Morgunblaðið - 25.07.1989, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. JULI 1989
KS
ffCfiAAnfl
péir eru pa&g'ilepir.
Hver'nig Li’ta. þeirút?"
Ég er í bensínstöðva-
leik...
Með
morgiuikaffinu
minn? Þú veist að útborg-
unardagur ellilaunanna er
á morgun ...
Heimatilbúinn vandi
Til Velvakanda.
Nú er svo komið að eftir einhver
mestu góðæri í manna minnum virð-
ist kreppa fyrirsjáanleg í íslensku
efnahagslífi. Við Islendingar getum
sjálfum okkur um kennt því þessi
vandi er að öllu leyti heimatilbúinn.
Meinið er einfaldlega að ekki er ráð-
ist í fjárfestingar af viti og annarleg
sjónarmið hafa ráðið fjárfestingum
hér á landi um langt skeið. Dæmi
um þetta eru loðdýrabúin margum-
töluðu sem nú skila þjóðarbúinu mil-
jarða skuldum eftir að dekrað hefur
verið við þessa atvinnugrein í ára-
Til Velvakanda.
Undanfarna mánuði hafa ráð-
herrarnir verið önnum kafnir við
að bjarga húsbyggjendum og fleiri
með þvi að fá bankana til að lækka
vextina. Svo les maður í Morgun-
blaðinu a sement sé 50% dýrara í
heildsölu hér á landi en annars stað-
ar. Ég spurði kunningja minn sem
vinnur við byggingariðnaðinn að
þessu og hann kvað muninn vera
orðinn jafnvel enn meiri. Væri þetta
ekki tilvalið verkefni fyrir ráðherr-
ann sem sér um vaxtalækkanirnar
að snúa sér að sementslækkun.
Sementsverksmiðjan er jú ríkisfýr-
irtæki og þar þarf bara orð — ekki
handafl.
Nú er flutt inn smjörlíki skv. leyfi
frá ráðuneytinu; af hveiju ekki sem-
ent? Jú, sementsverksmiðjan er í
tug. Enginn vill axla ábyrgðina á
þessu, ekki einu sinni Framsóknar-
flokkurinn sem frá upphafi bar at-
vinnugrein þessa mjög fyrir brjóstí.
Ef takast á að koma efnahagslíf-
inu hér á réttan kjöl verður að taka
upp nýjan hátt á fjárfestingum. Fyr-
irgreiðslupólitík hefur hingað til ráð-
ið ferðinni og hefur miljónum og
aftur miljónum króna verið ausið í
fyrirtæki sem flestir hugsandi menn
hafa vitað að voru vonlaus frá upp-
hafi. Vandanum er bægt frá í bili
með því að taka erlend lán og sífellt
sígur á ógælfuhliðina.
samtökum sem héldu fund á íslandi
um daginn. Þessi samtök gæta þess
að það komi ekki einhveijir vitleys-
ingar frá íslandi og skemmi fyrir
okrinu hér heima. Aðild að svona
samtökum hélt maður að væri í
andstöðu við lög. Hvað segir verð-
lagsstjóri? Ná lögin kannski ekki
yfir ríkisfyrirtækin? Það væri eftir
öðru.
Að lokum er hérna ein ráðlegging
til sementsverksmiðjunnar. Haldið
ykkur að sementsgerðinni og þegar
þið eruð búnir að læra að framleiða
það á sama verði og aðrir getið þið
snúið ykkur að öðrum verkefnum.
Þá getið þið til dæmis farið að segja
öðrum ríkisstofnunum hvar og
hvernig á að setja jarðgöng og
leggja vegi — fyrr ekki.
Húsbyggjandi
Talað er um efnahagsundur í Jap-
an en hvað liggur þar að baki? Japan-
ir leggja afar mikið upp út að kanna
arðsemi áður en lagt er út í fjárfest-
ingar og hefur sú stefna þeirra skilað
miklum árangri. Ef tekið yrði upp
svipað fyrirkomulag hér mætti koma
í veg fyrir vonlausar fjárfestingar
og draga verulega úr mistökum á
efnahagssviðinu. Fyrirgreiðslu-
pólitíkusamir eru mesti bölvaldurinn
og þyfti að finna leið til að hafa
hemil á þeim. Mér hefur dottið í hug
að skynsamlegt væri að gera landið
að einu kjördæmi, það myndi bæta
mjög starfsaðstöðu þingmanna og
ætti að tryggja að þeir hefðu hags-
muni allrar þjóðarinnar í huga. En
hvað leið sem farin verður er nauð-
synlegt að gera átak hér á landi
hvað varðar hagkvæmni í fjárfest-
ingum.
Hagræðingur
Hörkulegt
orðalag
Til Velvakanda.
Flestir kannast við þann leiða
draug, innheimtukröfu, af ýmsu tagi.
