Morgunblaðið - 17.06.1992, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. JÚNÍ 1992
13
verkið sé í hægu tempói, hefur
mikil alúð verið lögð í þetta verk
og það er dansað „til að særa-fram
tilfinningar", eins og segir í leik-
skrá. Það tekst.
Það er leitun að balletsýningu
hér á landi þar sem ljósum hefur
| verið beitt jafn markvisst og
smekklega og á þessari sýningu.
Þar hefur Bjöm Bergsteinn
| Guðmundsson unnið gott verk. Elín
Edda Árnadóttir gerði sérlega ein-
falda og athyglisverða leikmynd
við sýninguna. Hluti hennar stend-
ur á gólfinu, en hún hangir einnig
á svifrám og snertir ekki sviðið,
heldur svífur yfir því og dansar
með. Þó svo að aðeins einn dans-
ari sé á sviðinu, virðist hann aldrei
einn. Ljós, leikmynd og búningar
— allt til sóma.
Það má velta því fyrir sér, hvort
Auður sé ekki að færast of mikið
í fang, með því að semja dansverk-
in og dansa þau sjálf og stýra svot-
il ein. Auðvitað er djarft teflt og
mikið lagt undir. En Áuður Bjarna-
) dóttir stenst prófíð með sóma. Sýn-
ingin er lofsvert framtak. Hún læt-
ur lítið yfír sér, en fyllir alveg útí
jj sinn ramma. Hún er hvorki of stór
né of lítil. Hún gengur upp. Það
hefðu fleiri mátt vera við frumsýn-
| inguna er móttökurnar voru inni-
legar. Fólk reis úr sætum og bravó-
köllin flugu um salinn. Það verða
sýningar þann 18. júní og á kven-
réttindadaginn þann 19. júní. Þá
gefst tækifæri til að upplifa sýning-
una og sjá einmitt þannig konu;
Auði Bjarnadóttur.
en þrátt fyrir það virðist sú tækni
og úrvinnsla sem listamaðurinn beit-
ir miðast við mikla nálægð áhorfand-
ans. Og því verður hver mynd fyrir
sig nær yfírþyrmandi í stærð sinni
og fullkomnun.
Hver þáttur sögunnar er heimur
út af fyrir sig. Tæknilega má segja
að varla sé nokkuð hægt að finna
i að vinnu listamannsins, sem greini-
lega hefur ótrúlegt vald á þeim miðli
sem hann hefur valið að nota fyrir
| þessa myndasögu. Skipan mynd-
" sviðsins hveiju sinni er ljós og út-
færsla myndefnisins skapar heilar
sögur út af fyrir sig. Mótun skugga
og endurvarp fólks og fylgja er
þannig að stöðug hreyfíng og tii-
færsla virðist eiga sér stað í flet-
inum.
Það er nöturlegur heimur, sem
listamaðurinn hefur skapað unga
manninum, og er varla tilviljun að
hann minnir í nokkrum atriðum á
ímynd stærstu borgar Svíþjóðar.
Þetta er hinn manngerði heimur
steinsteypu, stáls og raflýsingar,
með því fylgir grámi umhverfísins,
rusl og annar úrgangur eins ög sjálf-
sagður hlutur. Hvergi sér í lífræna
) náttúru.fugla, tré eða gras, og jafn-
vel fljótið mikla minnir meira á þykk-
fljótandi skólp eða olíu en lifandi
| vatn.
Allt umhverfí sögunnar markast
af fírringu mannsins í þessum heimi,
| hann þarf sífellt að bíða, og jafnvel
þegar hann rís gegn umhverfinu, eru
afleiðingamar hörkulegt og vélrænt
svar kerfísins. Þar sem mannleg ást
og samúð virðist einnig bresta verða
draumarnir löks eina flóttaleiðin.
