Morgunblaðið - 21.03.1995, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 21. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
Svar til borgarstjóra
vegna bamaspítala
EKKI stenst allt sem sagt er í
pólitík, því miður. En sumum mönn-
um og ákvörðunum má treysta betur
en öðrum. Reykvíkingar og lands-
menn allir hafa fylgst með því hvern-
ig sjálfstæðismenn hafa lagt fram
skýr loforð fyrir hveijar borgar-
stjórnarkosningar og framfylgt með
skýrum hætti þegar við höfum feng-
ið meirihlutaumboð kjósenda til, sem
oftast hefur verið. Við höfum meira
að segja birt upplýsingar um loforð
og efndir í lok hvers kjörtímabils.
Við höfum lagt stefnu okkar hrein-
skilnislega á borðið fyrir hverjar
kosningar og metnað okkar í að
standa við hana.
Fýrir síðustu borgarstjórnarkosn-
ingar var m.a. eftirfarandi stefnumál
borgarstjómarflokks sjálfstæðis-
manna lagt fyrir Reykvíkinga 11.
apríl 1994:
„Um áraraðir hefur eitt af brýn-
ustu hagsmunamálum fjölskyldunn-
ar verið bætt aðstaða fyrir böm þeg-
ar sjúkdóma eða slys ber að höndum.
Sjálfstæðismenn munu styðja upp-
byggingu barnadeildar við helsta
bráðaspítala landsins, Borgarspítala.
Einnig er mikilvægt að fljótt rísi
barnaspítali við Landspítala, sem
verði miðstöð þjónustu við sjúk böm.
Ljóst er að með stuðningi Reykjavík-
urborgar er hægt að flýta uppbygg-
ingu þessarar brýnu aðstöðu um
fjölda ára. Því vilja sjálfstæðismenn
styðja átak Bamaspítalasjóðs
Hringsins með alls 100 milljóna kr.
framlagi borgarinnar til þessa verk-
efnis á næstu 2 árum, að því til-
skyldu að ríkið sé samþykkt upp-
byggingu barnaspítala."
Þetta stefnumál á sér þann að-
draganda að við, sem fulltrúar Borg-
arspítalans, höfðum unnið að samein-
ingu Borgarspítala og Landakots frá
1991. Þeirri umræðu tengdust heil-
brigðisráðuneytið og Ríkisspítalar.
Við höfðum rætt ítarlega möguleika
bess að bæta aðstöðu fyrir böm á
Borgarspítala og Landakoti við sam-
einingu þessara spítala. í því sam-
hengi var einnig talið brýnt að huga
að sterkri móðurstöð fyrir bama-
lækningar á Landspítala og ákveða
verkaskiptingu á milli deilda. • Ekki
var talið skynsamlegt að slíta þessi
tvö mál úr samhengi. Öllum, sem til
þekkja, var ljóst að hér eru afar brýn
verkefni á ferðinni. Heilbrigðisþjón-
usta við böm á að vera forgangsatr-
iði í samfélagi okkar.
Ingibjörg S. Gísladóttir, forvígis-
maður kvennalistans og borgarstjóri,
gerir mál þetta allt mjög tortryggi-
legt í grein sem hún ritáði í Morgun-
blaðið sl. laugardag. Hún reynir að
gera það að einhvers konar skynd-
iupphlaupi mínu rétt fyrir kosningar
1994. Hér að framan sést hversu
ódýr sá áburður hennar er. Hún gef-
ur m.a. til kynna að við höfum ekki
tekið á málinu þegar við gátum, held-
ur frestað að staðfesta 100 milljónir
gagnvart heilbrigðisráðherra í borg-
arráði 10. maí, nokkrum dögum fyr-
ir kosningar, og einnig frestað því
31. maí, nokkrum dögum eftir kosn-
ingar, þegar R-listinn var með meiri-
hlutann en ekki búinn að taka við.
Við áttum sem sagt að hafa haft
full tök á að þjösnast fram, undirrita
og staðfesta þetta mál fyrir hönd
borgarinnar.
Það er illt til þess að vita að við-
snúningur staðreynda er að verða
árátta hjá núverandi borgarstjóra.
Staðreyndin er sú að ég lagði fram
ósk heilbrigðisráðherra um staðfest-
ingu á þessu fé, í borgarráði 10. maí
1994, í von um að hægt væri að
samþykkja það ef minninhlutinn þá-
verandi vildi vera með. Bæði fulltrú-
ar Sjálfstæðisflokks og fulltrúar
vinstri flokkanna sem sátu í borgar-
ráði voru ásatt um að svo stuttu
fyrir kosningar þyrfti að samþykkja
slíkar skuldbindingar til framtíðar
samhljóða, þ.e. bæði af meirihluta
og minnihluta. Þetta var eitt þeirra
Borgarstjóri felur stað-
reyndir, segir Árni Sig-
fússon, sem hér ræðir
byggingu barnaspítala.
mála sem fuiltrúar R-listans í borgar-
ráði vildu ekki að yrði afgreitt sam-
hljóða fyrir kosningar. Þess vegna
var því frestað. Þegar kosningamar
voru afstaðnar, var málið að nýju
lagt fyrir borgarráð í von um að nú
hefði skýrst afstaða R-listans og
þess freistað að fá málið samþykkt,
ef R-listinn hefði hug á. Fulltrúar
R-listans töldu enn eðlilegast að bíða
með allar slíkar skuldbindingar, þeir
sögðust vilja koma sér
fyrir í ráðhúsinu og
skoða málin. Það var
því enn samkvæmt
kokkabókum R-listans
sem málinu var frestað.
