Morgunblaðið - 12.09.1989, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. SEPTEMBER .j!98i9
43
Hjörtur Viðar Hjart■
arson - Minning
Góður vinur, Hjörtur Viðar Hjart-
arson verktaki, Alfatúni 8 í Kópa-
vogi, er allur. Það er sárt að sjá
mann á besta aldri hraustan, góðan
dreng og vin stöðvast svona fyrir-
varalaust, lagðan að velli vegna
ólæknandi sjúkdóms.
Stundum er lífið svo óraunveru-
legt, þess vegna er það að þó ég
sé sestur hér til að skrifa nokkur
orð í minningu vinar, þá get ég
samt ekki trúað því að hann sé
horfinn úr þessu jarðlífi. Ég kynnt-
ist Hirti fyrir u.þ.b. 8 árum, í sam-
bandi við kaup á vinnuvélum, síðan
hafa vináttubönd aldrei slitnað fyrr
en nú, en samt mun hann ávallt
vera í huga mínum.
Endalaust væri hægt að skrifa
og minnast okkar samskipta og
trúnaðar, en það munu vera orð að
sönnu að allra, sem líf hefur verið
gefið, bíður þess að deyja.
Nú er komið að leiðarlokum og
hugurinn er hjá þér, Hrefna mín,
börnum ykkar og afkomendum.
Guð styrki ykkur í trúnni á Jesúm
Krist, sem gaf okkur fyrirheit um
líf eftir dauðann.
Grátnir til grafar,
göngum vér nú héðan
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi glaðir vér megum
þér síðan fylgja í friðarskaut.
(V. Briem.)
Albert Rútsson og frú
Hjörtur Hjartarson vinur okkar,
sem lést 3. september, verður til
moldar borinn nú í dag 12. septem-
ber. Okkur hjónin langar til að
minnast hans fáum orðum og þakka
fyrir margra ára vináttu og sam-
starf, sem var okkur mikils virði.
Með Hirti er genginn góður dreng-
ur, sem gott var að eiga að og vera
með.
Hjörtur fæddist í Vestmannaeyj-
um 15. febrúar 1944, sonur hjón-
anna Hjartar Kristins Hjartarsonar
og Jóhönnu Arnórsdóttur. Hann
ólst upp með foreldrum sínum og •
fjórum systrum í Vestmannaeyjum.
Strax í bernsku vandist hann því
að vinna og vinna vel' og leggja
hart að sér. Það einkenndi hann
alla tíð síðan, því að í hverju sem
hann tók að sér, var hann vinnu-
samur og víkingur í hveiju verki.
Það fengum við oft að sjá og reyna
í samstarfi okkar, þar sem oft
þurfti að takast á við stór og erfið
verkefni. Það varð aldrei, að Hirti
kæmi það í hug að hlífa sér í neinu.
Um það vitna líka verkin, sem hann
hefur skilið eftir sig.
Mestur starfsferill Hjartar var
við rekstur vinnuvéla, þar sem hann
vann fyrst hjá öðrum, en síðan við
sjálfstæðan atvinnurekstur. Allan
þann tíma lágu leiðir okkar saman
í nánu samstarfi. Fyrir þann tíma
erum við þakklát og eigum margar
yndislegar minningar um traustan
og góðan dreng, bæði í leik og
starfi. Hann var tilfmningaríkur
maður. Þær tilfinningar voru ekki
alltaf augljósar, en því dýpri og
einlægari sem meira á reyndi.
í einkalífi sínu var Hjörtur gæfu-
maður og fjölskyldulífið var honum
dýrmætara en allt annað. Hann
kvæntist Hrefnu Víglundsdóttur frá
Reykjavík, dóttur þeirra Víglundar
Kristjánssonar og Svövu Jónsdótt-
ur. Hrefna bjó þeim gott heimili,
þar sem gott var að koma. Þau eign-
uðust þijú myndarleg börn, sem
Hjörtur var stoltur af. Þar er Hjört-
ur elstur. Unnusta hans er Hrafn-
hildur Hilmarsdóttir. Þau eiga eina
dóttur, Hörpu Dögg. Svava er næst,
gift Þórarni Hannessyni og eiga þau
eina dóttur, Hrefnu. Yngst er Jó-
hanna.
