Morgunblaðið - 23.12.1988, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. DESEMBER 1988
wiyöl umversal rre*s byndicate „Hvern\g l/Acir pér?, ] e-itihuak áknitnn a 1 yessi kjukHngur uar 'rtinn pegar tecj sQuð

ást er...
ia-4
... viðskiptum seðri.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
® 1988LosAngelesTimesSyndicate
Bara einn hring í viðbót
og þá verður þú mótor-
hjól...?
Fyrir svo sem mánuði
siðan keypti ég hér hjá þér
Asíu-dverg-hund___
HÖGNI HREKKVISI
5TEININUM/ "
Að sjá hlutina í samhengi
Til Velvakanda.
í Velvakanda laugardaginn 17.
desember sl. bað „íslendingur" þess
til Guðs, að ekki fyndist markaður
fyrir íslenzkt lambaket í útlpndum,
svo hlífa mætti gróðurlendi íslands.
Ráðherra einn viðraði þá hugmynd
um daginn, að fólk hætti að borða
kindakjöt, sem til yrði á ofbeittum
afréttum. í viðkvæmum málum
hættir löndum okkar oft til þess að
missa dómgreind í hita umræðunn-
ar. Skoðum þessi tvö atriði nánar:
Okkur íslendinga skortir sárlega
útflutningsvöru til gjaldeyrisöflun-
ar. Helzt er þar að byggja á físki
og orku (í formi stóriðjuafurða); það
sýnir reynslan okkur. Fiskinn sækj-
um við í viðkvæma auðlind, rétt
eins og gróðurlendi landsins er.
Ættum við að biðja um og vona,
að ekki fyndust frekari fiskmarkað-
ir, eða fískverð hækkaði alls ekki,
þannig að ekki yrði harðar sótt í
þessa lífsnauðsynlegu auðlind?
Bamaskapur væri það. Við reynum
heldur að stýra veiðunum; rækta
þannig miðin og styrkja þau að
hætti hins góða bónda.
Nú, stóriðjan krefst orku. Við
þurfum að virkja íslenzk fallvötn.
Stíflu í Austur-Fljótum; hinu feg-
ísturog
óðureyðing:
onandi
nnst el
arkaður!
Til Velvakanda.
Landeyðing, þ.e. eyðing
bg jarðvegs, er víða mikil á r
nnett.i. t>að n,Wria K,ft .f
ursta gróðurlendi, var sökkt fyrir
mörgum árum. Nú er verið að beizla
Blöndu, þar sem líka þarf að
drekkja töluverðu gróðurlendi.
Þetta er varanleg gróðureyðing, að
vísu talin nauðsynleg vegna þarfa
orkuiðnaðarins, og þess að við þurf-
um að afla þjóðinni gjaldeyris.
í stað kindakjöts og annars kjöts
af grasbítum gætum við m.a. kosið
okkur kjöt af komöldum dýrum,
ellegar stóraukið fiskát. Skoðum
það.
Komið þurfum við að flytja inn,
samskonar kom og mettað gæti
hungur þeirra milljóna jarðarbama
er nú svelta í veröldinni. íhugum
þá hlið núna rétt fyrir jólin er við
greiðum gíróið til Hjálparstofnunar-
innar og er við kýlumm vömbina á
aðfangadagskvöld. Einhvem gjald-
eyri þyrftum við nú líka til kom-
kaupanna (það er að segja fleiri
þorska). Hollt væri að auka fískát,
en með því værum við raunar að
ganga á eitt af því fáa, sem um
þessar mundir getur skaffað þjóð-
inni gjaldeyri vandræðalítið.
Skoðaðu þetta samhengi „íslend-
ingur", áður en þú kemur með fleiri
tillögur í málinu. Skoðáðu svo til
dæmis þau svæði landsins, sem eru
utan hálendis eldfjallasvæðanna,
þar sem sauðkindin á rótarþykku
graslendinu getur undir natni og
forsjá íslenzka bóndans og við
„rétta" gengisskráningu skaffað
þér og okkur hinum vel þeginn
gjaldeyri.
Þú ert kannski á leið til sólar-
landa? Ef til viil vantar þig farsíma
eða aðrar nauðþurftir? Kannski
þarf að auka ögn við birgðimar í
kjallaranum? Til alls þessa kæmi
gjaldeyrir sér vel, eða heldurðu það
ekki? Bjarni Guðmundsson
Jól með vímu hvorki hrein né heilög
Til Velvakanda.
Jolin eru í nánd. Þetta er hátíð
hátíða þar sem allir venjulegir menn
reyna að útiloka allt sem óhreint
og saurugt er. Hrein jól. Jól með
vímu em ekki hrein, þau eru ekki
Gamall sjómaður, Ámi Jóhanns-
son, hafði samband við Velvakanda
og kvaðst vilja koma á framfæri
þeirri ábendingu til þeirra sem hafa
bein eða óbein afskipti af aðstoð
við fólkið á jarðskjálftasvæðunum
í Sovétrílqunum, hvort ekki væri
athugandi fyrir okkur íslendinga
að senda fólkinu þar matargjafir.
heilög. Munum það. Menn nefna
stundum áfengið „tárið“, þá er það
í fylgd með öryggisleysi, sorg, jafn-
vel vonleysi. Þetta staðfestir reynsl-
an. Við höldum jól í 13 daga. Ára-
mótin eru þar inní og þá kemur
Var honum efst í huga að skap-
legra væri að gefa nauðstöddu fólki
umframframleiðslu en að láta jarð-
ýtur grafa kjötið. Vonaði hann að
þessi ábending yrði athuguð gaum-
gæfílega og týndist ekki eða yrði
grafín og gleymd að fáum dögum
liðnum.
uppgjörið. Uppgjörinu komumst við -
ekki hjá en hvemig geram við það
upp.
