Morgunblaðið - 21.12.1995, Blaðsíða 45

I
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1995 45
I
I
I
I
I
.
I
I
i
3
1
:
i
í
I
4
4
;
<
4
;
i
4
i
4
4
4
Halldóri og Aðalheiði kynntist ég
fyrir tilstilli sonar þeirra Jóns Orms
Halldórssonar/ Frá fyrstu kynnum,
er þau hýstu mig á Sauðárkróki
fyrir nærri 16 árum, hafaþau reynzt
vinir í raun. Engu skipti þótt langur
tími liði milli samfunda.
Strax frá upphafi varð ekki vart
við kynslóðabil, þótt um væri að
ræða fólk sem gæti verið foreldrar
mínir, þvert á móti var ljóst að þau
mættu vinum barna sinna á jafnrétt-
isgrundvelli og þau höfðu til að bera
umburðalyndi, sem gerir lífið þægi-
legra og bjartara. Sú tilfínning varð
rík í huga mínum að þau litu á mig
sem eitt barna sinna. Staðið hafði
til að við Jón Ormur færum saman
í litla fundaferð um Norðurland
vestra. Hann forfallaðist, en tók
fram að ekki breytti það neinu. Mér
•'væri ætlað að gista hjá foreldrum
hans eftir sem áður. Ekki var laust
við að eilítils kvíða hafi gætt í huga
mínum þegar á hólminn kom. Hann
reyndist óþarfur. Þau sneru sér
strax að mér og sáu um að mig
skorti ekkert. Við sátum lengi
kvölds að loknum fundi og ræddum
ýmis málefni, bæði þau sem efst
voru á baugi og önnur, meira í takt
við eilífðina.
Ekki var flogið frá Sauðárkróki
á tilsettum tíma, en Halldór sá við
því og útvegaði mér far til Akur-
eyrar í veg fyrir flug. Nokkrum
árum seinna þegar Halldór hafði
gegnt embætti bæjarfógeta í Siglu-
fírði um skeið og var orðinn bæjar-
fógeti á Sauðárkróki og sýslumaður
Skagafjarðarsýslu, á heimaslóðum,
dvaldi undirritaður um skeið á Norð-
urlandi. Þá sýndu þau settum bæjar-
fógeta í hans fyrra embætti mikla
ræktarsemi. í heimsókn þeirra til
Siglufjarðar sýndu þau þá vinsemd
að kalla hann til sín á heimili dóttur
og tengdasonar. Leiðbeiningar voru
auðsóttar til Halldórs þá og síðar
og heimili þeirra stóð mér opið á
Sauðárkróki. Engu skipti þó Jón
Ormur dveldi langdvölum við nám
erlendis.
Fyrir nokkrum árum lágu leiðir
okkar saman á nýjan leik á sama
starfsvettvangi. Oft var hringt og
leitað ráða og leiðbeininga. Alltaf
var það auðsótt og veitti Halldór
af ljúfmennsku og góðvild. Símtölin
voru færri þetta árið vegna anna.
Fyrir ári nutum við hjónin einstakr-
ar gistivináttu þeirra Aðalheiðar á
löngu og ströngu ferðalagi um
Norður- og Austurland. Við komum
síðla nætur, velkomin að sjálfsögðu.
Allt beið okkar opið.
Enn áttum við eftir að koma í
heimsókn með börnin okkar, svo
sem oft hafði verið rætt. Enginn
ræður örlögum sínum. Oft hættir
okkur til þess að gleyma í dagsins
önn, að ekkert er sjálfgefið. Nú er
símtölunum lokið. Það eru forrétt-
indi að hafa fengið að kynnast Hall-
dóri Þormari Jónssyni, ljúfmenni,
sem var fastur fyrir og greiddi götu
þeirra sem til hans leituðu. Fyrir
það er nú þakkað.
Elsku Aðalheiður, Jón Ormur,
Hanna Björg, Ingibjörg og Halldór,
við Þórdís sendum ykkur og fjöl-
skyldum ykkar innilegar samúðar-
kveðjur. Guð styrki ykkur í sorginni.
Ólafur Helgi Kjartansson.
Góður maður er genginn. Halldór
Þ. Jónsson, einn af minum kærustu
bekkjarbræðrum, er allur. Kynni
okkar hófust í Menntaskólanum á
Akureyri, síðan vorum við samtíða
í háskólanum og unnum saman sem
þingskrifarar. Kynnin eru því orðin
æði löng. Halldór var einstaklega
ljúfur maður, glettinn og hlýr. Hann
var vinsæll af sínum skólafélögum,
enda þyrptumst við alltaf inn á her-
bergi til hans í frímínútum í MA,
en hann bjó í vistinni, sem þá var
enn í gamla skólanum. Sama sagan
endurtók sig þegar komið var í há-
skólann og Halldór bjó á Garði.
Alltaf var herbergi hans viss við-
komustaður, og alltaf tók Halldór
okkur jafnvel.
