Morgunblaðið - 08.04.1995, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 8. APRÍL 1995 39
Öryggi
Athugasemdir við
greinaskrif for-
manns vélstjóra-
félagsins
LAUGARDAGINN 1. apríl sl.
birtist í Morgunblaðinu grein eftir
Helga Laxdal, formann Vélstjór-
afélags íslands, vegna orða minna
á Alþingi 8. febrúar sl. um atvinnu-
réttindi vélstjóra.
Um þrem vikum eftir fyrrnefnd-
ar umræður á Alþingi hringdi for-
maður vélstjórafélagsins í mig og
sagði mér að Jónas Haraldsson,
lögfræðingur LÍÚ, hefði sent hon-
um ljósrit úr þingtíðindum hvar
umræður um fyrrnefnt mál komu
fram og kvaðst hann vera ósáttur
Öryggið er fyrir öllu,
segir Guðmundur
Hallvarðsson í umfjöll-
um um mál sjómanna -
og svari til Helga
Laxdal.
við minn málflutning og ætlaði þá
þegar að skrifa grein í Mbl. og
mótmæla ummælum sem ég við-
hafði á Alþingi um breytingar á
lögum nr. 113/1984 um atvinnu-
réttindi vélfræðinga og vélavarða.
Tilskrif formanns Vélstjórafé-
lags íslands drógust í nokkrar vik-
ur en birtast nú af einstakri tilvilj-
un rétt fyrir kosningar. Hann fell-
ur í þá gryfju að hagræða sannleik-
anum með tvennum hætti. í fyrsta
lagi með því að birta hluta og í
engu samhengi það sem eftir mér
er haft í þingtíðindum. — Eða voru
þetta kannski valdir kaflar af hálfu
lögfræðings LÍÚ sem hann fékk í
pósti?
í annan stað hefði hann átt að
geta frekar um þau tvö önnur laga-
frumvörp sem fylgdu frumvarpinu
um atvinnuréttindi vélfræðinga og
vélavarða, þ.e. breytingar á lögum
um atvinnuréttindi skipstjómar-
manna á íslenskum skipum nr.
112/1984 svo og frumvarp til laga
um áhafnir íslenskra kaupskipa
sem ég mun sérstaklega koma að
hér á eftir:
Öryggið fyrir öllu
í umræðunni á Alþingi, sem for-
maðurinn birtir úr þingtíðindum
sleppir hann eftirfarandi ummæl-
um mínum:
„Ég verð að segja það, virðulegi
forseti, að mér fínnst, þó ég hafí
auðvitað og sé manna sístur til
þess að draga úr öryggisþætti sjó-
manna og vil þann yeg sem mest-
an, þá megum við passa okkur að
AÐSENDAR GREINAR
á minni bátum
ganga ekki svo langt
að það sé nánast verið
að setja svo ströng og
stíf lög gagnvart þess-
um einyrkjum sem enn
stunda sjó og eru enn
að reyna að bjarga sér
með sjávarfangi að
það séu settar slíkar
reglugerðir að það sé
nánast óviðunandi fyr-
ir þá að sækja sjó.“
Formaður sam-
göngunefndar Alþing-
is og framsögumaður,
Pálmi Jónsson, hafði
eftirfarandi um málið
að segja:
„Hæstv. forseti. Hv.
16. þm. Reykv. talaði hér og var-
aði við því að gengið væri of langt
með lagasetningu um fyrirmæli og
menntunarkröfur og öryggiskröf-
ur, enda þótt hann viðurkenndi
jafnframt að slíkar kröfur yrðu að
vera a.m.k. nokkrar til þess að sem
allra bests öryggis væri gætt. Ég
get í sjálfu sér tekið undir þessi
sjónarmið, að Alþingi þarf að gæta
sín á því að ganga ekki of langt
og stjórnvöld þurfa að gæta sín á
því að ganga ekki of langt í kröfum
á hendur borgurunum til þess að
þeir geti stundað tiltekinn atvinnu-
rekstur. En þau ákvæði frumvarps-
ins sem að þessu lúta eru samin
með samkomulagi aðila sem ég
taldi hér upp, þar á meðal með
aðild fulltrúa frá smábátaeigend-
um og það var skoðun manna,
bæði í samgn. og eins skoðun
þeirra aðila sem nefndin átti tal
við og sendi málið til umsagnar
til, að það væri mjög mikils virði
að afgreiða þetta mál. Það var
jafnframt skoðun okkar að það
væri ekki rétt, úr því að engar
athugasemdir komu fram varðandi
þetta atriði, að Alþingi færi að
breyta út af þeim texta sem hér
hefur orðið samkomulag um. Því
er það tillaga okkar samgn., að
málið fari að þessu leyti óbreytt
til afgreiðslu við 2. umr. og verði
afgreitt þannig frá Alþingi."
