Morgunblaðið - 08.04.1995, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 8. APRÍL 1995 55
SNÆÞÓR KRISTINN
KRISTINSSON
árum, þegar ég* sat 5 boði hjá Stein-
grími Hermannssyni með fyrver-
andi utanríkisráðherra Breta, Lord
Carington. Ég minntist á strand
togarans og spurði, hvort Caring-
ton-fjöiskyldan í Bretlandi hefði
gert út togara á þessum árum.
Hann sagði að svo hefði ekki ver-
ið. Eftir nokkra umhugsun kom
hann með ráðningu gátunnar.
Hann sagði að árið 1913 hefði afi
sinn verið landbúnaðarráðherra í
bresku ríkisstjórninni. Undir hann
hefði líka heyrt sjávarútvegsmál.
Utgerðarfyrirtækið sem lét smíða
nýjan togara hefði þá trúlega kos-
ið að skýra hann þessu nafni, Lord
Carington, til þess að heiðra ráð-
herrann.
Ólafur Jónsson var áhugamaður
um byggingu kirkju í Vík. Hann
vann ásamt fleirum við bygging-
una. Var hann hringjari kirkjunnar
í mörg ár. Á seinni árum þegar
hann stóð einn uppi, var búinn að
sjá á bak eiginkonu, tengdasyni
og svo dóttur, var hann búinn að
ráðstafa svo til öllum eigum sínum
og fékk inni á Dvalarheimili aldr-
aðra í Vík, Hjallatúni. Þangað
hafði runnið stór hluti eignanna
og svo til kirkjunnar og kirkjuorg-
elsins. Hreppsnefndin hafði gert
hann að heiðursborgara fyrir
nokkrum árum og var hann vel
að því kominn. Þá hélt hrepps-
nefndin upp á 100 ára afmæli
Ólafs 22. mars sl. Naut hann vel
þeirrar samkomu og var hress og
kátur. Hann gat því glaður og
ánægður lagt sig til hinstu hvíld-
ar. Hann lést laugardaginn fyrsta
apríl sl.
Auk þeirra ættingja sem hann
átti í Vík og reyndust Ólafi vel,
átti hann marga vini sem oft litu
til hans og sýndu honum hlýju og
vináttu síðustu árin og var honum
það mikils virði. Fyrst af öllu ber
þó að þakka starfsfólkinu á
Dvalarheimilinu Hjallatúni, sem
veitti Ólafi góða umönnun síðustu
árin.
Útför Ólafs Jónssonar fer fram
frá Víkurkirkju laugardaginn 8.
apríl nk.
Megi blessun guðs fylgja Ólafi
frænda á nýrri braut, í nýjum
heimi.
Erlendur Einarsson.
Ólafur Jónsson vinur minn er
látinn rúmlega 100 ára. Ólafur var
giftur frænku minni Elísabetu
Ásbjörnsdóttur frá Akranesi, syst-
ur Árnbjargar, sem bjó í Norður-
Vík.
Kynni okkar hófust fyrst, er ég
níu ára gamall dvaldi sumarlangt
hjá þeim hjónum á Sunnuhvoli.
Síðan var ég næstu fimm sumur
í Norður-Vík. Það var mjög
skemmtilegt og lærdómsríkt að
„vera í sveit" hjá þeim hjónum á
Sunnuhvoli, Ólfur var góður skák-
maður og kenndi mér manngang-
inn, og sátum við oft við skákborð-
ið, sem hann hafði smíðað sjálfur.
Ólafur var mjög laginn smiður og
smíðaði marga ágæta muni, og
eru mér einkum í minni ferðatösk-
ur, sem hann smíðaði, enda höfðu
hjónin mikinn áhuga á ferðalögum
innanlands. Ólafur hafði mikinn
áhuga á silungsveiðum, og lágum
við til dæmis eina viku í tjaldi við
Flögu í Skaftártungu við veiðar í
Tungufljóti, ásamt Elísabetu og
Sigríði dóttur þeirra þetta sumar
fyrir um 58 árum. Ræktun var
þeim hjónum í blóð borin, og áttu
þau mjög fallegan garð við húsið
sitt, sem var að heita mátti ofan
í gróðrarstöð kvenfélagsins, sem
Elísabet hafði mikinn áhuga á.
Þegar við í gegnum árin komum
að Sunnuhvoli, var oftast fýll á
borðum, því að þau vissu, að það
var uppáhaldsmatur minn. Við
hjónin viljum með þessum fáu orð-
um þakka Ólafi fyrir allar góðar
stundir og vináttu, sem við urðum
aðnjótandi hjá honum og fjöl-
skyldu hans.
Hvíli hann í friði.
Gísli Júlíusson.
