Morgunblaðið - 14.12.1989, Page 63

laginu höfum verið ósanngjörn og
haft þau sem fóru til Boulder að
leiksoppi með því að telja skólann
fyrst gjaldgengan, en skipta síðan
um skoðun. En skýringin er ein-
faldlega sú, að annað kom varla
til greina. Það var ekkert samræmi
í því, að á meðan Kanadamenn og
Þjóðveijar voru að skipuleggja
lengingu á náminu hjá sér, færum
við íslendingar í hína áttina og
slökuðum á kröfunum, jafnvel þó
einhveijum Bandaríkjamönnum
hafi dottið slíkt í hug. Enda er nú
svo komið að nemendur frá Bould-
ar geta ekki fengið nám sitt viður-
kennt til réttinda, hvorki í Kanada
eða Þýskalandi.
En .. . þegar þeiv sem lokið
höfðu, eða vovu í námiþegav veglu-
gevðin vav sett, hafa sótt um
stavfsréttindi sem sjúkvanuddarar,
hefuv Sjúkvanuddavafélagið ætíð
mælt með því að þeiv fengju lög-
gildingu, annað væri ekki sann-
gjavnt.
Eftir setningu reglugerðarinnar
1987 hefur öllum, sem við mæltum
með að fengju löggildingu, verið
velkomið _að ganga í Sjúkranudd-
arafélag íslands, með því skilyrði
þó að þeir færu eftir reglum sem
gilda um íslenskar heilbrigðisstétt-
ir. Þar á ég við þá kvöð að mega
ekki auglýsa sjúkranuddþjón-
ustuna, mega ekki taka lærlinga,
og halda sig almennt innan þeirra
marka sem íslenska heilbrigði-
skerfið setur. Þetta er það sem þú
og félagar þínir kalla að vera „kerf-
isþræll,“ enda hafið þið fremur
kosið að vera í öðru félagi, þar sem
ekki þarf að fara eftir reglunum
sem þið þó skuldbunduð ykkur til
að starfa eftir við löggildinguna.
Sjúkranuddskóli íslands
í áraraðir hefur það verið kapps-
mál Sjúkranuddarafélagsins að
stofnað verði til vandaðs náms í
sjúkranuddi hérlendis. Hvort það
nám ætti að vera á háskólastigi
eða ekki et’ matsatriði, en nám
þeirra stétta sem við viljum helst
miða okkur við (hjúkrun, sjúkra-
og iðjuþjálfun) er nú komið á há-
skólastig. Til þess að hægt sé að
hefja slíka kennslu hérlendis, þurfa
að vera til staðar kennarar með
nægan fræðilegan bakgrunn til
þess^að námið verði annað en nafn-
ið tómt. Slíkir kennarar eru ekki á
Islandi í dag. Þegar fólk með snef-
il af virðingu fyrir starfi sínu hefur
kynnst faglegum vinnubrögðum
sættir það sig ekki við neitt fúsk
og hálfl<ák.
Nægir í því efni að benda á
námsbrautir í hjúkrun og sjúkra-
þjálfun sem báðar nutu í upphafi
aðstoðar útlendinga, þrátt fyrir
ágætlega menntaða einstaklinga
hérlendis.
Sömu sögu er að segja af iðju-
þjálfum. Þrátt fyrir marga tugi vel
menntaðra iðjuþjálfa, er enginn svo
„sjálfumglaður og kokhraustur“ að
( hann hlaupi til og stofni iðjuþjálfa-
skóla. Við í Sjúkranuddarafélaginu
viljum ekki fremur en þessar stétt-
I ir efna til „pungaprófs" í því fagi
sem við höfum helgað starfskrafta
okkar. Til þess berum við of mikla
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 1989
63
Minninff:
Steinþór O. Sigmjóns
son bifreiðastjóri
Fæddur 21. ágúst 1952
Dáinn 8. desember 1989
virðingu fyrir þeim sem við eigum
að meðhöndla.
Heiðarleg samkeppni
Steinunn talar í grein sinni um
heiðarlega samkeppni, og að við
viljum ekki stunda heiðarlega sam-
keppni við nuddara. Það er í sjálfu
sér satt að við í Sjúkranuddarafé-
laginu höfum aldrei litið á sjúklinga
okkar sem samkeppnisvöru sem
bjóða mætti upp og niður eins og
egg eða kjúklinga. Við meðhöndl-
um eftir bestu getu þá sem læknar
vísast til okkar, sem og að sjálf-
sögðu alla aðra án þess að hafa
dollaramerki í augum. Ég hélt að
nuddarar og sjúkranuddarar utan
Sjúkranuddarafélagsins litu einnig
þannig á viðskiptavini sína.
