Morgunblaðið - 10.09.1994, Qupperneq 27

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 1994 27
MINNINGAR
+ Marp-ét Ólafs-
dóttir var fædd
22. ágúst 1905 á
Skriðnesenni í
Bitrufirði í
Strandasýslu. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli
hinn 1. september
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðrún Lýðsdóttir
frá Skriðnesenni og
Ólafur Indriðason
frá Hvoli í Saurbæ
í Dalasýslu. Systk-
ini hennar eru:
Anna Blöndal, býr á Akureyri.
Eggert, látinn, bjó á Skarði á
Skarðströnd. Efemía, látin, bjó
á Akureyri. Anna María, býr í
Reykjavík. Elísabet, býr í
Reykjavík. Kjartan, býr í Stúf-
holti í Holtum. Maður Margrét-
ar var Eggert Stefánsson frá
Kleifum í Dalasýslu, fæddur 25.
nóvember 1900. Faðir hans var
Stefán Eyjólfsson frá Gilsfjarð-
armúla í Gilsfirði. Móðir hans
var Anna Eggertsdóttir frá
Kleifum í Dalasýslu. Börn
þeirra eru: Anna, Stefán Jó-
hann, Guðrún Ólafia, Sigvaldi
Þór og Ragna Valgerður. Þau
giftust 30. maí 1929 og hófu
búskap á Melum á Skarðs-
strönd sama vor. 1932 fluttust
þau að Miðjanesi í Reykhóla-
sveit og bjuggu þar og víðar
til ársins 1964 að þau keyptu
jörðina Steðja í Reykholtsdal í
Borgarfirði. Þar bjuggu þau til
ársins 1964 en þá lést Eggert
hinn 17. janúar. Eftir
það bjó Margrét með
Stefáni syni þeirra til
ársins 1986 er hún
veiktist og var eftir
það sjúklingur. Utför
Margrétar fer fram
frá Reykholtskirkju í
dag.
ÉG VAR búin að
þekkja Margréti í rúm
30 ár þegar hún dó.
Fyrir mig var hún fyrst
og fremst húsmóðir í
Steðja. Þar var mjög
margt í heimili á sumr-
in og er mér minnisstæðast það
mikla álag sem var á henni í eldhús-
inu. Aldrei heyrði ég hana kvarta
um þreytu þó að hún væri ætíð síð-
ust í rúmið á kvöldin og komin upp
áður en nokkur maður var vaknað-
ur. Það var stöðug vinna allan dag-
inn við bakstur, eldamennsku og
þrif. Á heimilinu voru oft u.þ.b. 20
manns. Á einhvern undraverðan
hátt náði hún því alltaf að vera til-
búin með næstu máltíð í tíma og
vera búin að ganga frá eftir þá síð-
ustu. Þetta var töluverð lífsreynsla
fyrir mig, borgarbarnið, að sjá hvað
mikið er að gera á sveitaheimilum
og ekki gætu allar konur unnið jafn
mikið og á jafn æðrulausan hátt
og Margrét gerði. Sem betur fer
kærði hún sig ekki um að vinna við
útistörf og var hæstánægð með sitt
hlutskipti.
Margrét var mjög söngelsk kona
og hún var í kirkjukómum um ára-
bil og söng í kirkjunni í Reykholti.
Einnig var hún í kvenfélaginu í
sveitinni og fór með þeim konum í
ferðalög.
Það var mjög gestkvæmt á heim-
ilinu og var tekið á móti öllum gest-
um með mikilli gestrisni. Ég vissi
til þess að fyrr á tímum komu heilu
fjölskyldurnar til dvalar um lengri
eða skemmri tíma og var það þá
sérstaklega á meðan eiginmaður
Margrétar, Eggert, lifði.
Margrét fékk heilablóðfall fyrir
átta ámm og náði sér aldrei til fulls
eftir það. Síðustu árin bjó hún á
Hjúkrunarheimilinu Skjóli og naut
þar góðrar aðhlynningar enda kall-
aði hún það heima. Margrét var
alltaf jafn glöð að fá börnin og
barnabörnin í heimsókn.
Ég vil þakka Margréti fyrir öll
árin og ég bið Guð að blessa hana
og leiða á þeirri leið sem hún er á
núna.
Sigríður Einarsdóttir.
Nú er hún amma mín dáin, orðin
bergmál í höfði mér og minningarn-
ar hrannast upp í huganum. Sumr-
in sem ég var hjá henni í sveit em
mér ógleymanleg. Alltaf var ég
velkomin eins og öll hennar barna-
börn sem flest eyddu sumrinu hja
henni og sum reyndar vetrinum
líka. Alltaf var hún góð og bros-
andi, syngjandi við vinnu sína í eld-
húsinu. Það var sama hvaða gesti
bar að garði, alltaf gat hún töfrað
veislu fram úr erminni og allir vom
velkomnir, hvort sem var að nóttu
eða degi. Mig langar til að þakka
henni ömmu minni fyrir það hversu
góð hún var alltaf Heiðrúnu, dóttur
minni, sem fékk að alast upp með
henni fyrstu árin er við bjuggum
allar saman hjá móður minni. Það
er erfítt að útskýra fyrir bami þeg-
ar Guð kallar fólk til sín en allir
verða að hlýða því kalli.
