Morgunblaðið - 26.07.1991, Blaðsíða 32

M0KGUN31AÐID FÖSTUDAGUP 2)6. JÚLj ,1991, ,r
Hilmar Guðbjörns-
son - Minning
Fæddur 13. maí 1943
Dáinn 18. júlí 1991
Þegar fréttin um andlát tengda-
föður míns, barst mér til eyma, var
eins og kaldur straumur færi um
mig. Við höfðm báðir verið konu-
lausir heima á meðan eiginkona
mín og tengdamóðir voru í Svíþjóð.
Á þessum tíma eyddi ég mörgum
kvöldstundum hjá honum bæði
heima og á vinnstaðnum. Þarna sem
við sátum og töluðum og hlógum,
óraði okkur ekki fyrir því að þetta
væru síðustu stundir okkar saman.
En þær höfðum við átt margar frá
því að ég varð hluti af fjölskyldu
hans fyrir átta árum. Ég á svo erf-
itt með að sætta mig við það að
allt sem við töluðum þá um að gera
í framtíðinni geti ekki orðiö. Við
vorum að spá í að fara í Ameríku-
ferð og keyra um allt, en það var
okkar stóri draumur. En samt
gleðst ég yfir því að hafa fengið
að eiga þessar stundir með honum.
Mig langar að þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast honum og eiga
með honum það sem við áttum sam-
an. Fari hann í friði.
Axel
Þér ég niður fell við fætur,
friðar hæsti gjafarinn,
þar mín öndin þreytta grætur,
þar minn griðastað ég finn.
vinn þú mínu böli bætur,
bezti vinur, Jesús minn.
Lít í náð til meina minna,
mildi Jesús líknarhár.
Ó, ég lít til unda þinna,
er mín blæða harmasár.
Lát mig hugpn hjá þér fínna,
hörmunganna þerrðu tár.
Þú einn veizt, hvað þjáðu hjarta
þrengir böls á huldri leið.
Ég vil biðja, en ekki kvarta
undir minni þungu neyð:
Lát þíns friðar Ijósið bjarta
lýsa mér um reynsluskeið.
(Þorst. Þork.)
Þegar starfsmaður tjaldsvæðis-
ins kom snemma morguns þann 18.
júlí sl. með þau skilaboð um hringja
strax heim, þá áttum við frekar von
á slæmum fréttum. Ekki gat okkur
þó órað fyrir því að okkur yrði til-
kynnt um skyndilegt og ófyrirsjáan-
legt andlát föður míns elskulegs.
Hann sem var svo stálseginn helg-
ina áður þegar hann bauð okkur í
gæsasteik sem hann matreiddi á
gasgrillinu. Einmitt við það tæki-
færi hafði Siggi orð á því að honum
finndist aldrei neinn aldursmunur
vera á þeim tengdasonUnum og
pabba vegna þess að hann væri
vinur sinn. Mér þótti svo vænt um
þessi orð mannsins míns að ég
mundi þau, því að þetta lýsir elsku
pabba svo vel. Hann var vinur vina
sinna, enda átti hann marga, og
allir vissu að það var hægt að reiða
sig á hann. Hann var svo sterkur
að manni hætti til að taka það sem
sjalfsagðan hlut að hann væri alltaf
til staðar fyrir okkur þegar við
þörfnuðumst hans. Hjartagæsku
átti hann nóga og það var ósköp
stutt inn að hjartanu hans því að
hann mátti helst ekkert aumt sjá
án þess að rétta fram hjálparhönd.
Ekki man ég heldur eftir því að
hafa heyrt hann segja ljótt um ann-
að fólk. Hann elsku pabbi minn
kenndi mér svo margt sem ég mun
búa að allt mitt líf, því að jafnvel
margt það sem mér fannst ósann-
gjarnt sem bami og unglingi hef
ég í seinni tíð tamið mér sem
lífsskoðun. Mér þótti alltaf svo und-
ur vænt um pabba minn því að
hann var réttsýnn og allir, hversu
slæmir sem þeir voru, átti rétt á
tækifæri til að bæta sig. Ég veit
þetta svo vel því að lífið hefur ekki
alltaf verið dans á rósum fyrir mig
og þá fannst mér svo gott hvað
pabbi dæmdi vægt þó að dóttir
hans ætti í hlut. Það er dýrmætur
sannleikur sem ég reyni að lifa eft-
ir að þó að mennirnir séu breyskir
þá eru þeir samt mannlegir. Þetta
ásamt svo mörgu öðru kenndi elsku
pabbi mér, beint eða óbeint. Það
var honum svo mikilvægt að við
bömin hans stæðum okkur með
sóma í hveiju því sem að við tókum
okkur fyrir hendur enda var hann
alltaf boðinn og búinn að hjálpa
okkur til þess. Hann pabbi minn
var alltaf að. Þrátt fyrir miklar fjar-
vistir frá heimilinu í gegnum tíðina,
þá kom hann svo ótrúlega miklu í
verk, því að felst vann hann sjálf-
ur. Auðvitað komu tímar þegar
þreytan sótti að en alltaf hafði hann
samt tíma fyrir vini sína og ætt-
ingja. Verkefnin sem biðu hans oft
þegar hann kom heim af sjónum
voru svo mörg að einhveijum öðmm
hefu fallist hendur. Þær eru ómæld-
ar stundimar sem hann eyddi í
bílskúrnum sínum til að sjá til þess
að við gætum öll ekið á traustum
bílum. Oftar en ekki var ljós í
bílskúrnum fram á nóttu því að
pabbi vildi helst alltaf klára það sem
hann var byijaður á. Fyrir allt þetta
og svo ótal margt fleira þakka ég
og fjölskylda mín nú þegar hann
hefur verið tekinn frá okkur. Það
var svo áberandi að nýr kafli var
að hefjast í lífí hans og elsku
mömmu. Þau höfðu svo margt á
pijónunum um framtíðina og voru
byijuð að leggja meiri rækt við
heilbrigt líferni á sál og líkama.
