Morgunblaðið - 21.12.1995, Blaðsíða 47

FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1995 47
■Í
i MORGUNBLAÐIÐ
I
i
I
HELGA
FINNBOGADÓTTIR
+ Helga O. Finn-
bogadóttir var
fædd í Reykjavík 29.
oktober 1906. Hún
lést í Borgarspítalan-
um 12. desember sl.
Foreldrar Helgu
voru Finnbogi Finn-
bogason skipstjóri í
Reykjavík, f. 22.12.
1874, d. 12.12. 1930,
og kona hans Gróa
Guðmundsdóttir
húsfreyja, f. 1.2.
1866, d. 8.8. 1950.
Finnbogi var frá
Þormóðsstöðum við
Reykjavík, en Gróa var fædd á
| Álftanesi. Þau Finnbogi og Gróa
eignuðust sjö börn og komust
aðeins þrjár dætur upp, yngstu
börn Jjeirra hjóna. Þær voru:
Ásta Osk, f. 21.8. 1903, d. 12.12.
1941, Helga Oktavía og Margrét
Jóhanna, f. 15.10. 1908, d. 16.4.
1981. Helga var ógift og barn-
laus, en systur hennar eignuðust
börn. Ásta eignaðist tvö börn,
Hrönn og Finnboga. Margrét
eignaðist eina dóttur, Jóhönnu.
| Helga gekk í Miðbæjarskólann á
MIG langar til að minnast hennar
Helgu frænku minnar með nokkrum
fátæklegum orðum. Hún var ömmu-
systir mín í móðurætt. Eg kallaði
hana frænku, þó að í raun kæmi hún
mér í ömmu stað. í mínum huga
voru hún og systir hennar, Margrét
Jóhanna, sem kölluð var Bíbí, alveg
, ótjúfanleg eining. Þær héldu heimili
* saman mestan þann tíma sem ég
4 man eftir mér og voru þær einstak-
| lega samrýndar. Enda var alltaf talað
um Helgu og Bíbí í sama orðinu.
Bíbí lést á árinu 1981 eftir langvinn
veikindi og bjó Helga ein eftir það.
Helga vann hjá Pósti og síma allan
sinn starfsaldur. Starfsaldur hennar
varð 54 ár fyrir'þá stofnun og hafa
líklega fáir leikið það eftir. Best man
ég hana við störf á skrifstofu bæjar-
símans. Það var mjög vinsælt að
4 kikja aðeins inn til hennar á skrifstof-
4 una, enda var ósjaldan stungið ein-
, hveiju góðgætinu að barninu. Man
* ég að mér þótti ákaflega mikið til
um það þegar Landssímahúsið við
Austurvöll var borðum skreytt á 50
ára afmæli símans, þ.e. árið 1956,
því ég hélt að þetta væri allt vegna
þess að Helga varð líka fímmtug
þetta ár. Svo óijúfanleg voru Helga
og síminn í huga barnsins.
Helga varð, eins og aðrir, að láta
; af störfum vegna aldurs. Hún hóf
. þá að taka virkan þátt í félagslífi
aldraðra í Reykjavík. Ófáar eru þær
( hannyrðir sem hún hefur gefið fjöl-
skyldu sinni. Henni dapraðist sjón á
seinni árum og varð þá leirmuna-
gerðin henni hvað hugleiknust. Ég
tel að þetta tómstundastarf í þágu
aldraðra sé mörgum ómetanlegt og
verði seint fullþakkað.
Helga var alltaf heilsuhraust, ef
frá er talin sjóndepran. Hún hafði
| stálminni og kom það sér oft mjög
, vel. Margir hafa leitað til hennar
’ þegar greiða þurfti úr nöfnum á fólki
( eða stöðum eða að tímasetja at-
burði. Jafnan var úrskurði hennar
treyst.
Helga var vinamörg og var ákaf-
lega trú sínum vinum. Hún átti vini
á öllum aldri, allt frá kornabörnum
upp í hennar jafnaldra. Börn hænd-
ust að henni og hún hafði gaman
af að kankast á við þau. Það síðasta
| sem Helga gerði áður en hún veikt-
, ist og var lögð inn á sjúkrahús, það-
( an sem hún átti ekki afturkvæmt,
( var að kalla saman vini sína til að
samfagna henni á 89 ára afmæli
hennar. Þangað komu vinir hennar
á aldrinum frá fjögurra mánaða til
níræðs. Er ánægjulegt að minnast
þess hversu mikið Helga gladdist á
þessum degi.
