Morgunblaðið - 03.06.1995, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 3. JÚNÍ 1995 33
Það er svo ótal margs að minn-
ast sem lýsir því svo vel hversu
góður maður afi var. Hann var
ávallt sannur vinur vina sinna, trú-
rækinn og hlýr, og alltaf var hann
til staðar ef maður þurfi á honum
að halda. Hann var baráttumaður
mikill sem trúði mikið á Guð sinn
og stóð hann ávallt óbugaður sama
hvað á dundi.
Við hlið hennar ömmu stóð hann
ætíð styrkur, kær og trúr. Já, afi,
hann var ástkær eiginmaður sem
fram á hinsta dag hugsaði vel um
konuna sína og bið ég nú góðan
Guð að varðveita og leiða elsku
ömmu Jónu sem nú hefur misst lífs-
förunaut sinn í 52 ár. Hjá henni
er missirinn mestur og þarf hún
nú á öllum Guðs styrk að halda.
Elsku afi Gestur sefur nú vært og
rótt. Elsku afí Gestur verður ávallt
með okkur í huganum og í minning-
unni. Guð blessi minninguna um
góðan mann.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
511 bömin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Guð blessi minninguna um afa
minn.
Steinunn Eir.
Það var sólríkur miðvikudagur,
17. maí síðastliðinn, að ég ásamt
Jóni Gesti bróður mínum var á leið-
inni upp á Sólvang. Það voru ekki
nein gleðitíðindi sem biðu okkar
þar. Hann Gestur, afi okkar, sem
alltaf hafði tekið á móti okkur opn-
um örmum og með bros á vör var
látinn.
Það er stundum erfitt að skilja
það að eitt sinn verða allir menn
að deyja. Hann Gestur afi minn var
kirkjugarðsvörður Hafnarfjarðar í
hátt á þriðja tug ára. Hann gróf
yfir tólfliundruð grafir með hand-
afli. Hann Gestur afi minn var einn
af upphafsmönnum KFUM og
KFUK hér í Hafnarfírði og tók
hann meðal annars stóran þátt í
því að byggja sumarbúðimar í
Kaldárseli og varð hann að bera
timbrið, eða hjóla með það, á öxl-
inni þessa sextán kílómetra leið
yfir urð og grjót. Það er erfítt að
setja sig í þau spor sem hann afi
minn var í á þeim tíma. Hann Gest-
ur afi minn var einn af stofnendum
knattspyrnufélagsins Hauka í
Hafnarfirði og er það nú eitt af
blómlegri félögum landsins 1 dag.
Það að ætla að fara að telja allt
það upp sem hann afi minn gerði
þá væri það ótæmandi bók. Það
var ætíð heitt kaffi á könnunni hjá
honum afa Gesti og kenndi hann
mér að drekka kaffi, þá aðeins
fimm ára gömlum, ég hef átt
ógleymanleg ár á Vitastígnum þar
sem hann bjó nánast til síðasta
dags og er ég mjög þakklátur fyr-
ir. Afi Gestur, þakka þér fyrir allt.
Son Guðs ertu með sanni,
sonur Guðs Jesú minn
son Guðs syndugum manni
sonar arf skenktir þinn,
son Guðs einn eingetinn.
Syni Guðs syngi glaður
sérhver lifandi maður
heiður í hvert eitt sinn.
(Hallgrímur Pétursson.)
Já, maður kveður afa Gest með
söknuði, maður kveður afa Gest
með stolti. Guð blessi fagra minn-
ingu Gests Magnúsar Gamalíelsson-
ar.
Hermann Armannsson.
Já, nú hefur vinur minn, Gestur
Gamalíeisson, kvatt heiminn.
Við töluðum stundum í léttum
tón um það hvað þessi einbirni
væru oft „vanskilleg". Ekki kom
það þó fram hjá okkur hvorum við
annan í okkar löngu samskiptum,
en ég vann hjá honum héma í
kirkjugarði okkar Hafnfirðinga í
nítján sumur og ekki minnist ég
þess að í allan þann tíma færi okk-
ur styggðaryrði á milli. Kirkjugarð-
urinn er góður þeim framliðnu,
þurr og þokkalegur, en erfiður þeim
eftirlifandi, því að vont er að taka
þar grafir í gráan samansiginn
deigulinn, en samsagt, kistumar
endast lengi, einmitt í svona jarð-
vegi.
Ég hef því oft „snúið mér í gröf-
inni“.
Gestur var lærður húsasmiður.
M.a. var hann yfirsmiður við nýjan
og breyttan tum Kálfatjamarkirkju
árið 1935 og var það vandasamt
verk. Kirkjugarðsvörður varð hann
1955 og allt til 1982.