í sýningarskrá er að finna ágæta
þýðingu á ummælum Stefan Máhl-
qvist um þessa myndasögu, sem
gestir geta notað til að rekja sig
eftir myndunum. Annars eru leið-
beiningarnar í sjálfu sér óþarfar, þar
sem sagan segir sig sjálf, og er
kunnugleg, skáld og listamenn hafa
fjallað um þroskasögu mannsins um
aldaraðir. Sögugerð Bjöms Brusew-
itz er hins vegar afar athyglisverð
fyrir margra hluta sakir, hún er
I tæknilega vel unnin, hún er persónu-
leg og lýsir mikilli næmni á þá fírr-
ingu, sem er vel á veg komin með
•: að leiða nútímamanninn inn í nótt-
ina, án þess að hann eigi aftur-
kvæmt þaðan.
| Sýningin á myndaröðinni „Inn í
nóttina“ í Listasafni ASÍ við Grens-
ásveg stendur til sunnudagsins 28.
júní.
Undrabörnin frá Rússlandi
_________Tónlist_____________
Ragnar Björnsson
Um samtökin „New Names“ seg-
ir efnisskrá að þau hafí verið „stofn-
uð í Rússlandi 1989 af alþjóðlegri
menningarstofnun rússneska sam-
bandslýðveldisins. Markmið þeirra
er að rækta og styðja ungt hæfí-
leikafólk á öllum sviðum menning-
ar, lista og vísinda og koma þeim
á framfæri, bæði heima og erlendis
í nafni friðar og vináttu milli þjóða."
Svo mörg eru þau orð, en því miður
hefur margt óhæfuverkið verið unn-
ið í nafni friðar og jafnvel í vináttu
líka, en í þessu tilfelli hefur vafa-
laust verið unnið af heilindum og
a.m.k. eru engir heppilegri en böm
og unglingar til þess að flytja frið,
skilning og vináttu milli þjóða og
þá ekki síst börn og unglingar með
þá hæfileika sem þau rússnesku
miðluðu á fjölum Þjóðleikhússins á
mánudagskvöldið síðara. Hér voru
á ferðinni fímm unglingar á aldrin-
um 12-15 ára og léku á píanó, fiðlu,
gítar og trompet og koma frá Pét-
ursborg, Moskvu og Novosibrisk í
Síberíu. Öll hafa þau haldið meira
og minna af sjálfstæðum tónleikum,
tekið þátt í tónlistarkeppnum, sigr-
að eða verið nálægt því og öll kall-
ast þau undrai^örn og á vegum New
Names. Gagnrýni á eiginlega ekki
við um tónleika sem þessa, en mað-
ur sat undrandi allan tímann yfír
einstæðri getu þessara unglinga.
Verkefnaval þeirra miðaðist að
mestu við tæknilega uppbyggingu
og því „virtúósa-verk í hveiju fót-
stigi, t.d. hófust þeir með Ismalei
eftir Balakirew, sem frekar væri
valið sem lokaverk tónleika en upp-
hafsverk. Varla er hægt að hugsa
sér æskilegri farfugla en slíka ungl-
inga til þess að flytja frið og vin-
áttu meðal þjóða. En þótt Rússar
séu miklum listrænum gáfum
gæddir þá eru New Names víðar
sem skapa kannski þann gjaldmiðil
sem sýndarmennskuferðir dipló-
mata ná aldrei til. En New Names
Rússanna er vert að leggja á
minnið, Olga Pushetchnikova á
píanó, Ilia Konvalov á fíðlu, Grigori
Goriatchev á gítar, Vladimir Pus-
hetchnikov á trompet, og Alexander
Kobrin á píanó.
Síðan 18. júní 1902 hefur Landsbankinn á Akureyri
verið aflvaki í eyfirsku atvinnulífi og fjárhagslegur
bakhjarl norðlenskra heimila.
Tölur um innlán og útlán segja meira en nokkur orð
um mikilvægi bankans fyrir Norðlendinga.
Útlánin á síðasta ári námu 5.187 miljónum króna og
innlánin 3.710 miljónum króna.
Við óskum Eyfirðingum til hamingju með afmælið og
þökkum ánægjuleg viðskipti í 90 ár.
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna
1992