Morgunblaðið - 14.01.1990, Blaðsíða 22

22
MORGLJNBLAÐIÐ SUNNUDAGUK 14. JANÚAR 1990
' MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14. JANÚAR 1990
28
fEurgmiriMafoi!*
Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Aðstoðarritstjóri
Fulltrúarritstjóra
Fréttastjórar
Auglýsingastjóri
Arvakur, Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Björn Bjarnason.
Þorbjörn Guðmundsson,
Björn Jóhannsson,
Árni Jörgensen.
Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson,
Ágúst Ingi Jónsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aðalstræti 6, sími 691100. Auglýsingar:
Aðalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Kringlan 1, sími 83033. Áskrift-
argjald 1000 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 90 kr. eintakið.
Ekki meir, Ekki
meir!
Að undanfömu hafa orðið
nokkrar umræður um
fyrirhugaðar framkvæmdir
við Þjóðleikhúsið. Þar er ann-
ars vegar um að ræða nauð-
synlegt viðhald, sem hefur
verið vanrækt árum saman
og hins vegar hugmyndir,
sem settar hafa verið fram
um breytingar á leikhúsinu,
m.a. áhorfendasal þess. Eng-
inn dregur í efa nauðsyn við-
halds á byggingunni ,og
vakna raunar spurningar um,
hvernig staðið er að viðhaldi
á opinberum byggingum,
þegar í ljós kemur, hve mikl-
ar skemmdir eru á þessu
húsi. Samstaða er einnig um
margvíslegar breytingar að
tjaldabaki til þess að auð-
velda þá starfsemi, sem þar
fer fram og aðlaga hana
breyttum aðstæðum og nýj-
um kröfum. Hins vegar er
mikill og djúpstæður ágrein-
ingur um þær hugmyndir,
sem fram hafa komið að
breyta áhorfendasal Þjóðleik-
hússins.
Þeir, sem telja breytingar
á áhorfendasal æskilegar
færa fram þau rök, að það
sé nauðsynlegt í fyrsta lagi
af öryggisástæðum, í öðru
lagi muni áhorfendur njóta
betur þess, sem fram fer á
sviðinu, í þriðja lagi muni
leikarar ná betur til áhorf-
enda og í fjórða lagi leiði
breytingar á salnum til þess,
að öll sæti verði jafngóð, þar
af leiðandi verði hægt að selja
þau öll á fullu verði og fjár-
hagsleg afkoma leikhússins
verði betri. Jafnframt benda
talsmenn breytinga á, að alla
vega verði nauðsynlegt að
gera einhverjar breytingar á
sætaskipan að kröfu bruna-
málayfirvalda.
Andmælendur breytinga á
sal Þjóðleikhússins benda
hins vegar á menningarsögu-
legt gildi þessarar byggingar.
í Morgunblaðinu í fyrra-
dag birtist grein eftir Hörð
Bjarnason fyrrverandi húsa-
meistara ríkisins, þar sem
hann sagði m.a.: „Byggingin
í heild er tvímælalaust eitt
metnaðarfyllsta verk Guð-
jóns Samúelssonar, fyrrv.
húsameistara ríkisins, þar
sem koma fram beztu og
áhrifamestu stíleinkenni
hans í byggingarlist. Það
varð hlutskipti mitt að verða
nánasti samstarfsmaður
Guðjóns Samúelssonar, sem
formaður byggingarnefndar
Þjóðleikhússins frá árinu
1944, þegar m.a. til þess kom
að innrétta húsið. Mér er því
öðrum fremur kunnugt um
þá miklu alúð, vandvirkni og
metnað, sem Guðjón hafði
við allt innra skipulag húss-
ins ... Hin upphaflega og
núverandi gerð áhorfendasal-
arins hefur fest slíkar rætur
í vitund þjóðarinnar, að þar
má sem minnstu breyta.“
Ástæða er til að vekja at-
hygli á þessum orðum og
taka undir þau vegna varð-
veizlusjónarmiða, þótt oft sé
tilefni til að endurnýja gömul
hús. Þjóðleikhúsið var opnað
nokkrum árum eftir að lýð-
veldi var stofnað á íslandi.
Bygging þess og starfræksla
var og er þáttur í þeim metn-
aði okkar að skipa sjálfstæð-
an sess í samfélagi þjóðanna.
Áhorfendasalur Þjóðleik-
hússins og umhverfi hans er
kjarni þessa húss. Honum á
að halda eins og húsameist-
ari gekk frá honum, svo
merkur arkitekt, sem hann
var. Listaverk eru friðhelg.