+ Snæþór Kristinn Kristins-
son var fæddur 30. apríl
1974. Hann lést 30. mars síðast-
liðinn. Móðir hans er Erla Odds-
dóttir og fósturfaðir Helgi
Heiðar Georgsson. Hálfsystkin
hans sammæðra eru: Bjarn-
heiður Stefanía og Þórarinn
Elí. Unnusta hans er Þórey
Bjarnadóttir. Útför Snæþórs
Kristins fór fram frá Kolfreyju-
staðarkirkju 7. apríl.
„Ó, GÓÐI GUÐ, gefðu að þetta sé
ekki satt, Snæþór getur ekki verið
dáinn.“ Þetta var fyrsta hugsun mín
þegar ég fékk þá sorgarfregn að
Snæþór Kristinn, systursonur minn,
væri dáinn. Hvílíkt reiðarslag, hvílík
sorg, hörmulegt slys og Sníéþór er
allur. Fregnin er því miður sönn, það
er beiskur biti að kyngja en er engu
að síður staðreynd.
Nú ertu farinn burt mér frá.
Flest virðist svart í þessum heimi.
Hugurinn dapur fer um horfinn veg.
Hart var að þurfa að kveðja ljúfa stund.
Eflaust eg seint þig fær að sjá,
samt þinni mynd ég aldrei gleymi;
og meðan hér á jörð eg andann dreg
enn lifir von um endurfund.
Minningin kveikir sviðin sár,
söknuðurinn mikill er.
Daga og nætur ár eftir ár,
ertu í hjarta mér.
(S.Æ.)
Elsku Snæþór minn, lífshlaup þitt
var ekki langt, aðeins 21 ár. Eftir
stöndum við, ástvinir þínir, yfirbug-
uð af sorg. Við spyijum margra
spurninga en fátt er um svör. Fyrir
aðeins þrem vikum varst þú í heim-
sókn hjá okkur, hress og gerðir að
gamni þínu, en skyndilega, eins og
hendi sé veifað, ertu horfinn.
Elsku Erla mín, Helgi, Stebba,
Elí, Þórey, mamma og Bjartur. Sorg-
in er sár og missirinn mikll, en ef
+ Magnús Kjartansson fædd-
ist í Reykjavík 25. október
1948. Hann lést á Borgarspítal-
anum 29. mars síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Dóm-
kirkjunni 6. apríl.
MEÐ ÞESSUM fáu orðum langar
okkur starfsmennina í félagsmið-
stöðinni Árseli að kveðja vin okkar
Magnús Kjartansson. Við höfum
þekkt Magnús í sex ár, sumir leng-
ur. Allar okkar ferðir, innanbæjar
og utan, höfum við farið með honum
eða hans bílstjórum. Það var því
ánægjulegt fyrir okkur að frétta að
Bjarni og Maggi ætluðu sjálfir með
okkur í hina árlegu skíðaferð til
Akureyrar sl. helgi. Ekkert varð úr
því. Magnús lést langt um aldur fram
þann 29. mars. Við fórum því í fyrsta
skiptið án hans leiðsagnar, því þó
hann væri ekki alltaf við stýrið, var
hann okkur ætíð innan handar,
hjálpsemin uppmáluð.
Það var eins og mattarvöldin
væru að minna okkur á, því í fyrsta
skiptið í níu ára sögu skíðaferðanna,
komumst við ekki á leiðarenda. Gott-
við stöndum saman og styrkjum
hvert annað sefast sorgin með Guðs
hjálp. Reynum að hjálpa Snæþóri
okkar til ljóssins:
Þó ég sé látinn, harmið mig
ekki með tárum. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta. Ég
er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur. En
þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp
í mót til ljóssins. Verið glöð og
þakklát fyrir allt sem lífíð gefur
og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu. (Höf.
ókunnur.)
Elsku Snæþór minn, ástarþakkir
fyrir allt. Guð geymi þig og blessi.
Þín frænka,
Dagbjört Þuríður
og fjölskylda.
Vertu hjá mér, halla tekur degi.
Herra, myrkrið kemur, dylst mér eigi.
Þegar enga hjálp er hér að fá,
hjálparlausra líknin, vert mér hjá.
Mitt við andlát augum fyrir mínum
upp, minn Drottinn, haltu krossi þínum.
Gegnum myrkrið lífsins ljós að sjá
leyf mér, góði Jesús. Vert mér hjá.
(Þýð. Stef. Thor.)
Elsku Snæþór frændi minn. Ég
get ekki alveg skilið að þú sért dá-
inn. Mamma og pabbi reyna að út-
skýra það fyrir mér. Ég veit samt
að þér líður vel núna og ert með
Ossa afa á himnum hjá Guði. Ástar-
þakkir fyrir heimsóknirnar til okkar
og hvað þú varst góður og þolinmóð-
ur við mig og spilaðir við mig lúdó
og nýja spilið mitt frá umferðarskó-
lanum. Guð geymi þig, frændi minn,
og gefi mömmu þinni, Helga,
Stebbu, Elí, Þóreyju, ömmu, Bjarti
frænda og okkur öllum styrk. Bless-
uð sé minning þín.
