Morgunblaðið - 06.12.1994, Blaðsíða 26

26 ÞRLÐJUDAGUR 6. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
eykur orku og úthald
Fæst í apótekum

V I N N I N B A R
Styrktu gott málefni og keyptu jólakortin og
jólamerkimiðana frá Slysavarnafélagi íslands,
því þau eru jafnframt skafmiðar.
Stórglæsilegir vinningar
að verðmæti yfir 20 milljónir kr.
Tugir ferðavinninga til Florida, tugir fjallahjóla,
skíðaútbúnaður, gasgrill, kuldagallar,
geisladiskar o.fl. o.fl. o.fl.
Jólakortin og merkimiðarnir eru seld i
stórmörkuðum, blómaverslunum, bókaverslunum
og hjá björgunarsveitunum.
Styrktu gott málefni - vinir þínir og œttingjar
gætu fengið óvænta gjöf.
IfP"
- til bjargar mannslifum
LISTIR
GUÐMUNDUR Erró í hrókasamræðum um list sína við nemendur Listaskólans á Akureyri.
Erró á Akureyri
MYNPLIST
Listasafn Akureyrar
MYNDVERK
GUÐMUNDURERRÓ
Opið alla daga frá 14-18.
Lokað mánudaga.
Til 11. desember.
Aðgangur óekypis.
VARLA hefur farið framhjá
mörgum að Guðmundur Guð-
mundsson, Erró, hefur verið á
landinu undanfarið í tilefni stór-
sýningar á verkum sínum á Kjarv-
alsstöðum. Einnig þótti rétt að
Akureyringar fengju nasasjón af
list hans svo og viðskiptavinir
Kringlunnar.
Rýnirinn hefur nú fengið yfirlit
yfir alla þessa viðburði, en erfiðast
var að komast norður vegna anna
og svo einnig veðurs, því jafnan
var ófært er hann eygði möguleika
að bregða sér þangað.
Það var helst að sýningin í
Kringlunni kæmi þægilega á
óvart, því um var að ræða málverk
frá mjög áhugaverðu tímaskeiði á
ferli listamannsins, er áhrifa frá
mexíkönskum málurum, svo sem
Ruffini Tamayo, gætti mjög í dúk-
um hans, en einnig ítölskum, jafn-
framt því sem storknuð lífsum-
brotin við eyðingu Pompei voru
honum náma myndefna. Þetta
voru létt og fersklega unnin verk,
ólík flestu sem gert var af íslend-
■ ingi á þessum tíma, og báru ung-
um og metnaðargjörnum lista-
manni vitni.
Uppsetning myndanna í
Kringlurýminu var einföld og þær
nutu sín betur en annað sem hang-
ið hefur þar niður úr rjáfrinu, en
þó skyggði eitt á, sem var, að
þegar kom að jólaskreytingu hús-
næðisins, voru vængjaðir englar
hengdir ofaní sumar myndirnar,
sem er verknaður sem maður á
bágt með að trúa að geti átt sér
stað. Það er flókið mál að átta sig
á þroskastigi fólks er gerir slíkt,
en trauðla ber það vott um virð-
ingu fyrir öðru en almennum sölu-
varningi og viðhorfin eiga helst
heima á flóamörkuðum götunnar
og kolaportum.
Myndirnar einar voru látnar
kynna sig og kom mér spánskt
fyrir sjónir að skrá yfir verkin
ásamt kynningu á þessu áhuga-
verða tímabili lá hvergi frammi
og hefði slíkt framtak þó kostað
sáralítil útlát miðað við annað til-
stand í kringum sýningarnar og
Iistamanninn.
Hið sama var upp á teningnum
á Akureyri; engin sérskrá fylgdi
sýningunni á listasafninu og nú
hætti ég að skilja, því svo á að
heita að fagmenn standi að baki
framkvæmdunum.
Það má ganga að því vísu, að
sýningin á Akureyri kynni sýning-
una í Reykjavík allvel, því hún er
eins og brotabrot hennar. Þó eru
brúðumyndirnar jafnvel fleiri og
sumar áhugaverðari en á Kjarvals-
stöðum, og var sá hluti fram-
kvæmdarinnar sem vakti hvað
mesta athygli mína ásamt stóru
myndinni „Odelscape", sem menn
þekkja vel til.
