Morgunblaðið - 10.09.1994, Side 28

28 LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
GUÐBJARTUR CECILSSON
+ Guðbjartur
Cecilsson fædd-
ist á Búðum undir
Kirlqufelli 7. mars
1927. Hann varð
bráðkvaddur á
heimili sínu á
Grundarfirði 4.
september síðast-
liðinn. Guðbjartur
ólst upp á Búðum
ásamt þremur ung-
um bræðrum og
einni systur, en
föður sinn missti
hann ungur. Árið
1944 flytur fjöl-
skyldan inn til Grundarfjarðar
og byggir hús að Grundargötu
17 og bjó Guðbjartur þar alla
tíð með Bæringi bróður sínum
og seinna einnig Rósu eigin-
konu sinni. Guðbjartur kvænt-
ist Rósu Sigurþórsdóttur 1986,
eftir þrettán ára sambúð, og
gekk fjórum dætrum hennar
frá fyrra hjónabandi í föður
stað, en þær eru: Kristín M.
Guðmundsdóttir, Sigurbjörg
Guðmundsdóttir, Ingunn L.
Guðmundsdóttir og Hraundís
Guðmundsdóttir. Eftir aðeins
fjögurra ára hjónaband lést
_ Rósa í aðgerð og var það Guð-
bjarti mikið áfall. Systkini Guð-
bjarts voru fjögur: Kristín, f.
20. júní 1921, húsmóðir i Stykk-
ishólmi, var gift
Haraldi Isleifssyni
sem nú er látinn og
eignuðust þau þijú
börn; Bæring, f.
1923, Ijósmyndari,
einhleypur en hélt
hús með Guðbjarti,
Soffanías, f. 1924,
forstjóri, kvæntur
Iluldu Vilmundar-
dóttur og eiga þau
fjögur börn; Páll,
f. 1932, kvæntur
Björk Guðlaugs-
dóttur og eiga þau
þrjú börn. Foreldr-
ar Guðbjarts voru Kristín Run-
ólfsdóttir, f. 21. febrúar 1896 í
Naustum, d. 16. október 1972,
húsmóðir, Búðum, dóttir Pálínu
Pálsdóttur og Runólfs Jónat-
anssonar bónda, Naustum í
Eyrarsveit, og Cecil Sigur-
björnsson, f. 22. ágúst 1896 á
Setbergi i Eyrarsveit, en hann
fórst með ms. Papey 20. febr-
úar 1933 eftir ásiglingu við
þýskt skip skammt frá Engey.
Hann var sonur Sigurbjöms
Helgasonar, bónda á Setbergi
og Soffíu Jónsdóttur. Guðbjart-
ur vann sem vélstjóri í landi
hjá Soffaníasi bróður sínum
allt til dánardags. Útför Guð-
bjarts fer fram frá Grundar-
íjarðarkirkju í dag.
BATTI, eins og Guðbjartur var
ætíð kallaður, var vinnusamur,
reglusamur og greiðasamur í fyllstu
merkingu þess orðs. Það er erfitt
að átta sig á og sætta sig við
skyndilegt fráfall góðs vinar og fé-
laga.
Kynni okkar Batta hófust 1963
er ég fékk hann til aðstoðar við
byggingu og rekstur laxa- og haf-
beitarstöðvarinnar Láróss í Eyrar-
sveit. Við áttum margar gleði- og
ánægjustundir í 30 ára samstarfi
sem aldrei bar skugga á. Góður
maður ber gott fram úr hjarta sínu
og það gerði Batti. Ég kveð góðan
vin og félaga með söknuði og votta
aðstandendum samhryggð mína.
Jón Kr. Sveinsson
Kynni okkar Guðbjarts, eða
Batta eins og hann var ætíð kallað-
ur, hófust í september 1982 þegar
ég hóf störf hjá Soffaníasi bróður
hans. Ekki grunaði mig þá að
,%nokkrum árum seinna yrði hann
tengdafaðir minn. Batti giftist
seint, eða ekki fyrr en 1986 eftir
langa sambúð með Rósu Sigurþórs-
dóttur. Það sumar hófst samband
okkar Sigurbjargar en hún er ein
af íjórum dætrum Rósu af fyrra
hjónabandi sem Batti gekk í föður-
stað og má með sanni segja að
hann hafi reynst þeim öllum sem
best hann gat.