Það fer ekkert á milli mála að
öryggi sæfarenda verður aldrei
útrætt og menn þurfa sífellt að
hafa vakandi auga þar á.
Það fer heldur ekkert á milli
mála og ég dreg enga dul þar á,
að ég er að velta fyrir mér kröf-
unni um aukna vélstjóramenntun
í sífellt minna umleikis vélbúnaði
hvar í öfugu hlutfalli verða til fleiri
hestöfl (kílówatt) en áður þekktist
og sú þróun heldur enn áfram.
Tímarnir breytast og mennirnir
með. Til skamms tíma voru nánast
öll lög sett þannig að maðurinn
þurfti að aðlaga sig þar að, en nú
mörg hver aðlöguð að manninum.
Þau lög sem hér hefur sérstaklega
verið getið eiga einmitt að vera
aðlæg manninum.
Hásetar verði vélaverðir og þá
félagar í Vélstjórafélagi íslands.
í nefnd sem bjó til
frumvarp til laga um
áhafnir íslenskra
kaupskipa var enginn
fulltrúi frá Sjómanna-
félagi Reykjavíkur.
Formaður vélstjórafé-
lagsins átti hins vegar
sæti í nefndinni og
lagði ofurkapp á að fá
eftirfarandi grein inn
í lögin, sem var 6.
grein:
„Undirmenn sem
starfa bæði á þilfari
og í vél skulu til við-
bótar ákvæðum 5. gr.
hafa vélvarðaréttindi
eða sveinsréttindi af
málmiðnaðarbraut eða hafa lokið
viðurkenndu námi og þjálfun í rafs-
uðu. Ráðherra getur með reglu-
gerð kveðið nánar á um menntun
þeirra manna sem ákvæði þetta
tekur til.“
Það er undarlegt, svo ekki sé
meira sagt, að formaður Vélstjóra-
félags íslands skyldi stuðla að
framlagningu þessa frumvarps án
þess að stjómarmönnum Sjómann-
afélags Reykjavíkur væri áður sýnt
frumvarpið hvað þá heldur að við
þá væri rætt um tiltekna 6. gr.
Þegar haft er í huga ofangreint
og að formanni vélstjórafélagsins
var það fullvel ljóst að á annan
áratug hefur sjómannafélagið og
útgerðir kaupskipa deilt um þá ósk
útgerðar að stafsvettvangur há-
seta væri jafnt á þilfari sem í vél,
dettur manni í hug að framtíðarsýn
formanns vélstjórafélagsins sé
vélaverðir í hásetastörfum og þá
félagar í Vélstjórafélagi íslands.
Við afgreiðslu frumvarpsins var
6. greinin felld út úr lögunum og
skýrt tekið fram að mönnnunar-
ákvæði kjarasamnings sjómann-
afélagsins væri í fullu gildi.
Að lokum
Ég tek grein þína, formaður
Vélstjórafélags Islands, Helgi
Laxdal, frá 1. apríl sem birtist í
Morgunblaðinu, alvarlega. í grein
þinni er ég titlaður „16. þingmaður
Reykvíkinga, talsmaður sjómanna
á Alþingi" og „þingmaður okkar
sjómanna“. Það hefur ekki staðið
á mér að styðja öll góð mál á Al-
þingi sem mega vera landi og þjóð
til heilla og þá ekki undanskilin
málefni sjómanna.
En ekki man ég eftir formanni
vélstjórafélagsins oft við málaleit-
an sérstaks þingmanns sjómanna
á Alþingi. Jú, það voru tvö mál sem
snertu hann persónulega og vél-
stjórafélagið eitthvað. Sjálfsagt
hafa málin verið fleiri en þá hefur
hann eflaust leitað til flokksbræðra
sinna í Framsóknarflokknum.
Höfundur er alþingismaður fyrir
Sjálfstæðisflokkinn í
Reykjavíkurkjördæmi.