En svo barði dauðinn að dyrum,
skyndilega og án viðvörunar, og við
öll sem elskuðum hann svo heitt
og treystum því að hann væri til
staðar fyrir okkur, sitjum eftir með
harm í hjarta. En Drottinn gaf og
Drottinn tók og við leitum huggun-
ar í því að honum hafí verið ætlað
eitthvað alveg sérstakt á æðri stöð-
um. Við þökkum Drottni fyrir lífið
sem hann gaf honum og fyrir lífíð
sem hann gaf okkur börnunum
sínum og barnabömum.
Nú legg ég augun aftur
0, Guð, þinn náðarkraftur
min veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfír Iáttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S.Egilsson)
Ég fel í forsjá þína
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og Ijúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M.Joch.)
Um leið og ég bið Guð um að
gefa mér æðruleysi til að sætta
mig við það sem ég fæ ekki breytt,
bið ég um að hann vemdi og blessi
elsku mömmu og systkini mín og
gefí okkur styrk í okkar miklu sorg.
Fari elsku pabbi minn í friði.
Ella
Þú, Guð, sem stýrir stjama her
og stjómar veröldinni,
í straumi lífsins áýr þú mér
með sterkri hendi þinni.
Stýr mínu fari heilu heim
í höfn á friðarlandi,
þar mig í þinni gæslu geym,
ó, Guð minn allsvaldandi.
(V. Briem)
Mig langar að skrifa nokkur orð
í minningu ástkærs föður míns sem
hvarf mér svo snöggt. Þegar ég
sest niður með blað og penna í
hönd þá fara minningarnar að
streyma fram. Minningamar eru
svo margar að erfítt er að velja.
En sá dagur með föður mínum sem
mér er ógleymanlegastur var þegar
ég var átta ára gömul. Það var
páskadagsmorgunn og við systurn-
ar vorum vanar að fá súkkulaði-
páskaegg á hveijum páskum. Ég
man að ég var svolítið óviss hvort
við fengjum nokkur egg þessa
páska því að pabbi hafði lýst því
yfír að við hefðum í raun ekkert
gott af öllu þessu súkkulaði sem í
páskaeggjum er. En þegar við sát-
um við morgunverðarborðið þennan
ógleymanlega dag með föður okkar
og móður og biðum eftir að þau
segðu eitthvað, þá sagði faðir okk-
ar, okkur til mikils léttis, að við
skildum taka bílskúrslyklana og ná
í eggin okkar þar því hann hefði
gleymt þeim í bflnum kvöldið áður.
Bros færðist yfír andlitin þijú sem
höfðu beðið svo spennt. Við vorum
heldur ekki seinar á okkur að
hlaupa niður og út í skúr. En það
sem blasti við okkur þegar við opn-
uðum dymar voru engin egg heldur
þijú glansandi ný rauð reiðhjól. Ég
gleymi aldrei gleðistraumnum sem
streymdi um mig þá. Svona var
minn elskulegi faðir, betur get ég
ekki lýst honum. Áður en harma-
fregnin kom ríkti mikil gleði á heim-
ili mínu og fjölskyldu minnar í
Svíþjóð því að móðir mín og ein
systra minna voru þá staddar í
heimsókn með fjögur af systkina-
börnum sínum. Áð sólin geti horfið
svo fljótt og myrkrið dimma skollið
á er erfítt að skilja. Sorgin er mik-
t Útför JÓNS STEFFENSEN prófessors, Aragötu 3, Reykjavík,
sem lést 21. júli, verður gerð frá Fossvogskirkju í dag, föstudag-
inn 26. júlí, kl. 15.00. Fyrir hönd aðstandenda, Háskóli íslands.
t
Sonur minn og bróðir okkar,
GUÐMUNDUR SIGURJÓNSSON,
Háaleitisbraut 15,
andaðist þann 23. júlí.
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Viggó Sigurjónsson,
Magnús Sigurjónsson.
t
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir
okkar, tengdamóðir og amma,
ÁGÚSTA SIGURÐARDÓTTIR,
Túngötu 9,
Álftanesi,
andaðist í Landspítalanum þriðjudaginn
23. júlí.
Jarðarförin auglýst siðar.
