Morgunblaðið - 30.05.1989, Page 34

34
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. MAÍ 1989
Minning’:
Fjóla Brynjólfs-
dóttir frá Hrísey
Fædd 15. janúar 1926
Dáin 20. maí 1989
Kailið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og alit.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Sb. 1886 - V. Briem)
í dag er til moldar borin ástkær
'-frænka mín og nafna, Fjóla Brynj-
ólfsdóttir frá Hrísey. Á stundu sem
þessari skortir mann orð, en samt
er svo margt að segja. Stóra Fjóla
var alltaf hress og gott var að sækja
hana heim. Mér fannst ekki ama-
legt að fá að koma í heimsókn þeg-
ar ég var lítil. Fá að skoða kisuna,
drekka mjólk og borða smákökur.
Hún var alltaf tilbúin með opinn
faðminn á móti öllum, reiðubúin að
hjálpa, hvernig sem á stóð hjá
henni. Hún var jafnframt dul, og
því komu veikindi hennar mér í
opna skjöldu. Það var ekki laust
við að maður tryði þessu ekki og
innst inni hvíslaði rödd sem sagði
— þetta getur ekki komið fyrir hana
Stóru mína. En maður fær ekki
breytt vilja Guðs og því er hún Stóra
farin í langferðina sem við eigum
öll fyrir hendi einhvern tímann.
En ljós hennar mun skína skært
í huga mínum og minningin um
góða frænku mun aldrei gleymast.
Um leið og ég kveð stóru Fjólu
sendi ég mínar einlægustu samúð-
arkveðjur til Kára, Kristjáns og
allra ættingja og vina. Guð blessi
ykkur öll.
Fjóla Hauksdóttir
Látin er í Reykjavík Fjóla Brynj-
ólfsdóttir, Hraunbæ 138, og fer
útför hennar fram í dag, 30. maí.
Fjóla var önnur yngsta dóttir
Brynjólfs Jóhannessonar útvegs-
bónda og konu hans, Sigurveigar
Sveinbjörnsdóttur, sem lengst af
bjuggu í Hrísey. Systurnar voru
fimm, en bræðurnir þrír. Sóley heit-
ir tvíburasystir Fjólu, en hennar
maður er Sigurður Pétursson. Lát-
inn er einn bróðirinn, Jóhannes, er
lést tæplega fímmtugur úr hjarta-
áfalli.
Fjóla fæddist 15. janúar 1926
og var því 63 ára. Hún hafði verið
veik sl. ár, versnaði snögglega og
lifði aðeins örfáar vikur eftir það.
Eins og fyrr segir ólst Fjóla upp
í stórum systkinahópi og var sam-
heldni þeirra mikii alla tíð. Þannig
bjuggu þau öll hér á Reykjavíkur-
svæðinu, nema Sigtryggur, kvænt-
ur Sigrúnu Pálsdóttur sem býr á
Húsavík, eftir að hafa flutt á ýms-
um tímum úr Hrísey. Sérstakiega
var kært á milli tvíburanna og
bjuggu þær með bróður sínum Jó-
hannesi þar til þær giftust, og allt-
af hafa þær búið nálægt hvor ann-
arri síðan.
Fjóla giftist Kára Eysteinssyni,
sem lengst af hefur starfað hjá
Rannsóknarstofnun byggingariðn-
aðarins. Einn kjörson eiga þau,
Kristján, sem þau tóku barnungan
en er nú um þrítugt.
Önnur systkini Fjólu en ég hefí
minnst á eru: Jórunn fyrrum kaup-
maður í Reykjavík og vinnur enn
að verslunarstörfum, var gift Hauki
Þorsteinssyni, Ásta, gift Alfreð
Kristjánssyni, Sigurður, kvæntur
Helgu (Deddu) Schiöth, og Hallfríð-
ur, gift undirrituðum. Öll eru þau
systkin trúverðug, dugleg og um-
fram allt hjálpsöm. Höfum við Fríða
oft notið þess að börnin okkar áttu
góða að þar sem þeirra naut við
og þá ekki síst Fjólu.
Fjóla verður mér alltaf minnis-
stæð sem einstaklega heilsteypt og
hæfileikarík manneskja, enda vin-
sæl og því vinmörg. Félagslynd og
rausnarleg. Veifiskati var hún eng-
inn, hún hafði ákveðnar skoðanir
og hélt þeim fram með prúð-
mennsku og stillingu, en hætti
umræðum áður en hitnuðu og allir
vissu hvað hún meinti fyrir það.