Blessuð sé minning hennar.
Garðar Sverrisson.
i
i „Deyr fé deyja frændur, deyr sjálfr
' et sama en orðstírr deyr aldregi
hveim sér góðan getr.“
æskuárum sínum og
stundaði nám í
Kvennaskólanum í
Reykjavík 1921-
1922.
Helga hóf ung
störf hjá Landsíma
íslands og starfaði
þar í 54 ár. Hún hóf
fyrst störf hjá sím-
anum á símstöðinni
á Þingvöllum sum-
arið 1925 og hóf síð-
an störf hjá Bæjar-
símanum í Reykja-
vík í september
sama ár. Síðan var
hún skipuð talsímakona við bæj-
arsímann 1926 og fluttist síðan
á Landsímann 1931. Hún var
varðsljóri á langlínumiðstöðinni
1942-1947, er hún fluttist á.
skrifstofu bæjarsímans í Reykja-
vík, þar sem hún starfaði þar til
hún lét af störfum 1976 vegna
aldurs. Hún sat oft í stjórn FÍS
og sótti mörg þing BSRB sem
fulltrúi FÍS.
Útför Helgu fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin kl. 15.00.
Það var glampandi sól og gott
veður þegar lestin brunaði suður
Svíþjóð og ég var á leið heim að
fylgja henni frænku minni síðasta
spölinn. Minningin um hana Helgu
frænku er líka böðuð sólskini. Frá
barnæsku var hún mér bæði eitt og
allt vegna veikinda móður minnar
og fráfalls föður míns. Hún kenndi
mér að lesa og skrifa, hún batt slauf-
una í hárið á mér og fór með mig á
jólaböll Landsímans. Hún gaf mér
sumargjafir og tók mig með sér upp
í garð til þess að legga greinar á
leiðið hans afa fyrir jólin. Seinna
þegar ég var flutt út á land og hún
kom í heimsókn ljómaði sólin í augum
lítilla drengja sem biðu með eftir-
væntingu eftir að taskan væri opnuð
og aldrei urðu þeir fyrir vonbrigðum.
Mörgum árum seinna varð einum
sona minna að orði, það var alltaf
sólskin og gott veður þegar hún
Helga frænka kom í heimsókn. Nú
er hún gengin á vit feðra sinna þessi
fallega sterka kona sem alla ævi var
stoð og stytta fjölskyldunnar, fyrir
það ber að þakka. Veri hún Helga
frænka mín kært kvödd.
Jóhanna Jensdóttir.
Elsku Helga okkar er látin, áttatíu
og níu ára að aldri. Hún hélt upp á
afmælið sitt, hress og kát að vanda,
þ. 29. október umvafin fjölskyldu og
vinum. Daginn eftir veiktist hún
snögglega og lést eftir erfiða legu á
Borgarspítalanum þ. 12. desember sl.
Helga var glöð og jákvæð og hafði
þann einstaka eiginleika að laða fram
bros hjá öllum sem hún mætti. Þrátt
fyrir háan aldur og verulega sjón-
depru hin síðari ár fylgdist Helga
vel með öllu, var áhugasöm um
mannlífið í kringum sig og hélt and-
Iegu þreki óskertu.
Okkur systkinunum var hún
„næstumeiginlegaamma" en hún
kom inn í okkar fjölskyldu sem vin-
kona ömmunnar á heimilinu. Þær
stöllur brölluðu margt á yngri árum
þegar þær unnu hjá símanum, sóttu
Hótel Borg og gengu saman í gegn-
um gleði og sorg. Mörg sunnudags-
kvöldin hlustuðum við á sögur frá
„den“ og gátum ekki varist þ’eirri
hugsun að þá hafi verið miklu
skemmtilegra að vera til. Okkur
fannst Helga vera aldurslaus því hún
hafði þann fallega eiginleika að koma
fram við börn og ungmenni eins og
jafningja. Hún hafði alltaf áhuga á
að fylgjast með hvað við vorum að
gera og hvað okkur fannst um lífið
og tilveruna. Svo skemmdi ekki fyrir
að hún lumaði yfirleitt á einhveiju
góðgæti í svörtu handtöskunni!