Ingibjörg S. Gísladóttir,
borgarstjóri, felur þess-
ar staðreyndir vandlega
í svargrein sinni sl.
laugardag.
Um fullyrðingar
Ingibjargar S. Gísla-
dóttur um að ég hafi
gefíð innantóm loforð
um „að leysa hvers
manns vanda“ og
stuðningur við bam-
Árni Sigfússon
aspítalann sé dæmi þess, er aðeins
eitt að segja: Stefnuyfírlýsingar okk-
ar sjálfstæðismanna vom þau loforð
sem gefin voru, og því heitið að fram-
fylgja þeim ef meirihluti næðist. Við
höfum og munum alltaf standa við
slík loforð.
Það kann þó að vera að ég hafi
meiri ánægju af að hitta borgarbúa
en núverandi borgarstjóri og gefa
þeim kost á að ræða einstaklings-
bundin mál þeirra við
mig. Ég hefði a.m.k.
ekki ráðið mér aðstoð-
armann til að losna
undan því að tala við
borgarbúa. Ég hef jafn-
framt lagt mig fram um
að liðsinna þeim borg-
arbúum sem til mín leit-
uðu, og geri enn, ef ég
tel mér það fært. En á
meðan R-listaflokkarn-
ir eru við völd, verður
áfram lítið aðhafst, og
greinilegt er að þar er
illa séð að borgarbúar
leiti persónulega til
borgarstjórans í
Reykjavík til úrlausnar á sínum mál-
um.
Ég vonast enn til að borgarfulltrú-
ar sameinist allir um að styðja fram-
lag til bamaspítala Hringsins árið
1996, eða þá að nýr meirihluti geti
myndast um það mál, þrátt fyrir
neikvæðni borgarstjóra.
Höfundur er oddviti
sjálfstæðismanna í borgarstjórn.
Laushnýttur sé hnúturinn
en hnýttur með hægri hendi
MARGT er um hnútana í hnúta-
fræðum, sem sumir kalla hagfræði.
Þeir um það. Frægastir hnúta í
hnútafræðunum eru „mammons-
hnúturinn" og „rembihnúturinn". Við
íslendingar höfum aldrei náð að
hnýta mammonshnútinn á þjóðfélag
okkar, ekki haft til þess burðina.
Mammonshnútur er gjaman hnýttur
i þjóðfélögum með ríkum, bjargálna
fólki og fátæklingum. Hann raknar
í lýðræðisríkjum ef bjargálna fólk er
of fátt á kjördag.
Hinsvegar tókst okkur íslending-
um að hnýta á okkur rembihnút, og
höfum alltaf verið að hnýta hann
annað veifíð en jafnan reynzt illa og
það varð engin festa í honum þar
sem í okkar þjóðfélagi er alltaf verið
að kjósa um hnúta. Við búum við
laushnútastjórnarfar.
Rembihnútur á að nafninu til upp-
Fyllum Kolaportið af kompudóti
SÉRSTAKUR AFSLÁTTURÁBÁS^
Kr. 1.800
k 1 gp"V • 1 • 1 * |h\
m dag fyrir þó sem seljg kompudóf um helgina
Hafðu samband oa B£fl íflflfl
tryggðu þér pláss i síma 3Vfl 3VwV
KOLAPORTIÐl
Falleg oggognleg fenmngatgjöf
Ensk-íslensk orðabók
34.000 ensk uppflettiorð
íslensk-ensk orðabók
35.000 íslensk uppflettiorð
2.200 blaðsíður
Saman í fallegri gjafaöskju
á aðeins kr. 3.990.—
Gagnleg og glæsileg fermingargjöf,
sem nýtist vel í nútíð og framtíð
Fæst hjá öllum bóksölum
runa sinn í verklagi
kvenna og hét þá einnig
kerlingarhnútur, og var
hann þó jafnhnýttur af
ungum sem öldnum
konum. Hnúturinn varð
þannig til með konum
að þær tóku síðara
bragðið í lóðahnút
öfugt. Þetta var þeim
aðeins auðveldara. Og
þær gerðu þá ekki
hnútinn alveg eins og
karlinn og áttu sinn
hnút fyrir sig. I hnúta-
fræðum öðlaðist rembi-
hnúturinn vinsældir
þegar mammonshnút-
urinn hafði brugðizt rétt einu sinni
og þá með fádæmum illa.
Rembihnútakenningin barst hing-
að til lands á öðrum áratug þessarar
aldar og átti miklu fylgi að fagna á
íjórða áratugnum, þegar mammons-
hnúturinn hafði raknað í þjóðfélögum
og menn brutu heilann um hvað
Mefflninntak rembi-
hnútakenningarinnar
var, segir Asgeir Jak-
obsson, að eignaréttur-
inn væri undirrót alls
ills með mannfólkinu.
skyldi upp taka í hnútagerðinni.