óhlýðni. Þar lýsir höfundur fangels-
isvist sinni þennan eina fyrrnefndan
sólarhring, en þó er annað öllu
merkilegra finnst mér og tel ekki
útí hött að minnast á það af marg-
víslegu gefnu tilefni. Ástæðan er
ekki sízt sú, hvað margt í þessari
ritgerð er hnýsileg lesning nú á
dögum, en þó einkum vegna þess
hvað ég er hjartanlega sammála
Thoreau í grundvallaratriðum
einkalífs og einstaklingsfrelsis. Auk
þess sem við erum álíka miklir öng-
þveitismenn!
(Það var eftirminnileg reynsla
að hitta Sinjavskí í París á sínum
tíma einsog tíundað er í Félaga
orði. Nú segir hann að enn sé mörg-
um spurningum ósvarað, tilað-
mynda hvort Stalín hafí látið drepa
Gorký, eða ekkju Leníns og hvernig
hann kom Kirov fyrir kattarnef.
Sinjavskí líður vel á vesturlöndum,
vill samt ekkert tungumál tala ann-
að en rússnesku og kennir hana í
Sorbonne. Hann gagnrýnir Solzh-
enitsyn fyrir að segja vestur-
landabúum hvernig þeir eigi að lifa
og vitnar þá í rússneskan málshátt,
Vitur maður vill læra en heimsking-
inn vill kenna. Harkaleg orð og
harla ósanngjörn. Samt er Sinjavskí
ósköp ljúfur maður og viðfelldinn.
En sá sem hefur lifað Gúlagið af
hefur sterk bein. Það hafa þeir
Solzhenitsyn báðir. En Sinjavskí
saknar ekki Sovétríkjanna. Segir
það skipti ekki öllu hvar líkaminn
sé, heldur sálin. Það eiga þeir
Thoreau sameiginlegt.)
M.
(meira næsta sunnudag)
-| Q ÉG TEK
J-i/»óhikað undir
þá fullyrðingu að bók
Thoreaus um Walden
sé meistaraverk, þótt
mér þyki kaflarnir
misjafnlega skemmti-
legir aflestrar, að vísu. En margvís-
legar athugasemdir hans eiga eng-
an sinn líka, svo fersk og óvænt
sem skynjun hans er, auk þess sem
margt í þessu verki er óviðjafnan-
lega fróðlegt og fallegt. Walden ér
óður til náttúrunnar, á sama hátt
og Schiller orti óð til gleðinnar og
segja má að bók Thoreaus lýsi
þeirri gleði sem hann taldi eina og
sanna.
QQ THOREAU VAR ENGINN
Li vf • uppreisnarmaður eins og
þeir gerast verstir nú á dögum.
Enginn ofbeldismaður, þvert á móti.
Hann vildi einungis fá að vera í
friði. Og það fékk hann raunar, að
mestu. Var þó settur í sólarhring
undir lás og slá vegna vangoldinna
skatta og þótti það eftirminnileg
reynsla, einkum þegar hann var
orðinn sannfærður um að sjálfur
væri hann frjálsari í fangelsinu en
þeir sem utan þess væru. Fyrst
ekki var hægt að fangelsa hug-
myndir eða hugsanir, var hann
fijáls einsog fuglinn, hvar sem hann
var. Þetta minnir á það sem sagt
var um bandaríska skáldið Paul
Zweig, nýdáinn úr krabbameini, að
hann hefði fundið ánægju í eigin
hugarheimi. Þar hefði honum liðið
bezt. Var hann þó mikill þátttak-
andi í daglegu amstri og naut ekki
sízt karlmennsku sinnar í kvenna-
HELGI
spjall
hópi eins og hann hef-
ur lýst í opinskáu riti
sínu, Departures, sem
kom út að honum
látnum á fyrra ári.
En þetta minnir
ekki síður á það sem
gúlagfangar hafa sagt, að í Gúlag-
inu séu menn fijálsir í Sovétríkjun-
um og hvergi annars staðar(!) Þar
séu jafnvel bækur á bókasöfnum
sem hvergi sjáist annars í öllu
ríkinu. Fangarnir séu hvort eð er
glataðir, ekki einu sinni vonarpen-
ingur lengur, og því sama hvaða
andlegt fóður þeir tileinki sér. Þeim
verði ekki spillt meira en orðið sé.
