Morgunblaðið - 13.04.1996, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 13. APRÍL 1996
MORGUNBLAÐIÐ
H
GUÐBJÖRG
FINNBOGADÓTTIR
+ Guðbjörg Finn-
bogadóttir
fæddist í Minni-
Mástungu í Gnúp-
verjahreppi 19. ág-
úst 1914. Hún lést
á Sjúkrahúsi Suð-
urlands 7. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ingunn Vigfúsdótt-
ir, f. 17. júlí 1874,
d. 24. desember
1946, og Finnbogi
Guðmundsson, f.
24. desember 1874,
d. 29. september
1947. Börn Ingunnar og Finn-
boga voru auk Guðbjargar:
drengur, f. 1913, d. sama dag;
V. Sigríður, f. 11. ágúst 1916,
d. 10. febrúar 1981; Guðmund-
ur, f. 22. febrúar 1918, d. 9.
desember sama ár. Eftirlifandi
er Sigurbjörg, f. 22. febrúar
1919.
Hinn 4. júní 1950 giftist Guð-
björg Árna Hallgrímssyni, f. 17.
Á páskadagsmorgun kvaddi
j elskuleg ömmusystir okkar. Bagga
frænka, eins og við höfum alltaf
kallað hana, skipar sérstakan sess
í huga okkar systkinanna og vafa-
laust í huga margra sem henni
kynntust. Það er óhætt að segja
að hún var sérstök kona og hafði
marga mannkosti til að bera. Hún
var sterk og ákveðin. Það sýndi hún
meðal annars þegar hún tók við
rekstri búsins í Minni-Mástungu og
stjórnaði því um tíma með hjálp
yngri systra sinna. Árið 1943 fór
hún svo ásamt tveimur stallsystrum
í leitir á Gnúpveijaafrétt en það
hafði ekki þekkst til þess tíma að
konur tækju þátt í þeim ævintýrum
og reyndar fengu þær leyfi til farar-
innar með þeim skilmálum að þær
nefndu þetta ekki framar. En nú
þykir sjálfsagt að konur fari í leitir
líkt og karlar og má því líta svo á
að þær vinkonurnar hafi rutt braut-
ina.
Heimili Böggu var alltaf myndar-
legt og hlýlegt. Minnisstæð eru öll
blómin hennar en þau hugsaði hún
um af mikilli natni enda greru þau
og blómstruðu og voru mikil heimil-
isprýði. Hún átti líka margan fjár-
sjóðinn sem gaman var að líta á,
en hún safnaði og hélt ýmsu til
haga eins og skeljum, frímerkjum
og ljósmyndum. Bagga var einstak-
ágúst 1915, d. 13.
febrúar 1995. Þau
voru barnlaus. Guð-
björg ólst upp hjá
foreldrum sínum í
Minni-Mástungu.
Hún dvaldist í
Reykjavík einn vet-
ur og stundaði nám
í fatasaumi. Eftir
lát foreldra sinna
tóku systurnar við
búskapnum í sam-
einingu. Guðbjörg
var ráðskona í Ása-
skóla um árabil á
5. áratugnum. Hún
var einn af stofnfélögum Kven-
félags Gnúpverjahrepps árið
1929, þá aðeins á 15. ári, og
var síðar gerð að heiðursfé-
laga. Guðbjörg og Árni tóku
við búskap í Minni-Mástungu
1950 en brugðu búi árið 1983
og fluttust á Selfoss.
Útför Guðbjargar fer fram
frá Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
lega glaðvær og skemmtileg og
heimsókn til hennar var alltaf til-
hlökkunarefni og margar yndisleg-
ar minningar eigum við frá þeim
fundum.
Bagga hafði gott lag á börnum
og hafði alla tíð yndi af að umgang-
ast þau. Við höfðum ekki bara gam-
an af að umgangast Böggu frænku
heldur líka gott, hún var í raun góð
fyrirmynd í alla staði, heilbrigð og
heil, lífsglöð og jákvæð.
Eftir að við eltumst komumst við
líka að því að við hana var hægt
að ræða um hreint alla hluti og
alltaf voru skoðanir hennar mótaðar
af víðsýni og sanngirni. Þegar til
baka er litið sér maður helst eftir
að hafa ekki oftar gefið sér tíma
til að líta til hennar nú í seinni tíð,
því alltaf var hún jafn glöð að fá
gesti til að veita vel og spjalla við.
Bagga var ung í anda og heilsu-
hraust og sést það vel á því að síð-
astliðið haust dreif hún sig í sína
fyrstu utanlandsferð, þar skemmti
hún sér vel í góðra vina hópi.
Gönguferðir og dansæfingar stund-
aði hún líka af miklu kappi.
