Morgunblaðið - 11.05.1995, Blaðsíða 24

-/
24 FIMMTUDAGUR 11. MAÍ 1995
Nýr sam-
spilshópur
TÖNOST
Bústadakirkja
BOTTESINI-SEPTETT
Flytjendur Sigurlaug Eðvaldsdóttir,
fiðla, Armann Helgason, klarinett,
Herdís Jónsdóttir, vióla, Sigurður
Halldórsson, selló, Erail Friðfinnsson,
hom, Þói-ir Jóhannsson, kontrabassi.
Sunnudagur 7. maí.
ENGIN skýring er gefín í efnis-
skrá á nafngift þessa nýstofnaða
septetts og í leit minni að stoðum
undir nafngiftina fínn ég Bottesini
nokkurn, kontrabassaleikara sem
fæddur er á jólanótt fyrir rúmum
170 árum, var jafnframt hljóm-
sveitarsjóri og stjórnaði frumflutn-
ingi Aidu í Kaíró á sínum tíma.
Ekki veit ég hvort þetta rennir
einhveijum stoðum undir nafngift-
ina, kem heldur ekki auga á sam-
hengið, en þar sem hér er um
nýjan samspilshóp að ræða, með
sína fyrstu tónleika, hefði verið
æskilegt og þjóðlegt að geta
ástæðunnar fyrir nafngjöfinni.
Strákapör Ugluspegils er glæsi-
legt hljómsveitarljóð,. skrifað fyrir
mjög stóra hljómsveit, fullt af
húmor og briljans. Útsetning og
stytting þessa tónaljóðs, fyrir
kvintett gerð af Franz Hasenöhrl,
er snjöll svo langt sem hún nær,
og er vafalaust mjög góð æfíng
fyrir hljóðfærahópinn. Þó verður
að teljast djarft af hóp, sem er
að byija að vinna saman að velja
Ugluspegilsmúsíkina sem sitt
fyrsta verkefni. Þótt homaleikar-
inn slyppi frá hinni frægu byijun
þarf meira til, húmor og áræðni
þarf til að bera verkið uppi og
lengri samvinnu þarf eðlilega til
að skila öllu því. Auðheyrt var þó
að hér var ágætis tónlistarfólk á
ferð og líklegt til að skila stórgóð-
um hlutum þegar fram í sækir.
Pkus Sonat, Quam Valet, samdi
Þorkell Sigurbjömsson fyrir Ib
Lansky-Otto. Hér er hornið eðli-
lega einleikshljóðfærið, önnur
hljóðfæri umvefja hornið einskon-
ar slæðuhjúpi, fallegt verk, ekki
flókið í byggingu og var vel flutt.
Emil er auðheyrilega traustur og
duglegur hornaleikari, en tóninn
ætti hann að geta bætt.
Lengsta og viðamesta verk tón-
leikanna var síðast á efnisskránni,
Septettinn eftir L. v. Beethoven.
Hugsanlega hefur mest vinnan
verið lögð í Septettinn, a.m.k. skil-
aði hann sér mjög vel. Hér fengu
allir sín einleikshlutverk og sönn-
uðu enn að frá þeim má vænta
góðra hluta í framtíðinni. Eins og
fyrr segir er hópurinn skipaður
ágætum hljóðfæraleikurum. Ef
einhver er öðrum frekar leiðandi
í hópnum er það fiðluleikarinn.
Sigurlaug er teknisk, fallega músí-
kölsk og öruggur spilari. Það sem
undirritaður saknaði kannski helst
frá hennar hendi er skarpari mót-
un og að þora að stökkva.
En hópnum er sannarlega óskað
góðs gengis og fleiri áheyrenda,
þegar hann lætur í sér heyra næst.
Ragnar Björnsson
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
LÚÐRASVEIT Laugarnesskóla.
Lúðrasveit
Laugarnesskóla
Eldri og yngri
sveitir leika
TÓNLEIKAR verða í Laugarnes-
skóla í kvöld 11. maí kl. 20.
Báðar sveitirnar, yngri og
eldri, koma fram, í þeim eru
einnig nemendur úr Breiðagerð-
isskóla og Hvassaleitisskóla.
Stjórnandi er Stefán Stephen-
sen.
TRÍÓ Egils B. Hreinssonar mun leika
djass á Jazzbarnum, Lækjargötu í
kvöld frá kl. 22. Tríóið skipa þeir
Egill B. Hreinsson píanó, Tómas R.
Einarsson kontrabassi og Einar Yal-
ur Scheving trommur. Leiknar verða
nýjar djassútsetningar af ýmsum
þekktum íslenskum lögum eftir Pál
ísólfsson, Emil Thoroddsen, Svein-
bjöm Sveinbjörnsson o.fl., svo og
þekktar perlur djassbókmenntanna.
Egill hefur leikið með fjölda inn-
lendra og erlendra djasstónlistar-
manna. Má þar nefna saxófónleik-
arann Charles McPherson og þátt-
töku í RÚREK-djasshátíðinni m.a.
með fínnsku tónlistarmönnunum
Jukka Perko og Pekka Sarmanto.
Hann stóð einnig að Heita pottinum
þar sem leikinn var djass reglulega
í Reykjavík um árabil.
Tómas sem einnig hefur verið
aðstandandi Heita pottsins er þekkt-
ur djasstónlistarmaður og hefur leik-
EINAR, Tómas og Egill.
ið með mörgum íslenskum og erlend-
um tónlistarmönnum, auk þess sem
hann hefur gefíð út nokkra hljóm-
diska með eigin tónlist.
Einar dvaldi sl. vetur við nám um
tíma í höfuðborg djassins, New York
og hefur þrátt fyrir ungan aldur leik-
ið með mörgum þekktum djasstón-
listarmönnum bæði hérlendis og er-
lendis.
Djassútgáfa á
íslenskum verkum
„Þessir kollóttu steinar
Morgunblaðið/Steinunn Ósk Kolbeinsdóttir
ANNA Magnúsdóttir, fyrsti nemandi skólans sem
útskrifast með 8. stig, og skólastjórinn Agnes Löve.
Tímamót hjá
Tónlistarskóla
Rangæinga
MYNPLIST
Listasafn Sigurjóns
Ólafssonar
HÖGGMYNDIR
SIGURJÓN ÓLAFSSON
Opið um helgar kl. 14-17 til 11. júni.
Aðgangur ókeypis
GERÐ mannamynda hefur á síð-
ustu áratugum tæpast notið þeirrar
virðingar innan myndlistarinnar
sem vert væri og þannig m.a. liðið
að nokkru fyrir tíðaranda óhlut-
bundinnar listar og ýmissa þátta
hugmyndalistar, þar sem ímynd
mannsins er íjarri. Einnig má hér
eflaust einnig kenna miklu flóði af
miðlungsgóðum og lélegum manna-
myndum, sem má fínna víðsvegar
um þjóðfélagið og vegna magnsins
skyggja á það sem ber af á þessu
sviði. I höndum vandaðs listamanns
getur mannsmyndin hins vegar orð-
ið að meistaraverki, sem verður
ætíð ferskt og nýtt vegna þess per-
sónuleika og lífs, sem listamaðurinn
náði að gæða verkið.
Sagan geymir fjölmarga slíka
meistara og margra alda gömul
verk sumra þeirra eru enn meðal
helstu dýrgripa listasögunnar. Á
íslandi hafa aðeins fáir meðal okkar
fremstu listamanna helgað sig þess-
um flokki verka að því marki, að
hægt sé að fjalla um það sérstak-
lega, en Siguijón Ólafsson er að
öðrum ólöstuðum þar fremstur
meðal jafningja.
Mikilvægi mannamynda Sigur-
jóns sést ef til vill best af því, að
hér er á ferðinni önnur stórsýning
Listasafns Siguijóns Ólafssonar á
nokkrum árum á þessum flokki
mynda hans, sem ætíð er hægt að
nálgast með nýjum hætti, einkum
hvað varðar athugun á vinnubrögð-
um listamannsins. Þau tæplega
SIGURJÓN Ólafsson: Sonur
listamannsins. Granít, 1955.
fjörutíu verk sem hafa verið valin
til sýningar hér spanna mikinn
hluta af um sextíu ára starfsævi
Sigurjóns; elsta verkið er frá 1930,
þegar hann var ungur maður í námi
í Danmörku, en hið yngsta vann
Sigurjón 1981, ári áður en hann
lést.
Hér getur að líta ýmsar myndir
sem ekki voru á sýningunni á Lista-
hátíð 1990, en flest eru þetta kunn
verk frá ýmsum tímum á ferli lista-
mannsins. Þeir sem þekkja þann
feril að nokkru munu því koma hér
til endurfunda við ýmis lykilverk
og vonandi sjá þau í nýju ljósi, en
aðrir fá tækifæri til að kynnast fjöl-
breyttum efnistökum, mismunandi
áferð og myndgerð, allt eftir því
hvað listamaðurinn hefur talið best
henta viðkomandi persónuleika.
í tengslum við sýninguna er einn-
ig vakin athygli á afar vönduðu
myndbandi, sen gert hefur verið um
andlitsmyndir Siguijóns og ber sama
heiti og sýningin: „Þessir kollóttu
steinar. Þessi fræðslumynd hefur
vakið dijúga eftirtekt og hlotið við-
urkenningu á alþjóðavettvangi, enda
einkar vel að henni staðið. Efnistök
eru fróðleg fremur en fræðileg og
frámsetning dregur fram óvæntar
hliðar myndanna, m.a. með notkun
lýsingar og speglunar, sem sýna
glögglega hversu mikla fjölbreytni
má fínna í hveiju því höfði, sem
Siguijón vann af þeirri alúð, sem
einkenndi öll hans verk.
Á sýningunni má m.a. finna verk
úr bronsi, gifsi, brenndum leir og
graníti, en einnig er fjöldi verka
kynntur með ljósmyndum. Þeir sem
séð hafa verkin með eigin augum
(og skoðað myndbandið, þar sem
áhrif ljóssins eru athuguð sérstak-
lega) gera sér fyllilega grein fyrir
þeim takmörkunum, sem fylgja ljós-
myndum af mannamyndum; aðeins
ein hlið kemur fram, lýsingin bindur
svipinn með ákveðnum hætti, sem
gæti breyst gjörsamlega væri and-
litið séð frá örlítið breyttu sjónar-
horni.
í ljósi þessa er athyglisvert að
skoða sérstaklega tvö verk, þar sem
einnig eru settar upp ljósmyndir af
einstaklingnum frá ýmsum sjónar-
hornum, til að fram komi sú heild,
sem listamaðurinn hefur leitað eft-
ir. Þetta eru myndir þeirra Einars
Ólafssonar (nr. 31) og Torfa Hjart-
arsonar (nr. 38), en sú síðarnefnda
hefur að líkindum verið með síðustu
verkum sem listamaðurinn lauk við.
Það er vel þess virði að leggja
leið sína út í Laugarnes einhveija
helgina á þessu vori til að njóta
sýningarinnar jafnt sem umhverfís-
ins: Þeir sem ekki hafa séð áður-
nefnt myndband ættu einnig að
grípa tækifærið og skoða það hér,
þar sém auðvelt er að fyígja því
eftir með því að líta síðan eigin
augum hin einstöku verk sem þar
eru kynnt.
Eiríkur Þorláksson
Hvolsvelli. Morgnnblaðið.
FYRSTI maí var merkur dagur í
sögu Tónlistarskóla Rangæinga,
en þá útskrifaðist í fyrsta sinn
nemandi með áttunda stig frá
skólanum. Það var Anna Magnús-
dóttir sem lengi hefur starfað sem
kennari við skólann. Anna er fædd
í Hvammi V-Eyjafjöllum en er nú
búsett á Hellu. Hún stundaði fyrst
tónlistarnám hjá Hönnu Karlsdótt-
ir í Holti en síðar nam hún meðal
annars við Tónlistarskóla Reykja-
víkur þar sem Páll ísólfsson var
aðalkennari hennar. Agnes Löve,
skólastjóri Tónlistarskóla Rangæ-
inga, hefur verið kennari Önnu
undanfarin ár. Anna hefur verið
kirkjuorganisti í Ásólfsskála og
Oddakirkju en er nú organisti í
Skarðskirkju.
I skólaslitaræðu Agnesar kom
fram að skólinn gæti verið stoltur
af þessum árangri því það væri
ekki á hveijum degi sem litlir
tónlistarskólar úti á landi útskrif-
uðu nemendur með áttunda stig
sem er í raun háskólanám. Einnig
lagði Agnes mikla áherslu á að
Anna væri fyrirmynd og sannaði
að fullorðnir gætu ekki síður náð
árangri en þeir yngri í tónlistar-
námi.