Þín frænka,
Margrét.
hefði nú verið að hafa Magga með
okkur uppi á Vatnsskarði í bijáluðu
veðri, önnur rútan nær ljóslaus af
rafmagnsleysi og við starfsmennirn-
ir úti að hlaupa til að vísa veginn.
Magnús hefði líklega sagt það sem
hann alltaf sagði, alveg sama hvað
við báðum hann um: „Ekkert mál,
ég redda þessu.“ Þessi setning lýsir
best samskiptum okkar við Magnús
í gegnum árin. Þó við hringdum með
hálftíma fyrirvara og báðum um
rútu fyrir 60 krakka til Hafnarfjarð-
ar eða hættum við ferð upp í Blá-
fjöll á síðustu stundu. Allt var það
í lagi og öllu reddaði Magnús. Og
ef um var að ræða gott málefni eða
starfsmannaferð, keyrði Maggi okk-
ur fyrir ekki neitt. Við vitum lítið
um hans persónulegu hagi, við hitt-
um hann bara í vinnunni en það vit-
um við að Magnús Kjartansson var
góður maður.
Við þökkum þér Magnús fyrir
samfylgdina og vottum eiginkonu,
börnum og öðrum ættingjum og vin-
um okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Starfsfólk Ársels.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug vegna andláts
RAGNHEIÐAR ÞORKELSDÓTTUR
hjúkrunerkonu,
Gnoðarvogi 38,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Hátúni 10B.
Gunnar Steingrímsson,
Theodóra Gunnarsdóttir, Friðrik E. Yngvason,
Eggert Gunnarsson, Bergþóra Jónsdóttir,
Gunnar Már Gunnarsson, Guðrún Þóra Bragadóttir
og barnabörn.
MAGNÚS
KJARTANSSON
PÉTUR
ÞORSTEINSSON
-I- Pétur Þor-
• steinsson fædd-
ist í Gilhaga í Lýt-
ingsstaðahreppi í
Skagafirði 13. maí
1922. Hann lést á
Droplaugarstöðum
27. mars síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Ás-
kirkju 5. apríl.
MIG LANGAR til að
skrifa nokkur orð um
vin minn Pétur Þor-
steinsson. Ég kynntist
Pétri eftir að hann
flutti frá Siglufírði til Reykjavík-
ur. Kynni okkar voru í gegnum
sambýliskonu hans, Vilborgu
Tryggvadóttur, sem ég hafði
þekkt í nokkur ár áður en þau
hófu sambúð. Heiðarleiki var að-
alsmerki Péturs og þegar ég eitt
sinn stóð frammi fyrir mikilli sorg
og söknuði þá fann
ég hvern mann Pétur
hafði að geyma. Þá
var hann sá sem
styrkti mig hvað
mest.
Á síðustu árum átti
Pétur við talsverð
veikindi að stríða. Þá
lá hann á sjúkrahúsi
á deild þar sem ég
vinn, svo við höfðum
tækifæri til að spjalla
mikið saman. Og allt-
af var Pétur sami
skemmtilegi félaginn.
Nú þegar Pétur
hefur sagt skilið við okkur hér, vil
ég nota tækifærið og þakka honum
samfylgdina og allar þær skemmti-
legu stundir sem við áttum saman.
Vilborgu Tryggvadóttur og bömum
Péturs sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Helena.
FERMINGARGJAFIR
fyrir hressa
útivistarkrakka
VANGO SVEFNPOKAR
Marco Polo 300
kuldaþol -10°.Verð 6.200,-
Marco Polo 350
kuldaþol -15°Verð 6.900,-
VANGO BAKPOKAR
Sherpa 55 L
Verð 6.900,-
Sherpa 65 L
Verð 7.500,-
Sherpa 75 L
Verð 7.900,-
VANGO KÚLUTJÖLD
DD 300
Þyngd 4,25 kg
Verð 16.300,-
DD 300
Þyngd 3,75 kg
Verð 11.600,-
FERMINGARTILBOÐ
Svefnpoki Nitestar 2
Kuldaþol -5° Verð kr. 4.200,-
Svefnpoki Nitestar 3
Kuldaþol -10°Verð kr. 4.900,-
Iglu-ls kúlutjald 3 m.
Verð kr. 6.900,-
Tjald DD 300 3 m.
Verð 13.700,-
SPORTHÚS
REYKJAVÍKUR
LAUGAVEGI 44. SÍMI 62 24 77