Ef við hlustum á frelsarann og
leiðbeiningar hans þá verður upp-
gjörið auðveldara og okkur óhætt
í hálum heimi. Oft hvarlar sú hugs-
un að mér, hvemig stendur á allri
þessari vimu þegar hún getur ekki
gert okkur neitt gott. Kannski er
þetta eitt af því sem við skiljum
ekki. En eigum við ekki að hugsa
alvarlega, láta jólagleðina verma
okkur og fara ekki til spillis og bjóða
nú hveijum öðram af hug og hjarta
gleðileg jól. Væri það ekki besta
jólagjöfín fyrir landið okkar. Vissu-
lega. Og með þetta í huga sendi
ég öllum landsmönnum óskir um
sönn jól og farsæld til framtíðar.
Arni Helgason
Gefum nauðstöddum
umframframleiðsluna
Víkveiji skrifar
Elliðaámar era sannarlega ein
af perlum Reykjavíkur og með
ólíkindum að góða laxveiðiá sé að
fínna í miðri höfuðborginni, á milli
tveggja fjölmennra íbúðarhverfa.
Sumar jaftit sem vetur hafa ámar
mikið aðdráttarafl og gönguleiðim-
ar í dalnum einstaklega skemmti-
legar. Margt er að skoða þarna og
sífellt fleiri leita í þetta friðland,
aðeins steinsnar frá skarkala og
stressi.
Neðst i Elliðaánum, neðan við
brýmar, er veiðistaður, sem kallað-
ur er Eldhús. Oft hefur Víkveiji séð
lax stökkva þama að sumri og veiði-
menn landa físki. Á laugardaginn
síðasta var þó annar gestur á þess-
um slóðum. Selur velti sér þar í
rólegheitunum og fylgdist af for-
vitni með mannfólkinu á bakkanum.
Á sumardegj hefði trúlega orðið
uppi fótur og fít, en núna skemmti-
legt krydd í göngutúrinn. Kannski
er þessi heimsókn selsins merki um
mikla fjölgun þessara dýra við
landið. Þá um leið fara einhveijir
öragglega að tala um samkeppnina
um nytjafískana og útbreiðslu orma
í fiski. Ef til vill er þó ekki ástæða
til að fara djúpt í fræðin, kannski
var þama bara á ferð unglingur í
leit að ævintýrum?
XXX
Bækur era stór hluti blaða-
efnis þessa dagana, fréttir
um útkomu bóka, dómar um efni
þeirra og viðtöl við bókarhöfunda.
Margt af þessu hefur Víkveiji
dagsins lesið, misvel að vísu, enda
um misjafnt efni að ræða. Víkveija
dagsins er sagt, að áður fyrr hafí
bókagagnrýnendur blaðanna ekki
síður verið pólitískir en leiðarahöf-
undar þeirra og þá hvergi sparað
stór orð, þegar lyfta þurfti undir
þóknanlegt skáld eða rakka annað
niður. Þetta hefur breyst til batnað-
ar eins og annað í blaðamennsk-
unni. Flestir gagnrýnendur reyna
að segja kost og löst á efni bóka
án þess að vera með persónulegan
skæting eða svívirðingar í greinum
sínum.
En auðvitað villast menn enn af
vegi í þessum efnum sem öðram. í
Þjóðviljanum birtist á dögunum
umsögn um tónleika í Langholts-
kirkju, eða alla vega voru þeir einir
í fyrirsögn greinarinnar. En þegar
út í miðja umsögnina kom, sleppti-
tónlistinni, því þá kom greinar-
höfundur auga á séra Sigurð Hauk
Guðjónsson á tónleikunum. Kom í
ljós að greinarhöfundur hafði fyrir
tónleikana verið að glugga í bók
um Sigurðar, sem nýkomin er út.
Segir greinarhöfundur, að bókin
virðist skemmtileg og áhugaverð,
enda Sigurður að dómi greinar-
höfundar maður merkur og með
betri prestum á landinu. En ekki
hafinn yfír gagnrýni segir greinar-
höfundur og fer úr tónlistargagn-
rýni yfír í bókagagniýni, sem reynd-
ar fer út í persónugagniýni. Og
greinarhöfundur tekur hamskiptum
með þessu líkt og í hann hafí hlaup-
ið illur andi. Þannig ft'allar greinar-
höfundur um þann hluta af starfí
séra Sigurðar og trú, sem tengd
er huglækningum, þar á meðal sam-
starf hans við Einar heitinn á Ein-
arsstöðum. Og þá er nú hleypt af
stóru kanónunni, því séra Sigurður
fer þar undan í gervi lífslygara og
andstyggð almættisins. Minna má
það ekki vera, fyrst einn af betri
prestum á landinu á í hlut. Það var
aldeilis heppilegt að verri prestar
en Sigurður komu ekki á bók fyrir
þessi jól eða fóru á tónleikana I
Langholtskirkju!
Víkveija dagsins er ljúft að taka
undir með greinarhöfundi Þjóðvilj-
ans, að Sigurður Haukur Guðjóns-
son er merkur maður og mikill
prestur. En í síðasta hluta Þjóðvilja-
greinarinnar er ómaklega að Sig-
urði Hauki vegið. Það er þó ekki
bara önnur skoðun en greinarhöf-
undur Þjóðviljans hefur á séra Sig-
urði og hans starfi heldur bregður
Víkveija dagsins líka sem blaða-
manni, þegar hann les svona rætinn
texta. Greinarhöfundi Þjóðviljans á
Víkveiji ekki önnur orð að gefa en
taka undir með heiti bókarinnar um
Sigurð Hauk : „Guð almáttugur
hjálpi þér.“