Það varð snemma á þessu ári,
að Hjörtur hafði tekið alvarlegan
sjúkdóm. Að sjálfsögðu tókst hann
á við það eins og allt annað, með
dugnaði og krafti. Þegar ljóst var
hvert hlaut að stefna, gaf hann sig
ekki heldur og var styrkur til
síðustu stundar.
Við horfum á eftir Hirti vini okk-
ar með söknuði. Það gera líka börn-
in okkar, Ingunn og Jóhann, sem
áttu góðan og umhyggjusaman vin
í Hirti. Við biðjum algóðan Guð að
styrkja þig, elsku Hrefna, börnin
og barnabörnin, sem við vitum að
voruð honum kærust. Við þekkjum
það öll vel, að þótt dauðinn sé sár,
þá erum við í hendi þess Guðs, sem
ræður öllu í lífi og dauða. Þess
vegna lifum við í þeirri trú, að við
eigum eftir að hittast og eiga aftur
góðar stundir saman.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú í þína hönd.
Síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Lilja og Unnsteinn
Nágranni okkar, Hjörtur V.
Hjartarson, Álfatúni 18, Kópavogi,
er fallinn frá langt um aldur fram.
Árið 1983 reistum við okkur hús
að Álfatúni 20 í Kópavogi. Lóðin
nr. 18 stóð þá ennþá óhreyfð og
vorum við óneitanlega spennt að
sjá hveijir yrðu okkar næstu ná-
grannar.
Árið eftir hóf Hjörtur byggingar-
framkvæmdir. Bratt varð ljóst að
þar fór ekki einhamur maður. Að
framkvæmdunum var staðið að
slíkum krafti að með ólíkindum
var. Við sáum verkþætti fram-
kvæmda á nokkrum dögum, sem
annars staðar tók vikur, af manni
sem jafnframt stundaði stranga
erfiðisvinnu. Við undruðumst stór-
um hvernig Hjörtur þoldi þetta
mikla álag. Þar fór sannarlega hug-
umstór hamhleypa og einstakur
ljúflingur, sem ævinlega var boðinn
og búinn að aðstoða nágranna.
Ljóst var frá upphafi, að Hjörtur
var víkingur, er kunni til allra verka
er að framkvæmdum laut og gerði
óheyrilegar kröfur til sjálfs sín um
afköst og verkvöndun. Sama má
segja um eiginkonu Hjartar, Hrefnu
Viglundsdóttur, sem af miklum
dugnaði aðstoðaði við byggingu
hússins og síðar frágang lóðar,
ásamt syni þeirra og dætrum.
Fljótlega eftir að framkvæmdir
hófust urðum við málkunnug Hirti
og þróuðust þau kynni á skömmum
tíma í einlægan kunningsskap. í
samstarfinu sem í hönd fór var
Hjörtur sannanlega veitandi. Ekki
lét hann sér nægja að jafna lóðina
á nr. 18 heldur var nr. 20 tekin í
leiðinni og þar með grunnur lagður
að því sem síðar. varð, að engin lóð-
armörk voru sett niður milli hús-
anna og sameiginlega staðið að
gróðursetningu tijáa og plantna
náð í björg og steina og skjólvegg-
ur byggður milli húsanna. Þannig
fengu báðir garðarnir samræmt
heildarsvipmót og erum við Hirti
og Hrefnu einlæglega þakklát fyrir,
hve skilningur þeirra var ríkur á
að standa sameiginlega að fram-
kvæmdum.
Hraði og erill nútímaþjóðfélags
dregur því miður mjög úr samskipt-
um fólks. Að þessu var vikið við
Hjört um síðastliðin áramót og því
gagnkvæmt heitið að við yrðum að
hittast oftar.
Þróun vináttu við Hjört og hans
ágætu fjölskyldu var ævinlega talin
vís, einungis spurning um hentugan
tíma og tilefni.
Um leið og við vottum Hrefnu
og börnum þeirra hjóna, Hirti,
Svövu og Jóhönnu okkar dýpstu
samúð, vonumst til að mega eiga
þau að sem nágranna um ókomin
ár.
Það er huggun harmi gegn, að
minningin um góðan dreng mun
lifa, eða eins og í Hávamálum
stendur: „Orðstír deyr aldregi,
hveim sér góðan getr“.