Ánægðasta sá ég hana þegar
margir gestir voru hjá henni og
minnist ég þess t.d. að meðan ibúð
þeirra hjóna rúmaði nánasta skyld-
fólkið, þá voru alltaf jóladagsboð
hjá þeim.
Meðan tengdafaðir hennar, Ey-
steinn, bjó, þá naut ég þeirra for-
réttinda hjá henni, að hún gaukaði
að mér mörg haust nokkrum
kjömmum sérstaklega völdum.
Hæfileikaleysi mitt til að afla
okkur Fríðu berja hefur hún oft
„reddað“. Stundum hef ég borðað
ber eða sultu eða drukkið saft,
„þetta er frá henni Fjólu".
Það er margur sem má vera
þakklátur henni og það er nú eigin-
lega ástæðan til þess að ég minnist
hennar á prenti. Ég gleymdi oft að
þakka henni, en eitt er víst að þakk-
látur er ég. að hafa kynnst slíkri
manneskju. Ef maður lærir ekki
eitthvað gott af slíkri persónu, þá
er illa farið, svo miklu hafði hún
að miðla.
Fjóla vann bæði utan og innan
heimilis. Lengst af hjá Olíuverslun
íslands, en síðustu árin hjá Olíufé-
laginu hf., þar til máttinn þvarr.
Fjólu duldist ekki ferðalagið, sem
var í nánd. Hún kveið engu, gerði
vel „sjóklárt" og það. var hreint
borð þegar kallið kom.
Ég hef ávallt aðhyllst þá skoðun,
að ekki lendi allir í sömu deild,
þegar vistaskiptin fara fram. Það
sé ekki víst að margir komist í úr-
valsdeildina strax, en ef það er
hægt þá fer Fjóla þangað beint.
Við hjónin vottum Kára og Krist-
jáni samúð okkar og hinni látnu
virðingu okkar.
Markús Guðmundsson
Ástkær móðursystir mín, Fjóla
Brynjólfsdóttir, lést hinn 20. maí
sl. eftir stutta sjúkdómslegu. Það
kom mér á óvart því að fjórum
dögum áður heimsótti ég hana á
sjúkrahúsið og var hún þá mjög
andlega hress og kát. Ég vissi
reyndar að hún átti við alvarleg
veikindi að etja en ég fýlltist bjart-
sýni og vonaði að allt færi á besta
veg. Skömmu síðar hrakaði henni
og varð hún að gangast undir erfíð-
an uppskurð og komst hún ekki
aftur til meðvitundar.
Fjóla ólst upp í stórum systkina-
hópi hjá foreldrum sínum, Brynjólfi
Jóhannessyni útgerðarmanni (d.
1977) og Sigurveigu Sveinbjörns-
dóttur (d.1960) í Hrísey. Böm
þeirra hjóna átta að tölu komust
öll á iegg, en þau vom: Jómnn,
Ásta, Jóhannes (d. 1962), Sigtrygg-
ur, Sigurður, Hallfríður og að lokum
vom yngstar tvíburasysturnar Fjóla
og Sóley.
Sigurveig móðir Fjóiu veiktist af
berklum og dvaldist um þriggja ára
skeið á Vífílsstöðum, þar til hún
lést þar árið 1950. Á þessum ámm
fluttist Brynjólfur til Reykjavíkur
og bjó í Efstasundi 96 hjá börnum
sínum Jóhannesi, Fjólu og Sóleyju.
Smám saman fluttust öll systkinin
nema Sigtryggur til Reykjavíkur,
en hann hefur verið búsettur á
Húsavík. Sterk fjölskyldubönd og
samheldni hefur verið mikil meðal
systkinanna og var þá oft komið
saman í Efstasundinu. Bemsku-
minningar mínar tengjast heim-
sóknum þangað með foreldram
mínum og var þá oft glatt á hjalla.
Tilhlökkunin var jafnan mikil að
komast í Efstasundið því að þar var
oft bragðið á leik með okkur krökk-
unum undir forystu þeirra systra,
Fjólu og Sóleyjar. Þegar ég hugsa
til baka fyllist ég þakklæti fyrir að
hafa fengið að njóta návistar Fjólu,
sem var í mínum huga engin venju-
leg frænka, heldur miklu frekar
eins og systir eða einstök vinkona.