Þegar Halldór var þingskrifari,
jafnhliða námi í háskólanum, kynnt-
ist hann Aðalheiði Ormsdóttur, konu
sinni, en hún var þá einnig þing-
skrifari. Tel ég að það hafi verið
mikil gæfa fyrir þau bæði, enda
MINNINGAR
jafnræði með þeim hjónum. Er veg-
ferð þeirra saman og samstilling
orðin löng og missir Aðalheiðar
mikill.
Halldór hafði gegnt embætti
sýslumanns Skagafjarðar lengi og
farsællega og verður skarðið eftir
hann vandfyllt. Tel ég að eðliskostir
hans hafi notið sín í embætti, svo
mannlegur, sanngjam og réttsýnn
sem hann var. Hann hiýtur að hafa
verið milt yfirvald í þess orðs bestu
merkingu.
Ég er þakklát fyrir þá stund sem
ég átti með þeim hjónum síðla sum-
ars. Sá dagur verður mér ógleyman-
legur. Eftir að hafa notið gestrisni
og ómældrar ánægju á heimili
þeirra, var ekki um annað að ræða
en að fara í kynnisferð um Sauðár-
krók og næsta nágrenni og segja
sögu staðarins. Allt var þetta gert
af sömu alúð og hlýju. Þetta var
dýrðardagur. En minnisstætt er mér
eftir þessa heimsókn, og eiginlega
undrunar- og umhugsunarefni þeg-
ar Halldór sýndi myndir af æsku-
heimili sínu Mel í Skagafirði. Þar
hefur hvorki verið hátt til lofts né
vítt til veggja á veraldlega eða nú-
tíma vísu. En úr þessum litla torfbæ
komu þrír bræður, hver öðrum meiri
mannkostamaður, sem allir eru nú
horfnir af sjónarsviðinu langt fyrir
aldur fram, þeir Magnús Jónsson,
fv. ráðherra, Baldur Jónsson, fv.
rektor Kennaraháskólans og Hall-
dór Þormar Jónsson, sýslumaður
Skagafjarðar. í þessum lágreista bæ
hefur örugglega verið ríkulega veitt
af auðiegð huga og hjarta, þrá til
menntunar verið mikil og veganesti
gott.
Ég kveð kæran bekkjarbróður
með söknuði, þakklát fyrir þær
minningar sem hann skilur eftir.
Minni gömlu, góðu vinkonu Aðal-
heiði, börnum þeirra hjóna og fjöl-
skyldum sendi ég innilegar samúð-
arkveðjur og bið þeim blessunar.
Vilhelmína Þorvaldsdóttir.
Halldór Þ. Jónsson, sýslumaður
Skagfirðinga, er fallinn frá. Hann
var enn í starfi og að því er virðist
við bestu heilsu. Helfregnin kom
manni því í opna skjöldi, en sagði
um leið hve lífið er fallvalt. Enginn
veit hver annan grefur. Lífslögmálið
er óskiljanlegt okkur dauðlegum
mönnum. Maður sem þráir að deyja
vegna þjáninga lifir og lifir, en svo
er svipt í burtu fullfrískum mönnum
á besta aldri, að ekki sé minnst á
börn og æskufólk sem eiga lífið
fyrir sér.
ég hef þekkt Halldór frá því í
menntaskóla, en Baldur bróðir hans
var bekkjarbróðir minn. Kynni okk-
ar urðu ekki veruleg fyrr en hann
varð fulltrúi sýslumannsins á Sauð-
árkróki 1964 og svo sem bæjarfóg-
eti á Siglufirði árið 1980 og þó sér-
staklega eftir að hann varð sýslu-
maður Skagfirðinga 1982. Þá leið
varla sú vika að við hefðum ekki
samband út af erfíðum málum eða
bara til þess að tala um daginn og
veginn og ræða starfið. Meðan
sýslumenn voru einnig dómarar og
oddvitar sýslunefnda var starfíð
ákaflega fjölbreytt, sérstaklega hér
í Húnavatns- og Skagaíjarðarsýsl-
um, þar sem sýslunefndirnar voru
umsvifamiklar, höfðu á sínum snær-
um heilbrigðismál, þar með talinn
sjúkrahúsrekstur, og málefni aldr-
aðra svo á eitthvað sé minnst.
Það var því oft, sem ég hringdi
tú hans eða hann til mín og við
bárum saman bækur okkar. Það var
gott að leita til Halldórs. Hann var
athugull og rökstuddi sitt mál vel.
Auk þess þekkti hann til í atvinnulíf-
inu og gjörþekkti til sveitarstjórna-
mála vegna starfa sinna á vegum
Sauðárkróksbæjar.
Halldór átti sæti í stjórn sýslu-
mannafélagins og var formaður þess
í nokkur ár og þar gat hann komið
fram skoðunum sínum á málum,
sem send voru félaginu til umsagn-
ar. Hann tók ekki mikinn þátt í
umræðum á félagsfundum, en það
var hlustað á það sem hann sagði,
því hann hélt sig við kjarna málsins
og rökstuddi mál sitt, en notaði
ekki yfirborðskennd glamuryrði.