Guðmundur
Hallvarðsson
Hjálmar fer með
rangt mál
Á FRAMBOÐS-
FUNDI útvarps Bross
í Stapa sl. mánudags-
kvöld komu fram fáein
atriði í máli Hjálmars
Árnasonar sem ástæða
er til að gera að umtals-
efni. Hann hafði uppi
stór orð um núverandi
þingmenn Reykjanes-
kjördæmis, svo helst
líktist gífuryrðum póli-
tísks guðföður hans í
Framsóknarflokknum
þegar sá flúði hingað
frá Vestfjörðum. Eftir
orðum Hjálmars að
dæma er hann afskap-
lega ófróður um störf
þingmanna kjördæmisins, þ.m.t. þau
sem hægt er að lesa sig til um í
opinberum upplýsingum um störf
Alþingis.
Hjálmar var líkari Svav-
ari Gestssyni, segir
Arni Ragnar Arnason,
en talsmönnum Fram-
sóknarflokksins.
Alvara málsins er sú, að þeir sem
vilja framgang framkvæmda og
framfaramála Suðurnesja þurfa heil-
indi hinna sem þeir starfa með. í
stjómmálastarfí er mikilvægt og
mjög viðkvæmt að heilindi ríki milli
manna, þingmanna sem annarra er
að þurfa að koma, um þau mál sem
ekki er pólitískur ágreiningur um
heldur aðeins áherslumunur. Það á
við um úrbætur á Reykjanesbraut.
Hjálmar fór enn með gamalkunn-
ar ósannindarullur um störf mennta-
málaráðherra og um að námsmönn-
um hafi fækkað eftir að breytt var
lánareglum LÍN. Hið sanna er, að
lánþegum LÍN hefur fækkað, en
námsmönnum fjölgað. Hvers vegna
Hjálmar heldur hinu ranga fram er
hans mál, en ekki er það trúverð-
ugt. Það var hins vegar athyglisvert
hve hann var í þessu miklu líkari
Svavari Gestssyni en talsmönnum
Framsóknar.
Menntun er undirstaða
bættra lífskjara
Menntamálaráðherra hefur lagt
fram viðamikla skýrslu fjölmennrar
nefndar um nýja menntastefnu. í
kjölfar þess lagði hann á síðasta
þingi fram frumvörp að nýrri löggjöf
um framhaldsskóla og um grunn-
skóla. Hann hefur einnig greint frá
störfum nefndar um háskóla, um
breytingar á lögum um Háskóla ís-
lands, nýja löggjöf um íslenska há-
skóla almennt og um háskóla í upp-
eldisfræðum, sem sameinar nokkra
sérskóla á háskólastigi. í nýrri
menntastefnu kemur skýrt fram, að
starfsnám og verkmennt skuli njóta
meiri virðingar og fá
miklu stærri hlut en
hingað til, að menntun
og skólastarf skuli í
framtíðinni njóta nokk-
urs forgangs í fjárveit-
ingum og að aukinn
skuli hlutur sveitarfé-
laga í stjómun, áhersl-
um og stefnumótun
gmnnskólanna. Við af-
greiðslu grannskóla-
laganna gerðu
stjómarandstæðingar
engar breytingatillög-
ur, en Svavar Gestsson
sagðist ekki treysta
kjörnum sveitarstjórn-
um fyrir skólastarfí.
Skyldi Hjálmar vera honum sam-
mála?
Hjálmar Árnason hefur allt á
homum sér, talar digurbarkalega
og gerir lítið úr verkum annarra.
En flokkur hans hefur ekki sett fram
heildarstefnu í menntamálum sem
sýni hvaða veg hann vill beina upp-
vaxandi íslendingum til að búast
undir störf og kröfur framtíðarinn-
ar. Það hefur aðeins Sjálfstæðis-
flokkurinn gert því hann álítur að
menntun barna okkar muni ráða
úrslitum um lífskjör þeirra og vel-
ferð í framtíðinni.
Aðeins tveir valkostir
Af öðram umræðum mátti greina,
að kosningabaráttan hefur snúist
upp í val um tvo kosti:
- Áframhaldandi tveggja flokka
stjómarsamstarf undir forystu Sjálf-
stæðisflokksins, sem þrátt fyrir ein-*-.
hver mestu áföll um áratugi hefur
komið á stöðugleika í verðlagsmál-
um, tryggt aðgang að erlendum
mörkuðum og tollalækkanir, og
þannig skapað efnahagsstyrk og
sóknarfæri sem þegar eru byrjuð að
nýtast atvinnulífinu og bæta at-
vinnuástandið, það er stjórn sem
stefnir að lækkun skatta á grand-
velli betri samkeppnishæfni og af-
komu atvinnulífsins, aukinnar at-
vinnu, betri launa og lífskjara.
