Morgunblaðið - 06.12.1994, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 6. DESEMBER 1994 47
MINNINGAR
JOHANNA
MAR
+ Jóhanna Mar
var fædd í Bol-
ungarvík 9. mars
1904. Hún lést 25.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Eg-
gertína Steinunn
Benjamínsdóttir og
Guðfinnur Kára-
son. Jóhanna var
yngst sex systkina,
sem voru: Guðný,
Guðfinnur, Kristin,
Guðríður og Krist-
jana. Eru þau öll
látin. Jóhanna gift-
ist Cæsari Mar hinn 28. janúar
1930. Hann lést hinn 28. ágúst
1978. Börn þeirra eru 1) Krist-
in, f. 10. júlí 1926, maður henn-
ar er William Joseph Smith. 2)
Óskar Árni, f. 29. mars 1930,
kona hans er Vilborg Guðrún
Sigurðardóttir, 3) Sigurður
Finnbjörn, f. 10. nóvember
1933, fyrri kona hans var Svan-
hildur Salbergsdóttir sem lést
9. maí 1977 en seinni kona hans
er Sæunn Gunnþórunn Guð-
mundsdóttir. Barnabörn Jó-
hönnu eru níu talsjns en bama-
barnabörnin 20. Útför hennar
fer fram frá Bústaðakirkju í
dag.
ELSKU amma mín, mig langar að
minnast þín með örfáum fátækleg-
um orðum. Eins og Brynja, bama-
barnabam þitt, sagði um daginn
áttir þú langa og viðburðaríka ævi,
allt frá því að vera ung stúlka frá
Bolungarvík og vinna á heimilum á
ísafirði, til þess að flytjast suður
og starfa hjá þremur fyrstu forset-
um landsins. Þú varst stoð, stytta
og fyrirvinna heimilisins, bama
þinna og manns, ákaflega sterk
kona og reyndist mörgum vel. Þeg-
ar afi dó í ágúst 1978 voram við
tvær hjá honum síðustu tímana.
Ég var ung og mér leið illa á
sjúkrahúsinu, hafði enda kvatt móð-
ur mína þar rúmu ári áður. Ég taldi
þig á að koma heim á Sogaveginn,
þú varst treg til, vildir vera hjá
afa. En heim fóram við og eftir
klukkutíma var hringt og þér sagt
að hann væri dáinn. Þú lagðir niður
símtólið og sagðir: „Auminginn, pg
það var enginn hjá honum.“ Ég
vissi að þú tókst þetta mjög nærri
þér. Á þeirri stundu hét ég því að
sjá til þess að þú yrðir ekki ein á
dauðastundinni.
Síðan í sumar hef ég haft þá til-
finningu að stundin nálgaðist. En
ég komst ekki til þín vegna eigin
veikinda. Er við Elías heimsóttum
þig í september sl. sagði ég honum
að hann væri að sjá þig á lífi í síð-
asta sinn, sem og varð. Og svo kom
föstudagurinn 25. nóvember og ég
gat ekki beðið lengur. Ég fann að
stundin var komin. Ég lét keyra
mig í hjólastól að rúminu þínu og
þarna vorum við tvær einar þegar
kallið þitt kom. Þessi stund var
afar friðsæl, eftir dauðastríðið var
guð þér miskunnsamur. „Ertu dáin,
amma mín? Ertu virkilega dáin?“
Það tók mig smástund að átta mig
fyllilega. Ég hugsaði um hvað þetta
væri táknrænt fyrir þig og hvað
þú hafðir kennt mér. Þrátt fyrir
alla erfiðleika hélstu alltaf höfðinu
hátt. Þú kenndir mér að manneskj-
an þarf ekki að verða minni þótt
hún lendi í ýmsum hremmingum í
lífsins ólgusjó. Málið snýst um að
vaxa við hveija raun.
Nú sparkar barnið og minnir á
tilveru sína. Það fékk ekki að sjá
langömmu en ég mun halda merki
þínu á lofti. Ég lærði svo margt af
þér. Það var ekki auðvelt, en þú
hélst ávallt þinni reisn. Eg held
baráttunni áfram. Þakka þér fyrir
alltj amma mín.
Ég vil þakka hinu lipra starfs-
fólki á Hrafnistu og á Landspítalan-
um fyrir ljúft viðmót á erfiðum
stundum.
Birna Mar.