Þar ægir öllu saman, bönnuð’um
ritum og óbönnuðum, innlendum
og erlendum. Sinjavskí sagði mér
hann hefði jafnvel lesið íslenzkar
þjóðsögur í Gúlaginu(!) Þær eru að
vísu ekki bannaðar í Sovétríkjunum,
en þær eru ekki á glámbekk, enda
er lítill marxismi í þeim og líklega
enn minni lenínismi, hvað þá stalín-
ismi!
En nú er talað um glasnost, opn-
un, í Sovétríkjunum. Aukið svigrúm
fyrir þegnana. Og Jevtúsénkó er
enn einu sinni kallaður til vitnis,
jafnvel sjálfur Gorbasjov. En Krúsj-
eff var einnig einu sinni kallaður
til vitnis. Því lauk með blóðbaði í
Ungveijalandi. Lái manni svo hver
sem er að maður skuli vera tor-
trygginn(!)
Ég hef í nýlegu erindi um skóg-
rækt og náttúruna minnzt á Thor-
eau og er því ekki úr vegi að benda
enn á eftirminnilega ritgerð hans
um Borgaralega óhlýðni eða öllu
heldur skylduna við borgaralega
REKSTRARVANDI
Stöðvar 2, hefur mjög
verið til umræðu undan-
farnar vikur. Hér verður
ekki fjallað um aðra
þætti þess máls, en þá,
sem snúa að ríkisstjórn
Islands. Milli jóla og nýárs bárust fregnir
af því, að forráðamenn fyrirtækisins hefðu
snúið sér til ríkisstjórnarinnar og lagt fram
beiðni um ríkisábyrgð vegna erlends láns
til þess að ráða bót á rekstrarvanda stöðv-
arinnar. Út af fyrir sig þarf engum að
koma á óvart, þótt stjórnendur fyrirtækis
leiti allra hugsanlegra leiða til þess að
tryggja áframhaldandi rekstur þess. Það
sem hins vegar vakti athygli var einfald-
lega, að nokkrir ráðherrar í ríkisstjórninni
höfðu fullan hug á að verða við þessari
beiðni.
Ríkisábyrgðir hafa verið veittar í of
ríkum mæli á undanförnum áratugum.
Viðhorf manna til ríkisábyrgða nú er allt
annað en áður var og sjálfsagt þykir að
fara mjög varlega í að veita þær. Hins
vegar er hægt að færa sterk rök fyrir
því, að nauðsynlegt geti verið að veita
ríkisábyrgðir, þegar miklir hagsmunir eru
í veði fyrir atvinnulíf landsmanna eða það
skiptir máli fyrir þjóðarhag að öðru leyti,
t.d. til þess að tryggja samgöngur til og
frá landinu.
Þegar beiðni forráðamanna Stöðvar 2
kom fram um ríkisábyrgð fyrir erlendu
láni, voru engin slík rök til staðar. Það
var ekki hægt að halda því fram, að rekst-
ur sjónvarpsstöðvarinnar væri bráðnauð-
synlegur, hvorki frá sjónarhóli heildar-
hagsmuna þjóðarinnar né vegna þess, að
starfsemi fyrirtækisins skipti máli fyrir
atvinnulífið í landinu. Engu að síður voru
ráðherrar opnir fyrir því að veita fyrirtæk-
inu ríkisábyrgð. Hvers Vegna?
Ástæðan var sú, að forystumenn vinstri
flokkanna töldu hættu á því, að vond
„íhaldsöf 1“ væru í þann veg að taka yfir
rekstur sjónvarpsstöðvarinnar og þeir
höfðu áhyggjur af því, að þessi sömu
„íhaldsöf 1“ mundu útiloka fijáls skoðana-
skipti í sjónvarpsstöðinni. Það var á þess-
um forsendum, sem ráðamenn í ríkisstjórn
íslands ræddu það í fullri alvöru að veita
sjónvarpsstöðinni ríkisábyrgð fyrir fjár-
hæð á bilinu 170-400 milljónir króna.
Það er hægt að færa fram rök fyrir
því, að þetta mál hefði verið umræðuvert
í ríkisstjórn, ef engin önnur sjónvarpsstöð
hefði verið starfrækt í landinu eða enginn
annar fjölmiðill til í landinu. Nú vill hins
vegar svo til, að ríkið sjálft rekur sjón-
varpsstöð, sem nær til allra landsmanna
og þar fara fram frjáls skoðanaskipti á
þann veg, að ekki hefur verið kvartað
undan því. Að auki eru dagblöð eins og
Morgunblaðið opinn vettvangur fyrir skoð-
anaskipti og fjölmargar útvarpsstöðvar.