Boðendur rembihnútakenningar-
innar reistu sig mikinn og geisuðu
og voru kenndir til kentára. Sú
skepna var uppi á einu þróunartíma-
bili asnans til manns. Framendinn
var þá vaxinn í mannsmynd en aftur-
endi asnans ekki nema að litlum
hluta vaxinn inn í framendann, svo
sem nú er orðið, að ekki sést annað
utan á okkur af asnanum en rassinn
og klaufímar afmyndaðar í hæla.
Þegar kentárnum þótti mikils við
þurfa reisti hann sig á afturfótunum,
pijónaði með framfótunum og frýs-
aði froðu úr nösum sér.
Megininntak rembihnútakenning-
arinnar var að eignarétturinn væri
undirrót alls ills með mannfólkinu.
Ekki töldu rembihnútamenn sig geta
komið áranum sjálfum fyrir, þar sem
hann myndi innbyggður í manninn,
en þeir trúðu því að hægt væri að
gera þennan meðfædda ára, eignaár-
áttuna, óvirkan með einstaklingum
þjóðfélagsins. Ráðið var sem kunn-
ugt er að færa eignaréttinn allan á
ríkið og festa hann þar með rembi-
hnút og herða vel að hnútnum. Ekki
reyndist þeim duga einn rembihnút-
urinn, enda ríki þeirra víðlent, og
þeir tóku að hnýta fleiri og þar kom,
sem alkunna er, að allt þeirra stóra
þjóðfélag var orðið einn allsheijar-
rembihnútur og ekki yrðu hnýttir
fleiri. Þá komu til menn sem hjuggu,
líklega í ölæði, á alla hnútana í einu,
Ásgeir Jakobsson
í stað þess að reyna að
greiða úr hnútaflækj-
unni og fara svo að
leysa einn og einn í
senn, þá ríkir nú hin
mesta óreiða í rembi-
hnútaríkinu.
Ófarir Rembihnýt-
inga urðu til þess að
gera rembihnútinn út-
lægan úr hnútafræðum.
Segir nú næst af „Laus-
hnýtingum" sem við ís-
lendingar höfum búið
við í nokkra áratugi.
Eins og nafnið bendir
til hnýta Laushnýtingar
hnúta Sína lauslega,
auðgert er að leysa þá, ef þeir hafa
ekki áður raknað sjálfkrafa. Á herð-
um Laushnýtinga hvílir sú skylda að
skaffa hverri nýrri ríkisstjórn ný-
hnýttan hnút. Það er í raun oftast
sami hnúturinn, en hnýttur ýmist
með vinstri eða hægri hendi.
Ekki er því að neita að hnúturinn
virðist halda skár ef hann er hnýttur
með hægri hendinni, vinstri handar
hnýting verður mönnum hérlendis
meira umhendis, jafnt þótt þeir séu
örvhentir. Rétt í þann mund að
Rembihnýtingar voru að geispa gol-
unni uppgötvuðu Laushnýtingar að
þeirra hnútar væru of laushnýttir.
Þeim var mikill vandi á höndum,
ekki vildu þeir verða til að hnýta
rembihnút, og nú varð að fínna hnút
sem herti að án þess að verða hinn
óleysanlegi rembihnútur.
í þessum þrengingum Laushnýt-
inga komu Hnútleysingjar á vett-
vang. Þessir sögðu öll fyrri hnúta-
fræði tómt rugl. Það þyrfti engan
hnút. Þessir reistu kenningu sína á
„búmmerangi" frumskógamanna.
Þeir sögðu peninga ganga eftir spor-
baug og ávaxta sig í leiðinni og
kæmu tvöfalt eða margfalt meiri til
baka á upphafsstað. Þessi kenning á
eftir að sanna sig í veruleika þjóðlífs-
ins, en eru menn vissir um að rétt
sé að gefa Hnútleysingjum tækifæri
til að sanna sig? Verður ekki úr búm-
meranginu mammonshnúturinn
gamli, sem þá hnýtist í rembihnút?
Frá örófí alda hafa verið til ýmsar
gerðir af mammonshnútnum í stjórn-
arfari. Þráðurinn í hnútinn liggur úr
manninum, sjálf eigingirnin. Það er
ógaman að fást við hnút sem snúinn
er úr þeim þætti. Þess vegna er það,
að fái Mammon gamli að hnýta sig
sjálfur og leika lausum hala, þá er
hann til alls vís.
Álitlegastur fyrir íslenzkt samfé-
lag er tvímælalaust laushnýtti hnút-
urinn, en hann er vandasamastur
hnúta. Vandi þeirrar hnýtingar ligg-
ur í því að hnúturinn sé mátulega
hertur, hann má ekki rakna né herð-
ast um of. Áður er þess getið að
hnúturinn hafí lukkazt betur hérlend-
is hnýttur með hægri hendi.
Höfundur er rithöfundur.