Morgunblaðið - 13.12.1994, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 13. DESEMBER 1994 51
Elsku Guðný, Hilmar og Runólf-
ur. Guð blessi ykkur og verndi.
Munið að þið eigið hvert annað.
Ykkar,
Kristín Kjartansdóttir.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem.)
Hún frænka mín er dáin eftir
langa baráttu við „krabbann“, þann
óvin sem fæstir sigra en ósigrinum
tók hún aldeilis hetjulega löngu
áður en hún sofnaði svefninum
langa í faðmi barna sinna.
Margar minningar á ég góðar frá
Eygló frænku minni, þá sérstaklega
frá heimili hennar og fyrrverandi
eiginmanns hennar, hans Bússa
míns, minningar frá bamaboðum,
jólaboðum og heimsóknum á Bolla-
götuna og svo seinna á Fálkagötu.
Þessar minningar mínar spanna
allt frá því er ég sjálf var bam og
svo þegar ég komst á „barnapíu-
“aldurinn gætti ég stundum barn-
anna fyrir þau. Gaman var að fletta
mörgum stórum myndaalbúmum,
og einnig að skoða og lesa bækurn-
ar frá liðnum öldum. Stundum var
ekki laust við að myrkfælni gripi
um sig eftir lestur af hrikalegri frá-
sögn sem þessar bækur geyma
margar.
Eygló elskaði börn og sá alltaf
eitthvað bráðfyndið og fallegt í fari
hvers barns og var svo sannarlega
hægt að gráta úr hlátri með henni
þegar hún benti á spaugilegu hlið-
arnar eða var til frásagnar af barni.
Elsku Hilmarsdætur missa nú góða
og skemmtilega ömmu.
Frænka mín tók ekki öllum og
þótti sumum hún fráhrindandi og
merkileg, en við sem þekktum hana
vitum að hún var góð og blíð, raun-
góð var hún þeim sem þurftu, en
vildi sjálf fremur sjaldan vera upp
á aðra komin, eins og að vilja ekki
vera á spítala eftir að hún veiktist,
heldur vildi hún vera heima. Það
gat hún með góðri heimahjúkrun,
sem henni fannst óþörf í fyrstu en
síðast og ekki síst fyrir dugnað og
elsku Guðnýjar dóttur sinnar sem
yngst er af þremur börnum Eyglóar
og Bússa, og elsku Gunnar minn
haf þú Guðs blessun og þökk fyrir
þína umönnun og hjálp við þær
mæðgur.
Þótt við sjáumst oftar eigi
undir sól, er skín oss hér,
á þeim mikla dýrðardegi
Drottins aftur fínnumst vér.
(V. Briem)
Með þessu sálmaversi kveð ég
elskulega frænku með söknuði.
Elsku Guðný mín, Hilmar og
Runólfur, Guð gefi ykkur styrk í
þessari miklu sorg ykkar og hjálpi
ykkur að horfa fram á veginn með
góðar minningar um móður.
Þess biður ykkar
Ásta frænka.
Nú legg ég aftur aupn mín,
en öndin hvarflar, Guð, til þín,
þinn almáttugan ástarvæng
lát yfirskyggja mína sæng.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka, og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletr-
aður, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Að rísa upp í heimi hér
með hverri sólu kenn þú mér,
svo líta fái ég ljósið þitt,
er lífgar Jesús duftið mitt.
(M. Joch.)
Samúðarkveðjur.
Guðrún Elín og Ásta Rut,
Danmörku.
Eftirmæli enginn fær
ástúðlegri þínum:
að þú lifðir ölium kær,
uns þú hvarfst þeim sýnum.
(Páll Ólafsson)
Okkur langar í örfáum orðum
að minnast konu, konu sem var
okkur kær. Eygló kynntumst við
ungar að árum í gegnum Guðnýju
dóttur hennar og nána vinkonu
okkar. Eygló skilur eftir sig góðar
minningar í huga okkar. Með henni
áttum við margar ljúfar samveru-
stundir þar sem við ræddum saman
eins og fjórar góðar vinkonur, við
stelpurnar og Eygló. Hún spjallaði
við okkur eins og jafningja sína,
sama hvert málefnið var. Hún miðl-
aði okkur af þroska sínum og
reynslu og veitti af hlýju sinni.
Eygló tók gjarnan þátt í þeim
veislum sem Guðný hélt fyrir vina-
hóp sinn. Yfirleitt kom Eygló sér
þá fyrir inni í eldhúsi til að láta sem
minnst fyrir sér fara, en sjaldnast
gekk það eftir; í eldhúsinu varð
þröng á þingi þar sem vinir Guggu
kepptust við að ná athygli hennar.
Elsku Guðný okkar hefur mikið
misst; Eygló var ekki aðeins móðir-
in, hún var jafnframt hennar besta
vinkona. Eygló var alltaf nærri fyr-
ir Guggu sína, þær bjuggu saman
og áttu fullkominn trúnað og traust
hvor annarrar. Sá félagsskapur
veitti þeim gleði og vellíðan.
Síðustu mánuðir hafa verið erfið-
ir í baráttu við óvinnandi sjúkdóm.
En Eygló var alltaf sjálfri sér lík,
ósérhlífin, stolt og sterk. Óbilandi
dugnaður var svo einkennandi fyrir
hana. Þær mæðgur héldu í vonina
fram á síðustu stundu og Eygló
naut stuðnings og þrautseigju
Guðnýjar sólarhringana út í sjúkra-
legu sinni. Baráttan var ströng og
vonin var sterk. Nú nýtur Eygló
friðar og blessunar, þjáningar hafa
verið linaðar.
Elsku Gugga, missirinn er mikill
og ótímabær og söknuðurinn níst-
andi sár. Vertu minnug þeirra orða
Spámannsins sem við þekkjum svo
vel þar sem segir að gleðin og sorg-
in ferðist saman, þær eru hvor sín
hliðin á sama pening. Við kynn-
umst ekki sorginni nema hafa þekkt
gleðina. Minningarnar sem móðir .
þín skilur eftir sig lifa og ljós þeirra
skín skært henni til dýrðar. Líkt
og þú hefur stutt og styrkt móður
þína mun hún veita þér styrk til
að takast á við söknuðinn.
Við vottum sonum Eyglóar,
Hilmari og Runólfi og fjölskyldum
þeirra, móður hennar, Gunnari vini
hennar, svo og öðrum aðstandend-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum fyrir huggun og
styrk þeim til handa.
Við vinkonurnar kveðjum Eygló
hinstu kveðju með þökkum fyrir
þær góðu minningar sem hún skilur
eftir sig í okkar huga.
Gróa Halla og Anna Birna.