Vafalítið kynnir sýningin svo
allvel vissa hlið á fjölþættu sköp-
unarferli Guðmundar, en þar fyrir
utan er hún fremur brotakennd
og einhæf og vísar meira til
magnsins í myndsköpun hans, en
að um úrval sé að ræða. En þetta
hlýtur þó að vera það sem hann
sjálfur vill kynna norðan heiða nú
um stuhdir líkt og stóru myndirnar
í Vestursal Kjarvalsstaða, þar sem
fram kemur eins konar magn-
sprengja myndefnis, eða „kvanti-
tetsboom“ eins og það er kallað í
útlandinu.
Það eru tveir andhverfir þættir
ríkjandi í þessum myndaveröldum,
sem er hið blíða og ósnortna ann-
arsvegar, eins og í hinum undir-
furðulegu brúðumyndum og sí-
gildu listaverkum, og hið hams-
lausa og ógnarlega hins vegar,
sem sumt er ættað úr poppveröld
nútímans, teikniseríum og hasar-
blöðum. Iðulega stefnir Guðmund-
ur þessu saman í margbrotnum
leik, en á stundum fær það að
njóta sín eitt og sér en í nýrri
úgáfu sem er listamannsins. Hann
rótar upp nútíð og fortíð og liggur
mikið á og hér virðist vera um
eins konar tímalausan boðskap að
ræða um gildi, fáfengileika og
miskunarleýsi lífsins. Hinir stóru
dúkar leiða hugann ekki svo lítið
að risavöxnum plakötum og vél-
rænum vinnubrögðum fjöldafram-
leiðslunnar og þannig séð eiga
þeir mikið erindi inn á vettvang
múgþjóðfélagsins, sem jnokkurs
konar krufning þess. Myndirnar í
sölum Listasafns Akureyrar eru
þannig eins konar Erróheimur í
hnotskurn.
Fyrir utan „Odelscape" eru mér
minnisstæðust verk eins og „Vín-
arbrúðan“ (1992), „Brúða frá
Bronx“ (1992), „Le Metal Hurl-
ant“ (1988) og „Tveir jólasveinar"
(1992).
Hve heppileg þessi tegund
kynningar á listamanninum telst
svo á þessum slóðum spái ég ekki
í, og væri rétt að Akureyringar
svöruðu því sjálfir og kannski
svarar góð aðsókn þessari spurn-
ingu að nokkru, þó eðlileg forvitni
og mikið tilstand eigi ekki svo lít-
ið í henni. Annars gat ég skoðað
sýninguna í ró og næði meðan ég
dvaldi á staðnum, sem er varla
marktækt, því það var snemma
eftir opnun hennar á laugardegi.
Á listasviði er margt að gerast
á Akureyri og að sjálfsögðu mest
í Listagili, en þar eru listhúsin og
sýningarsalirnir. Skoðaði ég af
mikilli ánægju sýningu á mynd-
lýstum barnabókum í Deiglunni
svo og kostulegum og vel gerðum
keramikverkum Margrétar Jóns-
dóttur á veggjum Kaffi Karólínu.
Einnig leit ég inn í listaverslunina
„Gallerí Allrahanda“, sem\er hin
menningarlegasta, og þar er
dijúgt úrval af smáverkum margra
kunnra listamanna, en það sem
hreif mig upp úr skónum var mód-
elhannaður mokkaskinnsfatnaður
á verkstæði Sigríðar Sunnevu Vig-
fúsdóttur, og er ég illa svikinn ef
slíkur iðnaður á ekki bjarta fram-
tíð fyrir sér. Hér skiptir miklu að
markaðsetja vöruna rétt og er það
verðugt verkefni fyrir verzlunar-
og menningarfulltrúa okkar er-
lendis.
Heimsókn í listaskólann var
ánægjuleg og sýnir að nyrðra vilja
menn vera með á nótunum, því
hann er almennt mun tæknivædd-
ari en MHÍ, og um leið er meiri
formlegur listaskólabragur yfir
honum, þótt margfalt minni sé að
flatarmáli. Nemendur voru víða í
húsinu að vinna þótt utan kennslu-
tíma væri og að auk laugardagur
í aðventu.
Ég fór lítið lengra út fyrir
Listagilið en í safnaðarheimili
Akureyrarkirkju, en þar var sýn-
ing áhugaljósmyndara á staðnum.
Hafði ég mikla ánægju af að skoða
hana, því hér var vel staðið að
verki og myndirnar svo vel teknar
• sumar hveijar, að margur atvinnu-
ljósmyndarinn væri fullsæmdur af.
Sýningarskráin bar hins vegar
kennimark leikmanna.
Bragi Ásgeirsson