Einstöku sinnum söðla ég Pegas-
us, m.a. bangaði ég saman ljóði á
sextugsafmæli Gests. Eins og sjálf-
sagt hefur komið fram í yifirlits-
greininni fyrst var Gestur fæddur
að Forsæti í Flóa, en svo líflítill
þótti hann við fæðingu, að læknir
var sóttur, sem þá hefur verið held-
ur óvenjulegt.
Svo þurfti auðvitað kirkjunnar
þjón til að skíra. Nú era áratugir
liðnir síðan hætt var að birta erfi-
ljóð, nema þessi sígildu eftir góð-
skáldin.
Gestur var mikill söngmaður og
orti ég afmælisljóð um hann undir
lagi sem hann söng oft, en það er
um Fúsa Finns, minnisstæða per-
sónu þama af Suðurlandsundirlend-
inu. Hér era tvö erindi úr ljóðinu:
Nú sextíu ár eru síðan
að sækja varð lækni og prest,
í Forsæti litu þeir Mðan
en fremur þó veikburða Gest.
En veraldar viðtökur þoldi
með vinsæld og örugga trú,
og hlúir að önduðu holdi
með handtökum rösklegum nú.
Þetta var handskrifað og ég
reyndi að sýna að velja mætti um
stórt eða lítið g í síðasta orði fyrstu
vísu. Það mætti sem sagt vera lítið
ef hugsunin í því væri svipuð og í
kyæðinu Hótel Jörð.
Eftirlifandi kona Gests er Jóna
Guðmundsdóttir. Þau eiga afkom-
endur, en ólýsanlegur harmur var
að þeim kveðinn, þegar þessi, í flest-
um tilvikum ólæknandi sjúkdómur,
krabbameinið, lagði dóttur þeirra
að velli. Þessi hjón blönduðu geði
við marga. En nú fer þeim að fækka
kvöldkaffisopunum í kunningja-
hópnum. Helzt finnst mér að við
ættum að sameinast í bæn Jónu til
styrkingar. Og svo biðjum við Guð
Gesti að fylgja.
Magnús Jónsson.
Kveðja frá stjórn
kirkjugarðs Hafnarfjarðar
Árið 1955 tók Gestur við starfi
kirkjugarðsvarðar í kirkjugarði
Hafnarfjarðar eftir lát Jóns Þor-
leifssonar, en Jón hafði gengt því
starfi frá upphafí, eða frá árinu
1921 er garðurinn var tekinn í
notkun. Fyrir þann tíma vora lík
Hafnfírðinga greftrað í Garða-
kirkjugarði. Gestur lét sér afar
annt um garðinn og hlúði að honum
á alla lund. Áður en Gestur lét af
störfum tók hann virkan þátt í
undirbúningi að byggingu garðhúss
og kapellu kirkjugarðsins og við
vígslu árið 1982 afhenti hann kap-
ellunni að gjöf vandaða Biblíu, sem
er höfð á altari hennar. Áður hafði
Gestur starfað mikið fyrir Hafnar-
fjarðarkirkju, átti m.a. sæti í sókn-
arnefnd kirkjunnar 1944-1962 og
aftur 1974- 1979, þar af var hann
formaður sóknamefndar um 12 ára
skeið. Á þessu sést að Gestur helg-
aði krafta sína kirkjulegu starfi auk
þess sem hann starfaði mikið fyrir
KFUM og sat í stjórn þess félags-
skapar um langt árabil.
Gestur Gamalíelsson var léttur í
lund og á góðri stund hrókur alls
fagnaðar. Hann átti því nvjög auð-
velt með samskipti við annað fólk
og kom það sér vel í starfí sem
kirkj ugarðsvörður.
Utför Gests var gerð frá kapellu
kirkjugarðsins og sendum við frú
Jónu og fjölskyldunni allri einlægar
samúðarkveðjur.
F.h. kirkjugarðsstjórnar,
Eggert ísaksson.
MINIMINGAR
PETUR
EIÐSSON
+ Pétur Eiðsson
fæddist á
Snotrunesi, Borg-
arfirði eystra, 18.
september 1952.
Hann lést á Egils-
stöðum 29. maí sl.
Foreldrar Péturs
eru Margrét Hall-
dórsdóttir og Eiður
Pétursson. Systkini
hans eru Gróa,
Halldór, Hulda,
Njáll og Eygló.
Pétur kvæntist
Oddnýju Vestmann
og eignuðust þau
soninn Guðmund Vestmann.
Þau slitu samvistir.