- Éða margra flokka stjóm sund-
urþykkra og ósamtaka vinstri
flokka, sem lofa allir öllu fyrir alla,
sem hefur alltaf áður endað með því
að sólunda því sem áunnist hefur
án þess að nokkur fái neitt betra, r
rétt eins og fyrri vinstri stjórnir. '
Fjármálaráðuneytið hefur metið
kostnað af loforðum þeirra og sýnist
hann ekki undir 50 milljörðum. Það
samsvarar um 50% aukningu allra
tekna ríkissjóðs á einu ári. En falla
peningarnir af himnum ofan, eða
hver á að borga? Jú, skattahækkan-
ir.
Ég er þess fullviss, að þegar þess-
ir valkostir era athugaðir gaumgæfi-
lega, þá er valið auðvelt. X-D á kjör-
dag fyrir Betra ísland.
Höfundur er alþingismaður
Sjálfstæðisflokksins fyrir
Reykjaneskjördæmi.
Árni Ragnar
Árnason
Til liðs við fatlaða
ALÞÝÐUFLOKK-
URINN hefur einn
flokka sett málefni
fatlaðra á oddinn í
sinni kosningabar-
áttu. Á loforðalistum
annarra stjórnmála-
flokka hafa málefni
fatlaðra í mesta lagi
verið afgreidd í einni
setningu, ef þeirra
hefur þá að nokkru
verið getið. Sú setning
hefst gjarnan á
„stuðla skal að bætt-
um hag“ o.s.frv.
Mér gafst kostur á
því fyrir nokkrum
dögum að heimsækja
Kristjana
Geirsdóttir
Lyngás við Safamýri,
sem er dagvistun fyr-
ir fatlaða. Var ég
mjög snortin af því
góða starfí sem þar
er unnið. Hrefna Har-
aldsdóttir forstöðu-
maður og fleira
starfsfólk tók á móti
mér og sýndi mér
starfsemina. Þarna er
unnið mikið mannúð-
arstarf af áhugasömu
starfsfólki og því var
nöturlegt að heyra
hvaða launakjör
þessu fólki eru búin.
Hrefna upplýsti mig
um að hún væri búin
að vinna þama í 25 ár. Hún er
með 46 fötluð börn á heimilinu
og yfir 30 manns í vinnu og ber
ábyrgð á öllu sem að þessu fólki
snýr. Og hvað haldið þið, lesendur
góðir, að Hrefna hafi í laun fyrir
þessa miklu vinnu í ábyrgðarmiklu
starfi? Jú, hún er með 89 þúsund
krónur í laun á mánuði fyrir 40
tíma vinnuviku! Hún er í 8. þrepi
sem er hæsta þrep sem hægt er
að komast í. Þá var upplýst í leið-
inni að þroskaþjálfi, sem lokið
hefur þriggja ára námi eftir stúd-
entspróf, hefur 62.500 krónur í
laun á mánuði. Ekkert af þessu
góða fólki sem þarna vinnur getur
stundað þessa vinnu eingöngu,
flestöll ef ekki öll verða að vinna
Það er ekki fyrr en f atl-
aðir eignast öflugan
talsmann inni áþjóðar-
þingum, segir Krist-
jana Geirsdóttir, sem
mál þeirra komast í
virka umræðu.
aðra vinnu til þess að geta fram-
fleytt sér.
Starfsfólkið gat þess sérstak-
lega að þessi vinna væri ákaflega
þroskandi, gefandi, krefjandi og
skemmtileg, sem það vildi alls
ekki sleppa, þrátt fyrir þessi smán-
arlegu laun. Hver ætti að hugsa
um þessi fötluðu börn ef þessa
yndislega starfsfólks nyti ekki við?
Reynsla annarra þjóða sýnir að
það er ekki fyrr en fatlaðir eign-
ast öfluga talsmenn inni á þjóðar-
þingum, sem mál þeirra komast í
virka umræðu og öðlast það vægi
sem þeim ber. Skipan framboðs-
lista Alþýðuflokksins í Reykjavík,
með því að setja Ástu Þorsteins-
dóttur formann Þroskahjálpar í
baráttusætið, staðfestir að Al-
þýðuflokknum er alvara með að
vinna áfram og enn betur að bætt-
um hag fatlaðra. Með því að greiða
Alþýðuflokknum atkvæði, getið
þið unnið að bættum launakjörum
þeirra sem vinna að umönnum
fatlaðs fólks og þar með bættri
líðan hinna fötluðu.
Höfundur er veitingamaður og
skipar 13. sæti á lista
Alþýðuflokksins í Reykjavik.