Elskuleg amma okkar
Jóhanna Mar er látin á
91. aldursári.
Það era alveg ein-
stök forréttindi að eiga
ömmu sína svona lengi.
Fyrstu minningarnar
um ömmu era þegar
hún og afi komu á
Bakkastíginn hlaðin
sælgæti eða þegar við
komum í heimsókn til
þeirra í Sogamýrina.
Þá var amma venjulega
syngjandi við eldavél-
ina að baka pönnukök-
ur en afi að sýsla úti í
bílskúr við snittvélina sína eða inni
á kvisti við skriftir eða margskonar
grúsk. Ekki má heldur gleyma
Nöbbu systur hennar ömmu sem
átti sitt annað heimili hjá þeim og
var eins og önnur amma fyrir okk-
ur. Þau þijú komu alltaf heim til
okkar á aðfangadagskvöld og þá
fyrst gátu jólin byijað.
Ógleymanleg era jólaboðin sem
amma og afi héldu á jóladag. Þá
var amma í essinu sínu með ættingj-
um sínum og veitti hún þeim vel í
mat og drykk. Sjálf settist hún
helst aldrei niður meðan boðin stóðu
yfir. Einnig era eftirminnileg ferða-
lögin sem farin voru þegar Stína
frænka kom frá Ameríku ásamt
fjölskyldu sinni. Sjálf fór amma
nokkrum sinnum til Ameríku að
heimsækja dóttur sína og þegar hún
kom aftur, var hún alltaf hlaðin
gjöfum handa okkur og voru það
iðulega hlutir sem ekki fengust á
íslandi.
Amma okkar var engin venjuleg
amma sem sat heima og pijónaði
á okkur sokka því hún var útivinn-
andi húsmóðir frá því við munum
eftir okkur. Hún vann í öllum fín-
ustu veislum bæjarins við að „upp-
varta“, þar á meðal á Bessastöðum
og í sendiráðunum. Það var stíll
yfir ömmu þegar hún var komin í
svarta kjólinn með hvítu svuntuna
og kappann á höfuðið og var á leið-
inni í það „danska" eða „sænska".
Við þetta vann hún langt fram á
áttræðisaldur af stakri trúmennsku.
Þrátt fyrir að langömmubörnin
væra orðin íjölmörg, mundi hún
ætíð eftir afmælisdegi þeirra allra
svo og aldri þeirra. Fylgdist hún
náið með þeim öllum og vissi ná-
kvæmlega hvað þau vora að gera,
bæði í skóla og tómstundum. Þau
sakna sárt góðu langömmunnar
sem alltaf átti blíð orð og góðgæti
í dós þegar þau komu í heimsókn.
Enda þótt líkamleg heilsa hennar
hafi verið farin að bila síðustu árin,
hélt hún þó andlegu atgervi sínu
fram á síðustu stundu. Eftir lát afa
okkar bjó hún alein inni á Sogavegi
til tæplega 88 ára aldurs en síðustu
æviárunum eyddi hún á Hrafnistu
í Reykjavík við góðan aðbúnað.
Við þökkum ömmu okkar sam-
fylgdina öll þess ár. Megi hún hvíla
í friði.
Jóhanna og Siggi.
„Drottinn er minn hirðir, mig
mun ekkert bresta. Á grænum
grandum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem ég
má næðis njóta. Hann hressir sál
mína, leiðir mig um rétta vegu fyr-
ir sakir nafns síns ... Já, gæfa og
náð fylgja mér alla æfidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa æfi.“
(Sálm. 23.)
Hún amma er dáin, minningin
um góða og hjartahlýja konu mun
lifa. Hún Jóhanna amma okkar og
síðar langamma skipaði ákveðinn
sess í hugum okkar og hjörtum.
Hún hélt ættinni saman. Hún, Jó-
hanna Margrét Guðfinnsdóttir Mar,
varð níræð í mars.
Á mörgum áram verða miklar
breytingar. í bernsku fór amma
fótgangandi frá ísafirði heim til
Bolungarvíkur að lokinni hálskirtla-
töku, þar sem tæki og tól komust
ekki í hálfkvisti við farartæki og
tækni dagsins í dag. Þegar svo lík-
amlegt þrek þraut og hún sofnaði
hægt og hljótt, var sama æðruleys-
ið, fábreytni og friður í fyrirrúmi.