Pétur verður jarðsunginn
frá Bakkagerðiskirkju í dag
og hefst athöfnin kl. 14.00.
Falla harma tár
um heita kinn
þau hrynja um vanga
en hljóðlátt
húmið þau felur
eitt eftir annað
en enginn
enginn þau telur.
Stíga andvörp þung
og ekkasár
þau hrópa um mildi
en heimsins
harka þau felur
eitt eftir annað
og enginn
enginn þau telur.
(Sverrir Haraldsson)
Af hveiju? spyr maður þegar
frétt berst af andláti vinar. Hversu
stutt er ekki milli gleði og sorgar.
Við Pétur gengum saman í barna-
skóla og síðan í unglingadeild sem
svo var kölluð. Það var einkar
skemmtilegur vetur. Síðan skildu
leiðir. Við hittumst þó við og við
þegar leið mín lá austur. Ahugi
Péturs á leiklist var mikill. Á ég
því láni að fagna að eiga góðar
minningar af samstarfí við hann á
því sviði eftir að fullorðinsárin tóku
við og ég settist hér að aftur. Síð-
an flutti hann á Egilsstaði með
fjölskyldu sína en þrátt fyrir þá
vegalengd lá hann ekki á liði sínu
þegar illa gekk að fá í hlutverk
hér í neðra og við félagamir leituð-
um til hans. Fyrir
nokkram árum þegar
leikrit Jökuls Jakobs-
sonar „Hart í bak“ var
sett hér á svið sótti
hann æfingar í mis-
jafnri færð og slæmu
veðri þessa sjötíu og
tvo kílómetra sem
skildu okkur að. Eins
var á útmánuðum
þessa árs þegar ráðist
var í framflutning á
borgfirsku verki í til-
efni hundrað ára versl-
unar á staðnum. „Ég
verð með ef vantar í
hlutverk" sagði Pétur við mig. Það
sem verið er að gera núna verður
ekki gert næstu hundrað árin. Einn
af bestu leikstjóram landsins kom-
inn til okkar jafn ákveðinn og Pét-
ur að þetta skyldi takast og það
tókst. Pétur fékk að túlka utan-
garðsmanninn Halldór Hómer og
gleymast mér seint tilþrif hans á
sviðinu. Pétur var ljúfur drengur
og einkar gott að vinna með hon-
um. Hann veitti mér orku. Nota-
legt var að setjast við hlið hans
þegar stóra stundin nálgaðist og
ég var að fara á taugum af stressi.
Alltaf var hann eins og klettur.
Rólegur og yfirvegaður, orð vora
óþörf. Við horfðum fram á
skemmtilegt sumar þegar við ætl-
uðum að taka upp sýningar á Álfa-
borgar-leikritinu okkar. Hann þá
kominn aftur heim í sveitina sína
sem ég veit að hann saknaði allt-
af, og búinn að kaupa sér lítið
notalegt hús. Við félagar þínir í
Vöku eigum eftir að sakna þín
sárt elsku Pétur við áttum eftir
að gera svo margt saman. Elsku
Magga, Odda, Gummi, Ríkey og
þið öll sem tengd og skyld eruð
þessum góða dreng, þetta er mik-
ill missir en við eigum góðar minn-
ingar.
Ég sit og hlusta á regnið
vindurinn gnauðar
hann smýgur
gegnum rifur á veggnum
að mér setur hroll. v ,
Það húmar
liðin tíð leitar á hug minn
ég sit og hlusta
á tal horfinna vina
með söknuði.
GISLIRAGNAR
SIGURÐSSON
+ Gísli Ragnar
Sigurðsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 16.
september 1916.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Vestmanna-
eyja 17. maí sl. Út-
för Gísla var gerð
frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum
27. maí.
ÁFRAM rennur
tímans hjól og vinimir
kveðja. Þetta er gang-
ur Jífsins.
Ágætur vinur, Gísli Ragnar Sig-
urðsson, kvaddi 17. maí sl. á mild-
um sumardegi. Gisli R. eins og við
kölluðum hann, hafði átt við
nokkra vanheilsu að stríða upp á
síðkastið, svo kallið kom ekki svo
mjög á óvart.
Gísli R. var einn af 5 börnum
Vilborgar og Sigurðar, er lengst
bjuggu á Herjólfsgötu 12.
Kreppuárin eftir 1930 og fram
að styijaldaráranum vora erfið al-
þýðufólki. Húsakostur var vel nýtt-
ur og í dag er okkur hulin ráðgáta,
hvað fólkið bjó þröngt og varð að
gera sér að góðu. Nýtni
og sparsemi í fyrir-
rúmi, nokkuð sem við
því miður teljum ekki
til dyggða lengur, eða
minnsta kosti telst til
undantekninga.