Heiðarleg samvinna
Ég man of vel óheiðarlegar og
ósæmilegar árásir sjúkraþjálfara á
sjúkranuddarastéttina hér á árum
áður, til þess að ég vilji leika sama
leik gagnvart nuddurum.
Ef nuddarar fá í framtíðinni ein-
hverskonar starfsréttindi, þá munu
þeim réttindum að sjálfsögðu fylgja
ýmsai' kvaðir, kvaðir sem margir
þeirra hafa hingað til látið sigla
lönd og leið. En á meðan nuddarar
halda sig innan þeirra marka sem
„kerfið“ setur, mun Sjúkranudd-
arafélagið ekki leggja stein í götu
þeirra.
Steinunn telui' óæskilegt að
hingað komi „nuddarar“, huglækn-
ar og kraftaverkafólk. En var það
ekki einmitt þannig sem hún og
Rafn kynntust útsendara frá Bo-
ulder? Rafn hefur hælt sér af því
að hafa sent 14 íslendinga þangað,
eftiv áð ljóst var að við myndum
ekki viðurkenna skólann. Svo
spurningin er, hvet' dró hvern á
„asnaeyrunum"?
Það skýtur óneitanlega nokkuð
skökku við, þegar þeii' sem kalla
okkur „kerfisþræla" í niðrandi
merkingu, eru sjálfir eins og gráir
kettir í ráðunejdunum til þess að
reyna að komast inn í þetta bless-
aða „kerfi“ sem þeir svo finna flest
til foráttu hina stundina. Háttalag
þessa fólks minnir mig á hippana
forðum, sem úthúðuðu samfélaginu
og öllu sem því fylgdi, en notfærðu
sér atvinnu- og sjúkrabætur þessa
sama „kerfis“ án þess að skamm-
ast_ sín.
Ég vona að nuddarar haldi sig
áfram við hið almenna slökunar-
og hressingarnudd, en láti ekki lýð-
skrumara og loddara draga sig á
eyrunum út í leit að hinni einu
sönnu lækningu.
Þið sjúkranuddarar utan Sjúkra-
nuddarafélagsins, sem fenguð lög-
gildingu samkvæmt okkar með-
mælum, verið velkomnir í félagið,
byggjum upp eindregna stétt sem
gerir miklar kröfur, en býr yfir það
miklu innra öiyggi að hún geti
unnt öðrum hópum að starfa í friði
þrátt fyrir smávægilega skörun, á
meðan þeir fara heiðarlega eftir
leikreglum samfélagsins.
Höfundur er formaður
Sjúkranucidarafélags íslamls.
Þá fyrst skiljum vér dauðann er
hann leggur hönd sína á einhvern
sem vér unnum.
(Madame de Staél.)
Vinur okkai', Steinþór, er látinn.
Það var að kvöldi 8. desember
sl. að síminn hjá okkur hringdi þeg-
ar við vorum nýkomin heim frá
vinnu, og okkur var tjáð að Stein-
þór hefði slasast alvarlega. Hve al-
varlega gerðum við okkur ekki
grein fyrir á þeirri stundu en stuttu
síðar vissum við að um vonlausa
baráttu við dauðann var að tefla
og Steinþór varð að lúta í lægra
haldi.
Við fráfall hans eru minningar í
hugum okkar um góðan mann, stór-
an sterkan og traustan. Steinþór
var ætíð reiðubúinn að sinna vinar-
greiða á þann hátt sem um sjálf-
sagðan hlut væri að ræða, hann var
vinur sem hægt var að spjalla við,
Lrúa og treysta fyrir gleði og sorg-
um.
Elsku Sigga, Unnur, Olgeir og
Andri, og aldraðir foreldrar Stein-
þórs. Megi allar góðar vættir styðja
ykkur og styrkja í_ykkar djúpu sorg.
Inga og Jörundur
í dag, 14. desember, verður til
moldar borinn vinur okkar, Steinþór
Ósland Siguijónsson. Óvænt og
óvægilega var hann kallaður héðan
og við sem eftir stöndum skiljum
ekki í svip þau forlög sem slíku
ráða.