Hún fór ekki í manngreinarálit
hún amma, það var sama hvernig
fólki amma þjónaði til borðs og
þjónaði hún nú mörgum. Amma
vann mikið úti alla tíð og í marga
áratugi „uppvartaði" hún í veislum
og boðum fólk af mörgu þjóðerni,
jafnt sem þijá fyrstu forseta Islands
og gesti. Hún skildi alla þótt
ómenntuð í tungumálum væri. Állt-
af af sömu alúð, reisn og myndar-
skap. Ég bar alltaf mikla virðingu
fyrir svörtum kjólum, straujuðum
hvítum köppum og svuntum. Hún
hjálpaði mörgum og gerði greiða.
Hún var bara ekkert að segja frá
því. Þannig vildi hún hafa það. En
hún fékk líka þakkir og vil ég þakka
öllum sem reyndust henni vel.
Fyrir tilstilli ömmu fór ég í fyrsta
sinn í flugvél, til Stínu og Bill til
Ameríku. Kannski mótaði hún óaf-
vitandi mig og minn áhuga á öðram
þjóðum og ferðalögum, starfsferil
t
Elsku fóstri minn og vinur,
GUÐMUNDUR JÓNSSON
frá Þúfu í Kjós,
andaðist 3. desember í Hótúni 12, Reykjavík.
Kveðjuathöfn verður í Sjálfsbjörg, matsal á 2. haeð, föstudaginn
9. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar eru afbeðin, en þeir sem vildu minnast hans
láti Sjálfsbjörg, félag fatlaðra, njóta þess.
Þorsteinn Veturiiðason
og vandamenn.
t
Eiginmaður minn,
SÆVAR GUÐMUNDSSON,
Hamratanga 18,
Mosfellsbæ,
lést ó heimili sfnu sunnudaginn 4. desember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hrefna Sigurðardóttir.
hjá flugfélagi. Ég er yngsta ömmu-
barnið og nýjar kynslóðir taka við.
Við amma vorum oft að gantast
með það hvað hún væri dugleg að
safna langömmubörnum. Alltaf
vissi hún hvað allir voru að gera í
ljölskyldunni. Hún var mjög söng-
elsk og þegar hún brosti skein í
spékoppana hennar. Þótt heilsan
væri ekki alltaf upp á sitt besta,
gætu margir henni yngri menn ver-
ið stoltir af óskeikulu minni hennar
og alltaf bauð hún upp á mola í
náttborðsskúfunni.
Um leið og ég þakka samveruna
og allar minningarnar hrannast
upp, langar mig til að þakka þér
líka frá fjölskyldu hennar Stínu
dóttur þinnar í Ameríku sem ekki
gat komið en er með okkur í hjarta.
Mörg undanfarin ár hófst jóla-
undirbúningur minn á þvl að skrifa
jólakort og senda fyrir ömmu, því
hún vildi gera allt tímanlega. Hún
átti líka vini frá mörgum þjóðlönd-
um.
Nú gengur aðventan í garð og
ljós friðar mun lýsa okkur I gegnum
myrkrið. Elsku Stína, Óskar og
pabbi, missir ykkar er mikill.
Að lokum langar mig að minnast
og kveðja góða vinkonu hennar
ömmu. Hún Ninna mín, Jóninna
Hafsteinsdóttir, bjó niðri á Soga-
veginum, ásamt manni sínum hon-
um Ólafi. Ninna reyndist henni
ömmu alltaf svo vel og það var
mikill styrkur fyrir okkur að vita
af þeim í húsinu, sem hann afi
smíðaði, síðustu árin áður en amma
fór á Hrafnistu.
Á föstudaginn þegar við voram
saman komin í síðasta sinn hjá Jó-
hönnu ömmu, fengum við þær frétt-
ir að hún Ninna hefði dáið daginn
á undan. Það er ótrúlegt. Við eram
aldrei tilbúin að heyra dánarfregnir
en á þessu átti enginn von. Kæri
Ólafur og fjölskylda, við sam-
hryggjumst ykkur.
Guð blessi minningu góðra vin-
kvenna og styrki aðstandendur í
sorg og söknuði.
„Hinn vitri safnar ekki auði, því
meira sem hann ver öðram til
gagns, því meira á hann sjálfur,
því meira sem hann gefur öðram,
því ríkari er hann sjálfur." (Lao-
Tse.)