Og nú bið ég Guð að blessa hana
ömmu mína og varðveita þar til við
hittumst að nýju.
Nú legg ég augun aftur
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt
Æ, virzt mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S.E.)
Vertu sæl elsku amma mín og
Guð blessi þig.
Þín nafna,
Margrét G. Bergsveinsdóttir.
Margrét og maður hennar, Egg-
ert Stefánsson, hófu búskap í Steðja
vorið 1953, keyptu þá jörðina og
bústofn þegar foreldrar mínir hættu
þar búskap fyrir aldurs sakir.
Margi-ét og Eggert bjuggu þama
ásamt bömum sínum sem þá voru
á unglingsaldri og að verða fullorð-
in. Eggert lést 1964 en eftir það
bjó Margrét áfram, aðallega með
Stefáni syni sínum sem enn býr í
Steðja.
En Margét varð að hætta búskap
árið 1986 eftir að hún fékk heila-
blæðingu og hafði þá ekki lengur
þrek né heilsu til bústarfa. Hún
flutti til Reykjavíkur og var hjá
Önnu dóttur sinni sem aðstoðaði
hana og annaðist til 1992 er hún
fékk vist á hjúkrunarheimilinu
Skjóli.
Steðji er sem sagt fæðingarstað-
ur og æskuheimili mitt og bróður
míns, ívars. Þar stigum við okkar
fyrstu spor og áttum heimili til full-
orðinsára.
Sá staður þar sem maðurinn lifír
æsku sína og uppvaxtarár verður
hugstæður og hefur tíðum eitthvert
aðdráttarafl. Það verður til að hann
er oft heimsóttur ef aðstæður leyfa
og ekki er manni sama um hvemig
með þetta býli er farið og hvers
konar fólk tekur við því.
Það var sérstaklega ánægjulegt
að manneskja eins og Margrét og
öll hennar fjölskylda skyldi taka við
föðurleifð okkar því að þar kom hið
ágætasta fólk. Þarna var ræktað,
byggt og vel búið.
Oftast kom ég þama á sumriti
því að alltaf er gaman að sjá æsku-
stöðvar, ganga um kunnar slóðir,
njóta hins mikla útsýnis í Steðja og
hinnr fögm náttúm sem þar er að
fínna við ár, um holt, engi og haga,
þar sem hver hóll og laut em kunn.
Venjulega var komið að Steðja
þegar leið lá um Borgarfjörð og
hvatti það mann til að koma þang-
að og þar bjó húsmóðir og fjöl-
skylda sem ávallt tók slíkum heim-
sóknum vel. Gestrisni Margrétar
var einstök og hún hafði ánægju
af að veita. Margrét var hlýleg
kona, greind og fróð, vel lesin ogf
ræðin. Því var ánægjulegt að líta
inn til hennar, þiggja veitingar og
tala saman. Hún var sístarfandi,
létt og liðug í hreyfingum. Minnist
ég þess hve snör hún var í snúning-
um við verk sín og glaðleg þegar
hún var að verða áttræð, rétt eins
og ung stúlka væri á ferð.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Margréti fyrir allar hennar góðu
mtttökur, vinsemd og verk hennar
við að fegra og bæta umhverfí
æskustöðva minna.
Jafnframt votta ég bömum henn-
ar, fjölskyldum þeirra og öllum af-
komendum samúð mína.
Krístinn Björnsson
frá Steðja.
MARGRÉT
ÓLAFSDÓTTIR
Þú getur framhvæmt fitt eigið hraftaverh!
Jokn Casaklancas skólinn kýður upp á námskeið
fyrir J)á sem vilja auka öryggi sitt í framkoinu og
mannlegum samskiptum. Námskeiðin eru fyrir
einstaklinga, fjölskylclur og liópa. I koði eru kvöld-
og kelgarnámskeið en einnig eru dagnámskeið fyrir
starfskópa og fyrirtæki.
Wmm
T 1 rr _
John Casablancas skólinn er ur víða um
hcim vegna mikils árangurs í að aðstoða ein-
staklinga við að bœta sjálfsmynd sfna.
John Casablancas shólinn að Grcnsásvegi 7 vcrður
opinn U1. 13:00- 17:00 á morgun fyrir a lla f,á sem hafa
áhuga á að hynna sér starfsemi shólans og að rœhta
sinn innri mann. Shráning stendur yfir á Grensásvegi 7
alla Aaga Ll. 13:00-17:00 og f sfma 8877QQ.
John Casablancas
MODEUNG & CAREER CENTER