Eftir aðeins fjögurra ára hjóna-
band lést Rósa, langt um aldur
fram. Eftir lát Rósu varð Batta oft
að orði hvers vegna hann mætti
ekki fara líka og okkur sem um-
gengust hann daglega er ljóst að
hann kvaddi þennan heim sáttur
við guð og menn. Hann kvaddi eins
og hann hefði viljað, en Batti varð
bráðkvaddur, í kaffihléi frá vinnu,
á heimili sínu. Þrátt fyrir umræður
um dauðann var Batti mjög lífsglað-
ur og oftast sá hann spaugilegu
hliðina á vandamálum sem öðrum
málum.
Batti var sannkallaður þúsund-
þjalasmiður og til eru margar sögur
af verkum sem hann leysti eftir að
lærðari menn voru orðnir ráðalaus-
ir. Við uppbyggingu fyrirtækis
Soffaníasar naut Batti sín til fulls
og er vægt til orða tekið að segja
að vinnustaðurinn hafi verið hans
annað heimili og var vinnutíminn
oft langur. Batti leysti sem best
hann gat úr málum allra sem til
hans leituðu og voru þeir ófáir.
Þann tíma sem ég starfaði sem
vélstjóri hjá sama fyrirtæki gat ég
farið með öll vandamál til hans og
vitað að úr þeim yrði leyst.
Batti slasaðist illa daginn fyrir
sextugsafmælið sitt 1987 og fannst
honum sem hann yrði ekki jafn
góður eftir það. Ekki hvarflaði að
mér þegar ég kynnist Batta og síð-
ar Rósu að á fjórum árum myndi
ég fylgja báðum til grafar eftir svip-
leg og ótímabær dauðsföll þeirra
beggja.
Þegar Rósa lést ákvað Sigurbjörg
að við skyldum flytja til Grundar-
fjarðar svo hún gæti hjálpað til með
Batta og voru þeir bræður eftir það
í fæði hjá okkur. Missir sambýlis-
konu minnar er mikill en Batti var
hvort tveggja, faðir og besti vinur
hennar.
Að lokum vil ég segja að minn-
ingin um góðan mann sem vildi
öllum vel lifir.
Kristján B. Larsen.
Guðbjarti, sem manna á milli var
ævinlega kallaður Batti, kynntist
ég fyrst um 1960, þegar ég var
fenginn til að sinna vatnsveitumál-
um í Grundarfirði (þorpið hét þá
reyndar Grafarnes).
Á það reyndi við gerð vatns-
veitunnar, sem hann stóð að veru-
legu leyti að með Halldóri Finn-
syni, sem var nú einn sérstæði
persónuleikinn enn, sem alltaf vissi
hvað hann söng. Halldór var odd-
viti á þeim tíma, og þar eð hann
taldi kjósendur sína véra of fáa,
kom hann þeim upp ásamt konu
sinni, og afleiðingarnar voru aug-
Ijósar: strax og það fólk fékk kosn-
ingarrétt, fékk Sjálfstæðisflokkur-
inn meirihluta í hreppsnefnd
Fallegt og varan-
legt á leiði
Smíðum krossa og ramma
úr ryðfríu stáli, hvíthúðaða.
Einnig blómakrossa á leiði.
Sendum um land allt. Ryð-
frítt stál endist um ókomna
tíð. Sendum myndalista.
Blikkverk sf.,
sími 93-11075.
staðarins (og það þótt ekki væri
meiri hluti kjósenda á sama máli
við kjörborðið). Kom þar einnig til
dyggileg stoð í Árna Emilssyni og
hans fólki ásamt fleiri frammá-
mönnum svæðisins.