Þó að Bagga væri orðin rúmlega
áttræð var henni og okkur ættingj-
um hennar og vinum brugðið þegar
ljóst var að hún væri haldin mjög
alvarlegum sjúkdómi. Lífsgleði
hennar og lífslöngun voru enn
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐRÚNAR EINARSDÓTTUR,
Suðurgötu 15-17,
Keflavík.
Lúðvík G. Björnsson, Þórdis Garðarsdóttir,
EinarG. Björnsson, Júlíanna Nilsen,
María K. Björnsdóttir, Jens Elísson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Við þökkum af alhug samúð, vináttu
og hlýhug sem okkur var sýndur við
andlát og útför
KJARTANS FRIÐRIKSSONAR,
Kleppsvegi 134,
Reykjavík.
Rannveig Oddsdóttir,
Finnur S. Kjartansson, Emilía Sveinsdóttir,
Ágúst Oddur Kjartansson, Guðrún Sveinbjörnsdóttir,
Ragna S. Kjartansdóttir, Friðgeir Þ. Jóhannesson,
Þórir Kjartansson, Arna Magnúsdóttir,
Jónina G. Kjartansdóttir, Hrafnhildur Kjartansdóttir,
Helga Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
sterk, en við veikindin fékk ekkert
ráðið og þau ágerðust jafnt og þétt.
Að lokum varð öllum ljóst að hún
fengi ekki lausn nema að kveðja
okkur hér. Við fengum tækifæri til
að riíja upp með henni góðar minn-
ingar og þiggja frá henni lífsreglur
í veganesti. Síðustu jólunum eyddi
hún á heimili okkar og það var
okkur dýrmætt að hafa hana hjá
okkur. Það er ekki lítils virði að
hafa kynnst konu sem Böggu:
Við kveðjum góðan vin með sökn-
uði. Megi fögur minning hennar lifa
með vinum og ættingjum um ókom-
in ár.
Smávinir fagrir, foldar skart,
fífíll í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Prýðið þér lengi landið það,
sem lifandi guð hefir fundið stað
ástarsælan, því ástin hans
alls staðar fyllir þarfír manns.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley! sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig,
hægur er dúr á daggamótt -
dreymi þig ljósið, sofðu rótt!
(Jónas Hallgrímsson.)
Sigríður Gunnarsdóttir,
Hildur Gróa Gunnarsdóttir
og Sveinn Þór Gunnarsson.
Guðbjörg, eins og börn þess tíma,
fór fljótt að hjálpa til við dagleg
störf á heimili foreldra sinna. Fljótt
kom í ljós að hún var bæði félags-
lynd og glaðvær og sem unglingur
tók hún þátt í þeim félagsskap sem
sveitin bauð upp á. Ung hafði hún
mikinn áhuga á að ríða til afréttar
í smölun. Þó þekktist varla þá, að
stúlkur gerðu það. Fékk hún til liðs
við sig dóttur leitarstjórans og varð
það úr að þær fóru báðar í fjallferð-
ina og smöluðu og voru þær heppn-
ar með veður. Oft minntist Guð-
björg á, hvað þetta hefði verið
skemmtileg ferð.
Guðbjörg studdi búrekstur for-
eldra sinna en sótti þó vinnu til
tekjuöflunar annað þegar færi
gafst. Við landbúnaðarstörf mun
hún hafa verið jafnvíg á úti- og
innivinnu og gekk hún í hvert verk
eftir því sem þörf krafði. Eitt verk
þótti henni þó öðru skemmtilegra,
en það var að slá með orfi. Guð-
björg var í allmörg ár matráðskona
í Ásaskóla og naut sem slík mikilla
vinsælda þeirra sem nutu, enda var
geðprýði hennar og matargerðar-
hæfni rómuð.
Árið 1947 hættu foreldrar henn-
ar búrekstri og tók þá Guðbjörg við
búinu ásamt systur sinni, Sigur-
björgu, og ráku þær búið í þtjú ár,
en slitu þá félagsskap en Sigurbjörg
fiutti með eiginmanni sínum að
Heiði í Ásahreppi og hófu þau bú-
skap þar. Nú varð einnig breyting
á högum Guðbjargar er Ámi Hall-
grímsson flutti til hennar og gengu
þau í hjónaband og bjuggu í Minni-
Mástungu í 34 ár en þá flytja þau
að Selfossi. Árni var maður þeirrar
gerðar að hann féll ekki að hverri
fjöl, dómharður var hann og sást
þá ekki alltaf fyrir. Gat Guðbjörg
oft sveigt skoðanir hans til betri
hlutar með mildi sinni og geðprýði,
enda virti Árni konu sína mikils og
vildi veg hennar sem mestan. Mun
hjónaband þeirra hafa verið gott,
enda áttu þau sameiginleg áhuga-
mál. Þau eignuðust frábærlega gott
kúakyn og unnu sameiginlega að
viðgangi þess.