Gísli R. var eðlis-
greindur en naut lítillar
skólagöngu, hafði
hann alltaf áhuga á
alþýðufróðleik og var
með Fnðþjófí G. John-
sen á Ásbyrgi að gefa
út Eyjaritið Heimaklett
á sínum tíma.
Eins og aðrir eyja-
peyjar tók Gísli R. fljótlega til
hendinni við fiskvinnu og sjósókn,
en hugur hans stefndi til að bjarga
sér ögn betur og hann hóf ungur
þátttöku í útgerð, fyrst með Einari
Sigurðssyni og síðar einn um langt
árabil. Er Gísli R. hætti útgerðinni
gerðist hann framkvæmdastjóri
Utvegsbændafélagsins, enda öllum
hnútum kunnugur.
Á þeim árum kynntist ég Gísla
R. og varð úr gjöful vinátta, ekki
síst eftir að ég fór að verða heima-
gangur á hans fallega heimili á
Faxastíg 41 og kynntist hans
Ég kveiki á kerti
loginn blaktir
nú heyrist ekkert
nema beljandi regnsins
og þytur stormsins. - -c
Með tómleika í sál minni
birtist mér nútíðin
köld og fráhrindandi
ég dvaldi við drauma
daglangt.
Ásta Steingerður Geirsdóttir.
Elsku frændi,
Vinur, þú sefur einn við opinn glugga,
æskunnar brunn í svefnsins gylltu festi
sígur þú í og safnar fullum höndum.
4
Hugur minn man þinn háa pálmaskugga,
hafi ég komið líkur þreyttum gesti
utan frá lífsins eyðihvítu söndum.
(Jóhann Siguijónsson.)
Til Gumma.
Verndi þig englar, elskan min,
þá augun fógru lykjast þín;
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
(Steingrimur Thorsteinsson)
Far þú í friði,
Mður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og ailt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Magga, Odda, Gummi,
Ríkey og systkinin, megi guð
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Þín,
Herdís.
Okkur langar að minnast með
nokkram orðum samstarfsfélaga
okkar, Péturs Eiðssonar, en hann
lést fyrir aldur fram sl. mánudag.
Með Pétri er farinn einstaklega ljúf-’**’
ur og góður drengur. Hann starfaði
hjá Egilsstaðabæ sem forstöðumað-
ur sundlaugarinnar. Allt hans starf
einkenndist af samviskusemi og
snyrtimennsku. Sem yfírmaður
ávann hann sér vinsældir jafnt hjá
samstarfsfólki sem gestum sund-
laugarinnar. í dag, er við kveðjum
Pétur, er efst í huga okkar þakk-
læti fyrir að hafa fengið tækifæri
til að kynnast og starfa með hon-
um. Ættingjum sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur. Við vitum að
söknuður ykkar er mikill,. en við
biðjum guð að styrkja ykkur í sorg
ykkar.
Bæjarstjórn og starfsfólk
Egilsstaðabæjar.
trygga lífsföranauti, Sigríði Har-
aldsdóttur, er hann gekk að eiga
1942.
Þau nutu samvistanna í meira
en hálfa öld. Sigríður er jafnan
kennd við föður sinn, Harald beyki
á Ingólfshvoli, hún er mikilvirk
listakona, sem hefur prýtt heimilið
mörgum snildarverkum með hann-
yrðum sínum. Þá var kjólasaumur
hennar löngum viðurkenndur og
bar af flestu, sem hér var völ á
um áratuga skeið.
Þeim hjónum varð ekki barna
auðið, en yngsti bróðir Gísla R.*»
Benedikt, var lengi til húsa hjá
þeim eftir foreldramissi í æsku.
Þá tóku þau hálfbróður Sigríð-
ar, Jón Kristin, fárra vikna og ólu
upp sem sitt bam með miklum
sóma.
Meðan heilsan leyfði þráðu hjón-
in að njóta lífsins á sólarströndum,
og ferðuðust oft. — Nú er það lið-
in tíð. —
Ég óska Gísla R. góðrar heim-
komu á sólarströndum eilífðarinn-
ar og bið Sigríði og fjölskyldu allri
blessunar Guðs.
Jóhann Friðfinnsson.
Hreinsum upp og gerum við eldri legsteina.
Höfum einnig legsteina og krossa til sölu.
Fjölbreytt úrvaL
Góðfuslega bafið samband i sbna 566-6888.
Steinaverksmiðjan Korpó.