Sveinn Aðalsteinsson,
Sigrún Hermannsdóttir.
Þann 3. september sl. andaðist á
Borgarspítalanum Hjörtur Viðar
Hjartarson aðeins fjörutíu og fimm
ára að aldri. Þegar sá vágestur sem
nú hefur lagt hann að velli, barði
að dyrum, þá gekk hann fullur at-
orku til baráttu við hann með vilja-
styrk að vopni. Hann dvaldi á heim-
ili sínu fram undir það síðasta, hon-
um var fullljóst að leikslok væru
skammt undan og hafðj því gengið
vel frá sínum málum. í veikindum
sínum var hann umvafin ástúð og
kærleika fjölskyldu sinnar, en eng-
inn má sköpum renna og þegar leið-
ir skilja, þá er það okkar sem eftir
erum að taka upp viljann og dugn-
aðinn, því á engan hátt verður
minning hans betur heiðruð, því
hann féll með starf í hendi.
Með þessum sálmi viljum við
minnast hans:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér sinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi,-
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Við vottum fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð, Guð geymi ykkur öll.
Víglundur og Jóna
Kveðja
til ástkærs tengdasonar
Drottinn hjá þér er uppspretta. lífsins
og þínu ljósi sjáum vér Ijós.
Eins og móðir huggar son sinn,
eins mun ég hugga yður, segir Drottinn.
(Bæn)
Ég færi eiginkonu hans, börnum,
foreldrum og systkinum innilegar
samúðarkveðjur og bið góðan guð
að styrkja þau og blessa um alla
framtíð.
Svava Jónsdóttir
Birting afmælis- og
minningargveina
Morgunblaðið tekur afinælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafh-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrirvara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
t
Eiginmaður minn,
BALDURSTEFÁNSSON
frá Fíflholtum,
sem lést 3. september, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 13. september kl. 13.30.
Margrét Sigurjónsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför
BJÖRNS ÓLAFS
lögfræðings.
Guðfinna Bjarnadóttir,
Skúli Ólafs, Guðbjörg R. Jónsdóttir,
Bjarni Björnsson, Sigrún Jónsdóttir
og barnabörn.
t
Alúðar þakkir sendum við öllum, er sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar og móður,
LÁRU JÓNSDÓTTUR,
Sunnuvegi 33,
Reykjavik.
Guðlaugur Jónsson,
Gísli Lárus Valsson.
t
Ástkaer eiginmaður minn, faðir og tengdafaðir,
GUÐNI BJARNASON
fyrrverandi verkstjóri,
Öldugötu 33,
Reykjavík,
er látinn. Jarðarförin auglýst síðar.
Jónína Davfðsdóttir,
Sigrún Guðnadóttir,
Tyrfingur Sigurðsson.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er auðsýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður, tengdaföð-
ur, afa og langafa,
INGIMUNDAR BJARNASONAR,
Blesugróf 4,
Guðrún Guðlaugsdóttir,
Ólöf Bára Ingimundardóttir,
Guðlaugur Ingimundarson, Sigríður Þ. Sigurmundsdóttir,
Inga Ingimundardóttir, Þórarinn Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir öllum þeim sem sýndu okkur hlýhug og samúð
við fráfall og útför föður okkar, tengdaföður og afa,
RAGNARS Á. MAGNÚSSONAR
lögg. endursk.,
Rofabæ 43.
Sigurbjörg Ragnarsdóttir, Aðalsteinn Hallgrímsson,
Marta Ragnarsdóttir, Þorsteinn Eggertson,
Hrafnhildur Ragnarsdóttir, Pétur Gunnarsson,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, Kjeld Gall Jörgensen
og barnabörn.
t
Hugheilar þakkir færum við þeim fjöl-
mörgu er hafa auðsýnt okkur samúð
og hlýhug vegna fráfalls sonar okkar,
bróður og barnabarns,
GARÐARS ÞORMARS JÓNSSONAR,
Hafnargötu 2,
Reyðarfirði.
Guð blessi ykkur öll.
Helga Guðmundsdóttir, Jón Guðmundsson.
Hildur, Lilja og Hanna Maria,
Ellen Bjarnadóttir, Guðmundur Sigurjónsson,
Esther Jónsdóttir, Guðmundur Þórðarson.