Cecilssynir voru fjórir og til allr-
ar hamingju fyrir sveitina var eng-
inn eins og fólk er flest. Soffanías
var og er þeirra fjármálasnillingur,
en hann kunni að fjárfesta aldrei
meiru en hann átti sjálfur. Aðrir
útgerðarmenn á landinu hafa yfir-
leitt eytt sínu, ef eitthvað hefur
verið, og notað til þess sparifé
landsmanna, sem þeir í sakleysi
sínu geymdu í bönkum, sem sum
árin stálu hreinlega hluta sparifjár-
ins, mismiklum þó. Bæring er ann-
ar, fréttaritari og snjall frétta-
myndari sjónvarps, en Páll er verk-
stjóri, Batti einn í öllu og allir í
fískvinnslu bróðurins, Soffaníasar.
Þjóðfélagið hefur refsað Soffaníasi
árum saman með því að gera upp-
tækar eigur hans á ársgrundvelli
(eins og það heitir á stofnanamáli)
með því að leggja á hann hæstu
skatta Vesturlands.
Batti var eitthvert mesta efni í
verkfræðing, sem ég hefi nokkru
sinni kynnzt, einstakur mannkosta-
maður, ósérhlífmn og velviljaður. í
minni sveit eru þó slíkir eiginleikar
ekki taldir til gildis, en voru það
heldur betur þá í Grundó. Sem
dæmi um snilli Batta vil ég til-
greina atvik, sem lýsir manninum
vel. Við Halldór Finnsson höfðum
talið nauðsynlegt að koma upp
vatnsgeymi í fjalli ofan við byggð-
arlagið, og hafði Halldór fest kaup
á geyminum, sem stóð niðri við
höfn. Geymirinn var á að gizka
8-12 tonn að þyngd og yfir mýri
að fara að hluta og vegleysu meiri
hlutann. Menn veltu mikið vöngum
yfir þessu máli án þess að niður-
staða fengist.
Batti hefur greinilega hugsað
sitt, því að einn morguninn var
geymirinn horfrnn frá höfninni og
kominn upp í fjall. Batti hafði al-
einn eina nóttina tekið geyminn af
undirstöðu, flutt hann upp eftir í
fjallshlíðina og enginn orðið var við
flutningana. Geymirinn í fjallinu
skartaði snilli Batta.
Þá nótt sváfu Grundfirðingar
fast, allir nema einn.
Batti kvæntist frænku sinni,
Rósu Sigurþórsdóttur, árið 1986,
en hún lézt eftir aðeins fjögurra
ára hjónaband. Hann reyndist
henni og börnum hennar frá fyrra
hjónabandi hið bezta, enda kölluðu
þau hann alltaf afa og var hlýja í
röddinni, þegar það var sagt. Rósu
missti Batti af afleiðingum upp-
skurðar, sem annars er hættulítill,
og var það fyrsta stóra áfallið, sem
Batti varð fyrir. Tók hann það afa
nærri sér alla tíð síðan. Annað áfall
fékk hann í vinnuslysi, höfuð-
meiðsl, og varð aldrei heill heilsu
af því. Þriðja áfallið varð svo fyrir
nokkrum dögum, að hann lagði sig
til hvíldar á sófann sinn, en bað
Bæring bróður sinn að biðja um
lækni, því að það væri eitthvað að
sér. Fimm mínútum seinna var
hann allur.
Allt sitt líf var hann svona: stillt-
ur og æðrulaus, fór sínar eigin leið-
ir í hljóði og var ekki nokkrum
manni til ama.
Það er stórt skarð fyrir skildi,
þegar Batta vantar í Grundarfjörð
og í mínum huga verður byggðar-
lagið aldrei það sama.
Batti sagði mér eitt sinn, að
hann hefði gengið nokkrum sinnum
á Kirkjufell og verið svona 20
mínútur upp. Kirkjufellið er eitt-
hvert fallegasta fjjall landsins.