Þetta mun, eigi hvað sízt, vera mörg-
um í fersku minni eftir hinar róttæku
aðgerðir stjórnvalda við innheimtu
söluskatts, nú nýverið. Aðferðin var
þar með nokkuð nýju sniði en mótun
verknaðarins er það ekki. Það er
ekki nýtt að beitt sé hótunum og
einhvers konar valdsmannslegri ögr-
un. „Ef þú ekki gerir skil nú þegar
skalt þú hafa verra af.“ Þetta er
þekkt, ekki sízt í hinu svokallaða
opinbera réttarkerfi. Fleiri virðast
þó enn hallir undir þennan óvana og
eru hér tilgreindar málsgreinar úr
hótunarbréfi, sem sent var, af litlu
tilefni, frá „kredit“-korta fyrirtæki,
all þekktu:
Skuldin óskast greidd nú þegar.
Verði skuldin eigi greidd fyrir
20.07.89 verður kort yðar innkallað,
kortnúmer yðar sett á stopplista að-
ildarfyrirtækja okkar um heim allan,
ábyrgðarmönnum á tryggingarvíxli
gert viðvart og þeir kallaðir til
ábyrgðar.
Notkun kortsins er bönnuð, þar
til skuldin hefur verið greidd að fullu.
Að þessum tíma liðnum sendum
við lögfræðingi okkar skuldina til
innheimtu, án frekari fyrirvara.
Hvenær skyldu menn annars velja
að haga orðum sínum af meiri hóg-
værð, jafnvel þó að um peninga sé
að ræða?
J.J.
Dýrt sement
«>
HÖGNI HREKKVÍSI
/,þeTTA VEKÐUP AOÐVaLT.-HCXSUI 'A AE> KASTA."
Víkverji skrifar
að er fallegur og ljúfur siður
að senda ættingjum látinna
minningarkort og auk þess að vera
hlý kveðja er það stuðningur við
gott málefni hveiju sinni. Á hinn
bóginn getur stundum vandast
málið þegar ættingjar vilja sendá
þakkarkort til þessa góða fólks því
sjaldnast er heimilisfang með.
Víkveiji hitti á dögunum konu
sem átti einmitt í nokkrum vand-
ræðum vegna þessa. Hún hafði
misst náinn ættingja sem víða hafði
komið við í þjóðfélaginu á langri
ævi og fjöldi minningarkorta hafði
borist til ættingjanna. Konan sagði
að vitanlega vildi hún fá að þakka
þessu hugsunarsama fólki. Sá
hængur væri á að innan um væru
minningarkort sem hún hefði naum-
ast tök á að átta sig á hvaðan
kæmu; annaðhvort voru notuð í
undirskrift nafnastyttingar ellegar
um var að ræða fólk sem hugsaði
til hins látna með þakklæti en hafði
ekki kynnst fjölskyldu hans. í
slíkum tilfellum finnst Víkveija að
það sé alveg bráðnauðsynlegt að
heimilisfang fylgi og auðvitað er
lang viðfelldnast að fólk skrifi fullt
nafn sitt undir kortin.
Þetta er ekki stórmál sem slíkt
en Víkveiji veit ýms dæmi þess að
það hefur vafist fyrir fólki að koma
þakkarkortum til skila þegar
nöfn/heimilisföng eru ekki full-
nægjandi. Og á sama hátt og fjöl-
skyldu látins er sýnd samúð er ekk-
ert eðlilegra og sjálfsagðara en
þakka hana og þá er hið versta
mál ef það þakklæti berst ekki til
allra þeirra sem við sögu koma.
xxx
Blaðburðarstúlka ein sem
Víkveiji hitti á dögunum sagði
honum skemmtilega frásögn. Stúlk-
an hefur borið út Morgunblaðið í
rösklega ár. Hún hefur eitt hverfi,
um 60 blöð, og Útburðurinn tekur
hana um 15 mínútur daglega sem
er að hennar sögn hið ágætasta
morgunskokk. Fyrir þennan útburð
og rukkun segist stúlkan fá um sex
til sjö þúsund krónur og þykir svo
sem ekki há upphæð. Stúlkan ákvað
í upphafi að reyna að leggja þessa
peninga fyrir í ár, þar sem hún
hafði áhuga á að komast í utan-
landsferð með skólafélögum sínum.
Hún sagði að fyrstu mánuðina hefði
það verið erfitt því í sjálfu sér væri
þetta svo lág upphæð að hún hefði
verið fokin út í veður og vind ef
hún leit inn í eina búð eða svo. En
með skapfestu tókst henni að
standa við heit sitt og hefur lagt
samviskusamlega inn á bók sex
þúsund krónur á mánuði. Þegar að
skólaferðinni kom átti stúlkan því
72 þúsund krónur auk vaxta og þó
það dygði ekki alveg fyrir öllum
kostnaði við utanlandsferðina fór
það ótrúlega langt.
Þetta finnst Víkveija til eftir-
breytni.