Morgunblaðið - 21.12.1995, Blaðsíða 60

60 FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
9
ETIENNE AIGNER
Statement
NÝR
HERRAILMUR
Amerísku
heilsudynurnar
Skipholti 35 ■ Sími 588 1955
| Ný sending af UMBRO tískufatnaði
W ****%ÍÍ „Orginal"
irtthi 1 liðapeysur
HKr^v mf fi| r *
* IP Man. Utd., Brasiiía,
R
1- mtfiaSÉr .. Inter, Lazio, England,
; -1
> Liverpool, Italía o.fl.
I Mikið úrval af Man.
^ utd > Liverpool og
| Arsenal.
Ath: Nýja gráa Man.
f fHBprTA1»Utd. peysan kr. 3.999
Póstsendum
SPORTVÖRUVERSLUN
Háaleitisbraut 68, sími 568 4240
Pelsar
frá Flash

Verð frá
11.900
Þrumugóð tónlist
Los Lobos og ein-
hver albesta
hljóðrás sem
heyrst hefur í
kvikmynd, auk
þess sem hin n
hljómflutningst
i Stjörnubíói og
uppsetning þei
virka með
ólíkindum vel
★ ★’/2
S.V.MBL
/DD/
/Dynamic DigilalSound
★★★
Á.Þ.
Dagsljós
★ ★★
G.B..
DV
Sýnd kl. 5.
Miðaverð kr. 700.
Sýnd í kl. 6.50.
Miðaverð. kr. 750.
NETIÐ Sýnd kl. 9 og 11. kr.275
Það er þess virði að bíða eftir bestu gjöfunum.
Simi
6500
551
ANTONIO BANDERAS
INDÍÁNINN
í SKÁPNUM
Sími
Sýnd í A-sal kl. 5 og 7.
Jolamyndm
Einmitt
þeear þið
haldið
að allar
gjafírnar
hafa
verið
opnaðar...
6500
551
...en svo
er ekki
Verið
viðbúin
töfrum!
Misheppnað grín
TONLIST
Gcisladiskur
KÓSÝ JÓL
Geislaplata ungllngah|jóinsveitarinn-
ar Kósý. Hljómsveitina skipa: Markús
Þór Andrésson, Ragnar Kjartansson,
Magnús Ragnarsson og Ulfur Eld-
járn. Utsetningar: Kósý. Upptöku-
stjóm og hljóðblöndun: Jón Skuggi.
Kisi hf. gefur út. Dreifing: Japis.
43,06 mín, 1.999 krónur.
ÞAÐ er erfitt að átta sig á hvað
vakir fyrir þeim félögum í ungl-
ingahljómsveitinni Kósý með út-
gáfu geislaplötunnar Kósý jól.
Umbúðir plötunnar eru að vísu
ákaflega smekklegar, með falleg-
um Iitmyndum, kökuuppskrift,
„dúkkulísu“ klippimyndum og
hnittilegum hugleiðingum hljóm-
sveitarmanna um innihald plöt-
unnar. En þar með er nánast upp-
.talið það sem hægt er að segja
jákvætt um þessa plötu, nema ég
hafi misskilið verkið svona hrapal-
lega og ekki náð „dýptinni" sem
kann að felast í því, sem vel má
vera.
Þeir félagar í Kósý hafa fengið
orð fyrir að vera skemmtilegir á
tónleikum og engin ástæða til að
efast um það. En það sem þykir
fyndið í þröngum hópi vina og
vandamanna á tónleikum eða í
lokuðum samkvæmum kann að
falla í grýttan jarðveg hjá sauð-
svörtum almúganum, sem þramm-
ar um í slabbinu fyrir utan veggi
menntaskólans. Og ég er ansi
hræddur um að hinn almenni
hlustandi hafí lítinn húmor fyrir
því sem borið er á borð fyrir hann
á þessari plötu. Vissulega er hægt
að brosa út í annað, í fyrstu, en
þegar fram í sækir fer einhæft
grínið að missa marks og verður
að lokum algerlega misheppnað
að mínu mati.
Hugmyndin er að visu ekki svo
fráleit og ef til vill hefði hún geng-
ið upp hefði ekki komið til fremur
slakur undirleikur og enn verri
söngur. Gítarleikarinn virðist þó
kunna ýmislegt fyrir sér, en sums
staðar er eins og hann geri í því
að spila „hallærislega" og með
slæmum hljóm. Kannski á þetta
bara að vera svona, eins konar
„partur af prógramminu“? Þó
kastar fyrst tólfunum þegar kem-
ur að söngnum. Þeir félagar lafa
víðast hvar í tóninum og sums
staðar í samsöng eru þeir beinlínis
falskir. Svona söngur og spila-
mennska sleppur oft í tónleikasal
þar sem hlátur og kátína ríkir, en
hljómflutningstækin gefa engin
grið þegar hrasað er í tónstigan-
um.
Það er leiðinlegt að þurfa að
setja svona ummæli á blað því
þeir Kósýmenn virðast hinir
geðugustu piltar að sjá og þeir
hafa áreiðanlega ekki af me'ðvit-
aðri illkvittni ætlað sér að mis-
þyrma hugverkum ástsælla höf-
unda á borð við Oddgeir Kristjáns-
son, Ása í Bæ, Gunnar Þórðarson,
Magnús Eiríksson, Gylfa Ægis-
son, Bach og Beethoven, svo nokk-
ur dæmi séu tekin af höfundum
sem verða fyrir barðinu á glanna-
legum húmor Kósý-manna á þess-
ari plötu. Líklega er það einmitt
þetta sem fer mest fyrir brjóstið
á manni þegar hlustað er á Kósý
jól, því húmorinn virðist virka
einna skást í þeim fáu frumsömdu
lögum sem er að finna á plötunni.
Og þau bera það með sér að ekki
er loku fyrir það skotið að þeir
Kósýmenn geti barið saman
þokkalegt popplag með tíð og tíma
ef þeir vendu sig við vandaðri
vinnubrögð.
Eftir þessa útgáfu standa Kósý-
piltar á krossgötum. Þeir þurfa
að gera það upp við sig hvort þeir
ætla að vera „grínarar“ eða tón-
listarmenn sem vilja láta taka sig
alvarlega. Velji þeir síðari kostinn
myndi ég ráðleggja þeim að leggja
frekari útgáfustarfsemi og tón-
leikahald á hilluna í bili og æfa
sig örlítið betur heima (söngnám
myndi ekki skemma fyrir). Síðan
er alltaf sá möguleiki fyrir hendi
að reyna aftur, undir öðru nafni,
því ég hef grun um að með þess-
ari plötu hafi þeir félagar skotið
sig svo illilega í lappirnar að þeir
eigi sér ekki viðreisnar von undir
merkjum unglingahljómsveitar-
innar Kósý.
Sveinn Guðjónsson