Árið 1961 giftist Fjóla eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Kára Ey-
steinssyni, rannsóknamanni hjá
Rannsóknastofnun byggingariðn-
aðarins. Þau eiga einn fósturson,
Kristján, sem þau tóku að sér ung-
an að áram og ólu upp. í byrjun
hjúskapar síns bjuggu Kári og Fjóla
við Langholtsveg, en fluttu þaðan
að Háaleitisbraut og loks í Hraun-
bæinn þar sem þau hafa búið ætíð
síðan. Þar var Fjóla í góðu nábýli
við hana Sóleyju systur sína, enda
hafa þær ávallt verið mjög nánar
vinkonur og samrýmdar.
Fjóla starfaði um margra ára
skeið við símavörslu og bókhald hjá
Olíuverslun Islands en hætti þar
störfum ásamt fjölmörgu öðra
starfsfólki eftir allmikið umrót í
fyrirtækinu. Hún taldi eins og
margir aðrir að ýmsir í fyrirtækinu
hefðu verð órétti beittir og slíkt gat
hún ekki þolað. Eftir það starfaði
hún við sömu störf hjá Olíufélaginu
eða alit til dánardags.
Eftir að ég giftist og eignaðist
fjölskyldu varð engin breyting á
góðu sambandi okkar Fjólu. Bömin
mín hafa fengið að njóta þess ást-
fósturs og hlýju í ríkum mæli sem
hún hafði til að bera. Ofáar stund-
irnar hafa þau verið í heimsóknum
hjá Kára og Fjólu frænku við spila-
mennsku, mjólkurdrykkju og smá-
kökuát. Þetta hafa verið meðal
þeirra ljúfustu stunda. Nokkram
sinnum dvöldu þau í sumarbústað
Olíufélagsins við Laugarvatn um
vikutíma í hvert skipti. Alltaf var
fjölskyldu minni boðið í heimsókn
í veislumat og einhvetju barninu
boðið að dvelja hjá þeim í bústaðn-
um áfram það sem eftir var af dvöl
þeirra þar.
Ófá vora þau skiptin sem við
voram saman í sumarbústað í sum-
arleyfum. Þá fann maður mjög vel
hversu næma tilfinningu hún hafði
fyrir náttúranni og umhverfinu.
Hvarflaði þá oft hugur hennar til
eyjarinnar litlu í Eyjafirðinum, þar
sem hún sleit barnsskónum, og átti
svo djúpar og ijúfar rætur í hjarta
hennar. Alla tíð hefur hún, reyndar
eins og önnur systkini hennar, ver-
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HERMANN JÓHANNESSON,
Eyjabakka 10,
Reykjavfk,
lést í Landspitalanum aðfaranótt sunnudagsins 28. maí.
Guðbjörg Guðbrandsdóttir,
Guðbrandur Hermannsson, Hjðlmfrfður Hafliðadóttir,
Þorsteinn Hermannsson, Sigrfður Gunnarsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR JÓN HJALTASON,
Lindarbraut 39,
Seltjarnarnesi.
lést á heimili sínu laugardaginn 27. maí.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík, mánudaginn 5.
júní kl. 10.30.
Unnur Guðjónsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabarn.
t
Eiginmaður minn,
PÉTUR PÁLSSON,
Hraunbraut 1,
lést sunnudaginn 28. maí.
Steinunn Sæmundsdóttir.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN LUNDBERG
rafvirkjameistari,
Neskaupstað,
verður jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju í dag, þriðjudaginn 30.
maí, kl. 14.00.
Þorsteinn Kristjánsson, Björk Aðaisteinsdóttir,
Sigurbergur Kristjánsson, Hafrún Kristjónsdóttir,
Jóhann Sigurður Kristjánsson, Ólöf Sigurðardóttir,
Kristján Örn Kristjánsson, Aðalbjörg Einarsdóttir
og barnabörn.
ið afar stolt af æskustöðvum sínum
og upprana í Hrísey. Mér er sér-
staklega minnisstætt þegar ég
dvaldi í sumarbústað í Flatey á
Breiðafirði um vikutíma fýrir tveim-
ur áram. Systurnar Fjóla og Sóley
komu í heimsókn ásamt eigin-
mönnum sínum og dvöldu þau hjá
okkur í nokkra daga. Svo heppilega
vildi til að veður var einstaklega
gott allan þann tíma sem við voram
í eynni og var bæði mjög hlýtt og
sólríkt. Kyrrðin, sjávarloftið og sól-
arlagið var með eindæmum fagurt
og víðsýnt til allra átta. Hrifning
Fjólu var ólýsanleg og fannst henni
greinilega umhverfínu svipa mjög
til æskustöðvanna. Þetta var
ógleymanlegt frí og höfum við
frænkumar oft rifyað það upp með
þakklæti.