Árið 1967 urðu þau fyrir því tjóni
að íbúðarhús þeirra brann til kaldra
kola og mun litlu eða engu hafa
verið bjargað úr því, en þau voru
stödd annars staðar við mjaltir og
er þau urðu eldsins vör var orðið
of seint að bjarga. Þetta gerðist
seinni part vetrar. íbúðarhús var
byggt aftur. En erfiður reyndist
þeim hjónum sá tími sem smíði
þess stóð yfir, enda lét Guðbjörg
svo ummælt, að það hefði verið
erfíðasti tími sem hún hefði lifað,
störf mikil en aðstaða til að leysa
þau af hendi afar takmörkuð.
Árið 1984 flytja þau að Selfossi
en systursonur Guðbjargar tók
ábýlisjörð þeirra. Nú hófst ánægju-
legur tími í lífi þeirra hjóna er þau
festu kaup á Suðurengi 11. Strax
er þau fluttu hingað á Selfoss gengu
þau í félag aldraðra og nýttu sér
vel þá starfsemi sem þar fór fram,
sóttu þær samkomur sem það hélt,
fóru í innanlandsferðir sem félagið
fór, sóttu spiladaga og alla dægra-
styttingu sem félagið stóð fyrir.
Oft fór Guðbjörg í gönguferðir.
Þó Árni gæti ekki verið með vegna
hreyfihömlunar hvatti hann Guð-
björgu til þeirra ferðalaga. Vel voru
þau hjón liðin í götunni, börn í
næstu húsum við þau sóttu fast til
Guðbjargar, enda mátti segja að
hún væri sem amma þeirra allra.
Eins og fýrr segir var Árni
hreyfihamlaður og ágerðist það eft-
ir því sem aldur færðist yfir hann.
Alveg var aðdáunarvert hversu
Guðbjörgu gekk vel að hjálpa hon-
um til sjálfsbjargar. Enda þótt hún
væri nokkuð þrotin kröftum þurfti
hún ekki að sækja mikla aðstoð til
að hann gæti verið heima, en Árni
þráði það mjög að vera samvistum
við konu sína. Enda var sárstuttur
sá tími sem hann var á sjúkrahúsi
í ævilokin. Árni andaðist 13. febr-
úar 1995.
Fljótlega eftir að Árni dó flutti
Guðbjörg í smáíbúð í fjölbýlishúsi
og hugði gott til veru þar, en hún
veiktist fljótlega og varð að fara á
sjúkrahús og andaðist þar eftir erf-
iða sjúkdómslegn.
Þegar ég flutti hingað að Sel-
fossi vorið 1986 var ekki annað
fólk í götunni á líku aldursskeiði
og ég en Guðbjörg og Árni, enda
tókust fljótt kynni milli okkar. Oft
fór ég, þegar ég hafði lítið við að
vera, yfir til þeirra. Hafði Guðbjörg
orð fyrir þeim hjónum og átti hún
mjög gott með að halda uppi sam-
ræðum, var bæði fróð og gaman-
söm, glaðvær og gat beitt græsku-
lausu spaugi. Þeim hjónum skal svo
þakkað fyrir margar ánægjustundir
sem ég naut á heimili þeirra og
gott nágrenni.
Vandafólki þeirra flyt ég samúð-
arkveðjur.
Olafur Árnason
frá Oddgeirshólum.
-J
J
4
4
>
i
4
j
■j
(
i
i
(
(
i
+ Guðlaugur Gutt-
ormsson fæddist
á Hafrafelli í Fellna-
hreppi í Norður-
Múlasýslu 7. nóvem-
ber 1908. Hann lést
í Vestmannaeyjúm
6. apríl síðastliðinn.
Útför Guðlaugs
verður gerð frá
Landakirkju í Vest-
mannaeyjum í dag
og hefst athöfnin
klukkan 14.
Orsök þess að Guð-
laugur kom til Vest-
mannaeyja var sú að þeir Magnús
Bergsson bakarameistari og Einar
Guttormsson læknir, bróðir Guð-
laugs, voru nýbúnir að kaupa Lyng-
fellsbúið í Vestmannaeyjum og nú
vantaði þá ráðsmann eða bústjóra.
Einar hringir í bróður sinn, sem þá
var austur á Fljótsdalshéraði, og það
er ákveðið að hann komi til Eyja
og gerist jafnframt meðeigandi
þeirra í búinu.
Guðlaugur er þá 28 ára gamall,
duglegur og harðfrískur til allra
verka, vanur ýmsum störfum, bæði
til lands og sjávar. Hafði verið tvo
vetur á Laugarvatnsskóla. Vinnu-
maður á Korpúlfsstöðum í 2 ár og
sá þar um mjaltir og hirðingu kúa,
heyskap og annað, sem með þurfti
á þessu stærsta og fullkomnasta
kúabúi á íslandi.