Það er því alveg sama hvernig á þetta
-mál er litið; það er vísbending um sið-
blindu í ríkisstjórn landsins, að ráðherrar
þar skyldu yfirleitt vera til viðtals um að
ræða ríkisábyrgð af þessu tilefni. Forráða-
menn vinstri flokkanna stefndu að því að
nota fé -skattgreiðenda til þess að koma í
veg fyrir, að einhver óskilgreind „íhalds-
öfl“ tækju við rekstri Stöðvar 2!
Það vekur í raun og veru óhug, að hugs-
unarháttur af þessu tagi skuli yfirleitt
vera til staðar í ríkisstjóm á Islandi, jafn-
vel þótt um vinstri stjórn sé að ræða.
Hvað hefur komið fyrir þá menn, sem þar
sitja? Hafa þeir blindast gersamlega af
nokkurra ára setu í valdastólum? Eru þeir
búnir að tapa öllum áttum? Gera þeir sér
enga grein fyrir því, að það eru takmörk
fyrir því hvað þeir geta leyft sér að gera
með almannafé? Ef seta í ríkisstjórn leikur
hina mætustu menn með þessum hætti er
lífsspursmál, að skipti í ríkisstjómum séu
nægilega ör!
Ríkisstjórn á að sjálfsögðu ekki að hafa
nokkur afskipti af rekstrarvanda sjón-
varpsstöðvar í einkaeign. Sú starfsemi
kemur ríkisstjórn eða stjórnmálaflokkum
ekki við. Ef sjónvarpsstöð gerist brotleg
við lög eða settar reglur er hægt að refsa
forráðamönnum hennar með því að end-
urnýja ekki starfsleyfi.
Ráðherrarnir gáfust upp við að veita
fyrirtækinu'ríkisábyrgð af tveimur ástæð-
um; í fyrsta lagi vegna þess, að þingmenn
stjómarflokkanna mótmæltu margir
hveijir þessum ráðagerðum, þegar þær
spurðust út. í öðru lagi vegna þess, að
forráðamenn Verzlunarbanka íslands
höfðu kjark til þess að hafna fyrirheitum
um ríkisábyrgð, sem augljóslega var vafa-
mál, hvort ríkisstjórnin gat staðið við. En
menn taki eftir því, að þótt það væri vafa-
mál voru ráðherrarnir tilbúnir til þess að
gefa bankanum fyrirheit um að leggja til-
löguna fyrir Alþingi!
Þegar áform ráðherra vinstri stjórnar-
innar um að veita Stöð 2 ríkisábyrgð voru
runnin út í sandinn gerði ríkisstjórnin aðra
tilraun til þess að koma fyrirtækinu til
aðstoðar. Sérfræðingar ríkisstjórnar ís-
lands sátu á fundi næturlangt með forráða-
mönnum fyrirtækisins í því skyni að kanna,
hvort ríkið gæti komið til aðstoðar með
milligöngu Þróunarfélagsins! Sú ráðagerð
varð að engu. Það eru margir svartir blett-
ir á ferli núverandi ríkisstjómar. Afskipti
hennar af málefnum Stöðvar 2 era ein-
hver sá svartasti og þeim stjórnmálamönn-
um, sem að því stóðu til hneisu og álits-
hnekkis.
MARGT BENDIR
nú til þess, að
samningar verði
VOpnUIl gerðir í Vínarborg
í vor eða sumar um verulega fækkun í
herafla og herbúnaði í Evrópu. Verði slíkir
samningar gerðir má búast við því, að
aðildarríki bæði Atlantshafsbandalagsins
og Varsjárbandalagsins setjist niður og
skipti fækkun á milli einstakra aðild-
arríkja. Þótt ekkert hafi komið fram um
það, er vel hugsanlegt, að slík fækkun nái
til vamarstöðvarinnar í Keflavík
Við íslendingar þurfum að átta okkur
á því, að hugsanlegir samningar af þessu
tagi geta skapað alveg ný viðhorf hjá okk-
ur ekki síður en öðrum þjóðum. Það á við
í enn ríkara mæli, ef samningaviðræður
hefjast og samningar takast um afvopnun
á höfunum. Hvaða áhrif eða afleiðingar
mundi það hafa fyrir okkur, ef samningar
tækjust í Vínarborg síðar á þessu ári eða
samkomulag yrði um afvopnun á höfunum
einhvern tíma fyrir aldamót?