Fjóla Brynjólfsdóttir var mikil
mannkostakona sem ekki verður
lýst í fáum orðum.. Aðalsmerki
hennar voru kærleikur og tryggð.
Ekkert var henni fyarlægara en
veraldleg gæði og hégómi. Hún var
vel gefín og fróð um margt er
snerti land og þjóð. Ættfræði og
íslenskar plöntur voru henni mjög
hugleiknar og var hún bókstaflega
eins og hafsjór af fróðleik um þessi
efni. Skapgerð Fjólu einkenndist
af glaðværð og höfðingsskap. Hún
var með eindæmum gestrisin og
lagði mikla rækt við frændsemi og
vináttu. Fjóla og Kári hafa alltaf
verið ákaflega dugleg og samhent
við að bjóða fjölskyldunni heim og
laða hana að sér. I huga fjölskyldu
minnar hefur boð hjá þeim á jóla-
dag átt fastan sess og verið ómiss-
andi hluti af hátíðahaldinu.
Allt þar til fyrir um ári var Fjóla
mjög heilsuhraust. Eftir það höfum
við öll vitað að hún hefur ekki geng-
ið heil til skógar. Hins vegar vildi
Fjóla aldrei gera neitt úr veikindum
sínum og vildi ekki um þau tala.
Óneitanlega verður mér nú hugsað
til þess hvort hún hafí vitað hvert
stefndi því að hún hringdi til mín
nokkram vikum fyrir síðustu páska
og sagðist endilega vilja bjóða okk-
ur til sín í kaffi á páskadagsmorg-
un. Þar sem ég vissi að hún hafði
verið nokkuð lasburða skömmu áð-
ur, spurði ég hana hvort hún vildi
ekki að ég byði frekar heim til mín.
Þá svaraði hún sem svo, „elsku
Sigurveig mín, leyfðu mér nú að
bjóða í þetta skipti, hver veit nema
þetta sé í síðasta sinn“. Því varð
það úr að hún bauð til sín vinum
og ættingjum með þeim mikla
rausnarskap sem henni var lagið.
Um leið og við kveðjum ástkæra
frænku með söknuði og trega send-
um við okkar einlægustu samúðar-
kveðjur til Kára, Kristjáns, unnustu
hans og allra aðstandenda. Megi
góður guð veita þeim styrk og trú
á þessari sorgarstundu.
Blessuð sé minning Fjólu Brynj-
ólfsdóttur.
Sigurveig Alfreðsdóttir
og ijölskylda.
Lífið er forgengilegt, en það vill
oft gleymast þar til einhver okkur
kær kveður skyndilega og hverfur
á brott héðan. Ekki síst þegar sá
hinn sami hefur lifað grandvöra og
góðu lífi, en þetta er það, sem allir
eiga víst, þó misjafnlega fljótt.
Kallið er þó alltaf jafn óvænt og
sárt. Það er líka misjafnt hvað sam-
ferðamenn okkar eru meðvitaðir um
aðra og iáta yfírleitt hag annarra
skipta sig máli. Þann kost hafði
Fjóla móðursystir mín í ríkum
mæli. Hún gaf sér ævinlega tíma
til að létta undir með öðram og
gleðja.
Barn fæddist ekki svo í ijölskyld-
unni eða meðal vina, að hún pijón-
aði ekki litla flík og sendi viðkom-
andi og ekki nóg með það, hand-
bragðið var svo fallegt að einstakt
gat talist. Alltaf hafði hún tíma ef
hennar var þörf og allt vildi hún
bæta og laga.
Fjóla ólst upp í stórum systkina-
hópi, var yngst 8 bama ásamt
tvíburasystur sinni Sóley. Hún sleit
barnsskónum á fögram og rólegum
stað útifyrir norðurlandi. Hvorki
bílar né aðrir utanaðkomandi hlutir
trafluðu daglegt líf eða þroska.
Náin tengsl við sjóinn og það líf
og þau störf sem mótast við nær-
veru hans, mótaði líf hennar strax