Helga vann alla tíð hjá símanum
og þangað sótti hún góðan félags-
skap og skemmtun fram á síðasta
dag. Hún bjó lengst af með Bíbí
systur sinni á fallegu heimili á Birki-
mel 8, en Bíbí lést fyrir allmörgum
MIIMNINGAR
árum. Þær systur voru afar samrýnd-
ar og víst er að Helga hefur saknað
Bíbíar mikið þó hún hefði ekki mörg
orð um það. En systurdætur Helgu
og fjölskyldur þeirra voru hennar
böm og barnabörn og sýndu henni
alla tíð fádæmá ræktarsemi og hlýju.
Langri og farsælli ævi er lokið.
Eftir standa fallegar minningar um
elskulega og umhyggjusama konu
sem lét sig sarílferðafólkið varða.
Fyrir hönd flölskyldu minnar þakka
ég allar góðar stundir og votta ást-
vinum innilegustu samúð.
Hildur Helgadóttir.
skarð verður ekki fyllt, elsku frænka,
en við vitum að þú hiýtur góða heim-
komu. Megi góður Guð veita þér
blessun í náðarfaðmi sínum í heimi
eilífa lífsins.
Samskiptin við Helgu frænku hafa
gert okkur að gæfusömu fólki. Fyrir
það erum við æviniega þakklát. Hún
reyndist alla tíð mér og minni fjöl-
skyldu mjög kærleiksrik. Söknuður-
inn er mikill og sorgin þjakar hjört-
un, en fullvissan um að Helgu líður
vel í faðmi Drottins, umvafín kær-
leika horfinna ástvina, gefur okkur
eftirlifandi ættingjum hennar og vin-
um styrk til að lifa með sorginni.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tið.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning ástkærrar
frænku og ömmusystur, Helgu Finn-
bogadóttur.
Oskar Finnbogi.
Guð blessi Helgu frænku mína.
Með hjartans þökk fyrir allt og allt.
Hrönn Garðarsdóttir.
Helga frænka er dáirí. Það er erf-
itt að átta sig á því að hún sé ekki
lengur á meðal okkar. Við erum svo
eigingjörn á ástvini okkar og þá, sem
eru okkur kærastir, að við viljum
hafa þá hjá okkur alla tíð. Hún Helga
okkar var ætíð mjög heilsuhraust og
því kom skyndilegt fráfalf hennar
nú okkur á óvart.
Helga var mikil hetja og sóma-
manneskja. Hún var samviskusöm
svo af bar. Nákvæm til allra verka
og allt sem hún tók sér fyrir hend-
ur, gerði hún af festu, öryggi og
nákvæmni. Lífið í kringum hana og
aðstæður næst henni voru oft erfiðar
vegna veikinda systra hennar og
móður. Hún stóð sig sem hetja við
að halda heimili fyrir sig og systur
sína og hún annaðist haná Bíbí syst-
ur sína af svo einstakri alúð, um-
hyggjusemi og kærleika að ætíð
verður í minnum haft.
Þær systur Helga og Margrét
(Bíbí) voru báðar sem ömmur í lífi
mínu og okkar bræðranna, sona
Hrannar, því amma okkar, Ásta, var
látin, þegar við Iitum þennan heim.
Það var sama hvenær var og hvern-
ig stóð á, alltaf var tími hjá Helgu
fyrir litla frændur sína og svo var
áfranij þótt þeir væru ekki lengur
litlir. í hjarta hennar var nóg rými
fyrir ástúð, kærleika og umönnun
fyrir alla frændur hennar, sem hún
gekk í ömmu stað.
Mjög minnisstætt er þegar Helga
fór með okkur litlu frændurna í kirkj-
una sína, Dómkirkjuna, á aðfanga-
dagskvöld til að hlýða á jólaboðskap-
inn og öðlast helgi og frið jólanna.
Og voru þá litlu drengirnir ekki allt-
af þolinmóðir að bíða þess að mess-
unni lyki, en frænkan hafði sérstakt
lag á að halda drengjunum rólegum.