Líkleg áhrif eru þau, að mikilvægi ís-
lands sem eftirlitsstöðvar í Norður-Atl-
antshafi mundi aukast en ekki minnka.
Samningar í Vínarborg mundu hugsanlega
leiða til þess, að sérstakar eftirlitssveitir
frá Austur-Evrópu fengju heimild til þess
að koma til íslands til þess að fylgjast
með því, að ákvæðum samninganna um
fækkun í herafla eða herbúnaði hér væri
framfylgt. Þessar eftirlitssveitir þyrftu á
aðstöðu að halda til þess að geta sinnt
hlutverki sínu. Af íslands hálfu yrði hugs-
anlega að leggja fram bæði fé og mann-
afla til þess að sinna þessum eftirlitssveit-
um. Með sama hætti er hugsanlegt, að
íslendingar gætu átt aðild að slíkum eftir-
litssveitum, sem sendar yrðu til Austur-
Evrópu til þess að fylgjast með því, að
ríkin þar stæðu við ákvæði samninganna.
Af þessu má sjá, að ekki mundi draga
úr umsvifum á Keflavíkurflugvelli, þótt
þau mundu vafalaust breytast nokkuð frá
því, sem nú er. Auðvitað getur enginn á
þessu stigi sagt neitt til um það, hvemig
hugsanlegir samningar um afvopnun á
höfunum yrðu, en þó má ganga út frá því
sem vísu, að samningar um afvopnun á
höfunum hefðu í för með sér stóraukin
umsvif á íslandi og frá íslandi til þess að
fylgjast með því, að þeir væru haldnir á
Norður-Atlantshafi.
011 málefni Evrópu eru í deiglunni. Við
fylgjumst af áhuga og fögnuði með þeim
breytingum, sem eru að verða í Austur-
Evrópu. Jafnframt hljótum við að gera
okkur grein fyrir því, að þessum breyting-
um fylgir mikil pólitísk óvissa. Hún getur
magnast í Sovétríkjunum á þessu ári, þeg-
ar sovézku lýðveldin gera síauknar kröfur
til sjálfstæðis frá Moskvuvaldinu. Á slíkum
óvissutímum hljótum við að fara hægt í
Island og af-
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 13. janúar
Morgunblaðið/RAX
allar breytingar á varnarviðbúnaði vest-
rænna ríkja. En um leið hljótum við að
vera opin fyrir breytingum.
Þær breytingar geta leitt til þess, að
enn ríkari skyldur verði lagðar á okkur
íslendinga en gert hefur verið hingað til.
Við höfum ekki haft kostnað af vömum
landsins og raunar fremur tekjur — því
miður. Við kunnum að standa frammi fyr-
ir því á næstu áram, að samningar um
samdrátt í herafla leiði til þess, að við
verðum að taka þátt í þeim kostnaði, sem
leiðir af eftirliti með þeim samningi. Lega
lands okkar hefur alltaf haft lykilþýðingu
við mótun utanríkisstefnu þjóðarinnar. Við
kunnum að standa frammi fyrir því síðar
á þessum áratug, að lega landsins skiptir
meira máli en nokkra sinni fyrr sem vett-
vangur fyrir eftirlitsstarfsemi á höfunum.
Það er tímabært, að við gerum okkur grein
fyrir þeim breytingum, sem kunna að vera
í aðsigi.
í ÁRAMÓTA-
grein sinni í Þjóð-
, viljanum lýsti Ólaf-
bandalaglð ur Ragnar Gríms-
Og Austur- ®°.n’ formf ur Al-
® , þýðubandalagsms,
Evrópa atburðunum í Aust-
ur-Evrópu m.a. með þessum orðum:
„Kommúnisminn var hrópaður niður. Leið-
togar f lokksins voru reknir úr valdastólum,
dæmdir fyrir svik og spillingu. Persónu-
gervingur siðleysis og stalínisma, einræðis-
herrann í Rúmeníu, sem gert hafði flokk-
inn að eign fjölskyldu sinnar var tekinn
af lífi að kvöldi jóladags.“
Þessi lýsing Ólafs Ragnars er í öllum
Alþýðu-
meginatriðum rétt. En nú þarf hann að
bæta ofurlitlu við þessa lýsingu á þvj, sem
gerðist í Rúmeníu. Formaður Alþýðu-
bandalagsins þarf að upplýsa íslenzku
þjóðina um það, hvaða tengsl það voru
milli Kommúnistaflokksins í Rúmeníu og
Alþýðubandalagsins á íslandi, sem leiddu
til þess að forveri hans í formannssæti,
Ragnar Arnalds, núverandi þingmaður
Alþýðubandalagsins, var tíður gestur í
Rúmeníu á formannstíma sínum svo og
fjölmargir aðrir forystumenn flokksins á
þeim tíma. Hér skal skorað á Ólaf Ragnar
Grímsson að gera opinberlega grein fyrir
þessum tengslum.
í áramótagrein sinni sagði Ólafur Ragn-
ar Grímsson ennfremur: „Unga fólkið, sem
söng og hló á rústum Berlínarmúrsins,
fulltrúar Samstöðu, sem tóku við stjórn-
inni í Póllandi, fijálsar kosningar í Ung-
veijalandi, afhjúpun spillingarinnar og
hóglífisins í Austur-Þýzkalandi, barátta
óbreyttra borgara við ógnarsveitir Ceaus-
escus — ótal atburðir hafa á fáeinum vik-
um gjörbreytt heimsmyndinni.“
Þetta er líka rétt lýsing á atburðunum
í Austur-Evrópu og Austur-Þýzkalandi hjá
Olafi Ragnari Grímssyni. Én formaður
Alþýðubandalagsins þarf að gera betur og
hann er í aðstöðu til þess. Hann þarf að
upplýsa eftirfarandi: Hvað lögðu forystu-
menn kommúnista i Austur-Þýzkalandi
fram mikla fjármuni til þess að mennta
núverandi forystusveit Alþýðubandalags-
ins á náms- og þjálfunaráram hennar í
Austur-Þýzkalandi um og upp úr 1960? Á
•fundi í einni af deildum Sósíalistafélags
Reykjavíkur á þeim árum var upplýst, að
ákveðin upphæð væri á fjárlögum austur-
þýzka ríkisins til afnota fyrir sósíalista á
Islandi! Ólafur Ragnar þarf að upplýsa
þetta. Og hann þarf að upplýsa meira: í
hveiju var stuðningur kommúnista í Aust-
ur-Þýzkalandi við byggingu Rúblunnár við
Laugaveg fólginn? Með hvaða hætti veittu
þeir fjármuni til þess að greiða fyrir prent-
vélakaupum Þjóðviljans á árabilinu 1960-
1970. Olafur Ragnar Grímsson situr nú í
formannssæti Alþýðubandalagsins. Hann
hlýtur að hafa aðgang að þessum upplýs-
ingum. Ef hann vill láta taka áramóta-
grein sína í Þjóðviljanum alvarlega verður
hann að leggja þessar upplýsingar fram.
Honum verður ljáð rúm í Morgunblaðinu
til þess að koma þeim á framfæri — óski
hann eftir eða fái hann ekki inni með þær
í Þjóðviljanum! Ef formaður Alþýðubanda-
lagsins er í vandræðum með að afla þess-
ara upplýsinga getur hann byijað á því
að snúa sér til þriggja núverandi þing-
manna Alþýðubandalagsins, sem búa yfir
þekkingu í þessum efnum. Þeir eru: Svav-
ar Gestsson, Hjörleifur Guttormsson,
Ragnar Arnalds.
í fyrmefndri áramótagrein sagði Ólafur
Ragnar: „Þeir, sem era fangar fortíðarinn-
ar, munu fljótlega verða viðskila við fjöld-
ann í þeirri för, sem nú er hafin.“ Þetta
er líka rétt. Flokkur Ólafs Ragnars er og
verður fangi fortíðarinnar þangað til hann
hefur gert upp við hana með afdráttarlaus-
um hætti m.a. með því að birta upplýsing-
ar af því tagi, sem hér hefur verið beðið
um.
„Það er vísbend-
ing um siðblindu
í ríkisstjórn lands-
ins, að ráðherrar
þar skyldu yfir-
leitt vera til við-
tals um að ræða
ríkisábyrgð af
þessu tilefhi.
Forráðamenn
vinstri flokkanna
stefhdu að því að
nota fé skatt-
greiðenda til þess
að koma í veg fyr-
ir, að einhver
óskilgreind
„íhaldsöfl“ tækju
við rekstri Stöðv-
ar 2!“