Við kynntumst vegna þess að við
áttum sameiginlegt áhugamál þar
sem voru bílar, en fljótlega upp-
götvuðum við til viðbótar frænd-
semi, þar sem báðir áttum við sömu
forfeður í Ólafsfirði. Ekki þurfti
langar samvistir við Steinþór til að
upþgötva að þár átti fjölskyldan vin
í raun, enda leituðum við óspart til
hans ef aðstoðar var þörf. Hann
var ætíð boðinn og búinn til að
veita okkur liðsinni sitt sem og
öðrum sem til hans leituðu. Hann
var vinnusamur og féll tæpast verk
úr hendi, því utan langs vinnutíma
var hann ósjaldan að sinna verkum
Minningarkort
Blindrafélagsins,
Hamrahiíú 17,
sími 687333.
fyrir vini og kunningja. Steinþór
var vinmargur, enda einstaklega
notalegt að sækja hann og fjöl-
skylduna heim.
Við áttum saman ótaldar
ánægjustundir, ýmist tveir einir við
bílastúss, eða með fjölskyldunum.
Eftirminnilegar eru stundir sem við
dunduðum saman við Chevyinn fyr-
ir mörgum árum svo og dagar sem
fjölskyldurnar áttu saman í sumar-
bústaðnum í Ólafsfirði. Nýlega fór-
um við feðgar ásamt Steinþóri
tvívegis í stutt ferðalag til útlanda
til að skoða bíla. Það voru dagar
sem skilja eftir sterkar minningar
um góðan félaga.
Þá sem endranær mátti treysta
því að Steinþór lífgaði upp á tilver-
una með nærveru sinni og næmu
skopskyni, og enda þótt hann væri
skapstór var ávallt stutt í glettnina.
Hann var mikill maður í eiginlegri
og óeiginlegri merkingu þeirra orða,
nærvera hans fór ekki framhjá
neinum og traust og hlýtt handtak
hans boðaði vinsemd og velvilja.
Við nutum öll ríkulega af verk-
lagni hans og verkhyggni, en enn
meira af vináttu og hlýju viðmóti.
Best af öllu var því vissan um að
eiga hann að þegar á reyndi og
einhveiju þurfti að bjarga við, mála,
flytja, lagfæra, eða setja snjódekk
undir Ijölskyldubílinn þegar heimil-
isfaðirinn var skyndilega tepptur í
útlöndum. Þá brást Steinþór aldrei.
Stórt ófyllt rými er nú í tilveru
okkar, eins og allra sem nutu vin-
áttu lians. Sigga, Unnur, Olgeir og
Andri hafa þ_ó orðið fyrir áfalli sem
fáir skilja. Á þannig stundum er
huggun í ótal minningum um
traustan vin og góðan dreng. Og
þá viljum við trúa því að ein-
hverntíma hittumst við öll á ný og
förum í ökuferðir í rauðum eðal-
vögnum, þar sem umhverfið er eins
og heimilið i Álfabyggðinni, bjart,
öruggt og hlýtt.
Úlfar, Hólmfríður,
Líney og Logi.
Ný sending!
Hinar eftirspurðu og vinsælu
finnsku leðurkuldahúfur
Verðkr. 4.800.00
Stærðir: 49 — 50 — 51
- 52 - 53 - 54
VISA
RAMMAGERÐ1N
HAFNARSTRÆTI 19 & KRINGLUNNI
Sendum í póstkröfu. SÍMAR 16277 & 17910
s
(
(
(
CITIZEN
Sportlegt herraúr.
Vatnsþétt að lOOm.
Hert gler.
Verð kr. 15.910.-*)
ORIENT
Dómuúr með gull- og
silfurhúðaðri keðju.
Vatnsþe'tf og með
hertu gleri.
Verðkr. 15.870.-*)
OTT UR ER GOÐ GJOF
CITIZEN
Dömuúr með tungl-
komu ogdagatali.
Hertgler.
Verð kr. 12.790.-*)
ORIENT
Herraúr með gull- og
silfurhúðaðri keðju.
Vatnsþétt og með
hertu gleri.
Verðkr. 14.950.-*)
CITIZEN
Sportlegt dömuúr.
Vatnsþétt að lOOm.
Hertg/er.
Verðkr. 15.910.-*)
*) Uppgeftð verð innflytjanda
URSMIÐAFELAG ISLANDS
P.s. Úr eru toll- og vörugjaldsfrjáls á íslandi.