Helga var traustur vinur sinna
kunningja og hélt ræktarsemi og
tengslum við þá. Hún var mjög skap-
góð en ákveðin og hafði sínar skoðan-
ir á hlutunum. I gegnum langa ævi
kynntist hún mörgu fólki og báru
allir henni gott orð. Hún var mjög
holl og trygglynd húsbændum sínum,
en hún starfaði hjá Símanum í alls
54 ár. Helga var mjög vel látin af
öllu samstarfsfólki sínu. Hún gekk
glaðleg til verka á hveijum degi og
sótti vinnu sína fótgangandi í öllum
veðrum vestan af Melum og niður í
Landsímahús. Dáðist ég alla tíð að
hreysti hennar og dugnaði og lét hún
ekkert stöðva sig við að sækja
skyldustörfin. Lengi í bernsku fannst
mér að Helga hefði unnið hjá Síman-
um síðan Síminn var stofnsettur á
Islandi. En Helga var fædd sama ár
og Síminn hóf göngu sína hér á landi,
þ.e. árið 1906.
Einnig er okkur, sem eftir lifum,
sérstaklega minnisstætt frábært
minni hennar. Hún mundi gamla tím-
ann í Reykjavík, bæði af eigin kynn-
um og af afspurn. Komum við til
með að sakna þess, þegar Helga og
Guðbjörg, frænka konu minnar, voru
að rifja upp gömlu góðu dagana úr
henni Reykjavík. Mætti marguryngri
þakka fyrir jafngott minni og Helga
hafði alla tíð.
Hin síðari árin fór sjónin að gefa
sig og þá kom fram nokkurt óöryggi
í fari Helgu frænku, svo sem vænta
má. Hún fór þó flestra sinna ferða,
tók m.a. þátt í ferðalögum með sínum
gömlu starfsfélögum hjá Símanum
og sótti hannyrðatómstundir hjá
Reykjavíkurborg svo lengi sem sjónin
leyfði.
Elsku Helga frænka, við fráfall
þitt verður tilveran fátækari. Nú
hefur þú fengið hvíldina og samein-
ast þínum horfnu á’stvinum, systrum
og foreldrum. Við söknum þín frá
jólaboðunum á aðfangadagskvöld og
afmælisboðunum og öðrum sam-
kvæmum innan fjölskyldunnar. Þitt
t
Útför okkar kæru vinkonu,
FRIÐRIKKU MILLY MÚLLER,
Austurbrún 6,
fer fram frá Áskirkju, Reykjavík, í dag,
fimmtudaginn 21. desember, kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig og Geir G. Jónsson,
Aflagranda 40, íbúð 706,
107 Reykjavík.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN JÓNASDÓTTIR,
Hólavallagötu 13,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstu-
daginn 22. desember kl. 15.00.
Þeir, sem vilja minnast hinnar látnu,
vinsamlegast láti Barnaspítalasjóð
Hringsins njóta þess.
Tryggvi Pétursson,
Sigríður E. Tryggvadóttir,
Ólafía K. Tryggvadóttir, Kristinn Álfgeirsson,
Ásta Tryggvadóttir, Erlingur Hallsson,
Guðrún S. Tryggvadóttir, Arni Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vináttu við fráfall og útför móður
okkar og tengdamóður,
SESSEUU ÞORSTEINSDÓTTUR
CLAUSEN.
Haukur Clausen, Elín H. Thorarensen,
Örn Clausen, Guðrún Erlendsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU GUÐJÓNSDÓTTUR,
Hverahlfð 12,
Hveragerði.
Guðbjörg Jóna Sigurðardóttir, Valdimar Ingvason,
Björgvin Heiðarr Arnason, Steinunn Magnúsdóttir,
barnabörn og langömmustrákar.
t
Innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar og sonar,
ÁSMUNDAR JÓNATANSSONAR
Sína Þorleif Þórðardóttir,
Þóröur Ásmundsson,
Jóna María Ásmundsdóttir,
Jónfna Guðmundsdóttir,
Jónatan Kristieifsson.
stýrimanns,
Birkiteigi 2,
Mosfellsbæ.