Hann var farsæll embættismaður.
Tók starf sitt alvarlega. Var ekki
bara innheimtuþjónn ríkisvaldsins
heldur yfirvaldið, sem hægt var að
leita til minnugur þeirra orða Róm-
verja, að lög eftir orðanna hljóðan
geta í sumum tilfellum verið hin
mestu ólög. Hann varð að glíma við
mál venjulegs fólks þar sem tilfinn-
ingar réðu stundum meiru en blák-
öld skynsemin. Það er oft erfiðara
en setja bara hnefann í borðið og
segja, að reglurnar séu svona.
Með Halldóri er genginn mætur
maður fyrir aldur fram og þungur
harmur kveðinn að ekkju hans og
niðjum, en þau geta huggað sig við,
að heiðríkja er yfir minningu hans
og starfi.
Ég og kona mín sendum Aðal-
heiði og niðjum þeirra samúðar-
kveðjur og vonum að þrátt fyrir
ástvinarmissinn megi þau eiga
gleðileg jól í fullvissu þess, að í fyll-
ingu tímans munu þau aftur hittast
í heimi eilífðarinnar.
Jón Isberg.
Félagi okkar og fyrrverandi for-
maður Sýslumannafélags íslands,
Halldór Þormar Jónsson, er látinn.
Við söknum vinar í stað. Hann sat
í stjórn félagsins frá 1986, var vara-
formaður 1987-1992 og formaður
frá 1992 til 1994. Miklar breytingar
hafa orðið á sýslumannsembættun-
um á þessu tímabili. Sýslunefndir
voru lagðar niður, aðskilnaður
dómsvalds og umboðsvalds og ýms-
ar breytingar gerðar á kjörum fé-
lagsmanna. Halldór var ekki fyrir
upphlaup þótt þrengdi að félags-
mönnum og embættunum, heldur
kaus hann að safna upplýsingum
og ígrunda málin. Þegar til kastanna
kom var hann fastur fyrir og dijúg-
ur málafylgjumaður, en jafnan tilbú-
inn að fara samningaleiðina væri
hún fær.
Þegar hann lét af formennsku í
félaginu, fundu þeir, sem tóku við,
að gott var að leita til Halldórs, sem
var bæði traustur og hollráður. Af
þeim sökum er nú skarð fyrir skildi
í öldungaráði félagsins.
Vinir Halldórs og eiginkonu hans,
Aðalheiðar Ormsdóttur, nutu heim-
sókna á Sauðárkrók, því þá kom í
ljós sá mikli fróðleikur, sem þau
hjónin bjuggu yfir um sögu lands
og þjóðar. Við þessar aðstæður kom
einnig fram hversu Halldór unni
Skagafirði og íbúum hans. Hann var
sýslumaður af gamla skólanum, sem
hafði ánægju af sýslunefndarstörf-
um meðan þær voru við lýði, en þau
tengdu embættin lífi íbúa héraðanna
sterkum böndum.
Stjórn Sýslumannafélags íslands
kveður Halldór Þ. Jónsson með virð-
ingu og þakklæti.
Aðalheiði, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum eru færðar
innilegustu samúðarkveðjur með
fullvissu um að minningin um góðan
dreng mun lifa.
Fyrir hönd Sýslumannafélags ís-
lands,
Stefán Skarphéðinsson.
• Fleirí minningargreinar um
Halldór Þormar Jónsson bíða
birtingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
Skilafrest-
ur vegna
minningar-
greina
Eigi minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-,
föstudags- og laugardagsblað
þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útrunn-
inn eða eftir að útför hefur
farið fram, er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi.
GARÐAR ÓLAFSSON
úrsmiður
Lækjartorgi sími 551 0081
Námsmenn! '
Hugsanlega eigið þið
rétt á endurgreiðslu
£rá skattinum.
í síðustu viku voru samþykkt lög á Alþingi sem
geta varðað hagsmuni ykkar!
Með lögunum var slakað á skilyrðum fyrir
því að fá endurgreiðslu áður afdreginnar stað-
greiðslu skatta. Þeir námsmenn sem hafa
stundað eða koma til með að stunda nám í
a.m.k. fjóra mánuði á staðgreiðsluárinu og hafa
greitt staðgreiðslu sem er a.m.k. 20% hærri en
væntanlega álagðir skattar, geta fengið stað-
greiðsluna endurgreidda eða hluta hennar. Áður
var sex mánaða nám skilyrði fyrir endurgreiðslu.
Þessi breyting er einkum þeim til hagsbóta
sem hefja nám að hausti og voru með laun fram
að því. Þeim sem rétt gætu átt á endurgreiðslu er
bent á að sækja um hana til ríkisskattstjóra,
Laugavegi 166, þar sem frekari upplýsingar verða
fúslega veittar. Allar umsóknir sem berast fyrir
10. febrúar nk. fá afgreiðslu.
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI