Morgunblaðið - 17.05.1991, Blaðsíða 49

rcf't IHK.Íl a'JOMHTEÓ'iv *II<IA.Ifl/UOHOM
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. MAÍ 1991

49
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
691282 KL. 10-12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
tík
Óviðeigandi framkoma
M
ROMM
ER SÚ TAUG
Fyrir nokkru síðan átti ég um
miðnæturbil leið framhjá skemmti-
staðnum Tveir vinir og annar í fríi,
sem er á horni Laugavegs og Frakk-
astígs. Vildi svo illa til þá á sama
tíma að stúlka sem kom akandi á
litlum bíl niður Frakkastíginn ók
aftan á aðra bifreið sem einnig var
á Ieið niður Frakkastíginn en þurfti
óvænt að nauðhemla fyrir fyllibytt-
um sem voru á hraðferð inn á til-
nefndan skemmtistað. Hlaust því
miður allnokkurt tjón af árekstri
þessum á bifreiðinni sem ók aftan
á hina. Brothljóð mikil og beyglur
allnokkrar urðu til þarna á staðn-
Mér sárnaði þessi framkoma
dyravarðanna í garð stúlkunnar og
fór að hafa orð á því við þá að
þetta væri að mínu mati alls ekki
viðeigandi af þeirra hálfu og að
auki ódrengilegt mjög gagnvart
stúlkunni sem var hálfbúin að eyði-
leggja bílinn sem hún var með að
láni í ofanálag, að því er hún tjáði
mér þegar ég gaf mig á tal við hana.
En dyraverðimir og nokkrir vinir
þeirra af fyliibyttutegund brugðust
hinir verstu við þessum athuga-
semdum mínum og höfðu í hótunum
við mig. Sýnu verstur var einn út-
kastaranna sem var með erlendan
hreim í máli sínu.
Ég vildi aðeins upplýsa eigendur
skemmtistaðarins hvers konar fólk
hann er með í vinnu hjá sér, sem
og samkvæmisgesti bæjarlífsins svo
þeir viti á hvetju þeir eiga von frá
gestum og starfsfólki þessara fliss-
andi vina, þar sem bara annar er í
fríi en hinn síflissandi og hafandi í
hótunum þegar sett er út á fylli-
byttufliss hans og útkastara hans
ef eitthvað útaf ber hjá gestum eða
akandi framhjá þessum undarlega
„skemmtistað".
Magnús H. Skarphéðinsson
VIÐKVÆM DÝR
En það væri nú ekki í frásögur
færandi ef ekki hefði drifíð að múg
og margmenni úr fýllibyttustaðnum
með glös í hendi gefandi álit sitt á
öllu sem fram fór þarna. Einkum
og sérílagi þó hvurslags óskaplegt
fífl stúlkugreyið hafí nú verið að
vera að klessa fína nýja bílinn sinn.
Látum nú þau ósmekklegheit
eiga sig samt. Því miklum rriun
ömurlegri uppákoma fylgdi á eftir.
Dyraverðir tveir sem unnu við þenn-
an óvinaskemmtistað hlupu einnig
strax til og stóðu yfir stúlkunni og
bifreið hennar og hlógu þessum líka
tröllslega hrossahlátri og skemmtu
sér konunglega yfír þessum klaufa
sem bara eyðilagði bflinn sinn sís-
vona.
Smitaði þessi hrossahlátur út-
kastaranna fyllibyttumar svo að á
endanum stóð stór hópur manna
þarna flissandi og hlæjandi þar til
að stúlkan brast í grát þótt hún
reyndi að láta ekki á því bera.
Þegar ég heyrði í útvarpinu, á
Rás 2, að nokkrir Húsvíkingar æt-
luðu að byija ræktun á ánamöðkum
til beitu við laxveiðar, þá datt mér
í hug grein eftir Ingvar Agnarsson,
sem er mjög athyglisverð og kom
í Morgunblaðinu fyrir nokkm. I
grein sinni, sem bar fyrirsögnina
„Viðkvæm dýr“ segir Ingvar:
Hvað ræður því eiginlega að
menn skuli endilega vilja hafa ána-
maðka í beitu, þótt það sé alls eng-
in þörf, því laxaflugur má nota með
jafn góðum árangri. Ég vil eindreg-
ið hvetja sportveiðimenn til að
hætta nú þegar að nota ánamaðka
til beitu því þeir em viðkvæm dýr
með næma tilfinningu og enginn
ætti að kvelja þá að þarflausu eing
og gert er.
Notkun ánamaðka i beitu er eitt
af því sem gerir sportveiðar and-
styggilegar.
I því athæfí er algjört tilfínninga-
leysi sumra þeirra sem við sport-
veiði fást fyrir því lífí sem þeir em
að granda sér til ánægju eingöngu.
Hér endar hin ágæta grein Ing-
vars Agnarssonar og vil ég hér með
þakka honum fyrir hana. Og um
leið vil ég hvetja Húsvíkingana, sem
ætla sér að rækta ánamaðka til
sölu, að lesa greinina vel, því hún
á erindi til þeirra.
Ánamaðkar em þörf dýr í bljóm-
og tijágörðum okkar. Þeir losa
moldina kringum blómin og gróður-
inn þrífst betur vegna þeirra, svo
þeir eiga mikinn rétt á að fá að lifa.
Auðbjörg
ALLA DAGA VIKUNNAR FRÁ MORGNITIL KVÖLDS
Að Norðurbrún 2, þar sem áður var Verslunin Laugarás
Þegar konan hafði staðið
í sömu sporum nokkra hríð
varð henni litið niður
fyrir fætur sér
m og sjá: Þeir höfðu skotið
& rótum.
\f
Stundu síðar
var hún sokkin
í gljúpan svörðinn.
Ingibjörg Haraldsdóttir hefur getið sér orð
sem eitt okkar listfengasta Ijóðskáld.
Ljóð hennar eru tær og aldrei ofhlaðin,
þau laða fram seiðandi stemmningar
og fá lesandann til að sjá hið gamalkunna
í nýju Ijósi. í Ijóðasafninu eru fjórar
áður útgefnar Ijóðabækur Ingibjargar,
auk nýrra kvæða og þýðinga.
Kærkomin stúdentsgjöf,
ómissandi Ijóðaunnendum.
Mál IMI og menning
Síðumúla 7-9. Sími 688577. Laugavegi 18. Sími 15199-24240.