitandi sem
sannast best á því að þær stúlkur
sem vom hjá henni í vist héldu
tryggð við hana alla tíð.
Jakobína var einstök kona, lynd-
isgóð, traust og sterk, mannkær-
leikurinn var henni eiginlegur. Þeg-
ar heilsu Einars tók að hraka hjúkr-
aði hún honum til dauðadags ósér-
hlífin sem fyrr.
Niðjar Jakobínu og Einars nálg-
ast nú sjötta tuginn og var með
ólíkindum hvað þau ræktuðu frænd-
garð sinn af mikilli alúð.
Jakobína var ekki hávaxin kona
en æðmleysið og hlýjan sem frá
henni stöfuðu gerðu hana stóra.
Ég þakka forsjóninni fyrir að
hafa átt ömmu Jakobínu að vini.
Ég vil trúa því að hún hafí gert
mig að örlítið betri manneskju.
Minningin um góða konu lifír.
Ragnhildur
100% siUdnærtáínaður
áalla fgölskykkma
Þaðgerasér
ekkiallirgrein
fyrir því, hvað
þaðerþýðingar-
mikið fyrir heils-
unaaðlátasér
ekki verða kalt.
Islenska ullin er mjög góö og er betri en allt annað, sérstaklega í miklum kulda
og vosbúð. En í dag ferðumst við á milli heimilis og vinnustaöar í bílum og förum
frá hlýjum heimilum okkar á hfýja vinnustaöi. Þessar stuttu ferðir geta veriö ansi
kaldar og jafnvel öriagarikar ef við verjum okkur ekki fyrir kuldanum. Hér kemur
silkið sem lausnin. Silkiö er mjög hlýtt en aldrei óþægilega hlýtt; það bókstaflega
gælir við hönjndiö. Silkið er örþunnt og breytir því ekki útliti ykkar. Þið veröiö áfram
jafn grönn þótt þiö klæöist þvi sem vöm gegn kulda. Því er hakfiö fram í
indverskum, kírrverskum og fræöum annarra Austurianda aö silkiö vemdi likamann
í fleiri en einum skilningi.
. N ATTURUL JSE KIXIIIMGABÚÐIIM
POSTKRQFUSALA - SMASALA - HEILDSALA. SIMAR 10262 - 10263. LAUGAVEGI 25.
KULDANUM?
2.- 4. vinningur
5.- 9. vinningur
COUPÉ SLX
SUNNY SLX
80 AUKAVIN3MTNGAR
50.000.00 kr. yöruúttekt
hjá Gunnari Ásgeirssyni h.f.
I—MIÐI NUMER
\ ? ? ? ? ? \
(tíJ
Husqvarna
SAWO
Vinningar eru skattfrjáisir
,--VERÐ KR.-----,
I 450.00 I
Upplýsingar um vinninga i simsvara
91-686690 og á skrifstofu félagsins
i sima 91-84999
Dregið 24. desember 1988
SIMAHAPPDRÆTTI
1988
STYRKTARFELAG
LAMADRAOG FATLAÐRA
Háaleitisbraut 11-13 Reykjavik