Batti er vafalaust núna að fara
upp á sitt Kirkjufell, en það Kirkju-
fellið er búið til úr beztu eiginleik-
um Batta: heiðarleika, dugnaði,
ósérhlífni og snilli. Það er hans við-
hafnar-Benzi á þeirri leið og nesti
til góðs endis þeirrar ferðar hefur
Batti þar með í ríkum mæli.
Batta þakka ég þriggja áratuga
vináttu, sem aldrei bar minnsta
skugga á.
Sveinn Torfi Sveinsson.
Sunnudaginn 4. september síð-
astliðinn barst mér sú dapurlega
fregn að Guðbjartur móðurbróðir
minn væri látinn. Ég hafði hitt
hann á heimili hans þremur dögum
áður, glaðan og frískan. Þá kenndi
hann sér einskis meins. Ég vissi
reyndar að fyrir nokkrum árum
hafði hann slasast og hlotið meiðsl
er seint greru. Nú var hann orðinn
frísklegur aftur. Stór, bráð krans-
æðastífla varð banamein hans.
Guðbjartur eða Batti eins og
hann var alltaf kallaður, fæddist á
Búðum framan undir Kirkjufelli í
Grundarfirði. Hann var fjórði í röð-
inni af fimm systkinum. Föður sinn
missti hann sex ára og var því lífs-
barátta móðurömmu minnar hörð
með bömin. Ekki tíðkaðist að kvarta
i þá daga. Þau systkin ólust upp á
Búðum hjá móður sinni og varð
Batti snemma að vinna hörðum
höndum fyrir lífsbjörginni. Búið var
lítið en mikil björg sótt í sjó og ny-
tjar til lands voru alltaf einhveijar.
Fáa vissi ég fímari við klifur í Kirkju-
felli en þá bræður Guðbjart og
Bæring við eggjatöku hvert vor.
Vorið 1945 brugðu þau búi Krist-
ín amma mín og synir hennar og
fluttu þá í nýbyggt hús þeirra í
Grundarfjarðarþorpi á Grundargötu
17. Þar átti Batti heimili ætíð síð-
an. Kristín móðir mín hafði flutt
að heiman áður. Batti stundaði bif-
reiðaakstur og afgreiðslustörf í
versluninni Gmnd og síðar vélgæslu
og fiskvinnslustörf hjá útgerð Soff-
aníasar bróður síns til hinsta dags.
Ég minnist alltaf með gleði og
virðingu heimsókna og stuttrar
dvalar á sumrin á heimili ömmu og
móðurbræðra minna. Þar ríkti glað-
værð og einstök samheldni sem við
næsta kynslóð drukkum í okkur.
Ekki var Batti langskólagenginn
en samt ótrúlega skemmtilegur við-
mælandi heim að sækja og engin
lognmolla yfír skoðunum hans.
Batti var samviskusamur með af-
brigðum og hjálpsamur maður.
Ekki hugsaði hann um launin fyrir
viðvikin. Hann var sá sem alltaf var
sæll að gefa. Kristín móðuramma
mín lést 1972 en hún hélt heimili
með þeim bræðrum, Guðbjarti og
Bæring, til síns síðasta dags.
Árið 1973 kom Rósa Sigurþórs-
dóttir á heimili Guðbjarts. Felldu
þau hugi saman og gengu í hjóna-
band. Dætrum Rósu var Batti sem
besti faðir. Þau áttu 17 góð ár sam-
an en Rósa féll skyndilega frá vetur-
inn 1990 og tók Batti fráfall henn-
ar nærri sér.
Ég kveð í dag þennan móður-
bróður minn sem mér fannst öðling-
ur að manni, reglusamur, ósérhlíf-
inn og duglegur. Stundir okkar
saman í seinni tíð voru allt of fáar
sakir fjarlægðar.
Hann verður lagður til hinstu
hvílu í Setbergskirkjugarði við hlið
konu sinnar, en þaðan blasa við
Kirkjufellið og æskustöðvamar við
Grundarfjörðinn.
Blessuð sé minning hans.