Hvíl í friði.
Steinunn og Anton Ingi.
Að heimsækja Jóhönnu ömmu á
Sogaveginn var alltaf gott. Frá
bemskuáranum koma upp í hugann
myndir af henni að syngja við eld-
hússtörfin, að spiia við okkur syst-
umar inni í stofu, að færa okkur
bakkelsi út í garð þar sem lékum
okkur. Brosmild og hafði góða lund,
bústin og bein í baki, kona sem
gerði allt vel sem hún tók sér fyrir
hendur. Frá unglingsáranum eru
minningar um daga þar sem ég kom
á Sogaveginn til að læra, það var
alltaf svo friðsælt þar. Þá kom Jó-
hanna amma gjaman inn til mín,
spurði hvað ég væri núna að lesa
og hvort ég vildi ekki fá mér kaffí-
sopa frammi í eldhúsi. Gestrisin og
gjafmild, kona sem hafði miklu að
miðla og frá mörgu að segja.
Tíminn leið og þar kom að ég fór
að heimsækja hana með mína eigin
litlu fjölskyldu, okkur var alltaf tek-
ið opnum örmum, ég minnist ömmu
á stigapallinum, hún bauð okkur
velkomin með kossi og kvaddi ævin^*
lega á sama hátt. Síðustu árin sem
hún bjó inni á Sogavegi kom ég
þangað reglulega til að gera hreint
hjá henni, þá kom Brynja oft með
mér og spjallaði við langömmu sína
um alla heima og geima. Amma
sagði henni frá veröld sem var,
æsku sinni í Bolungarvík og fyrstu
áranum í Reykjavík, Brynja sagði
langömmu sinni frá því sem hún
var að læra í Vesturbæjarskólanum.
Þetta vora án efa dýrmætar stund-
ir fyrir báðar.
Seinustu æviárin dvaldi Jóhanna
amma á Hrafnistu og ég held að
henni hafi alltaf þótt miður að geta
ekki boðið gestum sínum þar kaffy-
sopa. Til þess hafði hún ekki að-
stöðu en það gerði ekkert til því
hún hafði svo margt annað að gefa.
Traust og hlý, stálminnug fram í
andlátið, kona sem lét sér annt um
sitt fólk og var stolt af því. Kona
sem við kveðjum með þakklæti og
söknuði en jafnframt gleði yfir að
hafa fengið að þekkja hana og
elska. Að heimsækja ömmu var allt-
af gott.
Kristín, Jón Hallur,
Brynja og Þórdís Halla.
Með fáum orðum langar okkur
að minnast frænku okkar, Jóhönnu
Mar.
Við munum alltaf búa að þeim
minningum sem hún gaf okkur um
jóladaginn, en á meðan heilsan
leyfði hittust fjölskyldur okkar á
heimili hennar og áttum saman
yndislegar stundir. Hátíðleikinn og
vináttan réð þar ríkjum og Jóhanna
geislaði af gleði. Jóhanna var bæði
í senn höfðingi heim að sækja og
sú hjartahlýjasta manneskja sem
við höfum kynnst.
Guð blessi minningu hennar.
Ómar, Ingibjörg og börn.
t
GUÐLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Björk í Grfmsnesi,
Njálsgötu 78,
andaöist á Droplaugarstöðum 20. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðjón Á. Sigurðsson.
t
Ástkær móðir okkar,
HÓLMFRÍÐUR THORARENSEN,
óðurtil heimilis
Hafnarstræti 6, Akureyri,
lést sunnudaginn 4. desember á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börnin.
Móðir okkar, t ÞÓRA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Árskógum 6,
lést í Borgarspítalanum laugardaginn 3. desember.
Ingunn Þóra Batdvins, Sigrfður B. Martin, Elisabet Baldvins.
t
Ástkær dóttir mín, systir okkar, mágkona og frænka,
KATRÍN FALSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum aðfaranótt laugardagsins 3. desember.
I
Falur Friðjónsson,
Sigurvina K. Falsdóttir, Ástþór Harðarson,
Kristján Marinó Falsson,
Sigrfður Hrönn Falsdóttir, Guðmundur Kristjánsson,
Etva Björk Einarsdóttir, Þórir Már Einarsson,
Daði Ástþórsson, Sigmundur Pétur Ástþórsson,,
Ævar fsak Ástþórsson.