Sigurbjörn Pálsson,
Ingibjörg Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Lokað
Safnið verður lokað eftir hádegi í dag, föstudaginn
26. júlí, vegna útfarar JONS STEFFENSEN
prófessors. Háskólabókasafn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
GUÐLAUGAR INGIBJARGAR ÞORVALDSDÓTTUR,
Karlsrauðatorgi 19,
Dalvik.
Aðstandendur.
Lokað
Skrifstofur Þjóðminjasafns íslands verða lokaðar
föstudaginn 26. júlí eftir hádegi vegna jarðarfarar
JÓNS STEFFENSENS prófessors.
Þjóðminjasafn íslands.
il en hann lifír alltaf í huga mínum
og fjölskyldu minnar, því þrátt fyr-
ir miklar vegalengdir þá urðum við
þeirrar gleði aðnjótandi að hittast
minnst einu sinni á ári þegar ég
kom heim. Einu sinni kom faðir
minn líka í heimsókn til okkar og
endumýjaði þá kynnin við tengda-
soninn og barnabörnin. Maðurinn
minn, Kristján og bömin mín tvö,
Viktor og Birta, biðja fyrir kveðju
með þökk fyrir allt. Eg þakka föður
mínum fyrir allt sem hann hefur
kennt mér. Sá lærdómur var gulli
gæddur. Ég bið góðan Guð að
biessa elsku móður mína og systk-
ini mín öll. Blessuð sé minning míns
ástkæra föður. Ég kveð með bæn-
inni sem hann hafði að leiðarljósi:
„Guð gefí mér æðruleysi
til að sætta mig við
það, sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt og vit
til að greina þar á milii.“
Helga
Kveðja til elskulegs pabba
og afa
Ó, Ljóssins faðir, lof sé þér,
að líf og heilsu gafstu mér
og fóður minn og móður.
Nú sezt ég upp, þvi sólin skín,
þú sendir ljós þitt inn til mín.
Ó, hvað þú, Guð, ert góður!
(M. Joch.)
En hvað lffíð getur verið órétt-
látt, að taka frá okkur hann pabba
okkar og afa svona skyndilega.
Ekki óraði okkur fyrir því þegar
hann talaði við okkur í síma kvöld-
ið áður, að þetta væri í síðasta skipt-
ið sem hann kvaddi okkur. Hann
pabbi sem alltaf var svo hress og
lífsglaður, að það væri hann sem
hrifinn væri yfír móðuna miklu svo
skyndilega. En við trúum því að
hans bíði stórt og mikið hlutverk
fyrir handan. Það er erfítt að setj-
ast niður og ætla að skrifa nokkur
kveðjuorð til manns sem ætlaði sér
að gera svo mikið í framtíðinni. Það
hefur verið höggvið mikið og djúpt
skarð í hjörtu okkar en hið æðra
hefur valdið og við verðum að reyna
að læra að lifa með þetta skarð.
Við viljum þakka honum allar góðu
samverustundirnar sem við áttum
við honum á þessu tilverustigi og
biðjum algóðan Guð að vernda hann
þar sem hann er staddur nú.
Elsku mamma mín, Berglind,
Ingvar, Ella og Helga. Megi góður
Guð styrkja okkur öll á þessari sorg-
arstund, en minningin um góðan
mann mun lifa með okkur öllum.
Kristín og börn
í dag er til moldar borinn frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfírði, vinur
okkar og félagi, Hilmar Guðbjörns-
son, sem lést af hjartaáfalli langt
um aldur fram aðfaranótt 18. júlí sl.
Hilmar var fæddur í Reykjavík
13. maí 1943. Foreldrar hans eru
Guðbjörn Ingvarsson málarameist-
ari og Elín Torfadóttir, sem látin
er fyrir nokkrum árum. Skrif um
ættir og uppruna Hilmars látum við
okkur fróðari aðila skrifa.
Að lokinni skólagöngu vann
Hilmar við ýmis störf bæði til sjós
og lands. m.a. hjá flutningafyrir-
tækinu Gunnar Guðmundsson hf.,
en tvo síðustu áratugina vann hann
sem vélstjóri á ýmsum fískibátum.
Árið 1965 giftist Hilmar eftirlif-
andi konu sinni, Hjördísi Guð-
mundsdóttur, Dísu eins og hún er
ávallt kölluð. Þau eignuðust sex
mannvænleg böm en þau eru:
Helga, fædd 19. des. 1963, Elín
María, fædd 22. jan. 1965, Kristín,
fædd 3. okt. 1966, Þorbjörg, fædd
1. jan. 1968, dáin 6. sept. 1971,
Berglind fædd 8. júní 1972, og
Ingvar, fæddur 28. jan. 1975.
Fyrstu kynni okkar af Hilmari
ná lengra en tuttugu ár aftur í
tímann hjá flestum okkar, en nán-
ari kynni og vinskapur hófst fyrir
alvöru þegar við félagarnir komum
saman og stofnuðum veiðiklúbbinn
„Landsliðið“ árið 1984.
í okkar hópi bar Hilmar af í svo
mörgu sem við félagarnir eigum svo
oft eftir að sakna, en minningin um
góðan dreng og kæran vin sem