Gylfi Haraldsson.
KRISTININGVADOTTIR
+ Kristín Ingva-
dóttir fæddist á
Akureyri 16. októ-
ber 1953. Hún lést
á Landakotsspítala
31. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar eru Ólína
Halldórsdóttir og
Ingvi Hjörleifsson.
Systkini Kristínar
eru Halldór, Hjör-
dís, Árni og Gróa
Bryndís. Kristín
giftist 27. ágúst
1977, Birni Sveins-
syni Iögreglu-
manni á Keflavíkurflugvelli.
Foreldrar Björns eru hjónin
Þóra Björnsdóttir og Sveinn
Sveinsson bifreiðastjóri. Börn
Kristínar og Björns eru tvö:
Ægir Orn, sem er fæddur 22.
ágúst 1979, og Ósk, fædd 18.
ágúst 1990. Kristín og Björn
bjuggu allan sinn búskap í Ytri-
Njarðvík. Kristín vann lengst
af hjá Útvegibankanum og síð-
ar íslandsbanka í Keflavík. Út-
för hennar fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag.
SUMAR fregnir koma við okkur
sem hnífsstunga og á eftir fylgir
níðþung, þrúgandi tilfinning, sem
fyrst í stað kallar á viðbrögð höfn-
unar. Við hreinlega neitum innst
inni að trúa því, þegar mjög kær
vinur fellur frá.
Við vinkonurnar,
sem nú kveðjum Krist-
ínu, höfum átt samleið
með henni í allmörg ár.
Nú sækja minningarn-
ar að okkur og svo mun
verða um ókomna
framtíð. Við áttum
margar góðar stundir
með Kristínu, bæði við
pílukastkeppni og
einnig þess utan, en við
áttum líka svo sem
margt ógert saman.
Hún var glaðvær og
hafði næmt auga fyrir
góðum húmor. Hún var
orðheldin, hafði ákveðnar skoðanir
á málum og var mjög rökföst ef
því var að skipta. A kveðjustundu
erum við þakklátar fyrir að hafa
kynnst Kristínu og hafa átt hana
sem vin.
Megi algóður guð vaka yfir Birni
og börnunum, veita þeim, foreldr-
unum og öðrum aðstandendum
huggun og frið.
Jakobína, Inga Hrönn,
Kolbrún, Móeiður,
Sonja og Sveindís.
Er við, fyrrverandi samstarfsfólk
Stínu, fréttum nú fyrir nokkrum
vikum að hún væri með ólæknandi
krabbamein, tók það mjög á okkur.
Þessi lífsglaða og skemmtilega
stúlka, sem hafði unnið með okkur
mörgum í svo mörg ár, hennar tími
var kominn, svo langt um aldur
fram. Við eigum svo erfitt með að
skilja af hveiju ungt fólk, fólk á
besta aldri, fær sitt hinsta kall þeg-
ar svo mörg ár virðast blasa enn
við. En í Davíðssálmi númer 139
segir svo: „Beinin í mér voru þér
eigi hulin þegar ég var gjörður í
leyni, myndaður í djúpum jarðar.
Augu þín sáu mig, er ég enn var
ómyndað efni, ævidagar voru
ákveðnir og allir skráðir í bók þína,
áður en nokkur þeirra var til orð-
inn. En hversu torskildar eru mér
hugsanir þínar, ó Guð.“ Við skiljum
ekki og við fáum engu ráðið, líf
mannsins er eins og blóm á grasi
sem í dag stendur en er horflð á
morgun, Drottinn gaf og Drottinn
tók, blessað veri nafn Drottins.
Við erum þakklát fyrir það sam-
starf og þau samskipti sem við átt-
um við Stínu.
Kæru, Björn, Ægir Örn, Ósk og
aðrir aðstandendur, við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi minningin um Krist-
ínu okkar Ingvadóttur ávallt hlýja
okkur öllum um hjartarætur.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og Ijúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Samstarfsfólk
íslandsbanka, Keflavík.