Þá hafði hann einnig verið eitt
úthald á línuveiðaranum Kolbeini
unga EA frá Akureyri. Líkaði vistin
þar heldur illa sökum mikillar vöku
og Jangra túra.
Á Laxamýri í Suður-Þingeyjar-
sýslu hafði hann líka verið við lax-
veiðar og dúntekju. Til að byija með
býr hann einn á Lyng-
felli en þótti vistin þar
heldur dauf því vanur
var hann fjölmenni þar
sem hann áður hafði
verið.
Hann matbjó í sig
sjálfur en mjólk þurfti
hann að sækja alla leið
að Þorlaugargerði, en
ekki taldi hann nú eftir
sér sporin þangað, því
þar var ung og föngu-
leg vinnukona og það
sem meira var að hann
þóttist sjá að hún svar-
aði augnaráði hans
með mikilli blíðu.
Smátt og smátt samdist svo um
þeirra í milli að hún kæmi til hans
sem ráðskona. Þessi kona hét Guð-
björg Jónsdóttir var á svipuðu reki
og kom frá Reykjavík. Eftir að
Guðbjörg kom að Lyngfelli var iíkt
með henni og Rósu, konu Bjarts í
Sumarhúsum: Henni þótti vanbúið
heimili, sem var þó í sveit, sem ekki
hafði einhvern mjólkurdropa, eink-
um þó eftir að þau höfðu tekið í
fóstur dótturson Guðbjargar Odd
að nafni. Hún er nú að ámálga þetta
við Guðiaug, en hann virðist gefa
því lítinn gaum til að byija með.
Þó svo að Guðlaugi hafí um margt
svipað til Bjarts í Sumarhúsum þá
var hann ekki eins harðbijósta og
Bjartur var sagður. Því ekki leið á
löngn þar til kýr var komin að Lyng-
felli. Hann vildi líka sem Bjartur
koma einhverju nafni á ástina svo
þau Guðbjörg giftu sig skömmu
seinna.
Þegar Guðlaugur kom fyrst að
Lyngfelli var aðalbúskapurinn svín
og refir og eitthvað af minkum líka,
en hann hóf strax mikla ræktun og
fargaði bæði svínum og refum.
Flestar urðu kýrnar 12 mjólkandi
og seldi hann mest af mjólkinni í
Magnúsarbakaríi og kom þar dag-
lega. Þar kynntumst við fyrst og fór
vel á með okkur alla tíð og oft kom
ég úteftir í heimsókn og ætíð vel
tekið á móti manni. Árið 1964 missti
Guðlaugur konu sína og fór þá
Oddur að búa þar og átti Guðlaugur
þar heimili meðan Oddur lifði, en
hann dó iangt um aldur fram. Árið
1967 er Guðlaugur orðinn svo slæm-
ur í mjöðmunum að hann tekur sig
upp og fer til Noregs og lætur skipta
þar um liði. Þetta var mikið átak á
þeim tíma, enda ekki almennt farið
að gera sfika hluti.
Síðar leigir hann Trausta Eyjólfs-
syni kúabúið og snýr sér nú alfarið
að hænsnarækt, sem hann hafði þó
alltaf haft að einhveiju leyti með
hinu.
Hann kaupir búr og er geysilega
duglegur við þá vinnu og ég hygg
að fáir munu hafa tekið honum fram
í dugnaði og hörku við sjálfan sig
eftir að fæturnir fóru að bila.
Ekki var nú líf hans alltaf dans
á rósum, en hann var þannig skapi
farinn að hann lét það aldrei
smækka sig. Við Guðlaugur höfðum
alltaf mikil og góð viðskipti gegnum
árin og bar þá oft ýmislegt skemmti-
legt á góma.
Hann hafði mikið gaman af að
tefla og lifði sig inn í leikinn af líf
og sál og átti það til að hugsa þá
upphátt: Ja, hvað gerir hann nú við
riddarann, skyldi hann drepa peðið?
eða, já, jæja. Þessu höfðu menn
gaman af, einkum þegar teflt var
á mótum og salurinn eitt hljóð svo
hvorki heyrðist stuna né hósti.
Ekki ólíkt óg hjá Benóný Benónýs-
syni skákmeistara þegar svipað
stóð á.
Guðlaugur hélt vel utan um sitt
en gat samt verið örlátur við þá er
hann átti bágt með að neita.
Farðu vel, gamli vinur, og hafðu
þökk fyrir allt.
Sigmundur Andrésson.
GUÐLAUGUR
GUTTORMSSON